Σχετικά προϊόντα

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική πεζογραφία

  Πότε διάβολος πότε άγγελος

  Ακρίβος Κώστας

  €15.50 €14.00

  Ένας άντρας μεγαλώνει, ζει και πεθαίνει χωρίς ποτέ να μάθει ποιος ήταν ο πατέρας του – ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ένας άλλος θα περάσει όλη του τη ζωή αγαπώντας λάθος άνθρωπο για πατέρα – Μήτρος Αγραφιώτης το όνομά του. Οι δρόμοι τους θα συναντηθούν στα αίματα και στις θυσίες της επανάστασης του ΄21. Τους ενώνει ο πόθος για την ελευθερία της πατρίδας, αλλά και κάτι βαθύτερο που ο ένας το αγνοεί και ο άλλος το αποσιωπά επίτηδες.

  Πολλά χρόνια αργότερα, όταν πια εκείνο που έχει μείνει απ΄ όλα αυτά είναι ένα αμήχανο αίσθημα ευγνωμοσύνης, το ερώτημα συνεχίζει να βασανίζει τον αφηγητή από την παιδική του ακόμη ηλικία: ήρωας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

  Τότε είχε αντικρίσει έναν αχαμνό άντρα που σερνόταν μες στην κάμαρα φορώντας ένα λερό κίτρινο κεφαλομάντιλο που έπεφτε στο πλάι του προσώπου του και έδινε στη χλωμή φυσιογνωμία του μια διαβολική έκφραση. Και όμως, αυτός ο άντρας, καταπώς θα γράψει χρόνια αργότερα στα Απομνημονεύματά του ο γιατρός, παρά την ανημποριά του, κάθε τόσο πεταγόταν από το στρώμα του και καβαλούσε το άλογο με τέτοια ορμή, που θα κάνει τον Μίλινγκεν να ομολογήσει: «Τι θαυμαστή επίδραση έχει κάποτε το πάθος επάνω στο κορμί!».

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική πεζογραφία

  Σκαλαθύρματα

  Εμμανουήλ Ροΐδης

  €18.00 €16.20

  Ο τόμος αυτός παρουσιάζει μια ιδιοτυπία, η οποία πρέπει να ερμηνευθεί. Καταρχήν δεν αντίκειται στις βασικές αρχές της ΝΕΒ, η οποία έχει καθιερώσει ακέραιη παρουσίαση των κειμένων. Βέβαια, έγιναν κατά το παρελθόν μικροπαραβάσεις του κανόνα, αλλά πάντοτε δικαιολογήθηκαν από τα πράγματα. Στην προκειμένη περίπτωση του Ροΐδη, όπου εύκολα το έργο του ομαδοποιείται, η παράβαση της βασικής αρχής μοιάζει εξόφθαλμη, με τον επιλεκτικό χαρακτήρα που έχει ο τόμος.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική πεζογραφία

  Καλλίμαχος και Χρυσορρόη

  Αγνώστου

  €21.20 €19.10

  Γραμμένη μάλλον από ένα μέλος της αυτοκρατορικής οικογένειας των Παλαιολόγων στις αρχές του 14ου αιώνα, η έμμετρη περιπετειώδης και ερωτική μυθιστορία Καλλίμαχος και Χρυσορρόη σώζεται μόνο στη διασκευή ενός χειρογράφου του 16ου αι., που φαίνεται να αντιγράφτηκε στην Κρήτη. Αν και δεν γνώρισε ίσως τη διάδοση άλλων παρόμοιων υστερομεσαιωνικών έργων (όπως, π.χ., του Ιμπέριου και Μαργαρόνας), η μυθιστορία πρέπει να προξένησε κάποια εντύπωση στην εποχή της σύνθεσής του· ο λόγιος ποιητής Μανουήλ Φιλής αφιέρωσε ένα ολόκληρο εγκωμιαστικό ποίημα στον συγγραφέα του, ερμηνεύοντας την ιστορία αλληγορικά.

  Στην Εισαγωγή του o επιμελητής Γιάννης Πολέμης, καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πραγματεύεται ζητήματα που αφορούν τον συγγραφέα, το λογοτεχνικό είδος, την εσωτερική διαλεκτική και τις πηγές του κειμένου, καθώς και τη γλωσσική και μετρική μορφή του. Το Κείμενο της μυθιστορίας εκδίδεται με αντικριστή μετάφραση στη σύγχρονη ελληνική, και διεξοδικά Σχόλια. Tο Επίμετρο περιλαμβάνει το ποίημα του Φιλή και νεοελληνική μετάφρασή του, καθώς και ένα σχετικό με το μυθιστόρημα ποίημα του Κωστή Παλαμά.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική πεζογραφία

  Σκυφτοί περάσανε

  Ατζακάς Γιάννης

  €14.50 €13.00

  ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

  AΡΚΕΙ ΜΙA ΜΙΚΡH ΡΩΓΜH και, όπως το πιο ακριβό αλάβαστρο, οι καρδιές ραγίζουν, τα σώματα διαλύονται και σέρνονται σαν σκυφτές σκιές, σαν ένας αόρατος θίασος, που οι μοιραίοι του ήρωες ψιθυρίζουν τα λιγοστά τους λόγια και αποσύρονται στη σιωπή.

  Παρασκευάς : Η φωνή μου δεν βγαίνει, δεν ακούγεται, σαν ένα μουσικό όργανο που του έσπασαν τις χορδές, κι από τον έξω κόσμο μόνον ένα ασταμάτητο βουητό, σαν φτεροκόπημα από μακρινό μελίσσι, φτάνει στ’ αυτιά μου.

  Φανούρης : Είμαι γητευτής φιδιών κι αυτός που με το ξόρκι του μπορεί να δένει ακόμη και τα όρνεα του ουρανού.

  Αργυρός : Στου πιοτού τη ζάλη μουρμούριζα κάποια ασυνάρτητα λόγια, μπερδεμένα με κομμάτια από παλιούς δραματικούς μου ρόλους.

  Ιάκωβος : Είχα φτάσει στο οροπέδιο της ζωής μου, χωρίς να έχω ποτέ αγγίξει καμιά κορφή, χωρίς ένα πέταγμα, ούτε ένα μικρό φτερούγισμα, μια ζήση τραχιά σαν πέτρα, όπως το ηπειρώτικο οροπέδιο, όπου γεννήθηκα.

  Σπύρος : Είμαι « ο άρχοντας των τειχών ». Το ταπεινό παράπηγμα, όπου μεγάλωσα, το γαντζωμένο στο ανατολικό τείχος της πόλης, ήταν η δική μου βυζαντινή αυλίτσα.

  Αστέριος : Αναρωτιόμουν πώς ξέφυγα από την τυραννική επικράτεια της μητέρας, πώς βγήκα από τη βαριά σκιά του πατέρα, πώς πέταξα σαν πουλί μέσα από κείνες τις φοβερές εφηβικές συμπληγάδες και έφτασα σ’ αυτό το ειρηνικό και γλυκό λυκόφως της ζωής μου.

  Μωρίς : Πέρασα μια ζωή προσπαθώντας να ξεχάσω, να γίνω ο άνθρωπος που υπήρξα κάποτε. Δεν τα κατάφερα. Έμεινα για πάντα ο αριθμός που είχε χαράξει στο δέρμα μου το θηρίο.