Σχετικά προϊόντα

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ιστορία

  Η Αθήνα τον 19ο αιώνα

  Θανάσσης Γιοχάλας - Ζωή Βαΐου

  Εικόνες μιας οδοιπορίας μέσω του Τύπου

  €21.00 €19.00

  Οία κεφαλή και εγκέφαλον ουκ είχε

  Το εξής νοστιμώτατον εξεδικάσθη εν τω ενταύθα πταισματοδικείω. Ο κ. Α. Πετσάλης κατεμήνυσε τους κρεοπώλας Γ. Παπαδόπουλον ή Ντιρίκον και Νικόλ. Κακόν πωλήσαντας αυτώ κεφαλήν αρνίου άνευ μυελού, ον είχον υπεξαιρέσει κλείσαντες το κρανίον τεχνηέντως κατόπιν! Το πταισματοδικείον κατεδίκασεν αυτούς ερήμην εις κράτησιν τριών εβδομάδων εκάτερον.

  – Νέα Εφημερίς

  ΕΤOΣ ΙΒ΄, ΑΡΙΘ. 169

  Παρασκευή 18 Ιουνίου 1893

   

  Η εφημερίδα Ραμπαγάς τον Ιούνιο του 1882 ανακοινώνει ότι λόγω του πολλαπλασιασμού των λωποδυτών πολίτες αποφάσισαν να συστήσουν Σύλλογον αντιλωποδυτικόν. Κάθε μέλος φέρει επί της ράχης του πινακίδα όπου ευκρινώς αναγράφεται η φράση Απαγορεύεται η προσέγγισις. Οι λωποδύτες απαντούν με τη σύσταση δικού τους σωματείου. Κάθε μέλος φέρει επί του στήθους την επιγραφή: Άρπαξε να φας και κλέψε νάχης.

  Οι άνθρωποι διασταυρώθηκαν στους δρόμους και στις συνοικίες, έδωσαν τον παλμό της καθημερινότητας, ζωγράφισαν με τα θερμά και ψυχρά χρώματα των συναισθημάτων τους, ξανά και ξανά, το μεταβαλλόμενο τοπίο της πόλης. Έπαιξαν ρόλους πρωταγωνιστών ή βουβών προσώπων, δυναμικών ή απαθών θεατών, ενορχηστρώθηκαν στο ανώνυμο πλήθος των επωνύμων μελών της κοινότητας. […]

  Το πρόσωπο της Αθήνας θα ήταν άχρωμο, με το βλέμμα κενό, χωρίς την παρουσία τους, τις ιστορίες τους, τις ζωές τους. Η Ιστορία έχει ανάγκη τη μικροϊστορία, πτυχές της οποίας αποτυπώνονται εν θερμώ στις στήλες των εφημερίδων και εγγράφονται στη συλλογική μνήμη· τη μνήμη της πόλης.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ιστορία

