€9.00
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΡΙΑ
Οργωμένα χωράφια κι ένα κοπάδι ερωδιοί, παραδίπλα
τα σύνορα
Έχει κατέβει το σύννεφο και μιλάμε, δηλαδή
βρέχομαι
και περνούν ξανά φορτηγά
«Εγώ, Μαρία, είμαι το Κράτος», είπε το Κράτος
«Κι εγώ η Μαρία», είπε η Μαρία,
«οι δρόμοι μας είναι πάντα χωριστοί -εγώ αποβλέπω σε μια πόλη
που απεργούν οι μεταφυσικοί κι οι ποιητές κάνουν επίσχεση εργασίας»
«Ακούτε βροχές που δεν υπάρχουν, Μαρία», είπε το Κράτος -εγώ
που τους έβλεπα είχα ήδη μουσκέψει
«Ο κίνδυνος παραμονεύει παντού», απάντησε ετοιμόλογη πάντα η Μαρία,
«όμως ο έρωτας μάς κάνει αόρατους».
«Πού είστε επιτέλους, Μαρία;» ακούστηκε η φωνή του Κράτους
μέσα στον κήπο,
«φανερωθείτε!»
Αλλά πια δεν μας έβλεπε.
[Από την έκδοση]
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
σε χαιρετώ γιέ της Ηώς·
μου έκανες τη χάρη να σ’ ακούσω
Μέμνονα
να ‘ναι καλά οι Πιερίδες Μούσες –
χάρη σ’ εκείνες τραγουδώ η φιλαοιδός Δαμώ
τη χάρη επιστρέφοντας
θα ψέλνω με τη λύρα μου τη δόξα σου αιώνια.
[Παλαιότερα, έξω και μέσα στο νοσοκομείο υπήρχε,
κάτω από έναν κυανούν σταυρό, η ένδειξη: ΗΣΥΧΙΑ]
Ησυχία, διότι η ακρόαση της μουσικής εδώ είναι ανυπεράσπιστη.
“Παγωνιά,
φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας
ο άνεμος στροβιλίζει τη σκόνη
παρασέρνει τ’ αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά
λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους
φυσάει
φυσάει στις καμινάδες στις στέγες κάτω απ’ τις γέφυρες
φυσάει μες απ’ τα’ αχαμνά σκέλια των κατάδικων που σουλα-
τσάρουν στα προαύλια των φυλακών
φυσάει στις ματωμένες κοιλιές των γυναικών που γεννάνε
έξω απ’ τις κλειστές πόρτες των νοσοκομείων
φυσάει στις παράγκες στα παραπήγματα στα καπηλειά
φυσάει κάτω απ’ τα παλιά ανάχτορα
Μνημόσυνο για τους πεσόντες”
Κατάµεστος ανένδοτα τζιτζίκια
και γύρω χρυσογάλανη ερηµιά·
τρελά πετροχελίδονα
θερίζουν ασταµάτητα
τις ξένοιαστες φωνές της γης·
για τους ξυπόλητους κορµούς
λαµπάδιασµα ολότρεµο, βαθύ, ξεθεωµένο —
πηγαίνω τώρα πιο κοντά και μένω.
Προσάναµµα µια λέξη που δε λέγεται —
µα όχι ρέµβη, όχι δίψα, σπίθα, ή μετέωρο·
κάτι απροσµέτρητο υπάρχει
όλβιο, ανεξάντλητο κι ατρόµητο
ή κι οργωµένο απ’ τον ήλιο της καρδιάς,
ηχώ ανεξιχνίαστη, σε κάθε λίκνο χαρισµένη,
και φέρνει διάφανο το θάµβος µέσα µου
σε τούτο τον κατάφωτο πευκώνα
που ξέρω πως δεν έχει τέλος.
Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου 1 × €14.00
Η Ρόζα του Αρκά 1 × €24.00
Νυχτερινός Ουρανός με Τραύματα Εξόδου 1 × €12.60
Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο 1 × €20.50Μέσα σε ήλιους και φεγγάρια 1 × €9.00Υποσύνολο: €80.10
