€9.00
Το βιβλίο αυτό αποθησαυρίζει την ουσία του έργου του μεγάλου Πέρση ποιητή του 13ου αιώνα και μας καλεί σε μια ουσιαστική συνάντηση μαζί του. Ο Ρουμί μιλάει με εκπληκτική αμεσότητα στον σύγχρονο άνθρωπο, όπως ακριβώς έκανε με τους συγχρόνους του πριν από οκτακόσια χρόνια. Η κοσμοθεωρία του εκφράζεται χωρίς περιστροφές και το πνεύμα του συλλαμβάνει τη ζωή στην ολότητά της, μέσα από παρατηρήσεις για καταστάσεις που ζούμε καθημερινά, χρήσιμες συμβουλές και βαθιά σοφία για ό,τι μας απασχολεί, από ζητήματα της καρδιάς μέχρι την κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και την εγκόλπωση της φύσης του θείου.
Είναι, τελικά, ένας μακρύς διαλογισμός για το πώς να ζούμε τη ζωή μας με νόημα, έμπνευση και καλοσύνη, από έναν μεγάλο, εξαιρετικά σύγχρονο ποιητή, παρά τα οκτακόσια χρόνια του, που εξέφρασε ανεπανάληπτα τη σοφία του σούφι. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Στη διάρκεια του πρώτου του ταξιδιού στην Ελλάδα, από τις 13 Ιουνίου μέχρι τις 5 Αυγούστου 1901, ο τριανταοχτάχρονος τότε Κ.Π. Καβάφης ξεκινάει να γράφει στα αγγλικά ένα «ημερολόγιο συμβάντων». Σ’ αυτό το ενδιαφέρον και ελάχιστα γνωστά κείμενα καταλήγει, παρά την αρχική του πρόθεση, να καταγράφει εκτός από λεπτομέρειες της καθημερινότητάς του, που αφορούν ακόμη και τις μεταβολές της θερμοκρασίας, τις εντυπώσεις του από την Αθήνα της Βelle Epoque. Μέσα από τους περιπάτους του ποιητή στο αστικό κέντρο και στα τότε προάστια όπως το Φάληρο, ο Πειραιάς και η Κηφισιά, αποκαλύπτεται μια εικόνα της Αθήνας στην αρχή του εικοστού αιώνα με την πλούσια κοινωνική ζωή στην οποία συμμετέχουν προσωπικότητες όπως ο Πολέμης, ο Ιακωβίδης και κυρίως ο Ξενόπουλος, που θα γνωρίσει τον Αλεξανδρινό ποιητή και θα παίξει κομβικό ρόλο στην καθιέρωσή του στα νεοελληνικά γράμματα. Στην παρούσα έκδοση περιλαμβάνονται δύο κείμενα που έγραψε το 1891 ο Κ.Π. Καβάφης για τα μάρμαρα του Παρθενώνα, που εξακολουθούν να είναι επίκαιρα στις μέρες μας.
Αθήνα 4/17 Ιουνίου 11 π.µ. «Εχθές το απόγευµα στις 2 µ.µ. φθάσαµε στην Αθήνα. […] Ωραίο θέαµα. Οι µενεξεδένιοι λόφοι στο βάθος είναι µαγευτικοί. […] Αργά το απόγευµα κάναµε έναν περίπατο στους κεντρικούς δρόµους. Πολύ, πολύ όµορφη πόλη – εντελώς ευρωπαϊκή, του γαλλικού ή ιταλικού τύπου. Μου άρεσαν πολύ οι στολές των αξιωµατικών· και οι αξιωµατικοί και οι στρατιώτες έχουν την εµφάνιση που αρµόζει […]. Το µόνο µειονέκτηµα είναι η έλλειψη σκιάς στους δρόµους (λόγω του πλάτους τους και του χαµηλού ύψους των σπιτιών), που σηµαίνει ότι είναι αδύνατον να κυκλοφορεί κανείς πεζή κάτω από τον δυνατό ήλιο του Ιουνίου µεταξύ 10 π.µ. και, φαντάζοµαι, 5 µ.µ. […] Το θερµόµετρο στις 7 ½ π.µ. 77 βαθµούς (25oC), στις 11 ½ 78 βαθµούς (25,5oC), στη 1 µ.µ. 80 βαθµούς (26,6oC)».
