Ερωτικά αντιφάρμακα
€9.00 €8.10
Τα “Ερωτικά αντιφάρμακα” είναι ένα εκτενές ποίημα 814 ελεγειακών στίχων που συμπληρώνει (μαζί με τους “Έρωτες” και την “Τέχνη του έρωτα”) τη λεγόμενη ερωτική τριλογία του Οβίδιου. Στο ποίημα αυτό ο ποιητής αντιμετωπίζει τον έρωτα ως ανίατη η δυσθεράπευτη ασθένεια και προσφέρει τις θεραπευτικές του συνταγές.
Διαθεσιμότητα: Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική πεζογραφία
Καλλίμαχος και Χρυσορρόη
Αγνώστου€21.20€19.10Γραμμένη μάλλον από ένα μέλος της αυτοκρατορικής οικογένειας των Παλαιολόγων στις αρχές του 14ου αιώνα, η έμμετρη περιπετειώδης και ερωτική μυθιστορία Καλλίμαχος και Χρυσορρόη σώζεται μόνο στη διασκευή ενός χειρογράφου του 16ου αι., που φαίνεται να αντιγράφτηκε στην Κρήτη. Αν και δεν γνώρισε ίσως τη διάδοση άλλων παρόμοιων υστερομεσαιωνικών έργων (όπως, π.χ., του Ιμπέριου και Μαργαρόνας), η μυθιστορία πρέπει να προξένησε κάποια εντύπωση στην εποχή της σύνθεσής του· ο λόγιος ποιητής Μανουήλ Φιλής αφιέρωσε ένα ολόκληρο εγκωμιαστικό ποίημα στον συγγραφέα του, ερμηνεύοντας την ιστορία αλληγορικά.
Στην Εισαγωγή του o επιμελητής Γιάννης Πολέμης, καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πραγματεύεται ζητήματα που αφορούν τον συγγραφέα, το λογοτεχνικό είδος, την εσωτερική διαλεκτική και τις πηγές του κειμένου, καθώς και τη γλωσσική και μετρική μορφή του. Το Κείμενο της μυθιστορίας εκδίδεται με αντικριστή μετάφραση στη σύγχρονη ελληνική, και διεξοδικά Σχόλια. Tο Επίμετρο περιλαμβάνει το ποίημα του Φιλή και νεοελληνική μετάφρασή του, καθώς και ένα σχετικό με το μυθιστόρημα ποίημα του Κωστή Παλαμά.
- Κλασική Γραμματεία
Ηρωίδες (1-15)
Ovid€35.00€31.50Ποια παράπονα είχε η Πηνελόπη από τον Οδυσσέα που απουσίαζε επί είκοσι συναπτά έτη; Τι περιείχε η επιστολή της Διδώς προς τον Αινεία που την εγκατέλειψε και αναχώρησε για την Ιταλία; Σε ποια γλώσσα ήταν γραμμένο το γράμμα της Βρισηίδας στον Αχιλλέα; Πόση αγάπη ή μίσος περιείχε η επιστολή της Μήδειας προς τον Ιάσονα; Τι έγραψε στο δικό της γράμμα προς τον Ιάσονα η Υψιπύλη, αντίζηλος της Μήδειας; Μήπως το γράμμα της Φαίδρας προς τον Ιππόλυτο του στοίχισε τη ζωή; Γνώριζε άραγε η Λαοδάμεια πως ο νιόπαντρoς Πρωτεσίλαος , στον οποίο έγραφε επιστολή, ήταν ήδη νεκρός ; Πού βρήκε η Αριάδνη γραφική ύλη στην έρημη Νάξο για να γράψει γράμμα στον Θησέα που την εγκατέλειψε;
Απαντήσεις σε αυτά και άλλα πολλά παράξενα και αναπάντεχα ερωτήματα βρίσκει κανείς διαβάζοντας τις Ηρωίδες του Οβίδιου (43 π.Χ. – 17 μ.Χ.) , μια συλλογή δέκα πέντε ευφάνταστων ποιητικών επιστολών που στέλνουν γνωστές γυναίκες του μύθου στους αγαπημένους τους .
