Σχετικά προϊόντα

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Δοκίμιο

  Το όπιο του λαού

  Πέτρος Τατσόπουλος

  Μια ανορθόδοξη προσέγγιση

  €14.39 €13.00

  Ο Πέτρος Τατσόπουλος εκλαμβάνει τις θρησκείες ως θεσμοθετημένες θεωρίες συνωμοσίας. «Φανταστείτε», γράφει, «μια κοινωνία να πιστεύει ότι ελέγχουν την ανθρωπότητα εξωγήινες σαύρες -μια θεωρία συνωμοσίας πολύ της μόδας αυτόν τον καιρό στις Ηνωμένες Πολιτείες- και όποιον δεν συμμερίζεται αυτή την κοινή πίστη να τον στέλνει κατευθείαν στο τρελάδικο. Πριν σπεύσετε να καγχάσετε με τον εν λόγω παραλογισμό, αναλογιστείτε ότι οι συντριπτικά περισσότερες θρησκείες, τόσο οι πολυθεϊστικές όσο και οι μονοθεϊστικές, δεν υπερτερούν σε αληθοφάνεια ούτε υστερούν σε τερατολογίες».

  Σε έναν κόσμο όπου τα «διαπιστευτήρια παραλογισμού» είναι πλέον απαραίτητα προκειμένου να λάβεις μέρος σε οιαδήποτε δημόσια συζήτηση «κοινής λογικής», εν προκειμένω επιχειρείται μια παράτολμη όσο και ανορθόδοξη προσέγγιση στο «τελευταίο μεσαιωνικό κατάλοιπο»: την πολυπλόκαμη διείσδυση της θρησκείας στη σύγχρονη κοινωνία. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον επιθανάτιο ρόγχο του σκοταδισμού ή με τη θριαμβευτική επιστροφή του ύστερα από την ορθολογική αναδίπλωση; Άλλοτε με βιτριολικό χιούμορ και άλλοτε με βλάσφημη διάθεση, σταθερά απέναντι στην πολιτική ορθότητα των ημερών, ο συγγραφέας δίνει απρόβλεπτες απαντήσεις σε ενοχλητικές ερωτήσεις. Όπως σκωπτικά σημειώνει ο ίδιος: «Επαφίεμαι στην καλή πίστη του αναγνώστη και, εάν σκεφτείτε την ειρωνεία του πράγματος, είναι μάλλον και η μοναδική πίστη στην οποία επαφίεμαι». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Δοκίμιο

  Ο πολιτικός ανθρωπισμός σε κίνδυνο

  Νίκος Τζ. Σέργης

  η διαχείριση μιας επιδημίας

  €10.60 €9.60

  Η παγκόσμια αντιμετώπιση του κορονοϊού, έδωσε το έναυσμα για μία πρωτοφανή επίθεση στο σύνολο των πολιτισμικών και πολιτικών αξιών, που καθιερώθηκαν ως κοινωνικά και ατομικά “δικαιώματα” από τη Γαλλική επανάσταση και εντεύθεν.
  Στο ανά χείρας βιβλίο θα μελετηθούν οι κοινωνικές επιπτώσεις αυτής της επίθεσης από κράτος, Μ.Μ.Ε. και “ειδικούς” στον “πολιτικό ανθρωπισμό”. Η αφετηρία της μελέτης είναι φιλοσοφική, καθώς δεν μπορεί να απουσιάζει η Φιλοσοφία από τέτοιας κλίμακας γεγονότα. Παραφράζοντας ελαφρώς την αρχαιοελληνική επιταγή: “αρχή Φιλοσοφίας η των ονομάτων επίσκεψις”, θα ακολουθήσουμε στο βιβλίο τον “χρυσούν κανόνα” και θα ασχοληθούμε αρκετά με το εν χρήσει -και καταχρήσει- λεξιλόγιο του συρμού.
  Για να γίνουν κατανοητά τα παραπάνω, θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι συχνά, σε τέτοιους ταραγμένους καιρούς, αδόκιμοι όροι επιβάλλονται στις μάζες, εν είδει γκεμπελικών συνθημάτων, δημιουργώντας δυνητικά πολιτισμικά υβρίδια, στην περίπτωσή μας αρνητικού χαρακτήρα (π.χ. ο νεολογισμός “ψεκ”).
  Οι σκοποί προφανείς, με έναν κυρίαρχο, την πρόκληση τρόμου και απελπισίας εν όψει ενός διαχειρίσιμου, κατά τα άλλα, κινδύνου.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Δοκίμιο

