€20.00
Διαθεσιμότητα: 1 σε απόθεμα
Ζούμε στην εποχή της απενοχοποιημένης χυδαιότητας. Το χυδαίο έχει παρεισφρύσει στη συμπεριφορά, στη γλώσσα, στην εμφάνιση, στις τέχνες, σε τέτοιο δε βαθμό και ένταση που καθίσταται σχεδόν αόρατο. Το συναντάμε στα πλήθη, αλλά και στις ελίτ, ασύδοτο στις διαφημίσεις, στα μίντια και στα κοινωνικά δίκτυα. Μια χυδαιότητα ανερυθρίαστη, ενίοτε επιθετική. Το βιβλίο αυτό εξετάζει συστηματικά το φαινόμενο της εξάπλωσης της χυδαιότητας την εποχή της νεωτερικότητας, μελετάει τις πηγές και τα αίτια της διάδοσής της, αναζητώντας ένα πιθανό αντίδοτο.
Tι συμβολίζει ο θρύλος των Πράσινων ανθρώπων, που για άλλες/ους προέρχεται από την παλαιοευρωπαϊκή παράδοση, για άλλες/ους από την Ανατολή και τους δρόμους του μεταξιού, για άλλες/ους από τις πράσινες θεότητες της ελληνορωμαϊκής και κέλτικής παράδοσης, ενώ για αρκετές/ούς αποτελεί κατασκευή των τελευταίων αιώνων της Κεντρικής Ευρώπης; Είναι το παγανιστικό πνεύμα της φύσης; Το πνεύμα της ένωσής της με τις/τους ανθρώπους, η έκφραση του ετήσιου ανοιξιάτικου κύκλου αναγέννησης και ανάπτυξης της ζωής; Πώς εξηγείται η σύνδεσή του με μυθολογικά μοτίβα, όπως αυτό του/της «θνήσκοντα/ουσας και αναστάντος/σης θεού/θεάς» ή με παραδόσεις σαν αυτή των Sheela Na Gis, των γυναικών με τα μεγάλα αιδεία; Πώς συμβαίνει και συναντάμε πέτρινες και ξυλόγλυπτες αναπαραστάσεις τους ήδη από την μεσαιωνική περίοδο σε εκκλησίες και καθεδρικούς ναούς, να εμφανίζονται μάλιστα πάνω από τις κεντρικές εισόδους τους και συχνά σε κοντινή απόσταση από αναπαραστάσεις του Ιησού; Μπορούμε να υποθέσουμε πως οι παγανιστικές παραδόσεις και δοξασίες, ιδιαίτερα αυτές που σχετίζονται με τη φύση και τα δένδρα, ασκούσαν σημαντική επιρροή στους πρώιμους μεσαιωνικούς χρόνους και αργότερα στη νεότερη ευρωπαϊκή λαϊκή παράδοση -και στην ελληνική- στις τελετουργίες και τα έθιμά της; Και, ωστόσο, μήπως έχουν δίκιο όσες/οι δεν τα αποδέχονται όλα αυτά και τα θεωρούν πρόσφατη κατασκευή; Το παρόν βιβλίο αποτελεί μια περιπλάνηση στο ευρωπαϊκό βασικά μυθολογικό σύμπαν, σε μεσαιωνικούς θρύλους και έπη, σε μαγιάτικες γιορτές, αλλά και σε ελληνικά έθιμα και δρώμενα, τα οποία φαίνεται να διασώζουν στοιχεία αρχαϊκών παραδόσεων, παρά την όποια αμφισβήτηση και κατά συνέπεια απευθύνεται σε αναγνώστριες και αναγνώστες πρόθυμες/ους να κάνουν αυτό το μαγικό ταξίδι ανά τους αιώνες, που τελικά επιχειρείται στο πλαίσιό του.
Η συγκρότηση και ο μετασχηματισμός της νεοελληνικής πόλης συνοδεύτηκε από τη σταδιακή αποδιοργάνωση απείθαρχων κοινωνικών νησίδων. Σήμερα, μερικές δεκαετίες μετά την άνθησή τους, αυτοί οι χώροι καλύπτονται από ένα πέπλο λήθης. Η επίσημη ιστορία τις αγνοεί, στις δημόσιες εκδηλώσεις μνήμης απουσιάζουν, και στην ακαδημαϊκή κοινότητα το ενδιαφέρον είναι περιορισμένο.
H μελέτη του Γιάννη Zαϊμάκη ιχνηλατεί το πορτρέτο μιας εκκεντρικής κοινωνικής νησίδας του παρελθόντος κατά τη μετάβαση του Ηρακλείου από μια πολυπολιτισμική κοινωνία στα χρόνια της Κρητικής Πολιτείας σε μια πόλη του νεότερου ελληνικού κράτους, προσαρμοσμένη στο αστικό πρόταγμα για εκμοντερνισμό.