Σ
Για να ζωντανέψω τον αγαπημένον Ίσκιο, ανηφορίζω αντίθετα στο ρέμα.
“Όσο περισσότερο Σας αγαπώ, τόσο περισσότερο ο κόσμος μου είναι άχρηστος και δεν τον έχω ανάγκη, γιατί μπορώ να τον αντικαταστήσω μ’ έναν άλλο, πιο καλό, πιο θερμό, πιο απλό, όπως θα δημιουργούσα κι όλη μου τη ζωή, αν εγώ ήμουν ο Πλάστης”, γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης στην επί τριάντα χρόνια σύντροφό του Ελένη Καζαντζάκη, που του στάθηκε φίλη, σύζυγος, συμπαραστάτρια, βοηθός και συνοδοιπόρος.
Η ίδια σημειώνει πως στο βιβλίο της αυτό ούτε προσπαθεί να του πλέξει το εγκώμιο ούτε να τον μαυρίσει. Η ζωή, λέει, δίπλα του δεν ήταν πάντα εύκολη, όμως ο Νίκος Καζαντζάκης ποτέ δεν επέβαλε τον εαυτό του στους άλλους. Πάντοτε επέλεγε την ελευθερία και αρνιόταν τον συμβιβασμό. Η συμβίωσή τους ήταν μια αέναη ευλογία, καθώς η Ελένη ωρίμασε δίπλα του, τον αγάπησε. Της πρόσφερε αγάπη, εμπιστοσύνη, χιούμορ, γέλιο, βουνά και δάση, κάμπους και θάλασσες, μακρινά ταξίδια, κρητικές ιστορίες κι αφρικανικά παραμύθια και την τέλεια γύμνια του μπρος στον θεό του.
Ο Ασυμβίβαστος, αντλώντας υλικό από τις αναμνήσεις, τις επιστολές, τα σημειωματάρια και τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη, είναι όχι απλώς η βιογραφία του, αλλά μια εξιστόρηση για τα χρόνια της Αίγινας με την πείνα της Κατοχής, τις συγκινήσεις και την αδιάκοπη δουλειά, τα χρόνια της Αντίμπ με τις αντιδράσεις συνάμα με τη δημιουργική ευφορία, όλων των ειδών τις αναζητήσεις, περιστάσεις δραματικές, τα ταξίδια, που σφυρηλάτησαν την απόλυτη ενότητα και ταύτιση ανάμεσα στον σκληροτράχηλο κοσμογυρισμένο μονιά και την εύθραυστη αλλά και θαρραλέα Αθηναία, που τον συντρόφεψε με πίστη στη ζωή και έγινε μετά τον θάνατό του ζωντανή προέκταση και επιβίωσή του.
Ένα μακρινό καλοκαίρι, ένα νησί-φυλακή, οι εξόριστοι και οι παράξενες διακοπές της συζύγου του διοικητή Μενέλαου Καρατάδε. Ένα οικογενειακό πορτραίτο που θα ολοκληρωθεί με αντάλλαγμα… μια μπάλα.
Μια αληθινή ιστορία ειπωμένη πριν πολλά χρόνια αναδύεται στο φως -και στο χαρτί- με τη συγκινητική χρωματική ευαισθησία και σχεδιαστική ενάργεια του Αλέξη Κυριτσόπουλου.
Μια διαχρονική ιστορία για μικρούς και μεγάλους για την δύναμη της φαντασία και της δημιουργίας.
Ένα μικρό κομψοτέχνημα για το αδάμαστο της ανθρώπινης ψυχής.
