Η εκδρομή
€8.00 €7.20
Υπάρχει αισιοδοξία. Και «αισιοδοξία».
Υπάρχουν σύλλογοι. Και «σύλλογοι».
Υπάρχει και ο «Σύλλογος για την Πάση Θυσία Διατήρηση της Αισιοδοξίας».
Και πάει εκδρομή.
Χαρούμενος. Κεφάτος. Αισιόδοξος. Εξάλλου, όταν είμαστε καλοί και υπάκουοι
και ?προπαντός? αισιόδοξοι, τι μπορεί να πάει στραβά;
Τα πάντα.
Ο Σύλλογος όμως είναι προπονημένος.
Kαι έχει το καταστατικό.
… Ο Σύλλογος δύναται όπως συλλέξει την απανταχού Αισιοδοξία
και όλα τα παράγωγά της και όπως επιβάλει αυτήν διά της ευγενούς πειθούς,
διά της πολιτισμένης ανταλλαγής επιχειρημάτων,
και ?σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης? διά της βίας…
Είναι αλήθεια ότι, ώρες ώρες, η αισιοδοξία μπορεί να είναι αβάσταχτη.
Διαθεσιμότητα: 1 σε απόθεμα
Σχετικά προϊόντα
- Δοκίμιο
Άμλετ ή Εκάβη
Carl Schmitt€10.60€9.60“Ο Άμλετ του Σαίξπηρ συγκροτήθηκε σαν δράμα εκδίκησης. Ο εκδικητής, ο ήρωας αυτού του δράματος εκδίκησης, δηλαδή η αποφασιστική φιγούρα, προβληματοποιήθηκε από τον ίδιο τον ποιητή σε τέτοιο βαθμό ώστε αυτός ο παράξενος εκδικητής έγινε -δικαίως- διάσημος όχι ως εκδικητής αλλά, αντιθέτως, ως ένας απελπισμένος και αβέβαιος για την εντολή εκδίκησης, προβληματικός ήρωας. Μόνο με την προβληματοποίηση του εκδικητή έγινε το έργο του Σαίξπηρ ό,τι είναι για μας σήμερα, δηλαδή κάτι τελείως διαφορετικό από ένα τυπικό δράμα εκδίκησης”.
Καρλ ΣμιτΟ Καρλ Σμιτ με το δοκίμιό του Άμλετ ή Εκάβη (1956) παρέχει μια καινοτόμο ερμηνεία και ανάλυση για τη γνωστότερη σαιξπηρική τραγωδία, τον Άμλετ. Εξετάζοντας τη δημιουργία του θεατρικού δράματος και τη συνάφειά του με τον ιστορικό χρόνο οδηγείται σε συμπεράσματα τα οποία αφορούν την αισθητική διάσταση και συγχρόνως την υπερβαίνουν μέσω του εννοιολογικού εξοπλισμού του. Πρόκειται για ένα δοκίμιο το οποίο αναδεικνύει τον τραγικό μύθο του Άμλετ και συνάμα το πεπρωμένο του ευρωπαϊκού πνεύματος.
- Θέατρο
Άμλετ
William Shakespeare€14.00€12.60Βραβείο Μετάφρασης 2016
Ο ΑΜΛΕΤ είναι το έργο που κατεξοχήν κατοικείται από ίσκιους αγνοουμένων, είτε το έγραψε ο Σαίξπηρ για να περιθάλψει κάποιον δικό του ακριβό και ανομολόγητο αγνοούμενο είτε όχι. Μολαταύτα, όσο κι αν βλέπουμε στον ‘Aμλετ ένα έργο πένθους από τα πιο συγκινητικά και πιο ανήσυχα στη λογοτεχνία, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να διεισδύσουμε “στην καρδιά του μυστηρίου” του Σαίξπηρ. Δεν χρειάζεται, άλλωστε. Το φάσμα των συναισθημάτων μας για όλα όσα είναι για μας βαθύτερα από το δάκρυ θα εμπλουτίζεται πάντα από τη βαθιά δομημένη αδιαφάνεια του σαιξπηρικού ήρωα. Εκείνος θα κερδίζει τη δυσκολότερη μάχη της έκφρασης και θα πεθαίνει τον δυσκολότερο θάνατο. “Τ’ άλλα είναι σιωπή”. Το δικαίωμά μας σ’ αυτή τη σιωπή, τη σιωπή μιας βαθύτερης κατανόησης του εαυτού μας και του άλλου, το κατέκτησε για λογαριασμό όλων μας ο Άμλετ.
