Το Φτερό του Σταυραϊτού
€5.00 €4.50
Ρώσικα εικονογραφημένα παραμύθια από το μοναδικό χέρι του Ιβάν Γιάκοβλεβιτς Μπιλίμπιν (1876 – 1942), ο οποίος έχει δημιουργήσει δική του χαρακτηριστική τεχνοτροπία στην εικονογράφηση βιβλίων, που βασίζεται στο λεπτότατο στυλιζάρισμα των στοιχείων της λαϊκής και της μεσαιωνικής ρωσικής τέχνης (χρωμολιθογραφία, κέντημα, ξυλογραφία, μικρογραφία κλπ.).
Διαθεσιμότητα: 2 σε απόθεμα
Σχετικά προϊόντα
- Παιδικό Βιβλίο
Ο ελέφαντας
Carnavas PeterΒραβείο του κύκλου του ελληνικού παιδικού βιβλίου€10.00€9.00“Ο μπαμπάς σου δεν θα σου φτιάξει το ποδήλατο μέχρι να φτιάξεις εσύ τον μπαμπά σου”. Η στενοχώρια του πατέρα της είναι τόσο μεγάλη, που η Όλιβ τη φαντάζεται σαν έναν πελώριο ελέφαντα που τον ακολουθεί παντού. Ο γκρίζος ελέφαντας είναι κολλημένος διαρκώς επάνω του σαν σκιά, και η Όλιβ εύχεται να μπορούσε να κάνει κάτι ώστε να τον διώξει μια για πάντα. Με τη βοήθεια του παππού της και του καλύτερού της φίλου, του ‘Αρθουρ, η Όλιβ θα βάλει μπροστά ένα καταπληκτικό σχέδιο. Θα τα καταφέρει όμως; Πώς μπορείς να διώξεις κάτι τόσο μεγάλο;
- Παιδικό Βιβλίο
Οι περιπέτειες του Πινόκιο
Carlo CollodiΚλασσική Βιβλιοθήκη Νέων - 6€10.00Ο Πινόκιο (ιταλικά.:Pinocchio) είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας που πρωτοεμφανίστηκε το 1883, ως κεντρικός ήρωας στο ιταλικό παραμύθι «Οι Περιπέτειες του Πινόκιο» (ιταλ.:Le Avventure di Pinocchio) του Κάρλο Κολόντι, και έχει από τότε εμφανιστεί σε πολλές προσαρμογές της ιστορίας και άλλα. Σκαλισμένος από τον ξυλογλύπτη Τζεπέτο σε ένα μικρό ιταλικό χωριό, ο Πινόκιο δημιουργήθηκε ως ξύλινη μαριονέτα, αλλά ονειρεύτηκε να γίνει πραγματικό αγόρι.
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Καλή
- Παραμύθια από 0-99 ετών
Ελληνικά Παραμύθια Β΄
Άννα ΑγγελοπούλουΤα αλληλοβόρα€16.00€14.40Το θέμα που διατρέχει τον δεύτερο τόμο ελληνικών παραμυθιών που εκδίδει σήμερα η Εστία, μετά τα Ελληνικά παραμύθια Α – Οι παραμυθοκόρες, είναι η αλληλοβορά, δηλαδή ο κανιβαλισμός και μάλιστα ο ενδοοικογενειακός κανιβαλισμός, όπως ονομάζεται στην ανθρωπολογία. Στην Ελλάδα, καθώς και τις περισσότερες βαλκανικές χώρες, αλλά και στη βόρεια Αφρική, απαντούν και επικρατούν εντελώς διαφορετικές παραλλαγές των γνωστών σε όλους μας παραμυθιών, της Σταχτοπούτας, του Κυανοπώγωνα, της Γαϊδουροτομαρούς και πλήθους άλλων. Μαθαίνουμε, για παράδειγμα, πώς η Σταχτοπούτα με τις αδερφές της έφαγαν τη μητέρα τους, πώς η Γαϊδουροτομαρού ονομάζεται Ξυλομαρία, γιατί κρύβεται σε έναν κορμό δέντρου για να μην την παντρευτεί ο πατέρας της, πώς ο Κυανοπώγωνας είναι ο Τρισκατάρατος που τρώει τις κόρες του ξυλοκόπου, και άλλα πολλά.
Τα παραμύθια αυτά ανήκουν στην προφορική παράδοση. Είναι καταγραμμένα, τα περισσότερα, τον 19ο αιώνα και βρίσκονται σε διάφορα αρχεία και λαογραφικά περιοδικά, άγνωστα στο ελληνικό κοινό μέχρι σήμερα. Διατηρούν ζωντανή την εικόνα ενός αρχέγονου μύθου που επιβίωσε μέσα στις λαϊκές αφηγήσεις, χωρίς να υποστεί τη λογοκρισία που γνώρισαν τα λεγόμενα παιδικά παραμύθια. Διακρίνουμε -μέσα από τις άρρηκτες και ωμές οικογενειακές σχέσεις που περιγράφονται με ζωντάνια και αμεσότητα- την ορμέφυτη τάση της αλληλοβοράς, τάση που φαίνεται ριζωμένη στον οικογενειακό πυρήνα και συνυφασμένη με τις οικογενειακές σχέσεις.