Υποσύνολο: €9.00
Πίσω στην Αρχική
Ερωτικά αντιφάρμακα
€8.10
Τα “Ερωτικά αντιφάρμακα” είναι ένα εκτενές ποίημα 814 ελεγειακών στίχων που συμπληρώνει (μαζί με τους “Έρωτες” και την “Τέχνη του έρωτα”) τη λεγόμενη ερωτική τριλογία του Οβίδιου. Στο ποίημα αυτό ο ποιητής αντιμετωπίζει τον έρωτα ως ανίατη η δυσθεράπευτη ασθένεια και προσφέρει τις θεραπευτικές του συνταγές.
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Κλασική Γραμματεία
Ιλιάς
Ραψωδίες Α-Ω€27.00Τα περισσότερα, ιστορικά και γραμματολογικά, συμφραζόμενα της ομηρικής Ιλιάδας παραμένουν ή αδιάγνωστα ή υποθετικά. Τίποτε βέβαιο δεν ξέρουμε για τον ποιητή της (ή τους ποιητές της): ούτε πότε έζησε ακριβώς ούτε που έζησε και έδρασε ούτε καν πώς λεγόταν. Ίσως γεννήθηκε σε κάποια πόλη της παράλιας Μικράς Ασίας ή σε κάποιο παράκτιο νησί της.
Η “Ιλιάδα” πιθανολογείται ότι συντάχθηκε στα μέσα περίπου του όγδοου προχριστιανικού αιώνα· ότι η “Οδύσσεια” ακολούθησε, εν γνώσει μάλλον της Ιλιάδας, στα τέλη του ίδιου αιώνα. Τα δύο έπη προϋποθέτουν πάντως μακρά προφορική παράδοση, που την καλλιέργησαν κάποιοι εμπνευσμένοι αοιδοί, οι οποίοι εξελίχτηκαν σε ραψωδούς. Σ’ αυτή την προφορική παράδοση χρωστούν τα ομηρικά έπη λίγο-πολύ: το μύθο τους και τα κύρια πρόσωπά τους· σίγουρα τον εξάμετρο και τη γλώσσα τους· τους επαναλαμβανόμενους λογοτύπους (άλλως πως: φόρμουλες), τις τυπικές σκηνές, τα τυπικά τους θέματα και μεγαθέματα. […]
(από τον πρόλογο του Δ.Ν. Μαρωνίτη)
Μετάφραση,προλεγόμενα,επιλεγόμενα: Δ.Ν.Μαρωνίτης
- Κλασική Γραμματεία
Η Τροία Και Ο Όμηρος
Ο δρόμος για τη λύση ενός παλιού αινίγματος€12.00«Τροία και Όμηρος» -δύο ονόματα άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και δύο από τα μεγαλύτερα αινίγματα της ιστορίας. Έγινε πράγματι ο Τρωικός πόλεμος έτσι όπως τον αφηγείται ο Όμηρος στην Ιλιάδα; Υπήρξε η πόλη της Τροίας και πού βρίσκεται; Ο ομηριστής Joachim Latacz παρουσιάζει αποδείξεις και τεκμήρια που καθιστούν βέβαιη την άποψη ότι η Τροία του Ομήρου δεν είναι πλάσμα της ποιητικής φαντασίας.
- Κλασική Γραμματεία
Απολογία Σωκράτους και Δίκη
€15.30Η Απολογία του Σωκράτη στη σημαντικότερη πνευματική Δίκη των αιώνων απ’ την πέννα του κορυφαίου μαθητή του, του Πλάτωνα. Η ουσιαστική δικαίωση του φιλοσόφου που όρισε την πορεία της Σκέψης εσαεί, και το ανέκκλητο γεγονός της θανατικής του καταδίκης: Τραγικές αντινομίες που βασανίζουν κ’ ύστερα από δυόμιση χιλιετίες τις συνειδήσεις, μ’ επακόλουθο να συγκροτούνται ακόμα «υποδειγματικά» δικαστήρια ανά τον κόσμο, με την ελπίδα μιας δικαιότερης επιτέλους ετυμηγορίας…
Μπρος στο κριτήριο, ο Σωκράτης υπερασπίστηκε ανυποχώρητος τις Αλήθειες του, επιμένοντας ότι «την ώρα της πράξης ένα μόνο να κοιτάη κανείς, αν δίκαια ή άδικα ενεργή κι όχι να λογαριάζη τα ρίσκα της ζωής ή το θάνατο», με μόνο οδηγό τον Ορθό Λόγο – άλλο που κατά βάθος τό ᾽ξερε και το φώναζε ανοιχτά, πως: «Η κακογλωσσιά κι ο φθόνος θα με φάνε, που κ’ ένα σωρό ενάρετους ανθρώπους φάγαν και θενά φάνε – σιγά σ᾽ εμένανε μη σταματήσουν»!
