Φονικό στην εκκλησιά
€12.00 €10.80
Ενας άνθρωπος γυρίζει στην πατρίδα του προβλέποντας ότι θα τον σκοτώσουν, και τον σκοτώνουν». Έτσι συνοψίζει ο Θ.Σ. Έλιοτ την «κάπως περιορισμένη δράση» του έργου τούτου, που έγραψε για το φεστιβάλ της Καντερβουρίας του Ιουνίου 1935.
Το Φονικό στην Εκκλησιά, είναι το πρώτο ολοκληρωμένο έργο που έγραψε ο Έλιοτ για τη σκηνή. Σήμερα, το έργο του Έλιοτ έχει πια σχολιαστεί εξαντλητικά· για το Φονικό στην Εκκλησιά έχουν σημειωθεί πολλές αναφορές, από τον Αισχύλο ώς τον Σέρλοκ Χολμς. Όπως φάνηκε από την αρχή αυτού του σημειώματος, σκοπός μου δεν ήταν να περιπλέξω τον αναγνώστη σε τέτοιες λεπτομέρειες που καθώς νομίζω θα τον βάραιναν. Το έργο είναι απλό· αν αρθρωθεί σωστά και ακουστεί σωστά, σύμφωνα με τον ρυθμό του, δεν έχει ανάγκη από στηρίγματα· στέκεται μόνο του.
Από τον πρόλογο Γιώργου Σεφέρη (Αθήνα, Ιούλιος 1963)
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Αγγλική-Αγγλόφωνη
Ο Βασιλιάς Ληρ
William Shakespeare€16.00€14.40H ΣΤΙΒΑΡH ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΛΗΡ, η ποικιλία και το εύρος της ανθρώπινης εμπειρίας που περικλείει, το μέγεθος των αισθημάτων που ενεργοποιεί και ασφαλώς το αδυσώπητο τέλος του τον καθιστούν ένα από τα σκοτεινότερα, τα πιο ανήσυχα και ανησυχητικά έργα που γράφτηκαν ποτέ για το θέατρο. Και μόνο το τεράστιο δραματικό φάσμα του Ληρ προξενεί δέος. Στις σκηνές του, που διαδραματίζονται σε κλειστά δωμάτια ή στο ύπαιθρο, σε αίθουσες ανακτόρων ή στην καλύβα ενός ερημότοπου, διαβαίνουν βασιλείς και ζητιάνοι, άρχοντες και υπηρέτες, γνωστικοί και τρελοί, ιππότες, στρατιώτες, αυλικοί και κατάσκοποι, ενώ τα συναισθήματα που προκαλεί κυμαίνονται, κάποτε με αιφνίδιες και βίαιες εναλλαγές, από την άδολη αγάπη ώς το πιο αδιάλλακτο μίσος, από την καλοσύνη και την τρυφερότητα ώς την πιο άγρια ψυχική και σωματική βία, από το ερωτικό πάθος ώς την αποστροφή, από την οργή και τη φονική σύγκρουση ώς τη γλυκύτερη καταλλαγή.
Με τον φόβο να κατηγορηθώ για παθολογική βαρδολατρία, θα έλεγα ότι ο Βασιλιάς Ληρ είναι ίσως το κορυφαίο έργο τραγικής ποίησης αδιακρίτως εποχής, ιστορίας, τόπου, γλώσσας, έθνους, φύλου η φυλής, σε όλον τον δυτικό πολιτισμό, όπως είθισται να τον αποκαλούμε, αλλά και στον ανατολικό τώρα πια, αφού κι αυτός φαίνεται να έχει αναγνωρίσει και αφομοιώσει την τραγωδία ως αναγκαίο παραστατικό πρότυπο για τις δικές του προτεραιότητες.
Ο Βασιλιάς Ληρ αφήνει πίσω του μια ηθική ερημία, μια έρημη χώρα απορφανεμένη, στερημένη από κάθε ηθική ευεργεσία, στην οποία η νομιμότητα της εξουσίας θα παραμείνει πρόβλημα ανοιχτό σαν πληγή, μολονότι τα αισθήματα και τα συναισθήματα που εκδραματίστηκαν μέσα σ’ αυτήν την εμπλοκή, και πάνω απ’ όλα τ’ άλλα της αγάπης, δεν έχουν χάσει τίποτε από το αμφίσημο κύρος τους στις ανθρώπινες υποθέσεις.Απ’ όλα τα έργα του Σαίξπηρ, ο Βασιλιάς Ληρ είναι αναμφίβολα εκείνο στο οποίο [ ο συγγραφέας ] έχει πλησιάσει περισσότερο στο ύψος και στην ποιότητα τον έναν τραγικό ποιητή μεγαλύτερο σε όλα από εκείνον που ο κόσμος είδε ποτέ να γεννιέται στην ιστορία. Είναι το πιο αισχύλειο από τα έργα του, το πιο στοιχειώδες και πρωταρχικό, το πιο ωκεάνειο και τιτάνιο στη σύλληψή του.
