€20.00
Διαθεσιμότητα: 1 σε απόθεμα
Στο έργο αυτό ο Κυριάκος Δ. Κάσσης επιχειρεί μία τόσο πολυεδρική όσο και κάθετη και οριζόντια εξέταση του χώρου της Μεσαιωνικής και Μεταμεσαιωνικής Νότιας Πελοποννήσου και της κοινωνίας που γέννησε την εκκλησιαστική τέχνη της περιοχής: πως επιβίωσε ο ελληνισμός στον χώρο αυτό και πώς πορεύτηκε κοινωνικά και καλλιτεχνικά; Η ανακύκλωση των πληροφοριών για την εποχή εκείνη μέσα από συγγραφές, έγγραφα, επιγραφές και την ίδια παράδοση του χώσου, την βαθύτερη σε όλη την Ελλάδα, γίνεται επιτυχημένα, και παρέχει πολύτιμο υλικόγια κάθε είδους μελέτη .
Περιήγηση και περιγραφή με ποιητικές – Καλλιτεχνικές – ιστορικές – Μυθολογικές – Γενεαλογικές –
Ηθογραφικές – Κοινωνιολογικές – Λαογραφικές και Γλωσσολογικές προεκτάσεις.
«Οι σοβαρές προσπάθειες πρέπει να εξαίρονται, ιδίως όταν δεν αρκούνται όπως η προκείμενη στην ερμηνεία της πραγματικότητας αλλά φιλοδοξούν και να την αλλάξουν.» (Νίκος Κ. Αλιβιζάτος, Σύγχρονα θέματα, τχ. 116, 2012)
«Το ερώτημα Ποιος είναι έλληνας πολίτης; όπως και η απάντηση, αφορούν θεμελιώδη ζητήματα για την ελληνική, συνταγματική, δημοκρατική Πολιτεία και την αξιακή της συγκρότηση.» (Στέφανος Δημητρίου, Η Αυγή, 24 Φεβρουαρίου 2013)
«Το αντικείμενο που πραγματεύεται ο Χριστόπουλος απαιτεί τον συνδυασμό τακ νομικών γνώσεων με την ιστορία και την πολιτική επιστήμη, ακόμη και την ιστορία των ιδεών. […] Έχουμε ένα πρωτοπόρο βιβλίο, εκείνο που επιδιώκει (και ζηλεύει) κάθε ερευνητής: η δουλειά του να αποτελέσει όχι μόνο την αρχή μιας συζήτησης, αλλά και σημείο αναφοράς για πολλά χρόνια.» (Λάμπρος Μπαλτσιώτης, Επιστήμη και Κοινωνία, τχ. 30, 2013)
«Ο Δημήτρης Χριστόπουλος καταγράφει όλες τις περιπέτειες που συνόδευσαν το καθεστώς ιθαγένειας από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως τις αρχές του 21ου αιώνα και ταυτόχρονα παρουσιάζει αναλυτικά τον σημερινό εγχώριο και διεθνή προβληματισμό για το θέμα.» (Γιάννης Μπασκόζος, Το Βήμα της Κυριακής, 4 Μαρτίου 2012)
«Το εγχείρημα δεν είναι μόνο ενδιαφέρον επιστημονικά αλλά οδηγεί και σε ένα απολαυστικό στην ανάγνωσή του αποτέλεσμα, στοχεύοντας με εύληπτο τρόπο σε μια μεγάλη ομάδα αναγνωστών πολύ ευρύτερη από τους ειδικούς στο ζήτημα.» (Κωστής Παπαϊωάννου, The Books’ Journal, τχ. 19, Μάιος 2012)
«Με την πολύ επιμελημένη και εμπεριστατωμένη αυτή μελέτη του ο συγγραφέας, […] φέρνει στο φως αλήθειες και γεγονότα, μέσα από μία αυστηρή και αντικειμενική ανάλυση όλων των ιστορικών παραμέτρων της κάθε εποχής που αυτά συνέβαιναν.» (Ζωή Παπασιώπη-Πασιά, περιοδικό Αρμενόπουλος, 2013)
«Το ερώτημα αν Έλληνας γεννιέσαι ή γίνεσαι; δεν είχε πάντα αυτονόητη απάντηση. Ο Δημήτρης Χριστόπουλος, από τους πρωτεργάτες, ως νομικός και πολιτικός επιστήμονας, της μεγάλης νομοθετικής αλλαγής του 2010 στο δίκαιο της ιθαγένειας, αφηγείται την περιπέτεια … στους δύο αιώνες ιστορίας του ελληνικού κράτους.» (Μανώλης Πιμπλής, Τα Νέα του Σαββατοκύριακου)
Αρσίζικα, (α)ξετσίπωτα, (α)ξεμούριστα, (ε)ντεψίζικα καταχωρήθηκαν στην κρητική διάλεκτο τα τραγούδια και οι αφηγήσεις που σε άλλες περιοχές της Ελλάδας χαρακτηρίζονται γαμοτράγουδα, μουνάτα, ψωλάτα, πιπεράτα, αδιάντροπα ή ξεδιάντροπα, ως συνώνυμα του είδους εκείνου του λαϊκού λόγου που συλλήβδην στη γλώσσα των επιστημών του λόγου χαρακτηρίζεται άσεμνος, ανίερος, βωμολοχικός, υβριστικός, αισχρολογικός ή αγγλότροπα shocking. Πρόκειται για το τμήμα εκείνο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που αποσιωπήθηκε περισσότερο από όλα τα άλλα, επειδή στην πορεία αιώνων μελέτης του ελληνικού λόγου δεν υπήρχε χώρος γι’ αυτό, καθώς