Τα τετράδια της Ανζέλ Κουρτιάν
€20.41 €18.40
Μαρτυρία που αναφέρεται σε μια κρίσιμη δεκαετία της ιστορίας του αρμενικού λαού και του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Η Ανζέλ Κουρτιάν -που όπως λέει η ίδια δεν είναι συγγραφέας αλλά μια νοικοκυρά- καταγράφει τις εμπειρίες της από τα συγκλονιστικά γεγονότα που έζησε παιδί. Ξεριζωμένη από το 1915 -που έγινε η σφαγή των Αρμενίων- ακολουθεί, μαζί με την οικογένειά της, την πορεία: Προύσα, Αφιόν Καραχισάρ και, μετά την υποχώρηση του ελληνικού στρατού, Μαγνησία, Σμύρνη όπου ζει την καταστροφή. Τέλος, έρχεται στην Ελλάδα μαζί με όλο τον προσφυγικό κόσμο. Το βιβλίο της είναι αποτέλεσμα της συνείδησης που είχε ότι οι μνήμες που έφερνε μαζί της έπρεπε να διασωθούν, γιατί δεν αφορούσαν μόνο την ίδια αλλά και όποιον ήθελε να μάθε «τι έγινε τότε».
Σχετικά προϊόντα
- Bιογραφία
Το πικρό ποτήρι
Λένα ΔιβάνηΟ Καποδίστριας, η Ρωξάνδρα και η Ελλάδα€12.20€11.00Η διαδρομή του Ιωάννη Καποδίστρια προς τη δόξα και τον θάνατο – από τη γέννησή του στα ενετοκρατούμενα Επτάνησα ως το τραγικό του τέλος στο Ναύπλιο. Η ιστορία του πρώτου Έλληνα κυβερνήτη, ενός μοναχικού ήρωα, που χάρισε χωρίς δεύτερη σκέψη τον εαυτό του στην Ελλάδα και στέγνωσε ακόμα και την καρδιά του για να ζήσει η πατρίδα του. Το πικρό ποτήρι το ήπιε συνειδητά μέχρι τέλους μόνος του, αφήνοντας «ορφανή» τη μοναδική γυναίκα που αγάπησε, τη Ρωξάνδρα Στούρτζα.
Ο Ιωάννης, σταυροφόρος της μόρφωσης, γιατρός των φτωχών, κοσμοπολίτης κοσμοκαλόγερος, ταμένος στην πατρίδα του, βάδιζε πάντα οδηγημένος αποκλειστικά και μόνον από τις Αρχές του, με Α κεφαλαίο, όπως εκείνος τις έγραφε. Γι’ αυτό και έπραττε τα «δέοντα» από τη στιγμή που γεννήθηκε μέχρι τη στιγμή που ξεψύχησε, δολοφονημένος από χέρι ελληνικό. Η Ρωξάνδρα τον παρακάλεσε να τον συντροφέψει καθώς ανέβαινε τον Γολγοθά του – αλλά οι Αρχές του τον ανάγκασαν να αρνηθεί…
Δυο ερωτευμένοι που δεν ήταν γραφτό να γίνουν ζευγάρι, αλλά σφράγισαν την ιστορία της Ελλάδας.
- Bιογραφία
Μανιφέστο
Bernardine EvaristoΠώς να μην τα παρατάς ποτέ€15.00€13.50«Το βιβλίο αυτό αποκαλύπτει τι χρειάστηκε για να συνεχίσω να προχωρώ και να ωριμάζω· και για σας που παλεύετε πολύ καιρό, που ίσως αναγνωρίσετε τις δικές σας ιστορίες στη δική μου, ελπίζω ότι θα αποτελέσει έμπνευση καθώς ταξιδεύετε στα δικά σας μονοπάτια προς την πραγματοποίηση των φιλοδοξιών σας».
Η συγγραφέας του διεθνούς bestseller Κορίτσι, γυναίκα, άλλο, μιλά για την καταγωγή, την οικογένεια, τη ζωή της και τις επιλογές της μέχρι τη βράβευση της με το βραβείο Booker το 2019.
Πρώτη μαύρη γυναίκα που κερδίζει αυτή την τόσο σημαντική διάκριση, Πρόεδρος φέτος της Βασιλικής Εταιρείας Λογοτεχνίας του Ηνωμένου Βασιλείου, η Μπερναντίν Εβαρίστο βρέθηκε, μετά από δεκαετίες που εργαζόταν ως συγγραφέας, δασκάλα, τραγουδίστρια, ακτιβίστρια, από το περιθώριο στο παγκόσμιο προσκήνιο. Στο Μανιφέστο μιλά για τον ρατσισμό που βίωσε από τα παιδικά της χρόνια και για τις δυσκολίες που συνάντησε στην πορεία της και συνδέονται με την φυλή, το φύλο, την κοινωνική τάξη, τη διαφορετικότητα, τη σεξουαλικότητα, το πέρασμα της νιότης.
Το Μανιφέστο είναι ένα βιβλίο για το πώς να μην τα παρατάς ποτέ. Μια προσωπική εξομολόγηση για το θάρρος που επέδειξε, για το πώς κάθε εμπόδιο που ξεπέρασε είτε στην προσωπική της είτε στην επαγγελματική ζωή την έκαναν «πιο ανθεκτική και αποφασισμένη να συνεχίσει».