Ο Πρώτος Άνθρωπος ξανακάνει όλη τη διαδροµή για ν’ ανακαλύψει το µυστικό του: δεν είναι ο πρώτος. Κάθε άνθρωπος είναι ο πρώτος άνθρωπος, κανείς δεν είναι. Γι’ αυτό πέφτει στα πόδια της µητέρας του. – Ακρόπολη. Ο άνεµος σάρωσε όλα τα σύννεφα, και το φως, το πιο λευκό και το πιο δυνατό, πέφτει από τον ουρανό. Περίεργο συναίσθηµα όλο το πρωινό πως βρίσκοµαι σε τούτο το µέρος εδώ και πολλά χρόνια, πως βρίσκοµαι στο σπίτι µου, χωρίς µάλιστα να µε ενοχλεί η διαφορετική γλώσσα. – Νόµπελ. Περίεργο συναίσθηµα συντριβής και µελαγχολίας. Όταν ήµουν 20 χρονών, φτωχός και γυµνός, γνώρισα την πραγµατική δόξα. Τη µητέρα µου. – 7 Νοεµβρίου, 45 χρονών. Όπως το ήθελα, µέρα µοναξιάς και σκέψης. Να ξεκινήσω να εφαρµόζω από τώρα τούτη την αδιαφορία που θα πρέπει να ολοκληρωθεί στα πενήντα µου. Εκείνη την ηµέρα, θα κυριαρχήσω. – Η δηµοκρατία δεν είναι ο νόµος της πλειονότητας αλλά η προστασία της µειονότητας. – Η µαµά χειρουργήθηκε. Το τηλεγράφηµα του Λ. φτάνει το Σάββατο το πρωί. Το επόµενο βράδυ, αεροπλάνο στις τρεις τα ξηµερώµατα. Εφτά η ώρα στο Αλγέρι. Πάντα η ίδια εντύπωση στο πεδίο του Λευκού-Σπιτιού: η γη µου. Και όµως ο ουρανός είναι γκρίζος, ο αέρας ελαφρύς και σπογγώδης. Εγκαθίσταµαι στην κλινική, στα υψώµατα πάνω από το Αλγέρι. Μεταξύ 1951 και 1959, ο Καµύ γράφει το Καλοκαίρι, την Πτώση, την Εξορία και το Βασίλειο, αντιδρά απέναντι στην τραγωδία του πολέµου της Αλγερίας, στην πολεµική που δηµιουργείται γύρω από τον Επαναστατηµένο άνθρωπο, κάνει δύο ταξίδια στην Ελλάδα, στην Ιταλία, παίρνει το βραβείο Νόµπελ… Τα Σηµειωµατάρια αυτά, τα τελευταία, συχνά σηµειώσεις εργασίας, γίνονται εν τέλει το προσωπικό του ηµερολόγιο, και επιβεβαιώνουν την επίµονη αναζήτηση της αρµονίας «µέσα από τα πιο δύσβατα µονοπάτια, τις ταραχές, τους αγώνες». Ανάµεσα στις ηµερολογιακές καταγραφές, βρίσκουµε σηµειώσεις για µελλοντικά συγγραφικά σχέδια και, βεβαίως, τον Πρώτο Άνθρωπο, το τελευταίο ανολοκλήρωτο βιβλίο του, που έµελλε να εκδοθεί 34 χρόνια µετά τον θάνατό του στο φοβερό αυτοκινητιστικό ατύχηµα της 4ης Ιανουαρίου 1960. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει το αναλυτικό ευρετήριο των τριών τόµων.
Τα Χριστούγεννα του Θανασάκη 1 × €9.00
Άρωμα πάγου 1 × €16.20
Αφέντες και Δούλοι 1 × €20.00
Η νύχτα της Γεθσημανή 1 × €9.90
Στη χώρα των κλουβιών 1 × €10.80
Το θεώρημα του παπαγάλου 1 × €22.05
Αφανισμός 1 × €20.00
Μάνη 1 × €15.00Υποσύνολο: €122.95