Το βιβλίο αυτό αποτελεί την πρώτη έμμετρη νεοελληνική μετάφραση των Ηρωίδων (1- 1 5) στο σύνολό τους , η οποία συνοδεύεται από κατατοπιστική εισαγωγή και αναλυτικά ερμηνευτικά σχόλια.
- Κλασική Γραμματεία
Τα εις εαυτόν
Μάρκος Αυρήλιος€23.20€21.00Στην πρώτη γραμμή του πολέμου, μέσα σ’ ένα αντίσκηνο, κατέγραφε τους συλλογισμούς του, έδινε στον εαυτό του συμβουλές, τον εμψύχωνε με τη δύναμη της φιλοσοφίας. Με σκοπό να σταθεί συνεπής στις ιδέες που ενστερνίστηκε στα νιάτα του, ν’ αντέξει στις δυσκολίες, να μη παρασυρθεί από τον χείμαρρο των γεγονότων και καταλήξει ένας συνηθισμένος άνθρωπος της εξουσίας, αλλά να παραμείνει αυτό που ήταν: ένας φιλόσοφος-αυτοκράτορας.
Δεν σκόπευε να τα δημοσιεύσει. Έγραφε για να κρατηθεί δυνατός. Δεν πίστευε στην υστεροφημία. Δεν πίστευε καν ότι θα τον θυμάται κανείς. Όμως διαψεύστηκε. Δεκαοχτώ αιώνες πέρασαν από τότε, και τα “Εις εαυτόν” ζουν ακόμη. Έχουν γνωρίσει αναρίθμητες εκδόσεις, αγαπήθηκαν και υμνήθηκαν από πάμπολλους συγγραφείς ως η ανεξάντλητη πηγή σοφίας. Ως το “αιώνιο ευαγγέλιο”, όπως τα χαρακτήρισε ο Ρενάν.”
- Κλασική Γραμματεία
Ομήρου Οδύσσεια
΄Ομηρος€26.90€24.20Όποιος διαβάζει με προσοχή την “Οδύσσεια” αισθάνεται τη μεγάλη απόσταση χώρου και χρόνου από το κείμενό της. Παρά ταύτα, σιγά σιγά αναδύεται η συναίσθηση ότι το ποίημα, ταξιδεύοντας, έρχεται και φεύγει, πλησιάζει και απομακρύνεται, χαμογελώντας άλλοτε με συμπάθεια και άλλοτε με ειρωνεία.
Το σημαντικότερο μεταφραστικό πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση έχει να κάνει με τη μεταρρύθμιση των πρωτότυπου ρυθμού, που είναι συνάμα σταθερός και εναλλασσόμενος. Η σταθερότητα επιβάλλεται από τη συνέχεια της επικής αφήγησης, μετρημένης σε δαχτυλικό εξάμετρο από τον πρώτο ως τον τελευταίο στίχο. Μοιάζοντας με τεράστιο φίδι που, καθώς εξελίσσεται, ποτέ και πουθενά δεν αλλάζει αρθρωτικό σχήμα. Όμως οι, απρόβλεπτοι πολλές φορές, ελιγμοί του παραλλάσσουν τον εξωτερικό σε εσωτερικό τώρα ρυθμό, καθώς η κίνηση του αφηγηματικού λόγου αλλού ευθυγραμμίζεται, αλλού καμπυλώνεται, αλλού επιταχύνεται, αλλού επιβραδύνεται, προσώρας αναστέλλεται. Αυτός ο εσωτερικός ρυθμός του έπους αναζητούσε τη δική του ελευθέρωση, κι έτσι προέκυψε ο απελεύθερος στίχος της μετάφρασης.
Ο αναγνώστης πιάνει στα χέρια του τώρα μια μετάφραση αυτόνομη· δίχως την υποστήριξη του πρωτότυπου κειμένου και των Επιλεγομένων, που κι αυτά με τη σειρά τους αυτονομήθηκαν και κυκλοφορούν σε χωριστό τόμο. Συνάμα διαβάζει μια μετάφραση επιδιορθωμένη, αλλού στα κρυφά, αλλού πιο φανερά. Ψάχνοτας, όπως λέμε, την οριστική μορφή της -όνειρο άπιαστο, παρήγορο όμως και ενθαρρυντικό.