€28.62
Ένα αναπάντεχο πορτρέτο του Θεού, όπως τον έβλεπαν οι πρώτοι πιστοί του: με ανδρικό σώμα, υπεράνθρωπες δυνάμεις, γήινα πάθη και μια ροπή προς το φανταστικό και το τερατώδες.
«Η Αποκάλυψη καλεί αρκετά σχόλια και εξηγήσεις. Δεν αποπειράθηκα μια τέτοια εργασία. Υπάρχουν πολλές έγκυρες ερμηνείες. Μπορεί εύκολα να τις αποκτήσει κανείς. Από αυτές ερανίστηκα και εγώ τις λίγες που δίνω στις σημειώσεις μου, προσπαθώντας να τις περιορίσω στο ελάχιστο και να μείνω στις γενικά παραδεγμένες. Δεν γύρεψα ν’ αποσαφηνίσω της Αποκάλυψη, πράγμα που έκαναν άνθρωποι εγκυρότεροι από εμένα. Αλλά με τη γνώση, τις ικανότητες και την προσήλωση που αξιώθηκα να έχω, θέλησα να μεταγράψω το παλαιό κείμενο στη σημερινή λαλιά μας. Δε ζήτησα να αναλύσω ή να διαλύσω την έκφρασή του. Απεναντίας ήμουν ευτυχής όταν μπορούσα να κρατήσω την τραχύτητά του, θα έλεγα, και το συνεπαρμό που του δίνει η θεϊκή εμπνοή. Η Αποκάλυψη δεν είναι κείμενο ενός καιρού και μιας γενεάς ανθρώπων, αλλά όλων των καιρών και όλων των γενεών».
Ο σταυρός δεν είναι και δεν δύναται να είναι αντικείμενο αγάπης. Και όμως μονάχα ο Εσταυρωμένος μάς χορηγεί εκείνη την ελευθερία που μεταμορφώνει τον κόσμο, διότι δεν φοβάται πια τον θάνατο. Ο Εσταυρωμένος ήταν για την εποχή του σκάνδαλο και μωρία. Αλλά και σήμερα είναι παράκαιρο να τον θέτει κανείς στο επίκεντρο της χριστιανικής πίστης και της θεολογίας. Και όμως μονάχα τούτη η παράκαιρη ανάμνηση απελευθερώνει τους ανθρώπους από την καταπιεστική ισχύ της σύγχρονης πραγματικότητας και από τους νόμους και τις αναγκαιότητες της ιστορίας, και ανοίγει τον ορίζοντα της ιστορίας για ένα μέλλον που δεν θα ξανασκοτεινιάσει ποτέ. Το φλέγον ζήτημα σήμερα είναι να αναμνησθούν η Εκκλησία και η θεολογία τον εσταυρωμένο Χριστό, για να δείξουν στον κόσμο την ελευθερία του, αν θέλουν να καταστούν αυτό που επικαλούνται ότι είναι: Εκκλησία του Χριστού και χριστιανική θεολογία.
Το θρησκευτικό στοιχείο δεν αποτελεί εμπόδιο στην ένταξη των εβραίων στο αναρχικό κίνημα, στην ενεργό συμμετοχή τους στη ζωή του και χωρίς να πρέπει εξαιτίας αυτού να απαρνείται τις θρησκευτικές του ρίζες. Στο ιστορικό επίπεδο, ο αναρχισμός μοιάζει να δείχνει απέναντι στο “θρησκευτικό ζήτημα” και στο “εβραϊκό ζήτημα” πιο συγκεκριμένα, μια αξιοσημείωτη ποικιλία στάσεων και πρακτικών. -Enrico Ferri
Αυτό που προσέδιδε στους εβραίους αναρχικούς μια κάποια φήμη, ήταν η τοξικότητα της αντι-θρησκευτικής τους προπαγάνδας. Όποιος δεν είναι εξοικειωμένος με την εβραϊκή παράδοση, δεν καταφέρνει να συλλάβει το νόημα της παρωδίας τόσο του τελετουργικού όσο και των ιερών κειμένων. Αυτό μας θυμίζει ότι το κοινό των αναρχικών αποτελείτο σε μεγάλο βαθμό από πρώην μαθητές των ταλμουδικών σχολείων, πλήρως ενταγμένων στο ρεύμα των εβραϊκών παραδόσεων. Άλλωστε, ακόμη και με μια αρνητική και συνειδητή μορφή, εκείνη η παράδοση χρωματίζει όλες τις πλευρές του εβραϊκού αναρχικού κινήματος. Στον χασσιδισμό κάθε άνθρωπος γίνεται ο λυτρωτής ενός κόσμου που είναι ο δικός του, κι αυτή είναι μία από τις πλευρές της μεγάλης χασσιδικής επανάστασης. Ο άνθρωπος βγαίνει από τη συλλογική ανωνυμία και γίνεται ένα υποκείμενο με την πλέον ισχυρή έννοια αυτής της λέξης. -Furio Biagini
Σε ένα δοκίμιο του 1974, ο Σόλεμ ανιχνεύει την ακριβή διάκριση ανάμεσα σε δύο μορφές μηδενιστικής εξέγερσης: εκείνης που εγγράφεται στον “ησυχαστικό μηδενισμό” και εκείνης που εγγράφεται, αντιθέτως, στον “μηδενισμό της πράξης”. Ενώ η ιδέα του μηδενισμού χαρακτηριζόταν ουσιαστικά από μια αποστασιοποίηση από τα προβλήματα του κόσμου προκειμένου να αναζητήσει καταφύγιο σε ένα είδος “μεταφυσικού αναρχισμού”, τώρα ο όρος μηδενισμός υιοθετείται προκειμένου να περιγράφει ένα κίνημα ριζοσπαστικά ενεργό, ζωντανό μέσα στην ιστορία και έτοιμο να ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση των πραγμάτων”. -Eric Jacobson
Σε πολεμική με τη θεωρία της «Σύγκρουσης των Πολιτισμών» ο Bulliet προτείνει μια νέα ανάγνωση της ιστορίας που γεφυρώνει το χάσμα Ισλάμ – Δύσης, υποστηρίζοντας πως και οι δύο πλευρές μπορούν να κατανοηθούν καλύτερα μέσα στο πλαίσιο ενός ενιαίου ισλαμοχριστιανικού πολιτισμού. Πέρα από τις κοινές κειμενικές ρίζες κι ένα κοινό πολιτισμικό υπόβαθρο, οι δίδυμες κοινωνίες διέγραψαν παράλληλες τροχιές σε γεωγραφικά γειτονικές περιοχές, πέρασαν από ανάλογα στάδια εξέλιξης και αντιμετώπισαν παρόμοια εσωτερικά προβλήματα, στα οποία απάντησαν με όχι ασύμβατους τρόπους. Από το 1500 και μετά, μέσα από τη συσσώρευση των αποκλίσεων και κάτω από την πίεση τυχαίων ιστορικών συμβάντων, οι δρόμοι τους χώρισαν – η ιδέα, ωστόσο, μιας κοινής κληρονομιάς, πάντα παρούσα, μας επιτρέπει να φανταστούμε την προοπτική μιας συμφιλίωσης
Λευτέρης Αλεξίου, ο ποιητής 1 × €15.00
RISORGIMENTO 1 × €18.00
Μικρή ιστορία περί των πάντων 1 × €17.00
Διόρθωση 1 × €16.20
Η ελληνική επανάσταση του 1821,τόμος Β΄ 1 × €29.70
Εξήντα χρόνια τρύγος… 1 × €14.94
Το θεώρημα του παπαγάλου 1 × €22.05Υποσύνολο: €132.89