  Το Λιοντάρι Και Ο Μονόκερος

  George Orwell

  Ο Σοσιαλισμός και η Αγγλική Μεγαλοφυΐα

  €11.00 €10.00

  Απόσπασμα I
  Όταν επιστρέφετε στην Αγγλία από οποιαδήποτε ξένη χώρα, αμέσως έχετε την εντύπωση ότι ανασαίνετε αλλιώτικο αέρα. Ακόμα και τα λίγα πρώτα λεπτά, δεκάδες μικροπράγματα συνωμοτούν για να σας δώσουν αυτή την αίσθηση. Η μπύρα είναι πιο πικρή, τα κέρματα πιο βαριά, η χλόη πιο πράσινη, οι διαφημίσεις πιο κραυγαλέες. Τα πλήθη στις μεγάλες πόλεις με τα πράα, όλο γωνίες πρόσωπα, τα χαλασμένα δόντια και τους ευγενικούς τρόπους, διαφέρουν από ένα ευρωπαϊκό πλήθος. Και μετά η απεραντοσύνη της Αγγλίας σας καταπίνει, και χάνετε για λίγο την αίσθησή σας ότι ολόκληρο το έθνος ένα ενιαίο αναγνωρίσιμο χαρακτήρα. Άραγε όντως υπάρχουν έθνη; Μήπως δεν είμαστε 46.000.000 άτομα, όλα διαφορετικά; Άσε πια την ποικιλότητα, το χάος! Το βροντοκόπημα των ξυλοπάπουτσων στις βιομηχανικές πόλεις του Λάνκασαϊρ, το πήγαιν’ έλα των φορτηγών στη Μεγάλη Βόρεια Οδό, οι ουρές έξω από τα Γραφεία Ευρέσεως Εργασίας, ο πάταγος στα φλιπεράκια των παμπ του Σόχο, οι γεροντοκόρες που πηγαίνουν με το ποδήλατο στη Θεία Κοινωνία μέσα στην ομίχλη του φθινοπωρινού πρωινού – όλα αυτά δεν είναι μόνο θραύσματα, αλλά χαρακτηριστικά θραύσματα του αγγλικού τοπίου. Πώς να βγάλεις ένα σαφές σχήμα μέσα σ’ αυτή τη θολούρα;

  Απόσπασμα II
  Όμως συνδέεται με ένα άλλο αγγλικό γνώρισμα που είναι τόσο μεγάλο μέρος μας ώστε σχεδόν δεν το προσέχουμε, κι αυτό είναι ο εθισμός σε χόμπι και ενασχολήσεις του ελεύθερου χρόνου, η ιδιωτικότητα της αγγλικής ζωής. Είμαστε ένα έθνος με ανθρώπους που αγαπούν τα λουλούδια, αλλά επίσης ένα έθνος με συλλέκτες γραμματοσήμων, ερασιτέχνες ξυλουργούς, ανθρώπους που εκτρέφουν περιστέρια, κόβουν κουπόνια, παίζουν βελάκια, λύνουν σταυρόλεξα. Το τμήμα της κουλτούρας που είναι χαρακτηριστικά ντόπιο επικεντρώνεται σε πράγματα που ακόμα και όταν είναι δημόσια, δεν είναι επίσημα – η παμπ, ο ποδοσφαιρικός αγώνας, ο πίσω κήπος, το τζάκι, και το «ωραίο φλιτζάνι τσάι». Ακόμα πιστεύουμε στην ελευθερία του ατόμου, σχεδόν όσο και στον 19ο αιώνα. Αλλά δεν έχει να κάνει με την οικονομική ελευθερία, το δικαίωμα να εκμεταλλεύεσαι άλλους για κέρδος. Είναι η ελευθερία να έχεις ένα δικό σου σπίτι, να διαλέγεις τη δική σου διασκέδαση αντί να σου επιβάλλεται άνωθεν.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Δοκίμιο

