€16.20
«Έζησα σ’ ένα γκέτο, αν και οι πολίτες δεν έλεγαν ποτέ έτσι αυτό το τμήμα της πόλης. Μιλάω για κάποιους δρόμους που κατεβαίνουν ώς τη χωματερή του λιμανιού, για παλιά σπίτια που επέζησαν από κάτι που ήταν χειρότερο από πόλεμο, αν και αυτό δε θα μαθευτεί ποτέ, για ξεφλουδισμένους τοίχους και για γραμματοκιβώτια στις εισόδους που έχουν πάψει εδώ και καιρό να δέχονται γράμματα, λογαριασμούς ή διαφημιστικά φυλλάδια.
Στο γκέτο κατοικούσαμε όσοι δεν είχαμε δικαίωμα να είμαστε εκεί, όσοι δεν έπρεπε ποτέ να ’χουμε πάει εκεί, όσοι δεν έπρεπε να ’χουμε γεννηθεί ποτέ σ’ αυτούς τους μακρινούς τόπους που τους έχουμε χάσει για πάντα. Στην πραγματικότητα, υποστηρίζουν κάποιοι, δε θα ’πρεπε να ’χουμε γεννηθεί πουθενά. Περιττεύουμε.»
Όταν διαβάζεις, μεταφράζεις, εκδίδεις τα “Άπαντα” του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, αυτού του μείζονος και, ασφαλώς, πιο οικουμενικού συγγραφέα του 20ού αιώνα, δεν επικοινωνείς απλώς με ένα έργο ζωής, αλλά με ένα έργο-ζωή· αισθάνεσαι ότι εισδύεις σ’ έναν κόσμο που σου φαίνεται ανοίκεια οικείος, σ’ έναν θαυμαστό λαβύρινθο που σε κάθε επίσκεψη σου δείχνει σαν να έχει ανανεώσει τις φενάκες του και που τον ενοικούν ιδέες και θέματα-Μινώταυροι: ο ψευδαισθητικός χαρακτήρας της ανθρώπινης ύπαρξης· το απατηλόν του φυσικού κόσμου· η σχεδόν αναπόφευκτη αυθαιρεσία κάθε ορθολογιστικής σκέψης· το άπειρο και οι άπειρες δυνατότητες· η ιδέα πως ακόμα και το απειροελάχιστο πράγμα ή γεγονός περιλαμβάνει όλο το σύμπαν· πως ό,τι μπορούμε να φανταστούμε ή έχει ήδη συμβεί ή επίκειται να συμβεί· πως κάθε άνθρωπος είναι ταυτόχρονα κι ένας άλλος, αν όχι και όλοι οι άλλοι άνθρωποι· η ιδέα του κόσμου ως προσωπικής προβολής της βούλησης, εξού και, συχνά, στο έργο του Μπόρχες, θύμα και θύτης ταυτίζονται· η ιδέα του ανθρώπου ως πλάσματος του ονείρου κάποιου άλλου· η ιδέα μιας θείας χρονικής στιγμής όπου συμπυκνώνεται ή/ και δικαιώνεται μια ολόκληρη ζωή· η ιδέα του κόσμου ως βιβλιοθήκης όπου παραδέρνουμε όλοι αναζητώντας ένα αδιανόητο ευρετήριο των ευρετηρίων στο οποίο μπορεί και να έχει αποδελτιωθεί το νόημα-σχεδία· η ιδέα ότι τα πάντα έχουν γραφεί κι ότι εμείς δεν κάνουμε άλλο απ’ το να μηρυκάζουμε τα γεγραμμένα· η -συγγενής- ιδέα ότι μια λογοτεχνία διαφέρει από την άλλη ως προς τον τρόπο με τον οποίο διαβάζεται, εξού και το σκανδαλώδες “Κάθε συγγραφέας δημιουργεί τους προδρόμους του”· η -επίσης συγγενής- ιδέα ότι ο συγγραφέας δεν εκφράζει την πραγματικότητα στην οποία γράφει, αλλά επινοεί την πραγματικότητα στην οποία εκφράζεται· η ιδέα ότι η λογοτεχνία είναι ένα παιχνίδι με αντιμέτωπους καθρέφτες όπου οι μυθοπλασίες αντικρίζονται σε μια ιλιγγιώδη επανάληψη, κι ότι αυτό το παιχνίδι επιδέχεται (αν δεν απαιτεί ή επιβάλλει) εμπνευσμένες παραλλαγές, όπως, π.χ., την παρείσφρηση της ίδιας της μυθοπλασίας στον εαυτό της, σαν να της μεταγγίζεται το ίδιο της το αίμα· τέλος(;), η σύγχυση των ορίων και το θολό μεταίχμιο ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, σε διηγήματα όπου ο ήρωας είναι νεκρός και δεν το ξέρει, ή ξαναγεννιέται για να πεθάνει “όπως πρέπει”. Α. Κ.
