Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Ένα ρεπορτάζ
Υπόθεση 40/61: Η δίκη του Άιχμαν
€13.50
Το 1961 ο Χάρι Μούλις μετέβη στο Ισραήλ για να παρακολουθήσει, ως ανταποκριτής του ολλανδικού περιοδικού Elseviers Weekblad, ένα γεγονός ιστορικών διαστάσεων, τη δίκη του διαβόητου Άντολφ Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ. Τα άρθρα του συγγραφέα συγκεντρώθηκαν και κυκλοφόρησαν την επόμενη χρονιά σε βιβλίο υπό τον τίτλο Υπόθεση 40/61. Μολονότι ο ίδιος το χαρακτήρισε με μετριοφροσύνη ως ένα ρεπορτάζ, πρόκειται για κάτι πολύ παραπάνω. Συνιστά, πέρα από μια ιδιαιτέρως προσωπική μαρτυρία, ένα συγκλονιστικό δοκίμιο για τη μαζική εξόντωση των Ευρωπαίων Εβραίων από τους ναζιστές, δοσμένο όμως μέσα από την εξονυχιστική ακτινογράφηση του σκοτεινού υπόβαθρου που διέπλασε τον «αρχιτέκτονα» του Ολοκαυτώματος. Ο Άιχμαν, ένας κατά τα λοιπά συνηθισμένος τεχνοκράτης, ενσάρκωσε, σύμφωνα με τον Μούλις, μια πρωτόφαντη πολιτισμική μορφή, το είδος της «ανθρώπινης μηχανής» η οποία, εκτελώντας εντολές και αδιαφορώντας για τις ηθικές τους συνέπειες, ήταν ικανή για όλα, όχι μόνο να φτάσει στα άκρα αλλά και να τα ξεπεράσει. Ένα σπάνιο ντοκουμέντο, ένα διεισδυτικό, διαχρονικό πορτρέτο του κακού.
«Ο Χάρι Μούλις είναι ο μοναδικός συγγραφέας που έγραψε για το συγκεκριμένο ζήτημα με κεντρικό του θέμα τον κατηγορούμενο, και του οποίου η κρίση για τον Άιχμαν συμπίπτει σε ορισμένα βασικά σημεία με τη δική μου».
Χάνα Άρεντ
Διαθεσιμότητα: 1 σε απόθεμα
Σχετικά προϊόντα
- Μαρτυριες
Ένας άντρας
€26.90“Ένα μουγκρητό οδύνης και οργής υψωνόταν στην πόλη, και αντηχούσε ακατεύναστα, ανυποχώρητα, αφανίζοντας κάθε άλλο θόρυβο, τονίζοντας ρυθμικά το μεγάλο ψέμα. Ζει, ζει, ζει! Μουγκρητό που δεν είχε τίποτε το ανθρώπινο. Δεν υψωνόταν από ανθρώπινα όντα, πλάσματα με δυο χέρια και δυο πόδια και μια δική τους συνείδηση, υψωνόταν από ένα τερατώδες και ασύνετο θεριό, το πλήθος, το χταπόδι που το καταμεσήμερο, καλυμμένο από σφιγμένες γροθιές, στρεβλωμένα πρόσωπα, συσπασμένα στόματα, είχε κατακλύσει την πλατεία Μητροπόλεως, έπειτα είχε απλώσει τα πλοκάμια στους παρακείμενους δρόμους φράζοντάς τους, καταβυθίζοντάς τους με την ανηλεή λάβα που στο ορμητικό της πλημμύρισμα καταπίνει κάθε εμπόδιο, ξεκουφαίνοντάς τους με το ζει, ζει, ζει”.
Η Οριάνα Φαλλάτσι, σύντροφος του Αλέκου Παναγούλη τα τελευταία χρόνια της ζωής του, εκδίδει το Ένας άντρας τον Ιούλιο του 1979 στην Ιταλία, τρία χρόνια μετά τον αδόκητο θάνατό του σε ηλικία 36 ετών.
Το βιβλίο γίνεται παγκόσμια επιτυχία, μεταφράζεται σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες. “Είχε πεθάνει αυτός που αγαπούσα και είχα ξεκινήσει να γράφω ένα μυθιστόρημα που θα έδινε νόημα στην τραγωδία” γράφει η Φαλλάτσι. Και σε μια συνέντευξή της δηλώνει: “Διαβάζοντας Προπ, είδα πως η ιστορία του Παναγούλη αντιστοιχούσε στη δομή ενός παραμυθιού: Η μύηση, η περίοδος της μεγάλης δοκιμασίας, η επιστροφή στο χωριό, η τελευταία πρόκληση, η αποθέωση ή ο θάνατος”. Και συμπληρώνει: “Δε λέω ποτέ πως ήταν ήρωας -βεβαίως και ήταν ήρωας, αλλά μου φαίνεται περιοριστικό να το λέω-, ήταν πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα ένας ποιητής, ένας καλλιτέχνης, και ο ηρωισμός του ήταν απόρροια της ποίησής του”.
