€12.60
Στη συλλογική μνήμη νια τη διαδρομή της Ελλάδας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, η Συμφωνία Σύνδεσης του 1961 επισκιάζεται συνήθως από την πλήρη ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, το 1981. Παρ’ότι εύλογη σε συμβολικό επίπεδο, αυτή η διαφορά έμφασης αδικεί τη Συμφωνία Σύνδεσης, τόσο ως πολιτική πρωτοβουλία όσο και ως διπλωματικό εγχείρημα.
Σε αυτό το βιβλίο, η αναπληρώτρια καθηγήτρια ιστορίας του Πανεπιστημίου Sheffield και του American College of Greece Ειρήνη Καραμούζη αφηγείται την εξέλιξη των διαβουλεύσεων μέσα από δεκάδες έγγραφα και φωτογραφίες από το Αρχείο Ιωάννη (Γιάγκου) Πεσμαζόγλου, εντάσσει την ελληνική περίπτωση στο διεθνές της πλαίσιο και ρίχνει φως σε αθέατες πλευρές της διαπραγμάτευσης.
Εισαγωγή : Ειρήνη Καραμούζη
Επιστημονική επιμέλεια: Ανδρέας Κακριδής
Γλωσσική επιμέλεια: Ευτυχία Παναγιώτου, Ευρυδίκη Δεληγιάννη
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Μπορεί να ακούγεται παράλογο να καταβάλλεται εισόδημα σε όλους τους ανθρώπους, είτε εργάζονται είτε όχι, είτε αναζητούν δουλειά είτε όχι. Κι όμως, η ιδέα να παρέχεται ένα βασικό, άνευ όρων εισόδημα σε κάθε άνθρωπο, πλούσιο ή φτωχό, ενεργό ή μη, έχει υποστηριχθεί από σπουδαίους στοχαστές όπως ο Τόμας Πέιν, ο Τζον Στιούαρτ Μιλ και ο Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ. Για πολύ καιρό η ιδέα περνούσε σχεδόν απαρατήρητη, και κανείς δεν την έπαιρνε στα σοβαρά. Σήμερα όμως, καθώς το παραδοσιακό κράτος πρόνοιας λυγίζει από την πίεση, έχει αναδειχθεί παγκοσμίως σε μία από τις πιο πολυσυζητημένες προτάσεις κοινωνικής πολιτικής. Οι Philippe Van Parijs και Yannick Vanderborght παρουσιάζουν την πιο συστηματική υπεράσπιση αυτής της ριζοσπαστικής ιδέας που έχει διατυπωθεί μέχρι σήμερα, υποστηρίζοντας ότι αποτελεί την πιο ρεαλιστική ελπίδα μας να αντιμετωπίσουμε την οικονομική ανασφάλεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στον 21ο αιώνα.
Οι συγγραφείς συνδυάζουν με μαεστρία τη φιλοσοφία, την πολιτική και τα οικονομικά, αντιπαραβάλλοντας την ιδέα του βασικού εισοδήματος με παλαιότερες και σύγχρονες ανταγωνιστικές ιδέες για την προστασία των ανθρώπων από τη φτώχεια και την ανεργία. Εξιστορούν την πορεία της, απαντούν στις οικονομικές και ηθικές ενστάσεις που έχουν διατυπωθεί εναντίον της –όπως η υποτιθέμενη τάση του βασικού εισοδήματος να ακυρώνει τα κίνητρα και να ενθαρρύνει τους «λαθρεπιβάτες»– και εξηγούν πώς μια τόσο φαινομενικά παράλογη ιδέα μπορεί να είναι και οικονομικά βιώσιμη και πολιτικά εφικτή. Εξετάζουν, τέλος, τη σημασία του βασικού εισοδήματος στο πλαίσιο μιας όλο και πιο παγκοσμιοποιημένης οικονομίας.
Σε μια εποχή αυξανόμενων ανισοτήτων και πολιτικών διαιρέσεων, με τις παραδοσιακές απαντήσεις σε χρονίζοντα κοινωνικά προβλήματα να μην εμπνέουν πλέον εμπιστοσύνη, το Βασικό εισόδημα για όλους μάς δίνει νέους λόγους να ελπίζουμε ότι μπορούμε ακόμα να πετύχουμε τον στόχο μιας ελεύθερης κοινωνίας και μιας συνετής οικονομίας.