O Λάκκος είναι ένας χώρος ψυχαγωγικών πρακτικών και αυτόχθονης πολιτισμικής δημιουργίας που οργανώνεται σε ένα περιβάλλον λαθραίων συναλλαγών, εθνοτικού συγχρωτισμού και αγοραίου έρωτα, όπου οι επιχώριοι κώδικες ρυθμίζουν συμπεριφορές που διαφεύγουν από τους καθιερωμένους κανόνες και συνιστούν μια τάξη επικινδυνότητας για την κοινωνική συνοχή. O κόσμος των “ακμαζόντων καταγωγίων” του Λάκκου προκαλεί το σύστημα αξιών, υποσκάπτει τα αστικά ηθικά πρότυπα αλλά και ενεργοποιεί τις φαντασιώσεις.
Στον Λάκκο ο έρωτας, λαθραίος ή νόμιμος, έχει τους δικούς του κώδικες και αποτιμήσεις. Το τραγούδι κι ο χορός συνιστούν σημαίνουσες κοινωνικές πρακτικές όπου δοκιμάζεται και αξιολογείται η ταυτότητα και κυρώνονται οι τοπικές ιεραρχίες. Το καθημερινό κοινωνικό παιχνίδι χαρακτηρίζεται από στρατηγικές διεκδίκησης γοήτρου, με σκοπό την κύρωση μιας διακριτής ταυτότητας. Η ατομικότητα προσαρμόζεται στη δύναμη του τοπικού κώδικα και οι μηχανισμοί μύησης των ατόμων εξασφαλίζουν την αναπαραγωγή του.
Τα «Ελληνικά Δημοτικά Τραγούδια» του C. Fauriel είναι η πρώτη συλλογή του είδους, και τυπώθηκαν σε δύο τόμους το 1824-1825 στο Παρίσι. Δημιούργησαν αμέσως τεράστια αίσθηση το κλίμα ήταν άλλωστε ευνοϊκό για καθετί ελληνικό ή λαϊκό. Η συλλογή μεταφράστηκε αμέσως στα γερμανικά (δύο φορές), στα αγγλικά και τα ρωσικά. Εκτός από την ποιότητα των τραγουδιών, εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα τα συνοδευτικά σχόλια και ο εισαγωγικός λόγος του Φοριέλ μια από τις καλύτερες ως σήμερα μελέτες, γραμμένη με θερμό φιλελληνικό αίσθημα, γνώση και σύνεση. Η φιλολογική κατάρτιση του Φοριέλ ήταν από τις ισχυρότερες της εποχής του αργότερα έγινε και ο πρώτος καθηγητής συγκριτικής φιλολογίας στη Σορβόννη.
Στην Ελλάδα το έργο άργησε να εκτιμηθεί κυκλοφόρησε μόλις το 1956 σε ελληνική μετάφραση. Η τωρινή έκδοση, με καινούργια μετάφραση, βασίστηκε στο πλούσιο αρχειακό υλικό του Φοριέλ (που βρίσκεται διάσπαρτο σε γαλλικές και ελληνικές βιβλιοθήκες) και περιέχει τα εκδομένα τραγούδια (στον πρώτο τόμο) και τα ανέκδοτα, που συγκεντρώθηκαν το 1824 στη Βενετία και την Τεργέστη (στον δεύτερο).
Στον πρώτο αυτόν τόμο, τα εκδομένα τραγούδια επανεκδίδονται δίχως τις διορθωτικές παρεμβάσεις του Φοριέλ αποδίδεται έτσι γνησιότερα το κείμενο των δημοτικών τραγουδιών, προσφέροντας ταυτόχρονα σε υποσελίδιες σημειώσεις και την έντυπη μορφή του. Διατηρείται επίσης η ίδια διάταξη: Ιστορικά τραγούδια – Μέρος πρώτον, Κλέφτικα, Ιστορικά τραγούδια – Μέρος δεύτερον, Ιστορικά διάφορα, Τραγούδια πλαστά (οι παραλλαγές), Τραγούδια του οικιακού βίου και Δίστιχα τραγουδάκια.
Το σπίτι της σιωπής 1 × €18.00
Ο Άρχοντας των Μυγών 1 × €14.00
Λυκόφως των ειδώλων 1 × €13.00
Τα σανδάλια 1 × €6.00
Η φάρμα των ζώων 1 × €10.00
Φυγή στο σκοτάδι 1 × €9.50
Πέραν 1 × €9.00
Με τις μέλισσες ή με τους λύκους 1 × €7.70
Ο Θησέας και ο Μινώταυρος, ο Μίνωας, η Πασιφάη, η Αριάδνη και ο Αιγέας 1 × €7.70Ελληνικά δημοτικά τραγούδια 1 × €17.00Υποσύνολο: €111.90