  Εξομολόγηση

  Mikhail Bakunin

  €22.00 €20.00

  Ηγεμόνα μου, δεν είμαι σε θέση να σας δώσω μια σαφή αναφορά του μήνα που πέρασα στο Παρίσι, καθώς ήταν ένας μήνας πνευματικής μέθης. Όχι μόνο εγώ, όλοι ήταν μεθυσμένοι: άλλοι από παράλογο φόβο, άλλοι από τρελό ενθουσιασμό, από τρελές ελπίδες. Σηκωνόμουν στις πέντε ή στις τέσσερις το πρωί και κοιμόμουν στις δύο. Ήμουν όλη μέρα στο πόδι, συμμετείχα αποφασιστικά σε όλες τις συναντήσεις και συναθροίσεις, στις λέσχες, στις πορείες, στις βόλτες και στις διαδηλώσεις. Με λίγα λόγια, απορροφούσα με όλες μου τις αισθήσεις, με όλους μου τους πόρους τη μεθυστική επαναστατική ατμόσφαιρα.
  Ήταν μια γιορτή δίχως αρχή και τέλος. Έβλεπα τους πάντες και δεν έβλεπα κανέναν, επειδή όλοι χάνονταν σε ένα αναρίθμητο πλήθος που γλεντούσε. Μιλούσα με όλους και δεν θυμόμουν ούτε τι τους έλεγα ούτε τι μου έλεγαν, επειδή σε κάθε βήμα υπήρχαν νέα δεδομένα, καινούργιες περιπέτειες, καινούργια μαντάτα. Προς υποστήριξη κι ενίσχυση του γενικού πυρετού συνέβαλαν ταμάλα και οι ειδήσεις που κατέφθαναν ασταμάτητα από την υπόλοιπη Ευρώπη. […]
  Ήταν λες κι ο κόσμος ολόκληρος αναποδογύρισε. Το απίθανο έγινε κοινότοπο, το αδύνατο δυνατό, ενώ το πιθανό και το κοινότοπο έγιναν ανούσια”.
  Η Εξομολόγηση γράφτηκε το 1851 κατ’ απαίτηση του τσάρου Νικόλαου ενόσω ο Μπακούνιν βρισκόταν έγκλειστος στις ρωσικές φυλακές αντιμέτωπος με τη θανατική ποινή. Το κείμενο ανακαλύφθηκε το 1919 από τους μπολσεβίκους και εκδόθηκε το 1921, προκαλώντας διαμάχες -που συνεχίζονται έως σήμερα- για το ήθος του Μπακούνιν.
  Τι είναι τελικά η Εξομολόγηση; Ένα κείμενο υποταγής του Μπακούνιν στον τσάρο ή ένας πανέξυπνος τρόπος να γράψει την ωραιότερη ελεγεία της επανάστασης του 1848 κάτω από τη μύτη της αστυνομίας; Είναι πρωτίστως ένα ανθρώπινο κείμενο, αντιφατικό όπως ο συγγραφέας του, συνταρακτικό όπως η εποχή του.
  Η παρούσα έκδοση, η πρώτη ελληνική 170 χρόνια μετά από τη σύνταξή του, προσπαθεί, με την εισαγωγή του Ζαν-Κριστόφ Ανγκό αλλά κυρίως τον πρόλογο και τον εκτενή σχολιασμό του Γιούρι Στεκλόφ, να αναδείξει ένα γραπτό που λοιδωρήθηκε όσο λίγα στην ιστορία.