απουσίαζε το ενδιαφέρον των ερευνητών, θύματα μιας ακαδημαϊκής αντίληψης που δεν τους επέτρεπε να συνδέσουν το όνομά τους με το συγκεκριμένο είδος. Μολονότι τα τελευταία χρόνια η στάση αυτή έχει αλλάξει, συχνά συναντά κανείς ακόμα και σήμερα μελέτες που αφορούν στον ελευθερόστομο λόγο, στις οποίες διαφαίνεται η αγωνία των μελετητών να μην υπάρξει καμιά αναφορά σε “άσεμνη” λέξη. Μελετούν δηλαδή τον ελευθερόστομο λόγο, χωρίς να τον προσδιορίζουν. Η διακριτική αυτή απόσταση δεν αφορά μόνο στον παραδοσιακό, αλλά και στον σύγχρονο αθυρόστομο λόγο, ακόμα κι όταν αυτός είναι δημιουργία κορυφαίων Ελλήνων ποιητών. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις οι εκδόσεις κυκλοφορούν σε τόσο μικρό αριθμό αντιτύπων, ώστε ελάχιστοι μπορούν να έχουν πρόσβαση σ’ αυτά, και ακόμα λιγότερο ασχολήθηκαν με την ερμηνεία των έργων αυτών. (…) (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
Η συλλογή χωρίζεται σε παραδοσιακό ποιητικό ή με ρυθμό απαγγελλόμενο λόγο, σε ελευθερόστομα πεζά αλλά και σε νεότερα στιχουργήματα, τα οποία αποδεικνύουν ότι η παράδοση αυτή συνεχίζεται ως σήμερα. Εδώ θα βρούμε γυμνασιακά, ποδοσφαιρικά, σύγχρονα αλιευμένα από το Διαδίκτυο, ευχετήρια SMS για την Πρωτοχρονιά, το Πάσχα ή την ονομαστική εορτή. Επίσης υπάρχουν πολλά ανέκδοτα, παροιμίες, αινίγματα, παιχνίδια, πετσώματα, παραμύθια, ευτράπελες αφηγήσεις και γενικά όλες οι εκφάνσεις ενός λόγου χωρίς ταμπού. Πολλά από τα καταγεγραμμένα έχουν υπογραφή, έχουν δηλαδή δημιουργηθεί από επώνυμους συνθέτες μαντινάδων και συγγραφείς. Ο συγγραφέας παραθέτει πλούσιο λεξικό, βιβλιογραφία και έναν πολύ κατατοπιστικό πρόλογο για την αξία του ελευθερόστομου λόγου.
«Πού πας, Ελένη, από βραδιού, πού πας τώρα το βράδυ;»
«Πάου στη θεια μου τη Γιαννού, πάου να νυχτονέσω,
να γνέσω τα βαμβάκια μου, να ξάνω τα μαλλιά μου,
να φτιάσω μπόλια του γαμβρού, της πεθεράς μαντίλι,
να φτιάσω του Λιμάζαγα ένα χρυσό μεϊτάνι».
Πρόκειται για ένα στοχαστικό ταξίδι με οδηγό την ακαταμάχητη ανάγκη εξερεύνησης των ριζών σε μια ορεινή κοινότητα της Πελοποννήσου. Η τυχαία ανακάλυψη ενός πάκου εγγράφων στο πατρικό του σπίτι στην Πάτρα οδηγεί τον συγγραφέα σε μια αναζήτηση βάθους επτά γενεών. Ανάμεσα στα χαρτιά βρίσκεται το εκκλησιαστικό επιτίμιο που αφορά την καταδίκη των εμπρηστών ενός πύργου στο Λειβάρτζι των Καλαβρύτων, εκεί όπου λίγο πριν από το 1821 πλέχτηκε το ειδύλλιο δύο αλλοθρήσκων: της Ελένης, κόρης του άρχοντα Κυρ-Χριστόδουλου, και του Ελμάζ-αγά της Μοστενίτσας.
Η Ελένη υπερασπίστηκε το αίσθημά της ξεστομίζοντας το αδιανόητο για την εποχή «Άντρα χρώσταγα, άντρα πήρα», προκαλώντας την αποχώρηση του πατέρα της από το αξίωμα του προεστού αλλά και τη φοβερή κατάρα της μάνας της. Λίγα χρόνια αργότερα, στις 16 Μαρτίου του 1821, ο ξάδελφος της αρχοντοπούλας οπλαρχηγός Δημητράκης Ινταρές κατακαίει τον πύργο του αγά στη Μοστενίτσα.
Τα πρόσωπα ακολούθησαν στη συνέχεια τις δικές τους διαδρομές στον χάρτη της ιστορίας. Τα ίχνη τους κρύβουν εκπλήξεις και νέους συμβολισμούς, σε μια εποχή που το ενδιαφέρον στρέφεται ξανά στους παλιούς μύθους.
Κλειδί της αναψηλάφησης αποδεικνύεται το δημοτικό τραγούδι του Λιμάζη, ευρέως διαδεδομένο ως και τον Πόντο. Το περιεχόμενο και ο συμβολισμός του λειτούργησαν επί χρόνια για όποιον ήθελε να θυμάται την αναγεννητική δύναμη που κρύβει η συνάντηση αλλότριων κόσμων.
Κατάλογος απολεσθέντων 1 × €16.20
Οι Μπολσεβίκοι 1 × €15.00
Μικρό χρονικό τρέλας 1 × €11.00
Το αγόρι, ο τυφλοπόντικας, η αλεπού και το άλογο 1 × €20.00
Φυγή στο σκοτάδι 1 × €9.50
Ήσυχα να πας 1 × €11.70Υποσύνολο: €83.40
