Καπετανάκης: έργα
€50.00 €45.00
κατάλοιπα 1932-44
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, η ιδέα ενός συγγραφέα που υπερβαίνει τα όρια της μονογλωσσίας -ο Τζόρτζ Στάινερ αναφέρεται στον τύπο του “γλωσσικά άστεγου”- είναι παγκοσμίως διαχρονικά παρούσα στην πολιτισμική ιστορία. Μένει να διερευνηθεί με ποιους όρους και σε ποια συμφραζόμενα ο εκάστοτε εργάτης του λόγου επιλέγει (ή αναγκάζεται) να διασχίσει γλωσσικά και εθνικά σύνορα για να δοκιμάσει τις αντοχές της σκέψης και των εκφραστικών εργαλείων του σε άλλες γλώσσες και κοινότητες αναγνωστών, διαμορφώνοντας μια διευρυμένη αισθητική -κοσμοπολίτικη, θα τη λέγαμε, εμμένοντας στην κυριολεξία του όρου- και ίσως ένα νέο συγγραφικό ήθος.
Σχετικά προϊόντα
- Δοκίμιο
Ο “Ηλίθιος”
Ivan Ilyinτου Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι€7.00€6.30Μετά από πολλές δεκαετίες, κατά τη διάρκεια των οποίων το όνομά του ανήκε στην κατηγορία των απαγορευμένων στοχαστών στην πατρίδα του, την Ρωσία, ενώ στη Δύση τον γνώριζαν μόνο ελάχιστοι επιστήμονες και στοχαστές, οι οποίοι ασχολούνταν με την ιστορία της ρωσικής διασποράς του 20ού αιώνα, ξαφνικά, ο Ιβάν Ιλίν, έγινε ο πιο δημοφιλής φιλόσοφος στους κόλπους της νέας ρωσικής ελίτ.
Ο Ιβάν Αλεξάντροβιτς Ιλίν (1883-1954) ανήκε στη συντηρητική παράταξη της ρωσικής διανόησης. Ήταν συγγραφέας, φιλόσοφος, δημοσιολόγος, οπαδός του κινήματος της Λευκής Φρουράς, διαπρύσιος πολέμιος του κομμουνισμού και, κυρίως, συνεχιστής της σχολής των Σλαβόφιλων στις φιλοσοφικές και πολιτικές του αναζητήσεις.
Το 1922 το όνομά του ήταν στους καταλόγους προγραφών του Λένιν, ωστόσο, την τελευταία στιγμή, επιβιβάστηκε στο γνωστό «Ατμόπλοιο των φιλοσόφων» και απελάθηκε από την Ε.Σ.Σ.Δ. Στις 26 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς βρέθηκε στη Γερμανία, όπου από το 1923 μέχρι το 1934 εργάστηκε ως καθηγητής στο Ρωσικό Επιστημονικό Ινστιτούτου του Βερολίνου. Με την ανάληψη της εξουσίας από τους Ναζί, ο Ιλίν δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Εθνικοσοσιαλισμός. Το νέο πνεύμα», στο οποίο υποστήριξε το νέο καθεστώς. Αυτό, όμως, δεν τον γλίτωσε από τα προβλήματα, αφού μετά από λίγο η Γκεστάπο, η οποία αρχικά τον παρακολουθούσε και ζήτησε να απολυθεί από τη δουλειά του, στη συνέχεια τον ανέκρινε.
Το δοκίμιό του «Ο Ηλίθιος του Φ.Μ. Ντοστογιέφσκι» είναι το κείμενο μίας διάλεξης που έδωσε με αυτό το θέμα και την εποχή εκείνη προκάλεσε όχι μόνο το θαυμασμό, αλλά και πολλές συζητήσεις, για ένα από τα κορυφαία έργα του Ρώσου συγγραφέα.
Η εισαγωγή και η μετάφραση είναι του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη.
- Δοκίμιο
Ο Έρως και το Έθνος
Μπουκάλας ΠαντελήςΟι φυλές, οι θρησκείες και η δημοτική ποίηση της αγάπης Ά€24.90€22.40H αρχαία Eλληνική ποίηση και μυθολογία μας έχουν παραδώσει τον Έρωτα κάλλιστον εν αθανάτοισι θεοίσι και παντοδύναμο. Στον πραγματικό βίο ωστόσο, και παρότι η θρησκεία του έρωτα έχει το μεγαλύτερο και το πιο ενθουσιασμένο ποίμνιο, τα εμπόδια είναι πολλά. Οι πόλεμοι των εθνών, οι στερεοτυπικές αναπαραστάσεις που επεξεργάζεται κάθε λαός για τους άλλους, η κοσμική και η θρησκευτική εξουσία, οι εδραιωμένες προκαταλήψεις, μπορούν να πληγώσουν τα φτερά του Έρωτα. Να μην του επιτρέψουν να υπερβεί τα φράγματα και τα χάσματα.
Στον ανά χείρας τόμο διερευνώνται οι ερωτικές σχέσεις Ελλήνων και Ελληνίδων, έτσι όπως αναδεικνύονται από τα δημοτικά τραγούδια, με αλλοεθνείς, αλλόγλωσσους ή / και αλλόθρησκους, δηλαδή με μαύρους, Βλάχους, Αρβανίτες και Τούρκους. Οι διαφορές ανάμεσα στους Έλληνες και σε άλλους λαούς ή εθνοτικές ομάδες, αλλά και η πυκνή καταναγκαστική συνάφειά τους, δημιούργησαν σχέσεις που καλύπτουν όλη την γκάμα – από την ηδονοθηρία της εκμεταλλευτικής εξουσίας έως τον αυθεντικό πόθο. Η δημοτική ποίηση, απροκατάληπτη και αμερόληπτη, δεν αφήνει ατραγούδιστη καμία εκδοχή.
