Η Τροία Και Ο Όμηρος
€22.30 €12.00
«Τροία και Όμηρος» -δύο ονόματα άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και δύο από τα μεγαλύτερα αινίγματα της ιστορίας. Έγινε πράγματι ο Τρωικός πόλεμος έτσι όπως τον αφηγείται ο Όμηρος στην Ιλιάδα; Υπήρξε η πόλη της Τροίας και πού βρίσκεται; Ο ομηριστής Joachim Latacz παρουσιάζει αποδείξεις και τεκμήρια που καθιστούν βέβαιη την άποψη ότι η Τροία του Ομήρου δεν είναι πλάσμα της ποιητικής φαντασίας.
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Κλασική Γραμματεία
ΕΥΜΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΠΦΙΑΔΗΣ
επιμέλεια: ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ€21.20€19.10Η νουβέλα Ευμένεια και Σαπφιάδης (“Η κομψή ιστορία Το κατ’ Ευμένειαν και Σαπφιάδην, ή και Κατάσκοπος των του κόσμου πραγμάτων την επωνυμίαν είληχεν”), συνθεμένη πιθανότατα ήδη μέσα στον 18ο αιώνα και αντιγραμμένη στον μοναδικό γνωστό χειρόγραφο μάρτυρά της από τον κτήτορά του, Κωνσταντινουπολίτη Κωνσταντίνο Ρωσσέτ(η, -ο), μάλλον πριν από το 1803, αποτελεί έναν παράδοξο όσο και ερεθιστικό συνδυασμό αρχαιόθεμης μυθογραφικής διήγησης για τις διαφορές και τις σχέσεις των δύο φύλων και μιας εύχυμης ανάπλασης του πρώτου τμήματος του δημοφιλέστατου πεζού αναγεννησιακού “Παραμυθιού” (“Favola”) του Machiavelli. Αναδεικνύεται ως ένα εκτενές και ώριμο ερωτογραφικό και σατιρικό έργο της φαναριώτικης λογοτεχνικής πεζογραφίας, που ξεπερνά, σε πολλές πτυχές του, τις προσπάθειες του Σχολείου των ντελικάτων εραστών του Ρήγα Βελεστινλή, της συλλογής Έρωτος αποτελέσματα…, της Ιστορίας ερωτικής… του Γεώργιου Λαπάτη κτλ., ενώ αποφεύγει έξυπνα τον ρητό “διδακτισμό” άλλων, έμμετρων έργων του Διαφωτισμού (όπως, π.χ., των συνθέσεων του Αλ. Κάλφογλου, του Μ. Περδικάρη κ.ά.), για να συγκροτήσει ένα προδρομικό φανέρωμα “κοινωνικής ηθογραφίας”, πριν από τα ομόλογα, μα οψιμότερα, διηγήματα του Βηλαρά και του Ψαλίδα.
Το Ευμένεια και Σαπφιάδης, με επιμέλεια Γ. Κεχαγιόγλου, αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της καινούργιας εκδοτικής σειράς του Ι.Ν.Σ. “Κείμενα της Νεότερης Ελληνικής Λογοτεχνίας” (“ΚΝΕΛ”), που συνεχίζει, χρονικά, τη σειρά “Παλιότερα Κείμενα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας” (“ΠΚΝΛ”) και απευθύνεται επίσης σε σπουδαστές, εκπαιδευτικούς και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Η σειρά έχει στόχο να δώσει χρηστικές φιλολογικές εκδόσεις κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας γραμμένων από το τελευταίο τέταρτο του 18ου αι. έως και το τέλος του Μεσοπολέμου (1940). Προτεραιότητα δίνεται σε έργα ανέκδοτα, είτε γνωστά μόνον από παλιότερες μη φιλολογικές εκδόσεις, είτε ανεπαρκώς εκδομένα ως τώρα. Κάθε (εικονογραφημένη με σχετικό εικαστικό υλικό) έκδοση της σειράς περιλαμβάνει Εισαγωγή, το Κείμενο του έργου, Γλωσσάρι και πίνακα κύριων ονομάτων, Επίμετρο με συναφή κείμενα, και Επιλογή βιβλιογραφίας. - Αγγλική-Αγγλόφωνη
Επιδρασεις της αρχαιας ελληνικης γραμματειας στο εργο του Τζ. Ρ. Ρ. Τολκιν
Essays€22.00€20.00Ο Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, γνωστός για τη φανταστική μυθολογία του, επηρεάστηκε από τη λαογραφία, τους θρύλους και τη λογοτεχνία της βόρειας Ευρώπης. Ωστόσο, η αρχαία ελληνική γλώσσα και γραμματεία (μυθολογία, λογοτεχνία, φιλοσοφία) αποτέλεσε εξίσου σημαντική επιρροή στη λογοτεχνική πορεία του συγγραφέα, του οποίου οι αρχικές σπουδές ήταν Κλασική Γραμματεία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Το βιβλίο περιλαμβάνει κείμενα από την αγγλόφωνη βιβλιογραφία που μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά και επιχειρεί να αναδείξει τον διακειμενικό διάλογο των έργων του Τόλκιν με τα ομηρικά έπη, την πλατωνική φιλοσοφία και τους μύθους που ενέπνευσαν την αρχαία ελληνική τραγωδία.