  Νεώτερη ιστορία του Ελληνικού Έθνους – Πλήρης

  Ρούσσος Γεώργιος

  1826-1974

  €120.00

  Ή ιστορία πρέπει να ξαναγράφεται από κάθε γενεά. Το αξίωμα τούτο, πού επικρατεί ήδη στην διεθνή ιστοριογραφία, δεν έχει για κανένα άλλο έθνος καi για καμμιά άλλη γενεά, τόση Ισχύ, όση έχει αποχτήσει, κατά τα τελευταία ιδίως χρόνια, για το Νεοελληνικό Έθνος και για την σύγχρονη ελληνική γενεά. Όχι μόνο γιατί τα ντοκουμέντα και λοιπά έγγραφα και στοιχεία, πού έχουν έλθει εις φως εσχάτως και κατά συρροήν, για να μας αποκαλύψουν πράγματα τα οποία αγνοούσαμε για την ίδια μας την χώρα, έχουν ρίξει ένα εντελώς νέο και πλούσιο φως στίς εθνικές, πολιτικές και κοινωνικές μας περιπέτειες, στα δράματα και τα πάθη του ελληνικού λαού, στις φωτεινές εξάρσεις του και τις βαρειές συμφορές του, αλλά και διότι ή σκληρότατη πείρα των τελευταίων δεκαετιών ήλθε, και έρχεται, να μας βοηθήσει να δούμε δια μέσου αυτής της πικρής εμπειρίας, σαφέστερα και ρεαλιστικότερα την βαθύτερη έννοια των όσων έχουμε υποστεί από τις ξένες δυνάμεις, αλλά και από τις δικές μας αδυναμίες. Μέσα από αυτό το πρίσμα, ακριβώς, και με την βοήθεια όλων των στοιχείων πού υπάρχουν τώρα πια στην διάθεση ενός ιστορικού, ό Γεώργιος Ρούσσος συνέθεσε το έργο πού δίνουμε σήμερα στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, έπειτα από την γνωστή επταετή απαγόρευσή του από την τυραννία. Γραμμένη ή “Ιστορία” του Γ. Ρούσσου με το γλαφυρότατο, το συναρπαστικό συχνά ύφος του, απευθύνεται στούς πολλούς και όχι αποκλειστικά σε μια μικρή μερίδα μελετητών, κατατοπισμένων ήδη επί των ιστορικών πραγμάτων. Και έχει επί πλέον την φιλοδοξία όχι μόνο να διαβασθή από τα ευρύτερα στρώματα του λαού μας, αλλά και να κατανοηθή από αυτά πλήρως. Δεν συντελεί διόλου στην επιμόρφωση των Ελλήνων μια Ιστορία γραμμένη είτε στην απροσπέλαστη συνήθως καθαρεύουσα, είτε σε ύφος ερμητικό, με το οποίο ό συγγραφέας επιτηδεύεται ενίοτε τον σπουδαιοφανή, ή το χειρότερο, προσπαθεί, συχνά, να καλύψη όσα δεν συμφέρουν σε αυτόν προσωπικά, ή στην κομματική παράταξη στην οποίαν ανήκει. Πρόσθετο προσόν της Ιστορίας του Γεωργίου Ρούσσου είναι ή μεθοδική, επίμονη και εις βάθος έρευνα των γεγονότων, τα οποία είναι φυσικά, γνωστά ακόμα και από τις Εγκυκλοπαίδειες, αλλά άγνωστα σχεδόν εξ ολοκλήρου όσον άφορα το αληθινό νόημα, πού κρύβεται κάτω από την επιφάνεια αυτών των γεγονότων. Νόημα, το οποίον έχει συχνά κατακαλύψει επίτηδες ή καθιερωμένη ιστοριογραφία, υπηρετούσα άλλες σκοπιμότητες, ξένες προς την αλήθεια. Θεραπαινίδα ενίοτε ή ιστοριογραφία αυτή πολιτικών παρατάξεων και κομμάτων ή ακόμα και οικονομικών συγκροτημάτων έχει επιβάλει μύθους πλαστούς γύρω από πράγματα και πρόσωπα της Νεοελληνικής Ιστορίας σε τρόπο ώστε να παρουσιάζεται ή όλη διαδρομή του εθνικού μας βίου τόσο παραποιημένη, ώστε να δικαιούται κανείς να μιλήση για μια ουσιαστικά παραχαραγμένη και παραπλανητική ιστορία του τόπου μας.

  7 τόμοι – πλήρης

  ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Καλή , κουβερτούρες ταλαιπωρημένες .

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ιστορία

  Η καταγωγή του Ισραήλ.

  Zeev Sternhell

  Μεταξύ εθνικισμού και σοσιαλισμού

  €20.00 €18.00

  Η καταγωγή του Ισραήλ επιχειρεί να ερμηνεύσει τους λόγους διαιώνισης της σύγκρουσης μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, η οποία εξακολουθεί να είναι ένα από τα μεγάλα άλυτα ζητήματα τόσο για την περιοχή μας όσο και παγκοσμίως. Εκδόθηκε για πρώτη φορά στα εβραϊκά τον Ιούλιο του 1995, και η γαλλική του μετάφραση, που πραγματοποιήθηκε με τη συνδρομή του ίδιου του συγγραφέα και στην οποία στηρίζεται η παρούσα έκδοση, κυκλοφόρησε στις αρχές του επόμενου έτους (1996). Ανάμεσα στις δύο εκδόσεις μεσολάβησε η δολοφονία του ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν, στις 4 Νοεμβρίου του 1995, αποκορύφωμα των ιδεολογικών και πολιτικών συγκρούσεων στο Ισραήλ, οι οποίες ακολούθησαν τις συμφωνίες με τους Παλαιστινίους, γνωστές ως οι Συμφωνίες του Όσλο, το 1993 και το 1995. Η συγγραφή του βιβλίου ολοκληρώθηκε λοιπόν εν μέσω αυτών των οξυμμένων αντιπαραθέσεων, όμως δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως προϊόν αποκλειστικά των εν λόγω περιστάσεων. Και τούτο διότι δεν συνιστά απλώς το αποτέλεσμα μακρόχρονης έρευνας και συστηματικής τεκμηρίωσης, αλλά και καταστάλαγμα της βιωμένης εμπειρίας του συγγραφέα: ένα είδος πικρού απολογισμού, ο οποίος διαπερνά σύνολο το επιστημονικό έργο του Ζέεβ Στέρνχελ.