“Η συνάντηση του Παναγούλη με τη Φαλλάτσι ήταν όπως έπρεπε να είναι, για όλους εμάς που παρακολουθούσαμε. Εκδίκηση της ομορφιάς και της γενναιότητας απέναντι στη Χούντα, η οποία κράτησε έναν χρόνο ακόμα μετά την απελευθέρωση του Παναγούλη και τη γνωριμία τους. Οι φωτογραφίες τους με τις λεζάντες που πληροφορούσαν για τη σχέση τους ήταν θρίαμβος για εμάς που βομβαρδιζόμασταν από τις εικόνες της Χούντας. Πόσο όμορφοι ήταν εκείνοι οι δυο, πόσο άσχημοι όσοι τους κατηγορούσαν”. (Από τον πρόλογο της Άννας Δαμιανίδη στην ελληνική έκδοση) - Bιογραφία
Ο Γλέζος, ο Πικάσο και μια πέτρα
και άλλες αφηγήσεις€13.50«Μαύρη μέρα στο Παρίσι. Εκεί συναντήθηκα και με τον Jacques C., δημοσιογράφο της “Humanite” και φίλο μας. (…) Φεύγοντας (ο Jacques θα με πήγαινε μέχρι την Ουνέσκο, απ’ όπου είχα φύγει σκαστή για τη διαδήλωση), συνεχίσαμε την έντονη συζήτηση που είχε αρχίσει πρωτύτερα: ήμουν έξω φρενών που το γαλλικό Κ. Κ. και τα συνδικάτα δεν είχαν δραστηριοποιηθεί αποτελεσματικά, εφόσον ήξερα και από προσωπική πείρα τ μέσα και τι δύναμη κινητοποίησης διέθεταν. Και μια στιγμή: «Μη φωνάζεις!» μου λέει ο Jacques. – «Μα κι εσύ φωνάζεις», του λέω στον ίδιο τόνο και εγώ. – «Ναι, αλλά εγώ είμαι στο αυτοκίνητό μου», μου αντιτείνει. Απόμεινα! Μονομιάς κατάλαβα, τη λούστηκα, την κατάσταση της προσφυγιάς. Ήμουν σε ξένο αυτοκίνητο, σε ξένο τόπο, με δικαιώματα περιορισμένα, κατά παραχώρηση.. Και μ’ έπιασε ένα κλάμα… Φτάσαμε στην Ουνέσκο, κατέβηκα από το αυτοκίνητο, αλλά τα δάκρυα, ποταμός, κυλούσαν ασταμάτητα. Και καθώς δεν γινόταν να μην πάω στο γραφείο μου, μπήκα σ’ ένα φαρμακείο και ζήτησα κάτι ασυνήθιστο από τον ξαφνιασμένο φαρμακοποιό: «Κάντε με, σας παρακαλώ, να σταματήσω να κλαίω»…
Ο Jacques δεν είχε, βέβαια, καταλάβει τι «είχε ξεφύγει από το φράχτη των δοντιών του». Λίγους μήνες μετά μου κουβάλησε από την Αθήνα δύο βαλίτσες με ρούχα που του είχαν φορτώσει οι δικοί μας.