- Κλασική Γραμματεία
Τα όρια του αγαθού και του κακού-De finibus bonorum et malorum
Κικέρων€20.00€18.00Τὸ De finibus bonorum et malorum γράφτηκε μέσα σὲ λίγους μῆνες καὶ ὁλοκληρώθηκε τὸν Ἰούνιο τοῦ 45 π.Χ., ὅταν ὁ Κικέρων ἦταν 61 ἐτῶν. Θέμα τοῦ ἔργου ἀποτελεῖ μιὰ ἐκδοχὴ τοῦ σωκρατικοῦ ζητήματος «πῶς πρέπει νὰ ζοῦμε». Κεντρικὸ εἶναι τὸ ἐρώτημα ποιὸ θεωρεῖται τὸ μεγαλύτερο ἀγαθὸ (finis bonorum, summum bonum) ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἐπιδιώκουμε καὶ ποιὸ τὸ μεγαλύτερο κακὸ ποὺ θὰ πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε (finis malorum, summum malum). Οἱ ἀπαντήσεις δίνονται σὲ τρεῖς διαλόγους ἑνωμένους μεταξύ τους, στοὺς ὁποίους παρουσιάζονται κριτικὰ οἱ ἠθικὲς θεωρίες τοῦ Ἐπίκουρου (βιβλία I–II), τῶν στωικῶν (III–IV) καὶ τοῦ πλατωνικοῦ Ἀντίοχου (V). Συνεκτικὸ στοιχεῖο εἶναι ἡ σκεπτικιστικὴ μέθοδος τοῦ Κικέρωνα, ὁ ὁποῖος δηλώνει ὅτι ἐμπνέεται ἀπὸ τὸν Σωκράτη καὶ τὴ σκεπτικὴ Ἀκαδημία (τοῦ Ἀρκεσίλαου καὶ τοῦ Καρνεάδη). Τὸ ἔργο φιλοξενεῖ ἔτσι ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἐξεταζόμενες ἠθικὲς θεωρίες καὶ αὐτὴ τῆς σκεπτικῆς Ἀκαδημίας, ὅπως τὴν ἀντιλαμβανόταν ὁ Κικέρων. Ἡ συγκεκριμένη στάση ἀποτυπώνεται στὴ διαλογικὴ μορφὴ τοῦ ἔργου, στὴν ἐξέταση τῆς πειστικότητας τῶν ἠθικῶν θεωριῶν (ἔλεγχος) καὶ στὸ ἀπορητικὸ τέλος του. Τὸ De finibus συγκαταλέγεται στὰ πολυτιμότερα κείμενα τῆς ἀρχαίας ἠθικῆς φιλοσοφίας ὄχι μόνο ὡς βασικὴ πηγὴ τῶν ἑλληνιστικῶν ἠθικῶν θεωριῶν ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἐνδελεχὴ διερεύνηση τῶν ἠθικῶν ἐρωτημάτων καὶ τῶν δυνατῶν ἀπαντήσεων, ἡ ὁποία ἐμπλέκει τὸν ἀναγνώστη μὲ τρόπο ἀνάλογο τῶν σωκρατικῶν διαλόγων.