Ηγεμόνα μου, δεν είμαι σε θέση να σας δώσω μια σαφή αναφορά του μήνα που πέρασα στο Παρίσι, καθώς ήταν ένας μήνας πνευματικής μέθης. Όχι μόνο εγώ, όλοι ήταν μεθυσμένοι: άλλοι από παράλογο φόβο, άλλοι από τρελό ενθουσιασμό, από τρελές ελπίδες. Σηκωνόμουν στις πέντε ή στις τέσσερις το πρωί και κοιμόμουν στις δύο. Ήμουν όλη μέρα στο πόδι, συμμετείχα αποφασιστικά σε όλες τις συναντήσεις και συναθροίσεις, στις λέσχες, στις πορείες, στις βόλτες και στις διαδηλώσεις. Με λίγα λόγια, απορροφούσα με όλες μου τις αισθήσεις, με όλους μου τους πόρους τη μεθυστική επαναστατική ατμόσφαιρα.
Ήταν μια γιορτή δίχως αρχή και τέλος. Έβλεπα τους πάντες και δεν έβλεπα κανέναν, επειδή όλοι χάνονταν σε ένα αναρίθμητο πλήθος που γλεντούσε. Μιλούσα με όλους και δεν θυμόμουν ούτε τι τους έλεγα ούτε τι μου έλεγαν, επειδή σε κάθε βήμα υπήρχαν νέα δεδομένα, καινούργιες περιπέτειες, καινούργια μαντάτα. Προς υποστήριξη κι ενίσχυση του γενικού πυρετού συνέβαλαν ταμάλα και οι ειδήσεις που κατέφθαναν ασταμάτητα από την υπόλοιπη Ευρώπη. […]
Ήταν λες κι ο κόσμος ολόκληρος αναποδογύρισε. Το απίθανο έγινε κοινότοπο, το αδύνατο δυνατό, ενώ το πιθανό και το κοινότοπο έγιναν ανούσια”.
Η Εξομολόγηση γράφτηκε το 1851 κατ’ απαίτηση του τσάρου Νικόλαου ενόσω ο Μπακούνιν βρισκόταν έγκλειστος στις ρωσικές φυλακές αντιμέτωπος με τη θανατική ποινή. Το κείμενο ανακαλύφθηκε το 1919 από τους μπολσεβίκους και εκδόθηκε το 1921, προκαλώντας διαμάχες -που συνεχίζονται έως σήμερα- για το ήθος του Μπακούνιν.
Τι είναι τελικά η Εξομολόγηση; Ένα κείμενο υποταγής του Μπακούνιν στον τσάρο ή ένας πανέξυπνος τρόπος να γράψει την ωραιότερη ελεγεία της επανάστασης του 1848 κάτω από τη μύτη της αστυνομίας; Είναι πρωτίστως ένα ανθρώπινο κείμενο, αντιφατικό όπως ο συγγραφέας του, συνταρακτικό όπως η εποχή του.
Η παρούσα έκδοση, η πρώτη ελληνική 170 χρόνια μετά από τη σύνταξή του, προσπαθεί, με την εισαγωγή του Ζαν-Κριστόφ Ανγκό αλλά κυρίως τον πρόλογο και τον εκτενή σχολιασμό του Γιούρι Στεκλόφ, να αναδείξει ένα γραπτό που λοιδωρήθηκε όσο λίγα στην ιστορία.
Θεόφιλος και Κασσιανή 1 × €19.00
Το Πάθος για την αλήθεια 1 × €6.30
Αισθητικότητα και νους 1 × €10.80
Θόρυβος 1 × €28.00
Οι Κορυφές Της Ζωής 1 × €18.00
Το σύνδρομο της δικτατορίας 1 × €10.00
Ο καθρέφτης των δεινών μας 1 × €18.00
England England 1 × €12.00
Μαρξισμός 1 × €10.00Υποσύνολο: €132.10
