Κανέλλος Δεληγιάννης
€19.08 €17.00
Σε ηλικία εβδομήντα τεσσάρων ετών, το 1854 δηλαδή, ο κοτζάμπασης της Γορτυνίας Κανέλλος Δεληγιάννης συγγράφει για το ’21 μια τρίτομη Ιστορία του απελευθερωτικού πολέμου με έναν και μόνο σκοπό: να αποκαταστήσει την τιμή της οικογένειάς του. Στα δεκατρία τετράδια του χειρογράφου ο πάλαι ποτέ προύχων των Λαγκαδίων υπερασπίζεται λυσσωδώς την οικογένειά του και την τάξη του. Το μένος, η οργή, τα κακοφορμισμένα αισθήματα δεν αφορούν βέβαια την Τουρκιά. Όλο το πάθος στρέφεται κατά ομοφύλων και ομοθρήσκων – κυρίως δε κατά του Κολοκοτρώνη. Ανιστορεί, συχνά με ζηλευτή ακρίβεια, μάχες, μετακινήσεις, προσωπικές αντιζηλίες. Αναφέρεται σε πολλά πρόσωπα του Αγώνα, από μικροκαπεταναίους ίσαμε τους πρωταγωνιστές, αλλά το βασικό κίνητρο της συγγραφής του είναι ο αποτροπιασμός απέναντι στα πρόσωπα της νέας τάξης πραγμάτων, αυτά που αναξίως κέρδισαν πόστα και εξουσίες. Η πατρίδα αποτίναξε τον οθωμανικό ζυγό και, αντί να δει Θεού πρόσωπο, περιήλθε στην εξουσία ξενόφερτων ανθρώπων, «απάτριδων», «τυχοδιωκτών» και «φερέοικων».
Σχετικά προϊόντα
- Διάφορα
Οι μεγάλες δίκες των αιώνων – Γ΄ τόμος
Encyclopedia€20.00Περιεχόμενα:
– Η δίκη του Σωκράτους
– Το ρεπορτάζ τριών δικών: Η δίκη του Περικλέους. Η δίκη της Ασπασίας. Η δίκη του Φειδίου.
– Η δίκη του Σενέκα
– Η δίκη του στρατηγού Βελισάριου
– Η δίκη του ΓαλιλαίουΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Καλή
- Δοκίμιο
Δοκίμιον ιστορικόν περί της φιλικής εταιρείας
Ιωάννης Φιλήμων€14.00€12.60Φιλήμων, Ιωάννης (1799-1874). Αγωνιστής του 1821, δημοσιογράφος και εκδότης εφημερίδων. Ιστορικός της Ελληνικής Επανάστασης και της Φιλικής Εταιρίας. Στήν έκρηξη της Επανάστασης μετά από πολλές περιπέτειες, ήρθε στην Πελοπόννησο όπου διετέλεσε γραμματέας. Επί μακρόν εξέδιδε την εφημερίδα Αιών, όργανο του Ρωσικού κόμματος τότε. Έργα του είναι το Δοκίμιον ιστορικόν περί της Φιλικής Εταιρίας, και το Δοκίμιον ιστορικόν περί της Ελληνικής Επανάστασης, το οποίον παρέμεινε ατελές
- Ελληνική Ιστορία
Σμύρνη 1922
Housepian Dobkin MarjorieΗ καταστροφή μιας πόλης€14.00€12.60Το βιβλίο αυτό αποτελεί την εγκυρότερη μελέτη διεθνώς μέχρι σήμερα, για το θέμα της καταστροφής της Σμύρνης, μιας από τις μελανότερες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας του 20ου αιώνα. Όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί σχετικά, αναφέρονται εκτενώς στο παρόν έργο της Ντόμπκιν.
Στις σελίδες του παρατίθενται με ανατριχιαστική ακρίβεια μαρτυρίες αυτοπτών και συμμετεχόντων, από απλούς κατοίκους που ξεριζώθηκαν μέχρι τους κορυφαίους διοικητές και πολιτικούς των δυτικών δυνάμεων, διαγράφονται χαρακτήρες, και αναδεικνύεται ο ηρωισμός κάποιων που με συνεχείς προσπάθειες και αυτοθυσία κατόρθωσαν να σώσουν χιλιάδες ζωές.Η συγγραφέας περιγράφει με λεπτομέρεια το πολύπλοκο ιστορικό υπόβαθρο της πανωλεθρίας καθώς και τα επακόλουθά της, στα οποία περιλαμβάνεται και η για πολλά χρόνια ενορχηστρωμένη προσπάθεια να απαλειφθεί η αλήθεια από την ιστορική μνήμη. «Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη; Γιατί φοβηθήκαμε ότι αν έμεναν τα κτήρια στη θέση τους, δεν θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τις μειονότητες…»
Falih Rifki Atay - Ιστορία
Η Αθήνα τον 19ο αιώνα
Θανάσσης Γιοχάλας - Ζωή ΒαΐουΕικόνες μιας οδοιπορίας μέσω του Τύπου€21.00€19.00Οία κεφαλή και εγκέφαλον ουκ είχε
Το εξής νοστιμώτατον εξεδικάσθη εν τω ενταύθα πταισματοδικείω. Ο κ. Α. Πετσάλης κατεμήνυσε τους κρεοπώλας Γ. Παπαδόπουλον ή Ντιρίκον και Νικόλ. Κακόν πωλήσαντας αυτώ κεφαλήν αρνίου άνευ μυελού, ον είχον υπεξαιρέσει κλείσαντες το κρανίον τεχνηέντως κατόπιν! Το πταισματοδικείον κατεδίκασεν αυτούς ερήμην εις κράτησιν τριών εβδομάδων εκάτερον.
– Νέα Εφημερίς
ΕΤOΣ ΙΒ΄, ΑΡΙΘ. 169
Παρασκευή 18 Ιουνίου 1893
Η εφημερίδα Ραμπαγάς τον Ιούνιο του 1882 ανακοινώνει ότι λόγω του πολλαπλασιασμού των λωποδυτών πολίτες αποφάσισαν να συστήσουν Σύλλογον αντιλωποδυτικόν. Κάθε μέλος φέρει επί της ράχης του πινακίδα όπου ευκρινώς αναγράφεται η φράση Απαγορεύεται η προσέγγισις. Οι λωποδύτες απαντούν με τη σύσταση δικού τους σωματείου. Κάθε μέλος φέρει επί του στήθους την επιγραφή: Άρπαξε να φας και κλέψε νάχης.
Οι άνθρωποι διασταυρώθηκαν στους δρόμους και στις συνοικίες, έδωσαν τον παλμό της καθημερινότητας, ζωγράφισαν με τα θερμά και ψυχρά χρώματα των συναισθημάτων τους, ξανά και ξανά, το μεταβαλλόμενο τοπίο της πόλης. Έπαιξαν ρόλους πρωταγωνιστών ή βουβών προσώπων, δυναμικών ή απαθών θεατών, ενορχηστρώθηκαν στο ανώνυμο πλήθος των επωνύμων μελών της κοινότητας. […]
Το πρόσωπο της Αθήνας θα ήταν άχρωμο, με το βλέμμα κενό, χωρίς την παρουσία τους, τις ιστορίες τους, τις ζωές τους. Η Ιστορία έχει ανάγκη τη μικροϊστορία, πτυχές της οποίας αποτυπώνονται εν θερμώ στις στήλες των εφημερίδων και εγγράφονται στη συλλογική μνήμη· τη μνήμη της πόλης.