Μια μοναδική ευκαιρία προσπέλασης της αρχαίας πηγής, με παράλληλη νεοελληνική απόδοση, αναλυτικά σχόλια για την κατανόηση των ύψιστων φιλοσοφικών νοημάτων που αποκαλύπτονται, κ’ εμπεριστατωμένη εισαγωγή για τη μορφή του Σωκράτη, τις ιδέες του, καθώς και τα νομικά, δικονομικά και φιλολογικά ζητήματα που θέτει η Απολογία.
- Κλασική Γραμματεία
ΕΥΜΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΠΦΙΑΔΗΣ
επιμέλεια: ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ€19.10Η νουβέλα Ευμένεια και Σαπφιάδης (“Η κομψή ιστορία Το κατ’ Ευμένειαν και Σαπφιάδην, ή και Κατάσκοπος των του κόσμου πραγμάτων την επωνυμίαν είληχεν”), συνθεμένη πιθανότατα ήδη μέσα στον 18ο αιώνα και αντιγραμμένη στον μοναδικό γνωστό χειρόγραφο μάρτυρά της από τον κτήτορά του, Κωνσταντινουπολίτη Κωνσταντίνο Ρωσσέτ(η, -ο), μάλλον πριν από το 1803, αποτελεί έναν παράδοξο όσο και ερεθιστικό συνδυασμό αρχαιόθεμης μυθογραφικής διήγησης για τις διαφορές και τις σχέσεις των δύο φύλων και μιας εύχυμης ανάπλασης του πρώτου τμήματος του δημοφιλέστατου πεζού αναγεννησιακού “Παραμυθιού” (“Favola”) του Machiavelli. Αναδεικνύεται ως ένα εκτενές και ώριμο ερωτογραφικό και σατιρικό έργο της φαναριώτικης λογοτεχνικής πεζογραφίας, που ξεπερνά, σε πολλές πτυχές του, τις προσπάθειες του Σχολείου των ντελικάτων εραστών του Ρήγα Βελεστινλή, της συλλογής Έρωτος αποτελέσματα…, της Ιστορίας ερωτικής… του Γεώργιου Λαπάτη κτλ., ενώ αποφεύγει έξυπνα τον ρητό “διδακτισμό” άλλων, έμμετρων έργων του Διαφωτισμού (όπως, π.χ., των συνθέσεων του Αλ. Κάλφογλου, του Μ. Περδικάρη κ.ά.), για να συγκροτήσει ένα προδρομικό φανέρωμα “κοινωνικής ηθογραφίας”, πριν από τα ομόλογα, μα οψιμότερα, διηγήματα του Βηλαρά και του Ψαλίδα.
Το Ευμένεια και Σαπφιάδης, με επιμέλεια Γ. Κεχαγιόγλου, αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της καινούργιας εκδοτικής σειράς του Ι.Ν.Σ. “Κείμενα της Νεότερης Ελληνικής Λογοτεχνίας” (“ΚΝΕΛ”), που συνεχίζει, χρονικά, τη σειρά “Παλιότερα Κείμενα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας” (“ΠΚΝΛ”) και απευθύνεται επίσης σε σπουδαστές, εκπαιδευτικούς και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Η σειρά έχει στόχο να δώσει χρηστικές φιλολογικές εκδόσεις κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας γραμμένων από το τελευταίο τέταρτο του 18ου αι. έως και το τέλος του Μεσοπολέμου (1940). Προτεραιότητα δίνεται σε έργα ανέκδοτα, είτε γνωστά μόνον από παλιότερες μη φιλολογικές εκδόσεις, είτε ανεπαρκώς εκδομένα ως τώρα. Κάθε (εικονογραφημένη με σχετικό εικαστικό υλικό) έκδοση της σειράς περιλαμβάνει Εισαγωγή, το Κείμενο του έργου, Γλωσσάρι και πίνακα κύριων ονομάτων, Επίμετρο με συναφή κείμενα, και Επιλογή βιβλιογραφίας.
