” Ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσης”
€12.00 €10.80
Σχετικά προϊόντα
- Δοκίμιο
Μεγάλες προσδοκίες
Geert MakΤο όνειρο της Ευρώπης 1999-2021€22.00€19.80Πιάνοντας το νήμα από το τέλος του Στην Ευρώπη, στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, ο βραβευμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας Geert Mak εξετάζει τις πρωτοφανείς προκλήσεις με τις οποίες ήρθαν αντιμέτωπες οι αξίες της Ευρώπης.
Μαθαίνουμε για την προσεκτικά ενορχηστρωμένη καριέρα του Πούτιν, τον αυξανόμενο φόβο μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα, τη διαδικασία διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον «μεγάλης κλίμακας πνιγμό των φτωχών της Αφρικής» στη Μεσόγειο, τις αιτίες και το τεράστιο τίμημα της τραπεζικής κρίσης, την ανάκαμψη του αντισημιτισμού στην Πολωνία, την επιτυχία των λαϊκίστικων κομμάτων σε Ανατολική και Δυτική Ευρώπη, τη μεγάλη κρίση του ευρώ ιδωμένη από μια γωνιά της Αθήνας, την πορεία της Ουκρανίας μετά το 1999 και τα γεγονότα που οδήγησαν στην οριακή στιγμή της σύγχρονής μας ρωσικής εισβολής, τον ρατσισμό που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες στην πλούσια Δύση, το εθνικό όνειρο της Καταλονίας, το Brexit, την πολιτική του Τραμπ και την εκλογή Μπάιντεν, αλλά την πανδημία του κορονοϊού ως τα τέλη του 2021.
Ο συγγραφέας γράφει για τη χρηματοπιστωτική κρίση και την κρίση του ευρώ με αναλυτικά στοιχεία και περιγραφές σχετικά με τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους εκπροσώπους των ελληνικών κυβερνήσεων και στα Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να αποφευχθεί το Grexit και να βρεθεί λύση στην κρίση χρέους της ελληνικής οικονομίας. Ταυτόχρονα, μεταφέρει και το πώς βίωσαν και βιώνουν οι Έλληνες αυτή την κρίση καθώς και τα αποτελέσματα της πολιτικής που επιλέχθηκε.
Επίσης, ο Μακ αναφέρεται διεξοδικά στο προσφυγικό – μεταναστευτικό όπως το έζησαν και το ζουν κυρίως οι κάτοικοι των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου: μέσα από τις μαρτυρίες ντόπιων αλλά και προσφύγων εκθέτει τα σοβαρά προβλήματα αυτής της ανθρωπιστικής κρίσης στις χώρες υποδοχής αλλά και την αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τα αντιμετωπίσει με συντονισμένη προσπάθεια.
Συνδυάζοντας ιστορία και πολιτική και αντλώντας στοιχεία από τις επαφές του με πολλούς Ευρωπαίους, ο καταξιωμένος συγγραφέας επαναφέρει τον προβληματισμό για την ταυτότητα της Ευρώπης και αναζητά τα απομεινάρια του κοινού οράματος για ειρήνη, δημοκρατία, ευημερία.
- Μαρτυριες
Γιατί η μοναξιά μου θεωρείται ασφαλής χώρα
Διακουμάκου Τζότζο - Μέρμηγκα Ιουλία - Σούζας ΝίκοςΑγώνες αιτούντων άσυλο και τοπικές αντιδράσεις στο συνοριακό καθεστώς της Χίου (2015-2016)€17.00€15.30Αν το 2015 ήταν η χρονιά των μεγάλων «προσφυγικών ροών», των «ανοιχτών συνόρων» και της θερμής υποδοχής σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, το 2016 ήταν η χρονιά που η κατάσταση άλλαξε άρδην. Ορόσημο στάθηκε η περιβόητη «συμφωνία» Ε.Ε.-Τουρκίας. Η αναγνώριση της Τουρκίας ως «ασφαλούς τρίτης χώρας» και η πολιτική των κλειστών συνόρων επέφεραν τον εγκλωβισμό χιλιάδων αιτούντων άσυλο στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Το κλίμα άρχισε να αλλάζει στο περιβάλλον των νησιώτικων κοινωνιών.