- Bιογραφία
Παύλος Σιδηρόπουλος
Λαδικός ΆκηςΠού να γυρίζεις€18.30€16.50“Πέρασαν εφτάμισι χρόνια κιόλας από την ημέρα που ο “πρίγκιπας” του ελληνικού ροκ μετανάστευσε για τη μεγάλη μπάντα του Παραδείσου. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος έφυγε χωρίς να μπορέσει να νιώσει την ικανότητα της σποράς που έπιασε. Γιατί είναι κοινό μυστικό ότι το ελληνικό ροκ διανύει την καλύτερη περίοδό του.
“Ο Παύλος δεν έφυγε από την ηρωίνη. Η ηρωίνη ήταν το μέσο. Ο θάνατος της μητέρας του ήταν το γεγονός που του στοίχισε αφάνταστα. ‘Ηταν το γεγονός που τον ξανάριξε στην πρέζα.
“Ο Σιδηρόπουλος, όπως και όλοι οι νεκροί ήρωες του ροκ, άθελά του δημιούργησε ένα μύθο. Ένα μύθο προς εκμετάλλευση. Στο μύθο όμως πάντα ξεχνιέται το ανθρώπινο στοιχείο. Και ο Παύλος, για όσους τον γνώριζαν από κοντά, ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Παράλληλα, όμως, ήταν και ο καλλιτέχνης εκείνος που μίλησε στη γενιά του (και όχι μόνο) με τη σκληρή γλώσσα της πραγματικότητας, χωρίς να πιπιλίσει τα αφτιά με ωραιοποιημένα μηνύματα, που θα τον έκαναν εμπορικότερο.
“Η κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά το θάνατο του Παύλου φαντάζει (και είναι) αρκετά περίεργη. Ο Παυλάκης απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα και οι δίσκοι του μπήκαν σε χιλιάδες σπίτια. Τα περιοδικά και γενικότερα τα ΜΜΕ, που πολλές φορές τον λοιδορούσαν, τώρα τον χαϊδεύουν. ‘Ισως γιατί δεν είναι πια επικίνδυνος. Το σώμα του Παύλου έπαψε να υπάρχει, υπάρχει όμως το έργο του και θα μιλάει διαχρονικά.
“Προσπάθησα να συγκεντρώσω το σύνολο των δημοσιευμάτων που αφορούσαν τον Σιδηρόπουλο, γιατί πιστεύω ότι έτσι κατατίθεται η άποψή του.
“Μια άποψη που πρώτα απ’ όλα μετέφερε στα τραγούδια του, γιατί ο Παύλος ποτέ δεν κρύφτηκε και ποτέ δε μάσησε τα λόγια του”.
- Bιογραφία
Ο Γλέζος, ο Πικάσο και μια πέτρα
Μαρία Ηλιούκαι άλλες αφηγήσεις€15.00€13.50«Μαύρη μέρα στο Παρίσι. Εκεί συναντήθηκα και με τον Jacques C., δημοσιογράφο της “Humanite” και φίλο μας. (…) Φεύγοντας (ο Jacques θα με πήγαινε μέχρι την Ουνέσκο, απ’ όπου είχα φύγει σκαστή για τη διαδήλωση), συνεχίσαμε την έντονη συζήτηση που είχε αρχίσει πρωτύτερα: ήμουν έξω φρενών που το γαλλικό Κ. Κ. και τα συνδικάτα δεν είχαν δραστηριοποιηθεί αποτελεσματικά, εφόσον ήξερα και από προσωπική πείρα τ μέσα και τι δύναμη κινητοποίησης διέθεταν. Και μια στιγμή: «Μη φωνάζεις!» μου λέει ο Jacques. – «Μα κι εσύ φωνάζεις», του λέω στον ίδιο τόνο και εγώ. – «Ναι, αλλά εγώ είμαι στο αυτοκίνητό μου», μου αντιτείνει. Απόμεινα! Μονομιάς κατάλαβα, τη λούστηκα, την κατάσταση της προσφυγιάς. Ήμουν σε ξένο αυτοκίνητο, σε ξένο τόπο, με δικαιώματα περιορισμένα, κατά παραχώρηση.. Και μ’ έπιασε ένα κλάμα… Φτάσαμε στην Ουνέσκο, κατέβηκα από το αυτοκίνητο, αλλά τα δάκρυα, ποταμός, κυλούσαν ασταμάτητα. Και καθώς δεν γινόταν να μην πάω στο γραφείο μου, μπήκα σ’ ένα φαρμακείο και ζήτησα κάτι ασυνήθιστο από τον ξαφνιασμένο φαρμακοποιό: «Κάντε με, σας παρακαλώ, να σταματήσω να κλαίω»…
Ο Jacques δεν είχε, βέβαια, καταλάβει τι «είχε ξεφύγει από το φράχτη των δοντιών του». Λίγους μήνες μετά μου κουβάλησε από την Αθήνα δύο βαλίτσες με ρούχα που του είχαν φορτώσει οι δικοί μας.
Επιλογές και συγκυρίες σε καιρούς δύσκολους οδηγούν σε αφηγήσεις όπου διαπλέκονται τεκμήρια και βιώματα – μια εφηβεία στον Εμφύλιο που τη διαδέχτηκε, δύο φορές, μακρόχρονος ξενιτεμός. Οι απρόσμενες καταστάσεις αναζητούν απαντήσεις, ενώ η διήθηση του χρόνου μεταφέρει στο σήμερα χτεσινές βεβαιότητες και αμφιβολίες. Τα αποτυπώματα στη μνήμη μπορούν να είναι ακόμα εύγλωττα;