Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
(ΙΛΙΑΔΑ)
Ο Όμηρος Στην Κρήτη
€14.31
- Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι η ασημαντότητα μου θα ασχολιόταν με τον Όμηρο. Να μεταγράψω το σχολικό βιβλίο στα κρητικά και να το κάνω θεατρικό έργο.
- Ας όψεται η Ναυσικά… την οποία ευχαριστώ γι αυτό το μαγευτικό ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θα είχε ποτέ ξεκινήσει κάτι τέτοιο.
- Ξεκινώντας αυτό το εγχείρημα, αυτόματα σχεδόν, κατέφυγα στον δεκαπεντασύλλαβο και στη ντοπιολαλιά του τόπου καταγωγής μου των Παρανύμφων. Ανακάλεσα στη μνήμη μου τις λέξεις που χρησιμοποιούσαν αυτοί οι απλοί άνθρωποι, κατά κύριο λόγο βοσκοί και πολλές φορές τελείως αγράμματοι. Άλλες είναι ακριβείς και όμορφες, άλλες τραχές, μη ποιητικές θα έλεγε κάποιος. Όλες όμως απόλυτα λαϊκές, που κάτι σημαίνουν. Ακόμα κι αυτές που έφτασαν σ΄ αυτούς τους απλούς ανθρώπους από την αρχαία ελληνική, χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν, που ωστόσο τις χρησιμοποίησαν στην καθημερινότητα τους, όπως το ρήμα βγορίζω (ευ+ορώ)
Σχετικά προϊόντα
- Δοκίμιο
Η αρχαιότητα επι σκηνής
Το αρχαίο ελληνικό δράμα στο θέατρο από την πρώιμη νεωτερικότητα έως τις μέρες μας€27.00Η αρχαία ελληνική τραγωδία έθεσε στην εποχή της, μέσα από τον καθρέφτη του μύθου, τα φλέγοντα ζητήματα σχετικά με τον άνθρωπο στους κόλπους της κοινωνίας. Περιέγραψε συγκρουσιακές καταστάσεις, έδειξε πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τη βία, την τελετουργία και τη λατρεία· παρουσίασε την πτώση σπουδαίων προσώπων και τους φόβους των ανθρώπων.
Όλες οι προβληματικές καταστάσεις και οι συγκρούσεις που πραγματεύεται η αρχαία ελληνική τραγωδία παραμένουν άλυτες και αποτελούν ζητήματα και της δικής μας εποχής, τα οποία, στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής κοινωνίας με διεθνή εξάπλωση (παρ’ όλα τα πισωγυρίσματα), συζητούνται ανοιχτά, γιατί είναι επίκαιρα. Η αρχαία τραγωδία λειτουργεί εν προκειμένω σαν ένα μεγάλο αντηχείο, και το θέατρο, αφομοιώνοντάς την, κάνει το παρελθόν μέρος του παρόντος. Η τραγωδία καθιστά ρητό το άρρητο, και από αυτό κερδίζει το θέατρο σήμερα, όπως και τότε, μια ανησυχαστική δύναμη, που μας αναγκάζει να στοχαστούμε και που, μέσα από τη γοητεία που ασκούν οι ξένοι για μας αρχαίοι μύθοι, προκαλεί όχι μόνο συναισθηματικό συγκλονισμό, αλλά και την «ηδονή που αποκομίζει κανείς από τα τραγικά θέματα».
Μια κοινωνία χωρίς θέατρο θα έχανε έναν «δημόσιο χώρο πειραματισμού για μια εύθραυστη διευθέτηση των συγκρούσεων» και μαζί με αυτόν τη συναισθηματική της ισορροπία. Την αρχαία ελληνική τραγωδία την έχουμε ανάγκη.