–A.C. SWINBURNE - Γαλλική-Γαλλόφωνη
Η ημέρα των φόνων στην ιστορία του Άμλετ
Bernard-Marie Koltès€9.90€9.00ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Λοιπόν, τί βλέπετε ;ΑΜΛΕΤ. –Τη φυλακή μου, κύριέ μου.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Τη φυλακή σας ; Πού είναι αυτή ;ΑΜΛΕΤ. –Εδώ.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Η φυλακή σας, εδώ ;ΑΜΛΕΤ. –Ετούτη η χώρα, κύριέ μου.[…]ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Από εσάς και μόνο εξαρτάται να απελευθερωθείτε.ΑΜΛΕΤ. –Για μένα αυτή η χώρα είναι μια φυλακή.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Εγώ έχω άλλη γνώμη.ΑΜΛΕΤ. –Είμαι πρόθυμος να το πιστέψω. Καθώς τίποτα δεν είναι καλό ή κακό από μόνο του · τα πάντα εξαρτώνται από το πώς τα σκεφτόμαστε.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. – Εάν αυτή η χώρα είναι μια φυλακή, τότε είναι κι ο κόσμος όλος.ΑΜΛΕΤ. –Ξακουστή φυλακή, αναμφίβολα : πολλά κελιά, παραρτήματα, μπουντρούμια. Εδώ, ωστόσο, βρισκόμαστε σε ένα από τα χειρότερα.ΚΛΑΥΔΙΟΣ. –Δεν συμμερίζομαι διόλου το πώς νιώθετε.
Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΜΛΕΤ είναι μια διασκευή.
Ο Μπερνάρ-Μαρί Κολτές (1948-1989) είχε διαβάσει συστηματικά Σαίξπηρ από τα αγγλικά και διάφορες γαλλικές μεταφράσεις από το 1969. Το 1974, θέλοντας να γράψει αυτή τη συμπυκνωμένη εκδοχή, χρησιμοποίησε ως οδηγό στη δουλειά του τη μετάφραση του σπουδαίου ποιητή Yves Bonnefoy.
Ο Κολτές ξαναγράφει και διασκευάζει τον Άμλετ για τέσσερα πρόσωπα, αναζητώντας τον πυρήνα του έργου. Ο μετέπειτα μεγάλος συγγραφέας, που διέσχισε σαν λαμπρός μετεωρίτης το γαλλικό και το παγκόσμιο θέατρο στη δεκαετία του 1980 με έργα σαν Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι, Δυτική αποβάθρα, Αγώνας νέγρου και σκύλων, Ρομπέρτο Τσούκκο κ.ά., με θάρρος και θράσος επιχειρεί μια άσκηση ύφους, επιλέγει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ένα από τα σπουδαιότερα έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου και αναζητεί τη γλώσσα και τα κλειδιά για τη δική του γραφή. Λίγα χρόνια μετά, το 1977, θα βγει στη θεατρική αρένα με τη Νύχτα μόλις πριν από τα δάση και τα έργα του - Θέατρο
Σαλώμη, Μονόπρακτη Τραγωδία
Oscar Wilde€14.00€12.60[…] Η Σαλώμη: θαρρείς και όλα έγιναν για να μπαλωθεί το μεγάλο κενό, για να φανερωθεί επιτέλους εκείνο το φιλί που όλοι το ξέρανε για κοντά χίλια οχτακόσια χρόνια μα δεν το τόλμησε ολάκερη η Αναγέννηση, δεν το ζωγράφισε μήτε ο Μποτιτσέλι, μήτε καν ο Καραβάτζιο, οπότε πάνω που ησύχασαν οι παπάδες, γλυτώσαμε από τούτο, είπανε και βάλανε μπρος ένα στάμπατ μάτερ, νά σου ένας που φορούσε δαχτυλίδια για να το επιτελέσει (: περισσότερο από το “επιτέλους” παρά από το “επιτελώ”). Θαρρείς και όλα έγιναν για να ενωθεί ο έρωτας με το θάνατο επί σκηνής, πάνω σε έναν δίσκο που στάζει αίμα. Θαρρείς και όλα έγιναν για να εκτεθεί επί σκηνής, εφτά χρόνια νωρίτερα από το Traumdeutung του Φρόιντ, αυτό το άλλο που όλοι έχουμε βαθιά μέσα στον ύπνο μας.
