Τα δύο αδελφάκια – H άσπρη πάπια
€5.00 €4.50
Ρώσικα εικονογραφημένα παραμύθια από το μοναδικό χέρι του Ιβάν Γιάκοβλεβιτς Μπιλίμπιν (1876 – 1942), ο οποίος έχει δημιουργήσει δική του χαρακτηριστική τεχνοτροπία στην εικονογράφηση βιβλίων, που βασίζεται στο λεπτότατο στυλιζάρισμα των στοιχείων της λαϊκής και της μεσαιωνικής ρωσικής τέχνης (χρωμολιθογραφία, κέντημα, ξυλογραφία, μικρογραφία κλπ.).
Διαθεσιμότητα: 2 σε απόθεμα
Σχετικά προϊόντα
- Ξένη πεζογραφία
Λευκές νύχτες / Το όνειρο ενός γελοίου / Μια γλυκιά γυναίκα
Fyodor Dostoevsky€8.00€7.20Το “Μια γλυκιά γυναίκα” δεν είναι μήτε διήγημα μήτε σημειώσεις. Φανταστείτε ένα σύζυγο που η γυναίκα του αυτοκτόνησε και είναι τώρα ξαπλωμένη στο τραπέζι. Μόλις πριν από λίγες ώρες είχε πέσει απ’ το παράθυρο. Ο σύζυγος τα ‘χει χαμένα και δεν πρόφτασε ακόμα να τακτοποιήσει τις σκέψεις του. Περπατάει στα δωμάτια και πασχίζει να καταλάβει αυτό που έγινε, “να συγκεντρώσει τις σκέψεις του”.
Επιπλέον, πρόκειται για έναν αρτηριοσκληρωμένο υποχόνδριο τύπο, από εκείνους που μονολογούν και κουβεντιάζουν με τον εαυτό τους. Έτσι, λοιπόν, κουβεντιάζοντας με τον εαυτό του, διηγείται πώς γίνανε τα πράματα, τα εξηγεί για να τα καταλάβει ο ίδιος. Παρ’ όλη τη φαινομενική συνέπεια των όσων λέει, βρίσκεται να αντιφάσκει με τον εαυτό του αρκετές φορές και στη λογική και τα συναισθήματα. Απ’ τη μια μεριά δικαιολογείται κι απ’ την άλλη κατηγορεί τον εαυτό του και αρχίζει άλλες, εκτός θέματος εξηγήσεις. Σε όλ’ αυτά βλέπει κανείς τούτη τη σκληρότητα της σκέψης και της καρδιάς, όσο και μια βαθιά τρυφεράδα. Λίγο λίγο τα καταφέρνει πραγματικά να εξηγήσει στον εαυτό του τα πράγματα και συγκεντρώνει τις σκέψεις του. Μια σειρά από αναμνήσεις τον φέρνει τελικά αναπότρεπτα στην αλήθεια: η αλήθεια ανυψώνει ακατανίκητα το μυαλό και την καρδιά του. - Ξένη πεζογραφία
Το όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου
Ντοστογιέφσκι Φιοντόρ€6.50€6.00Το “Όνειρο ενός γελοίου ανθρώπου” είναι το πιο φωτεινό και το πιο αισιόδοξο διήγημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι. Μέσα από μια συνύπαρξη αντιθέσεων -φως και σκοτάδι, πραγματικό και φανταστικό, το χθες και το αύριο- ο συγγραφέας μάς ξεναγεί στην τυλιγμένη στην ομίχλη Πετρούπολη της εποχής του, για να μας μεταφέρει στη συνέχεια σ’ ένα ηλιόλουστο, ειδυλλιακό ελληνικό νησί του μακρινού παρελθόντος και συνάμα του απώτερου μέλλοντος. Στις σελίδες αυτού του αφηγήματος συναντάμε έναν ακόμα ντοστογιεφσκικό (αντι-)ήρωα, που μέσα απ’ τους προβληματισμούς, τις σκέψεις και τις ιδέες του ενσαρκώνει τη φιλοσοφία του μεγάλου Ρώσου κλασικού.
Σειρά microMEGA
- Ξένη πεζογραφία
Πώς δενότανε τ’ ατσάλι
Ostrovsky Nikolai€14.00€12.60«Το πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή. Αυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να την ζήσει κανείς έτσι που να μην τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τα ’ζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει πεθαίνοντας να πει: Όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου –στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας.»
Ο ήρωάς του, ο Πάβελ Κορτσάγκιν, προσωποποιεί τα καλύτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της γενιάς που πραγματοποίησε τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία. Η μοίρα του ήταν και η μοίρα του συγγραφέα, που καρφωμένος στο κρεβάτι συνέχισε μέχρι την τελευταία του πνοή να υπηρετεί το Κόμμα και το λαό.
Το βιβλίο του Νικολάι Οστρόφσκι Πώς δενότανε τ’ ατσάλι είναι το χρονικό μιας εποχής, σελίδες από την ιστορία ενός λαού, αφιέρωμα στους απλούς ανθρώπους, εργάτες και αγρότες, που άλλαξαν την όψη του κόσμου και άνοιξαν το δρόμο για το φωτεινό μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας.
- Ξένη πεζογραφία
Ένα δέντρο στην καρδιά της Καμπούλ
Πρόχανοβ Αλεξάντρ€16.00€14.40Δεν είχαν προσέξει τον Βόλκοφ και βάδιζαν καταπάνω του – ο στρατιωτικός ειδικός και οι τρεις άλλοι, όπως φάνηκε, των Μυστικών Υπηρεσιών, που είχαν έρθει από την Πεσαβάρ. Άλλο που δεν ήθελε ο Βόλκοφ! Προχωρούσαν καταπάνω του και αυτός, προσεκτικά, με φόβο μην τους αιφνιδιάσει και του ξεφύγουν… κατέβασε αργά τη φωτογραφική μηχανή, άνοιξε πασπατεύοντας τη θήκη, σκόπευσε και, κρυμμένος πίσω από τις ράχες, τα σαρίκια, τα τουρμπάνια, έπιανε με το φακό το πλήθος, την επιγραφή “Καλώς ήρθατε στο Πακιστάν”, τους δύο χωροφύλακες και αυτούς τους τέσσερις που πλησίαζαν. Και τράβηξε· τράβηξε απανωτά τις φωτογραφίες, πολλές φορές και βιαστικά. Φωτογράφιζε το μακρυπρόσωπο ανώτερο, που βάδιζε μπροστά με την περπατησιά του Γουέστ Πόιντ και το δεύτερο με τα γυαλιά και τη χωρίστρα, που έμοιαζε με τους όμοιούς του της CIA και τους δύο νεαρούς παλικαράδες με τις ροδοκόκκινες κεφάτες φάτσες, που έδειχναν έτοιμοι να ρίξουν δεξιά και αριστερά σαν αχτύπητοι πιστολάδες του σινεμά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