Πώς περάσαμε, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, από την πολύμορφη αλληλεγγύη του 2015 στην έξαρση των αντιδράσεων, στην ανάδυση ισλαμοφοβικών τάσεων, αλλά και στην εξαπόλυση ρατσιστικών πογκρόμ; Ποιες δυνατότητες πολιτικής παρέμβασης διανοίγονται στις ρωγμές του αφηγήματος «δεν είμαι ρατσιστής, αλλά…»; Πώς διαπλέκονται οι μηχανισμοί ασφαλείας και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις στη διακυβέρνηση του συνόρου; Και τέλος, ποιος είναι ο ρόλος των αγώνων των ίδιων των αιτούντων άσυλο;
Το παρόν βιβλίο επικεντρώνεται στην αχαρτογράφητη περίπτωση της Χίου και αναζητά απαντήσεις στα επίκαιρα αυτά ερωτήματα μέσα από μία σύνθετη μεθοδολογική προσέγγιση, που περιλαμβάνει συλλογή και ανάλυση δεδομένων από τον τοπικό Τύπο, επίσημες εκθέσεις, ημερολόγια πεδίου, αλλά και εις βάθος συνεντεύξεις με πρόσωπα προερχόμενα από τους κόλπους των αιτούντων άσυλο, των εργαζομένων στο πεδίο και των ντόπιων (τόσο αλληλέγγυων, όσο και αντιδρώντων).
Αντλώντας από το σύγχρονο θεωρητικό οπλοστάσιο των κριτικών μεταναστευτικών και συνοριακών σπουδών, και εισάγοντας έννοιες όπως «συνοριακό καθεστώς», «αυτονομία της μετανάστευσης» και «μεταρατσισμός», επιχειρείται η μετατόπιση της προσοχής στη σκοπιά των ίδιων των προσώπων που βιώνουν καθημερινά τις επιπτώσεις μιας παράλογης και απάνθρωπης μεταναστευτικής πολιτικής. - Μαρτυριες
Ένας άντρας
Oriana Fallaci€29.90€26.90“Ένα μουγκρητό οδύνης και οργής υψωνόταν στην πόλη, και αντηχούσε ακατεύναστα, ανυποχώρητα, αφανίζοντας κάθε άλλο θόρυβο, τονίζοντας ρυθμικά το μεγάλο ψέμα. Ζει, ζει, ζει! Μουγκρητό που δεν είχε τίποτε το ανθρώπινο. Δεν υψωνόταν από ανθρώπινα όντα, πλάσματα με δυο χέρια και δυο πόδια και μια δική τους συνείδηση, υψωνόταν από ένα τερατώδες και ασύνετο θεριό, το πλήθος, το χταπόδι που το καταμεσήμερο, καλυμμένο από σφιγμένες γροθιές, στρεβλωμένα πρόσωπα, συσπασμένα στόματα, είχε κατακλύσει την πλατεία Μητροπόλεως, έπειτα είχε απλώσει τα πλοκάμια στους παρακείμενους δρόμους φράζοντάς τους, καταβυθίζοντάς τους με την ανηλεή λάβα που στο ορμητικό της πλημμύρισμα καταπίνει κάθε εμπόδιο, ξεκουφαίνοντάς τους με το ζει, ζει, ζει”.
Η Οριάνα Φαλλάτσι, σύντροφος του Αλέκου Παναγούλη τα τελευταία χρόνια της ζωής του, εκδίδει το Ένας άντρας τον Ιούλιο του 1979 στην Ιταλία, τρία χρόνια μετά τον αδόκητο θάνατό του σε ηλικία 36 ετών.
Το βιβλίο γίνεται παγκόσμια επιτυχία, μεταφράζεται σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες. “Είχε πεθάνει αυτός που αγαπούσα και είχα ξεκινήσει να γράφω ένα μυθιστόρημα που θα έδινε νόημα στην τραγωδία” γράφει η Φαλλάτσι. Και σε μια συνέντευξή της δηλώνει: “Διαβάζοντας Προπ, είδα πως η ιστορία του Παναγούλη αντιστοιχούσε στη δομή ενός παραμυθιού: Η μύηση, η περίοδος της μεγάλης δοκιμασίας, η επιστροφή στο χωριό, η τελευταία πρόκληση, η αποθέωση ή ο θάνατος”. Και συμπληρώνει: “Δε λέω ποτέ πως ήταν ήρωας -βεβαίως και ήταν ήρωας, αλλά μου φαίνεται περιοριστικό να το λέω-, ήταν πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα ένας ποιητής, ένας καλλιτέχνης, και ο ηρωισμός του ήταν απόρροια της ποίησής του”.
“Η συνάντηση του Παναγούλη με τη Φαλλάτσι ήταν όπως έπρεπε να είναι, για όλους εμάς που παρακολουθούσαμε. Εκδίκηση της ομορφιάς και της γενναιότητας απέναντι στη Χούντα, η οποία κράτησε έναν χρόνο ακόμα μετά την απελευθέρωση του Παναγούλη και τη γνωριμία τους. Οι φωτογραφίες τους με τις λεζάντες που πληροφορούσαν για τη σχέση τους ήταν θρίαμβος για εμάς που βομβαρδιζόμασταν από τις εικόνες της Χούντας. Πόσο όμορφοι ήταν εκείνοι οι δυο, πόσο άσχημοι όσοι τους κατηγορούσαν”. (Από τον πρόλογο της Άννας Δαμιανίδη στην ελληνική έκδοση)