Σχετικά προϊόντα

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ιστορία

  Οικουμενικό Πατριαρχείο και ευρωπαϊκή πολιτική, 1620-1638

  Gunnar Hering

  €22.31 €20.00

  Στον 17ο αιώνα, οι προσπάθειες της Ρώμης να κερδίσει ορθόδοξους ιεράρχες για την ένωση με την καθολική εκκλησία σημείωσαν επιτυχίες. Ο οικουμενικός πατριάρχης Κύριλλος Α’ Λούκαρις ήθελε να αποτρέψει τον κίνδυνο που πίστευε ότι απειλούσε τον μη καθολικό κόσμο. Γι’ αυτό συνέβαλε στις βολιδοσκοπήσεις και διαπραγματεύσεις για μια συμμαχία κυρίως μεταξύ της οθωμανικής αυτοκρατορίας και του κράτους της Μόσχας, αργότερα και της Σουηδίας και της Τρανσυλβανίας εναντίον της Πολωνίας, μεγάλης δύναμης στην ανατολική Ευρώπη, όπου οι ορθόδοξοι είχαν υπαχθεί στην καθολική εκκλησία. Αντιμετωπίζοντας την προπαγάνδα της Ρώμης, ενστερνίστηκε βαθμιαία διδαχές διαμαρτυρομένων θεολόγων και τελικά εξέδωσε μια καλβινική Ομολογία πίστεως, που προκάλεσε σάλο σ’ όλη την Ευρώπη. Θέλοντας να θέσει τα θεμέλια του εκσυγχρονισμού και της μεταρρύθμισης της εκκλησίας, μερίμνησε για την εγκατάσταση του πρώτου ελληνικού τυπογραφείου στον τουρκοκρατούμενο χώρο και για τη μετάφραση της Καινής Διαθήκης.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Δοκίμιο

  ΜΟΝΟΣ ΠΡΟΣ ΜΟΝΟΝ

  Festugière, Andre Jean

  διαλέξεις για την προσωπική θρησκεία των Ελλήνων

  €19.50 €17.10

  Σ’ αυτό το αγέραστο βιβλίο ―μια σειρά διαλέ­ξεων στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ απευθυνόμενων σε μη ειδικούς―, ο ­Αντρέ-Ζαν ­Φεστυζιέρ, ένας απ’ τους διαπρεπέστερους ιστορικούς της αρχαιο­ελληνικής φιλοσοφίας και θρησκείας, αναδεικνύει μια παραγνωρισμένη, αν και θεμελιώ­δη, όψη της πνευματικής ζωής των αρχαίων Ελλήνων: την προσωπική, αδιαμεσολάβητη σχέση του πιστού με τον θεό του, έξω από το πλαίσιο της δημόσιας λατρείας: ψυχή προς ψυχή, καρδιά προς καρδιά, «μόνος προς μόνον».

  Αντλώντας παραδείγματα απ’ όλο το εύρος της αρχαιοελληνικής γραμματείας ―από τα ομηρικά έπη μέχρι την ύστερη αρχαιότητα―, ο Φεστυζιέρ δείχνει τους αρχαίους Έλληνες να αντιμετωπίζουν τους θεούς τους όχι σαν σύμβολα αισθητικά αλλά σαν ζωντανές υπάρξεις. Τους βλέπουμε να διψούν και να πεινούν για το θείο· να νιώθουν ότι οι θεοί τούς νοιάζονται· και να προσεύχονται στον θεό τους με τον τρόπο που απευθύνεσαι σ’ έναν φίλο.

  Ο Ιππόλυτος του Ευριπίδη βρίσκει την ευτυχία στο πλευρό της αγαπημένης του Άρτεμης. Στον Αισχύλο και τον Σοφοκλή, η βαθιά απαισιό­δοξη αίσθηση της ζωής εξισορροπείται από μια ακλόνητη πίστη στη δικαιοσύνη του Δία. Με τον Πλάτωνα διατυπώνεται το μεγάλο όραμα της φυγής προς το θείο και της ομοιώσεως μαζί του. Στους Στωικούς, πάλι, αρθρώνεται η ιδέα της ελεύθερης συγκατάθεσης σ’ ένα θεϊκό σχέδιο που υπερβαίνει τα επιμέρους άτομα κι αγκαλιάζει ολόκληρη την οικουμένη. Με το μεγάλο ρεύμα του αρχαίου αναχωρητισμού, ο άνθρωπος αποσύρεται απ’ την κοινότητα για να βρεθεί κοντά στον θεό, ενώ στην ελληνορωμαϊκή εποχή συναντάμε την ολοκληρωτική αφοσίωση σ’ έναν θεό σωτήρα κι ελευθερωτή που απευθύνει προσωπικό κάλεσμα στον λάτρη του. Τέλος, στα μεγάλα φιλοσοφικοθεολογικά συστήματα της ύστερης αρχαιότητας κυριαρχεί το μυστικό ταξίδι της ανάβασης της ψυχής στον θεό και της άρρητης ένωσης μαζί του.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Δοκίμιο