Επιλογές και συγκυρίες σε καιρούς δύσκολους οδηγούν σε αφηγήσεις όπου διαπλέκονται τεκμήρια και βιώματα – μια εφηβεία στον Εμφύλιο που τη διαδέχτηκε, δύο φορές, μακρόχρονος ξενιτεμός. Οι απρόσμενες καταστάσεις αναζητούν απαντήσεις, ενώ η διήθηση του χρόνου μεταφέρει στο σήμερα χτεσινές βεβαιότητες και αμφιβολίες. Τα αποτυπώματα στη μνήμη μπορούν να είναι ακόμα εύγλωττα; - Ευρωπαϊκή Ιστορία
Το αγόρι από το Μπούχενβαλντ
Η αληθινή ιστορία ενός παιδιού που επέζησε απο το Ολοκαύτωμα€15.00Όταν στις 11 Απριλίου του 1945 οι Αμερικανοί στρατιώτες απελευθέρωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, βρέθηκαν μπροστά σε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη: Ανάμεσα στους κρατούμενους υπήρχαν και περισσότερα από χίλια εβραιόπουλα, ηλικίας κάτω των δεκαοκτώ ετών. Τα αγόρια αυτά, που βρίσκονταν υπό την προστασία του αντιστασιακού κινήματος του στρατοπέδου, είχαν βιώσει στο μεγαλύτερο μέρος του Ολοκαυτώματος ακραία πείνα και φριχτά βασανιστήρια, και είχαν γίνει μάρτυρες μιας απίστευτης βαρβαρότητας, ενώ δε γνώριζαν καν αν οι γονείς και οι συγγενείς τους ήταν ζωντανοί ή νεκροί. Ανάμεσά τους ήταν και ο δεκατετράχρονος Πολωνός Ρόμεκ Βάισμαν, ο οποίος είχε επιζήσει δουλεύοντας ως εργάτης-σκλάβος σε ένα γερμανικό εργοστάσιο πυρομαχικών, μα και ο μετέπειτα βραβευμένος με το Νόμπελ Ειρήνης Έλι Βιζέλ. Τα Αγόρια του Μπούχενβαλντ, όπως τα ονόμασαν οι δημοσιογράφοι, είχαν μέσα τους απίστευτο θυμό για τον κόσμο. Διέπρατταν κλοπές, τσακώνονταν μεταξύ τους και έλυναν όλες τους τις διαφορές με τη βία. Λίγοι πίστευαν ότι θα κατάφερναν κάποτε να αποκτήσουν μια φυσιολογική ζωή. Για τον Ρόμεκ και τετρακόσια είκοσι επτά ακόμη αγόρια, όλα άλλαξαν όταν μεταφέρθηκαν σε ένα ίδρυμα επανένταξης στο Εκουί της Γαλλίας, με σκοπό να προσπαθήσουν να αφήσουν πίσω τους τις φριχτές εμπειρίες από τη χειρότερη πλευρά της ανθρωπότητας και να αγκαλιάσουν ξανά τη ζωή. Αυτή είναι η ιστορία τους.
- Δοκίμιο
Μεγάλες προσδοκίες
Το όνειρο της Ευρώπης 1999-2021€19.80Πιάνοντας το νήμα από το τέλος του Στην Ευρώπη, στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, ο βραβευμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας Geert Mak εξετάζει τις πρωτοφανείς προκλήσεις με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωπες οι αξίες της Ευρώπης.
Μαθαίνουμε για την προσεκτικά ενορχηστρωμένη καριέρα του Πούτιν, τον αυξανόμενο φόβο μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα, τη διαδικασία διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον «μεγάλης κλίμακας πνιγμό των φτωχών της Αφρικής» στη Μεσόγειο, τις αιτίες και το τεράστιο τίμημα της τραπεζικής κρίσης, την ανάκαμψη του αντισημιτισμού στην Πολωνία, την επιτυχία των λαϊκίστικων κομμάτων σε Ανατολική και Δυτική Ευρώπη, τη μεγάλη κρίση του ευρώ ιδωμένη από μια γωνιά της Αθήνας, την πορεία της Ουκρανίας μετά το 1999 και τα γεγονότα που οδήγησαν στην οριακή στιγμή της σύγχρονής μας ρωσικής εισβολής, τον ρατσισμό που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες στην πλούσια Δύση, το εθνικό όνειρο της Καταλονίας, το Brexit, την πολιτική του Τραμπ και την εκλογή Μπάιντεν, αλλά την πανδημία του κορονοϊού ως τα τέλη του 2021.
Ο συγγραφέας γράφει για τη χρηματοπιστωτική κρίση και την κρίση του ευρώ με αναλυτικά στοιχεία και περιγραφές σχετικά με τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους εκπροσώπους των ελληνικών κυβερνήσεων και στα Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να αποφευχθεί το Grexit και να βρεθεί λύση στην κρίση χρέους της ελληνικής οικονομίας. Ταυτόχρονα, μεταφέρει και το πώς βίωσαν και βιώνουν οι Έλληνες αυτή την κρίση καθώς και τα αποτελέσματα της πολιτικής που επιλέχθηκε.
Επίσης, ο Μακ αναφέρεται διεξοδικά στο προσφυγικό – μεταναστευτικό όπως το έζησαν και το ζουν κυρίως οι κάτοικοι των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου: μέσα από τις μαρτυρίες ντόπιων αλλά και προσφύγων εκθέτει τα σοβαρά προβλήματα αυτής της ανθρωπιστικής κρίσης στις χώρες υποδοχής αλλά και την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τα αντιμετωπίσει με συντονισμένη προσπάθεια.
Συνδυάζοντας ιστορία και πολιτική και αντλώντας στοιχεία από τις επαφές του με πολλούς Ευρωπαίους, ο καταξιωμένος συγγραφέας επαναφέρει τον προβληματισμό για την ταυτότητα της Ευρώπης και αναζητά τα απομεινάρια του κοινού οράματος για ειρήνη, δημοκρατία, ευημερία.