  Ο Στέρνχελ απέκτησε παγκοσμίως φήμη ως ένας έγκυρος μελετητής του ευρωπαϊκού φασισμού. Τα σημαντικότερα έργα του πραγματεύονται την ιδεολογία και την πρακτική της γαλλικής άκρας Δεξιάς στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, εστιάζοντας παράλληλα στις διαφορετικές οικογένειες των θεωρητικών και πολιτικών αντιπάλων του Διαφωτισμού στην Ευρώπη.

  Χρησιμοποιώντας το ίδιο αναλυτικό πρίσμα που εφάρμοσε στη γαλλική περίπτωση, ο Στέρνχελ εξέτασε και τις ιδεολογίες που κυριάρχησαν στο Ισραήλ. Ο ίδιος διεκδικούσε την ιδιότητα του σιωνιστή και δήλωνε μέχρι τέλους «αριστερός σιωνιστής». «Για μένα, ο σιωνισμός ήταν και παραμένει το δικαίωμα των Εβραίων να ελέγχουν τη μοίρα τους. Θεωρώ το δικαίωμα των ανθρώπων να είναι αυτεξούσιοι ως ένα φυσικό δικαίωμα, το οποίο οι Εβραίοι στερήθηκαν στη διάρκεια της ιστορίας και το οποίο τους επανέφερε ο σιωνισμός». Εντούτοις, στη μελέτη του συμπεραίνει ότι ο σιωνισμός απέτυχε να οικοδομήσει μια πιο δίκαιη κοινωνία, επειδή εξαρχής η εθνικιστική συνιστώσα του αποδείχθηκε ισχυρότερη από τη σοσιαλιστική. Στην αποτυχία αυτή αποδίδει τόσο την πολιτική των ισραηλινών κυβερνήσεων απέναντι στους Παλαιστινίους στη Δυτική Όχθη όσο και το ναυάγιο των ειρηνευτικών προσπαθειών τις οποίες ο ίδιος υποστήριζε. Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει και το Υστερόγραφο που προσέθεσε ο συγγραφέας στην επανέκδοση του έργου του στη Γαλλία το 2004, και το οποίο δείχνει γιατί το αντικείμενο του βιβλίου παραμένει τραγικά επίκαιρο.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ιστορία

  Η ελληνική επανάσταση του 1821,τόμος Α΄

  Kargakos Sarantos

  €33.00 €29.70

  «…Υπάρχει κάτι που το θεωρώ βασικό και στον παρόντα καιρό. Δεν πρέπει να μικροποιούμε τους ανθρώπους που έζησαν στο παρελθόν και που δημιούργησαν το δικό
  μας παρόν (με ό,τι καλό ή κακό). Συχνά η μικροποίηση του χθες δεν γίνεται από αντικειμενικότητα αλλά σκοπιμότητά· κρύβει τη δική μας μικρότητα. Κάποιοι, όταν δεν μπορούν να φθάσουν ψηλά, προσπαθούν να κατεβάσουν τούς υψηλούς του χθες στα χαμηλά. Αυτό γίνεται σήμερα, εν ονόματι της «νέας διδακτικής» η εν ονόματι κάποιας νεφελώδους «αποδομητικής ιστορίας», με την οποία προσπαθούν να εξαλείψουν ό,τι μπορεί να λέγεται «έθνος» και «εθνικό», και πρώτα απ᾽ όλα την εθνική ιστορία και εθνική λογοτεχνία, που εμπνέουν το εθνικό φρόνημα και την εθνική πολιτική της ανεξαρτησίας. Έτσι σπιλώνονται συστηματικά οι άνθρωποι πού δημιούργησαν το 1821».