  Φονικές θρησκείες

  Elie Barnavi

  €15.21 €13.70

  Νομίζατε πως ο Θεός έχει πεθάνει και έχει ενταφιαστεί, ή τουλάχιστον ότι έχει οριστικά εκδιωχθεί από τον δημόσιο χώρο. Στον βρόντο των βομβών και στη λάμψη των πυρκαγιών, στις λιτανείες του μίσους και στις κατάρες των αυτοανακηρυχθέντων εκπροσώπων του, ανακαλύπτετε, έντρομος, ότι ο Θεός επιστρέφει δριμύτερος, και μάλιστα με πάταγο. Πράγματι, ποιος θα μπορούσε με αποτελεσματικότερο τρόπο να συγκεντρώσει παρόμοια πλήθη, να υψώσει τέτοια τείχη, να εξάψει τέτοια πάθη, να μετατρέψει γυναίκες σε φαντάσματα και νέους ανθρώπους σε φλεγόμενες δάδες; Ο Θεός; Τρόπος του λέγειν. Διότι για τον Θεό δεν γνωρίζουμε τίποτα. Για τη θρησκεία γίνεται όλη η συζήτηση, δηλαδή για τους χίλιους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι φαντάζονται τη θεία δύναμη και οργανώνουν τις σχέσεις τους μαζί της και μεταξύ τους. Τι συνέβη; Γιατί αυτή η «ψευδαίσθηση», που η ορθολογική Δύση δεν έπαυε να προβλέπει ότι θα εξαφανιστεί, αντιστέκεται με επιτυχία εκεί όπου ταπεινώθηκαν οι μεγάλες κοσμικές ουτοπίες που γέννησε η νεωτερικότητα; Έχω μερικές ιδέες γύρω απ’ αυτό το ζήτημα, που δεν είναι δα όλες τόσο πρωτότυπες• αλλά δεν θέλω να σας μιλήσω γι’ αυτό. Δεν θέλω να σας μιλήσω για τα αίτια της θρησκείας, αλλά για τα αποτελέσματά της, και ειδικότερα για ένα από τα αποτελέσματά της: για τη φονική βία στην οποία επιδίδονται τόσοι θιασώτες της, καθώς και για τους τρόπους αντίστασης σ’ αυτήν.

  Ε.Β.
• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Θρησκειολογία

  Ο νάνος της Θελογίας και η κούκλα της Ιστορίας

  Mario Tronti

  Η θεολογία ως γλώσσα της πολιτικής. Ένας αναστοχασμός πάνω στη σκέψη των Καρλ Σμιτ, Βάλτερ Μπένγιαμιν και Γιάκομπ Τάουμπες

  €13.78 €12.40

  Η πολιτική θεολογία είναι απαραίτητο ερμηνευτικό εργαλείο για την κατανόηση του 20ού αιώνα. Δεν τη γέννησε ο αιώνας, αλλά την έκανε να ζήσει ή να αναβιώσει, συνέβαλε στο να καταστεί βιωμένη σκέψη, σκέψη ενσαρκωμένη στην Ιστορία, η οποία διαμέσου αυτής ανυψώθηκε σε μεγάλη Ιστορία. […]
  Σήμερα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το θεολογικό-πολιτικό για να αποκωδικοποιήσουμε την περίοδο κρίσης της πολιτικής, που διανύουμε. Η αναδρομή στην ιστορία του προβλήματος είναι πολύ χρήσιμη, ώστε να το κατανοήσουμε. Ασφαλώς δεν χρησιμεύει για να υπερβούμε το παρόν, επομένως για να βγούμε από την κρίση. Ωστόσο, το να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα σημαίνει ήδη, ως έναν βαθμό, ότι τη μετασχηματίζουμε. Για να παραφράσω έναν συγγραφέα που αποτελεί σημείο αναφοράς μου, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω για να μπορέσουμε να κάνουμε δύο βήματα εμπρός.
  Σε αυτό το βιβλίο ο Μάριο Τρόντι ξετυλίγει τον μίτο που συνδέει τον Καρλ Σμιτ, τον Βάλτερ Μπένγιαμιν και τον Γιάκομπ Τάουμπες, τρεις διανοητές που άφησαν το δικό τους ιδιαίτερο αποτύπωμα στον 20ό αιώνα, μέσα από τον διαφορετικό -και συμπληρωματικό τρόπο- που προσέγγισαν την πολιτική θεολογία για να αναστοχαστεί πάνω στο παρόν και στην ανάγκη μιας νέας ουτοπικής σκέψης στη «σημερινή εποχή των δυστοπιών».