Η διερεύνηση επεκτείνεται και σε άλλες μορφές του λαϊκού λόγου : παροιμίες, παραδόσεις, παραμύθια, επωδές, κατάρες, λέξεις-ύβρεις. Επίσης λαμβάνονται υπόψη και τα δημοτικά τραγούδια των άλλων λαών. Συνεξετάζεται επιπλέον η στάση της κοσμικής και της θρησκευτικής εξουσίας απέναντι στην πιθανότητα μεικτών γάμων. Για την εθνική ιδεολογία, που επιχειρεί την ομογενοποίηση των αντιλήψεων και των στάσεων, η διαφορά χάνει τη φυσικότητά της, εννοείται σαν κίνδυνος και απειλή και συχνά καταντάει κρίμα, αμαρτία. Στο νεοελληνικό εθνικό κράτος, όπως και στα περισσότερα εθνικά ευρωπαϊκά κράτη που συγκροτήθηκαν τον 19ο αιώνα, το συλλογικό φαντασιακό αναπαρέστησε τον άλλο επιβαρυμένο από ποικίλα αρνητικά γνωρίσματα, ώστε να διευκολύνει την υποτίμησή του.
- Λογοτεχνία
Περί μυθιστορίας, διαφθοράς και άλλων τινών
Τζίνα Πολίτη€10.00€9.00Το πλαίσιο εντός του οποίου τοποθετούνται τα δοκίμια κριτικής αυτού του τόμου, συντάσσεται από δύο κείμενα που τα χωρίζουν επτά αιώνες! Συγκεκριμένα, το Δεκαήμερο του Βοκκάκιου και μια σύγχρονη παρωδία βασισμένη στην Έρημη Χώρα του Τ. Σ. Έλιοτ.
Πέραν του κοινού θέματος μιας θανατηφόρας πανδημίας, που πρόσθεσε στο λεξικό τον όρο “καραντίνα”, ο Βοκκάκιος σημειώνει πως το κακό ενέσκηψε λόγω των δικών μας άνομων, αμαρτωλών συναλλαγών! Στη μακρά διάρκεια αυτών των αιώνων, τίποτα δεν μεσολάβησε ώστε να αλλάξουν τα διεφθαρμένα ήθη μας. Ο Βοκκάκιος, ωστόσο, ελλείψει εμβολίων, μας πρόσφερε έναν άλλο αισιόδοξο τρόπο διαφυγής από το κακό: αυτόν της αέναης μυθοπλασίας.Διαδρομές νο 7
- Αλληλογραφία
Αλληλογραφία 1927-1938
Roth Joseph - Zweig Stefan€21.90€20.00Ποτέ δεν μίλησαν στον ενικό μεταξύ τους και τα πάντα τους χώριζαν : η καταγωγή, ο χαρακτήρας, ο τρόπος ζωής, ο πολιτικός προσανατολισμός. Ο ένας ήταν πλούσιος, ο άλλος φτωχός· ο ένας μειλίχιος και επιεικής, ο άλλος φλογερός και ριζοσπάστης· ο ένας φιλελεύθερος κι ο άλλος τα τελευταία χρόνια μοναρχικός· ο ένας είχε ένα μεγαλοπρεπές σπίτι και ο άλλος έμενε σε ξενοδοχεία· ο ένας ήταν νηφάλιος και ο άλλος πέθανε από το αλκοόλ. Τους ένωσε όμως το πάθος για τη συγγραφή και την ελευθερία. Ήταν και οι δύο Εβραίοι. Τα βιβλία τους κάηκαν από τους Ναζί στο Αουτονταφέ το 1933. Οι δύο συγγραφείς, ο Στέφαν Τσβάιχ και ο Γιόζεφ Ροτ, διατήρησαν αλληλογραφία σπάνιας δύναμης από το 1927 ώς το 1938, σε μια Ευρώπη στη δίνη των ταραχών, στα πρόθυρα του πολέμου, με την άνοδο του ναζισμού και τη συνακόλουθη εξορία. Τα γράμματά τους άλλοτε αφορούν την προσωπική τους ζωή και άλλοτε τη δημόσια, άλλοτε είναι γεμάτα επιπλήξεις και άλλοτε είναι γράμματα συμφιλίωσης. Συχνά είναι γράμματα αγωνίας και για την οικονομική και λογοτεχνική επιβίωση των συγγραφέων τους, αφού τα έργα τους δεν μπορούσαν πλέον να κυκλοφορήσουν στη γλώσσα τους. Δεν παύουν όμως να αντανακλούν την πραγματικότητα της εποχής τους όσο και την ισχυρή φιλία τους, που τίποτε δεν την πτόησε.Η αλληλογραφία τους είναι ένα θαυμάσιο ντοκουμέντο αυτής της κομβικής εποχής στην παγκόσμια ιστορία και διαβάζεται σαν μυθιστόρημα, με τις εντάσεις της, τα απρόοπτά της, τη δική τους κάθε φορά αλήθεια, σύνθετη και συνάμα τραγική.