- Κλασική Γραμματεία
ΑΙΘΙΟΠΙΚΑ
Ηλιόδωρος'Η ΤΑ ΠΕΡΙ ΘΕΑΓΕΝΗΝ ΚΑΙ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑΝ€20.00€18.00Τα Αιθιοπικά του Ηλιόδωρου, γραμμένα τον 3ο μ.Χ. αιώνα, είναι ένα από τα ωραιότερα αρχαία μυθιστορήματα. Αποτελεί ένα πανόραμα του ύστερου ελληνιστικού κόσμου : τόποι μακρινοί και εξωτικά τοπία, αλλόκοτες λατρείες, λαμπρές τελετές και μάγια, μάχες με πρωτόφαντες πολεμικές τεχνικές. Ένας κόσμος απέραντος και γι’ αυτό επικίνδυνος και μέσα σ’ αυτόν ο άνθρωπος αβέβαιος και ανυπεράσπιστος μπροστά στις παραξενιές της τύχης. Η ζωή μια περιπλάνηση όπου κυριαρχεί ο πόθος της επιστροφής στο πάτριο έδαφος. Τα Αιθιοπικά, ένα ταξιδιωτικό παραμύθι με απίστευτες περιπέτειες σε στεριά και σε θάλασσα : ταξίδια, τρικυμίες, ληστές, πειρατές, λάγνες γυναίκες ερωτευμένες με ωραίους έφηβους, βασκανίες, ορκισμένοι ιερείς εκτεθειμένοι στον πειρασμό της ηδονής, απαγωγές, χωρισμοί και θαυμαστές συναντήσεις, αναγνωρισμοί, μια διαδοχή θριάμβου και τραγωδίας, κινδύνου και σωτηρίας. Κυρίαρχο θέμα ο έρωτας, κυρίαρχο δίδαγμα η ερωτική πίστη και η προάσπιση της παρθενίας. Ολόκληρο το βιβλίο μια δοκιμασία πίστης και μια πείρα αγνείας των δύο ηρώων, του Θεαγένη και της Χαρίκλειας : κεραυνοβολημένοι από τον έρωτα και κυνηγημένοι από την τύχη οι δύο πρωταγωνιστές θα διασχίσουν τόπους και τόπους ενώ αντίξοες δυνάμεις θα αναβάλλουν συνεχώς την ένωση που θα είναι η σωτηρία τους.
Πριν από το τέλος του 16ου αι. τα Αιθιοπικά είχαν μεταφραστεί στα γαλλικά, στα αγγλικά, στα ιταλικά, στα ισπανικά και στα γερμανικά και οι μεταφράσεις αυτές είχαν κατ’ επανάληψιν επανεκδοθεί. Η επίδραση του Ηλιόδωρου ήταν τέτοια, ώστε ο Θερβάντες τον θεωρούσε επικίνδυνο ανταγωνιστή, ο Σαίξπηρ παραθέτει ένα απόσπασμά του στη Δωδέκατη νύχτα, ο Ρακίνας τον ήξερε απέξω, ο Ραμπελαί τον έκρινε άξιο να αποκοιμίσει τον Πανταγκρυέλ και ο Φίλιπ Σίντνεϋ θεωρούσε ότι τα Αιθιοπικά είναι εφάμιλλα με την Αινειάδα και την Κύρου Παιδεία, ενώ το λιμπρέτο της Αΐντας του Βέρντι στηρίζεται κατά πολύ στα Αιθιοπικά.
Με τα Αιθιοπικά ασχολήθηκαν συστηματικά οι λόγιοι του Βυζαντίου, και ειδικότερα ο Μιχαήλ Ψελλός, ο Ιωάννης Ευγενικός και ο Φίλιππος ο Φιλάγαθος. Ο Κοραής είναι ο μόνος Έλληνας που δημοσίευσε μία παράφραση όλου του έργου το 1804 στο Παρίσι και το 1813 στη Σμύρνη. Το έργο για πρώτη φορά εκδίδεται ολόκληρο στα νέα ελληνικά.