Πώς μπορεί να τελειώσει μια μέρα γιορτής; Στο Ακουακαλιέντε, ένα μικρό χωριό της Κολομβίας κοντά στη ζούγκλα, οι άνθρωποι διασκεδάζουν ανυποψίαστοι και ετοιμάζονται να εκλέξουν τη βασίλισσα της ομορφιάς στο καρναβάλι της χρονιάς. Τότε όμως εμφανίζεται ξαφνικά μια ομάδα ένοπλων κουκουλοφόρων οι οποίοι, χωρίς κανένα δισταγμό, θερίζουν τους πάντες. «Τρεις χιλιάδες φυσίγγια και μισή εκατοντάδα πτώματα κείτονται στο κέντρο του συνοικισμού, υποφωτισμένου απ’ την τελευταία αναλαμπή του λυκόφωτος». Έτσι αρχίζει τούτο το μυθιστόρημα, όταν οι ζωές πέντε διαφορετικών χαρακτήρων συγκλίνουν κατά τη διάρκεια ενός σημαδιακού απογεύματος που προσκρούει στην ανείπωτη βία, στο αδικοχυμένο αίμα. Ο χορός από τις φωνές των νεκρών, τέλεια ενορχηστρωμένος από τον ταλαντούχο συγγραφέα, θα κάνει τους αναγνώστες να βιώσουν τον ιλιγγιώδη τρόμο από την ατιμωρησία μίας ακόμη σφαγής που διέπραξαν οι παραστρατιωτικοί στις απομονωμένες περιοχές εκείνης της χώρας. «Γράφω γιατί διαβάζω, γράφω γιατί επέζησα στην ανόητη εφηβεία μου, γράφω γιατί δεν βρίσκω άλλο τρόπο να εκφράσω τα συμπεράσματά μου για τη ζωή, τον θάνατο και τον έρωτα», λέει ο Ντανιέλ Φερέιρα, ένας από τους πλέον συναρπαστικούς νέους πεζογράφους της Λατινικής Αμερικής.
«Αυτό το μυθιστόρημα μας στοιχειώνει και τοποθετεί τον Ντανιέλ Φερέιρα στην πρώτη γραμμή των νεότερων δημιουργών της ισπανικής γλώσσας».
Ενρίκε Σάντος Μολάνο
«Ένα εξαιρετικό βιβλίο, με πολλές αρετές στην τεχνοτροπία και το ύφος του, και αξιοθαύμαστη ακρίβεια στην εκτέλεση. Ένα συγκινητικό μυθιστόρημα, όχι μόνο για τα όσα περιγράφονται αλλά και για πώς αυτά εξιστορούνται».
Κλαούδια Πινιέιρο
«Ο Ντανιέλ Φερέιρα καθιστά απολύτως σαφές με αυτό το βιβλίο ότι οι μεγάλες αφηγήσεις του αίματος και του θανάτου δεν έχουν τελειωμό».
Página 12
Ισπανική επαρχία, δεκαετία του 1960. Αρχόντοι και κολίγοι, υποστατικά και χαμόσπιτα, πόδια ξυπόλυτα και Mercedes, θηράματα και θηρευτές, αγρίμια κι ενέδρες, κράχτες και καραμπίνες, ξόβεργες και φυλάχτρες, πόθος, πάθη και φιλοδοξίες, αφοσίωση, εκμετάλλευση κι εκδίκηση, βία και (αν)υποταγή.
Ένα βιβλίο για τις αισθήσεις και το κυνήγι, κάθε είδους.
Τη λένε Μαρία και, θέλοντας να δραπετεύσει από τη μετριότητα και την ανία, έχει φύγει για το εξωτερικό. Ένα τετράδιο, ένα αβέβαιο εισόδημα και μια στέγη είναι όλα όσα χρειάζεται. Γύρω της, μετανάστες καταδιώκονται, νυχτερινές έφοδοι πραγματοποιούνται, ενώ υπάρχουν και προάστια όπου δεν διεισδύει λευκός. Παρατηρώντας την αποσύνθεση μιας μεγαλούπολης του ευρωπαϊκού Βορρά, διασχίζει σε καθημερινή βάση αρκετές γειτονιές για να φτάσει στη δουλειά της. Στη διαδρομή ανοίγει το τετράδιο και γράφει. Μοιραία γοητευμένη από μια επιθυμία καταστροφής, ανακαλεί το παρελθόν και εισχωρεί σε μια σπείρα από ψέματα και αυταπάτες, καθώς αραδιάζει τις αναμνήσεις της σε μερικές σελίδες οι οποίες μπορούν να μετατραπούν σε όπλο που κόβει κεφάλια. Με μοναδικό αφηγηματικό ρυθμό, ο Πάμπλο Γκουτιέρεθ οικειοποιείται τον εσωτερικό κόσμο μιας αποπροσανατολισμένης γυναίκας, μιας πρωταγωνίστριας που εγκατέλειψε τον τόπο της με σκοπό να εξιλεωθεί από συντελεσμένα σφάλματα και να απελευθερωθεί από παλιά τραύματα. Τα Κομμένα κεφάλια είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που ακτινογραφεί μια γενιά πολυπαθημένη, πελαγωμένη από τις απανωτές κρίσεις, και μιλά για την οργή και τη σύγχυση που επέρχονται όταν τα νιάτα εξαντλούνται και τα όνειρα
Η θεία Χούλια κ ο γραφιάς 1 × €13.00
Η νύχτα της Γεθσημανή 1 × €9.90
Αιολική γη 1 × €24.50
Δοκίμιον ιστορικόν περί της φιλικής εταιρείας 1 × €12.60
Στη Γη Είμαστε Πρόσκαιρα Υπέροχοι 1 × €14.40
Εκατό χρόνια μοναξιά 1 × €16.00Υποσύνολο: €90.40