- Θέατρο
«ΜΙΑ ΓΝΩΡΙΜΗ ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΣ»
ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΕΛΕΝΗΗ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΗΝΗ€18.00€16.20Ο τίτλος αυτού του βιβλίου προέρχεται από την ενθουσιώδη κριτική του Τάσου Λιγνάδη για την Άννα Συνοδικού, στην παράσταση της σοφόκλειας Ηλέκτρας που σκηνοθέτησε ο Μίνως Βολανάκης για το ΚΘΒΕ, την πρώτη χρονιά της Μεταπολίτευσης. Ο Λιγνάδης χειροκροτούσε το «πολύτιμο ηχείο» της φωνής της ηθοποιού, την «εικαστική παραστατικότητά» της, και το ηρωικό μεγαλείο που αυτά προσέδιδαν στον ρόλο, ως συστατικά μιας ερμηνείας «βασισμένη[ς] στο ένστικτο της ρωμέικης έκφρασης με παραδοσιακή θέρμη επικοινωνίας». Η Ηλέκτρα της Συνοδινού, κατέληγε ο Λιγνάδης, ήταν «μια γνώριμη κυρά της ιθαγένειάς μας».Τι κάνει αυτήν τη «ρωμέικη» Ηλέκτρα «γνώριμη» και «ιθαγενή»; Το πιο κρίσιμο: πώς η τραγωδία που αυτή εκπροσωπεί μας έγινε οικεία; Μέσα από ποιους μηχανισμούς η λεγόμενη «αναβίωση»–όρος που, σε αυτό το βιβλίο, θα μπαίνει πάντα σε εύγλωττα εισαγωγικά– οικειώθηκε το τραγικό θέατρο; Τα ερωτήματα θα μπορούσαν (και πρέπει) να μετατοπιστούν από το θέατρο στην πολιτική: πώς οι παραστάσεις αρχαίου δράματος στην Ελλάδα διαμόρφωσαν και συγχρόνως υπηρέτησαν την (εξ)οικείωση της Αρχαιότητας στη συλλογική συνείδηση; Πώς τα θεατρικά δόγματα συναρτήθηκαν με αντίστοιχα ιδεολογικά;Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που αυτό το βιβλίο διερευνά, εστιάζοντας σε κάποια ενδιαφέροντα πρόσωπα και επεισόδια της ιστορίας της νεοελληνικής «αναβίωσης» της αρχαίας τραγωδίας. Ο χρονικός ορίζοντάς τους απλώνεται από τις αρχές του 20ού αι. και τις απαρχές των νεοελληνικών παραστάσεων αρχαίου δράματος έως τις αρχές του 21ου, παρακολουθώντας την πορεία μέσα από την οποία το ελληνικό θέατρο εξοικειώθηκε με την τραγωδία και την οικειώθηκε ως μέρος ενός «εθνικής» εμβέλειας ρεπερτορίου και αφηγήματος.
- Θέατρο
«Art»
ΓΙΑΣΜΙΝΑ ΡΕΖΑ€15.00€13.50ΜΑΡΚ: Πώς μπορείς να λες, μπροστά μου, ότι αυτά τα χρώματα σε συγκινούν;…
ΥΒΑΝ: Γιατί είναι αλήθεια.
ΜΑΡΚ: Αλήθεια; Αυτά τα χρώματα σε συγκινούν;
ΥΒΑΝ: Ναι. Αυτά τα χρώματα με συγκινούν.
ΜΑΡΚ: Αυτά τα χρώματα σε συγκινούν, Υβάν;
ΣΕΡΖ: Αυτά τα χρώματα τον συγκινούν! Είναι δικαίωμά του!
ΜΑΡΚ: Όχι, δεν είναι δικαίωμά του.
ΣΕΡΖ: Τι εννοείς «δεν είναι δικαίωμά του»;Βασικό στοιχείο της δραματουργίας της Γιασμίνα Ρεζά είναι η εστίαση σε φαινομενικά ασήμαντα στοιχεία της πραγματικότητας, στις ελάχιστες εκείνες ρωγμές που γίνονται χάσματα και την καταβροχθίζουν. «Μου αρέσει να πηγαίνω από το πιο μικρό στο πιο μεγάλο», λέει η συγγραφέας, «γιατί πιστεύω πως η μεταφυσική του ανθρώπου δεν κρύβεται στις μεγάλες ηρωικές στιγμές. Η απόγνωση και τα μυστικά του κρύβονται στις αόρατες λεπτομέρειες, σ’ αυτές τις μόνιμες και ανεπαίσθητες χαραμάδες της καθημερινότητας».
Μέγιστη ανατόμος του ανθρώπινου ψυχισμού, η Γιασμίνα Ρεζά φωτίζει τις αδυναμίες και τις αντιφάσεις των ηρώων της, χωρίς να κρίνει ή να νουθετεί. Η ευφυΐα με την οποία περιγράφει την αγωνία που εμπεριέχεται σε κάθε είδους ψευδαίσθηση αγγίζει τον αναγνώστη-θεατή με τρόπο άμεσο και καταλυτικό. Η γραφή της, λαμπερή και κοφτερή σαν λεπίδα, προκαλεί το γέλιο αλλά και τη θλίψη για το παράλογο της ύπαρξης, ισορροπώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στη σοβαρότητα και την ελαφράδα, ανάμεσα στις επιθυμίες και τη ματαίωσή τους, τις ελπίδες και τις διαψεύσεις τους.