[…] Στη “Σαλώμη” όλα γίνονται μέσα στη νύχτα για μια νύχτα μέχρι το τέλος. Το τρίγωνο της Σαλώμης (Σαλώμη, Ιωάννης, Ηρώδης) γλείφεται με αυτό το τέλος. Η μια θέλει μέχρι το τέλος της νύχτας και πεθαίνει γι’ αυτό, ο άλλος πιστεύει μέχρι το τέλος της νύχτας και πεθαίνει γι’ αυτό. Ο τρίτος είναι ο Ηρώδης: αυτός επιζεί επειδή αποφασίζει να μη φτάσει τη νύχτα του μέχρι το τέλος βολεύεται με ένα ημίμετρο, καταδέχεται να είναι μεθυσμένος, καταδέχεται να υπόσχεται ανταλλάγματα, εντέλει καταδέχεται να παζαρεύει, επαφίεται σε ένα ημίμετρο που τον παγιδεύει – και στη συνέχεια αποδέχεται την παγίδα, εγκαταλείποντας κάθε σκληρή σαν πετράδι φλόγα στην απαίσια «νομοτέλεια» του κόσμου. Ο Ηρώδης είναι αυτός ο θλιβερός που επέζησε υπό την ασημένια Σελήνη -αυτός που κουκουλώθηκε, που αυτοσαβανώθηκε για να ζήσει γεμάτος με την πικρίλα του τάφου.Τρίγλωσση έκδοση με δεκαέξι σχέδια του Όμπρεϊ Μπίρντσλεϊ
- Θέατρο
Το παραδοσιακό δραματολόγιο του Καραγκιόζη
Chatzipantazis, Theodorosαπό τον προφορικό αυτοσχεδιασμό στο παραλογοτεχνικό ανάγνωσμα€18.00€16.20Χρειαζόμαστε άραγε ένα ακόμη βιβλίο για τον Καραγκιόζη;… Ασφαλώς όχι, αν πρόκειται για ένα ακόμη γυαλιστερό λεύκωμα, σχεδιασμένο να φέρει στα αστικά σαλόνια μας μια ζωηρόχρωμη πινελιά γραφικής λαϊκής τέχνης. Ασφαλώς όχι επίσης, αν πρόκειται για μια ακόμη βαρύγδουπη μελέτη, σχεδιασμένη να αποκαλύψει την καταγωγή των γελοιογραφικών τύπων του μπερντέ από τις αριστοφανικές κωμωδίες ή από τα Ελευσίνια Μυστήρια.
Αυτό που χρειαζόμαστε όμως οπωσδήποτε είναι κάποιου διαφορετικού είδους μελετήματα που θα νοιάζονται να ερευνήσουν το φαινόμενο της απροσδόκητης άνθησης του θεάτρου σκιών στην Ελλάδα του 20ού αιώνα, που θα επιχειρούν να λύσουν το γρίφο της εισβολής και διάδοσης ενός προνεωτερικού καλλιτεχνικού θεσμού στα εδάφη μιας κοινωνίας παραδομένης ολόψυχα, από ένα σημείο και πέρα, στα οράματα του αστικού εκσυγχρονισμού κι εξευρωπαϊσμού.
Η συλλογιστική που αναπτύσσεται στις σελίδες του τόμου αυτού επιχειρεί ακριβώς να εντάξει το εγχώριο λαϊκό θέατρο στην ευρύτερη ιστορική συγκυρία του Ανατολικού Ζητήματος και των οθωμανικών μεταρρυθμίσεων του Τανζιμάτ, της αναδιάταξης των νοτιοανατολικών συνόρων της Ευρώπης στα χρόνια που εγκυμονούσαν τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους. Και δοκιμάζει να παρακολουθήσει βήμα προς βήμα την πορεία ενός λαού που κινήθηκε από την εργαστηριακή προς την εργοστασιακή παραγωγή ψυχαγωγίας για τις αταξικές μάζες θεατών κι αναγνωστών μιας αγοράς που έτεινε πλέον προς το φαινόμενο που συνήθως καλύπτουμε με τον ακαλαίσθητο αλλά τόσο χρήσιμο όρο της «παγκοσμιοποίησης»