- Θέατρο
Η κωμωδία των παρεξηγήσεων
€9.00Δύο ζεύγη διδύμων, δύο έμποροι και δύο υπηρέτες, παγιδευμένοι στον μεταφυσικό ιστό της ομοιότητας, εμπλέκονται στη μια πλάνη μετά την άλλη. Οι μεν έμποροι, πιστοί στα συναλλακτικά ήθη μιας νέας, ανερχόμενης κοινωνικής τάξης, αντιμετωπίζουν τα παράδοξα της εμπορικής και της συζυγικής πίστης· οι δε υπηρέτες, καθαρές ενσαρκώσεις της κωμικής ιδιοφυίας του Σαίξπηρ, υποχρεωμένοι να υφίστανται και να υπομένουν τη γλωσσική και τη σωματική βία των αφεντικών τους, θα αντιτάξουν το μόνο αμυντικό όπλο που διαθέτουν: ευφράδεια, γλωσσική φαντασία, σπαρταριστή ευφυία. Η ανακούφιση που εκλύεται από τον άδολο γέλωτα των δύο γελωτοποιών υπηρετών οφείλει τη δύναμή της στον όγκο της ανησυχίας που μεταβολίζει, γι’ αυτό και επαφίεται εντέλει σ ’αυτούς να πανηγυρίσουν τη λύση της πλάνης και «ευφρόσυνα διακριτοί», να τελέσουν την αίσια έξοδο προς ένα νέο είδος ισότητας και αλληλεγγύης. Η δική τους συνάντηση, ευφρόσυνη και εορταστική κατ’ αντιδιαστολή με τη μάλλον αδιάφορη στάση των κυρίων τους, έχει πάνω μας την ισχύ μιας απελευθέρωσης:
«Σαν δύο αδέλφια ήρθαμε στον κόσμο τον μεγάλο,
Και χέρι χέρι φεύγουμε, κανείς μπροστά απ’ τον άλλο.» - Άλλες
Το Ημικύκλιο των Αθηνών
τρία διηγήματα από τις Ιστορικές Μινιατούρες€9.00“Ο Πρωταγόρας μας λέει, εν ολίγοις, ότι θα ήμασταν ευτυχέστεροι κάτω από τον ζυγό του Πέρση βασιλιά. Τι κάνει κάποιος με έναν τέτοιον άνθρωπο;”
“Ρίχτε τον στο πηγάδι!” φώναξε ο Αλκιβιάδης.
“Ενίσταμαι!” διαμαρτυρήθηκε ο σοφιστής.
“Αυτά στον όχλο! Εκεί που πάντα σου δίνουν δίκιο!” τον διέκοψε ο Αλκιβιάδης.
“Δεν λες “στον όχλο”, Αλκιβιάδη, όταν είσαι δημοκράτης”.Στο έργο του Ιστορικές Μινιατούρες ο Αύγουστος Στρίντμπεργκ στήνει ένα πανόραμα με σκηνές της παγκόσμιας Ιστορίας, που ξεκινάει με τη γέννηση του Μωϋσή και τελειώνει με τη Γαλλική Επανάσταση. Στη διαδρομή του κάνει στάση στην αρχαία Ελλάδα. Επιλέγοντας ως σκηνικό την Αθήνα του Χρυσού Αιώνα και ως πρωταγωνιστές διάσημες προσωπικότητες που αναδείχτηκαν εκεί, συνθέτει τρία διηγήματα: Το Ημικύκλιο των Αθηνών, Αλκιβιάδης, Σωκράτης.
Ο πρωτοπόρος δραματουργός ξεδιπλώνει και εδώ τη θεατρική στόφα του: με τις σκηνογραφικές περιγραφές του ζωντανεύει την αρχαία Αθήνα· και με την αμεσότητα του λόγου, τους κοφτούς και σύντομους διαλόγους, μας μεταφέρει δίπλα στους πρωταγωνιστές· γινόμαστε σχεδόν ηθοποιοί. Με τον γοητευτικά παιδευτικό τρόπο του μας καλεί να ξανασκεφτούμε γύρω από τη δημοκρατία, τον όχλο, τα δικαιώματα, την εξουσία, την ύπαρξη του Θεού, τη θέση της γυναίκας.
