Name: Απόκρημνο φως
SKU: 9789600518764
Price: 10.80 EUR
Availability: InStock

καλάθι Το προϊόν “Χίλιες ερωτικές στιγμές στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα” έχει προστεθεί στο καλάθι σας.

Πίσω στην Αρχική

Απόκρημνο φως

€10.80

Το απόκρημνο φως

Αν είναι να με κάψει το απόκρημνό σου φως,
μάθε μου τον θάνατο ώς το τέλος.
Με κείνη την αιχμή της αγωνίας θα με πας
στον άλλον αιώνα
σα χάδι ανάπλωρο στο δήμιο μελτέμι
να σμίξω με το γιασεμί που ξέρει να πεθαίνει
στο δριμύ καλοκαίρι και στο ρύγχος της πέτρας.

Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

ISBN: 9789600518764 Κατηγορίες: Ελληνική Ποίηση, Ποίηση Συγγραφέας : Γιώργος ΠαπαδάκηςΕκδότης : Εστία

Σχετικά προϊόντα

Προσθήκη στο καλάθι
Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

Ελληνική Ποίηση
Πέραν
Γεωργουδής Παναγιώτης
€9.00
ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
Του Παναγιώτη Γεωργουδή
Από το σημείωμα για τη συλλογή του Βασίλη Βασιλικού.
Το επιχειρείν και το κερδίζειν απαρέμφατα φθοράς και διαφθοράς συντρίβουν το πρόσωπο του φιλοσοφείν- ?Ολα αυτά, μας προετοιμάζουν για την μεγάλη πανδαισία του “Πέραν”, όπου ο δεκαπεντασύλλαβος συναντά το άλλο μεγάλο ποίημα την “Αμοργό” και κει ξεφαντώνει το γλέντι. Δροσιά ελπίδας, ανακούφιση, άλλος αγέρας φύσηξε στα καπνισμένα πνευμόνια μου, είμαι στη Θάσο, το γενέθλιο νησί, και μ` ανεβάσατε στο Υψάριον Όρος στον Ταΰγετο, στον Ψηλορείτη.
Εύγε σας και πολλά- πολλά πάλι χρόνια σας πολλά.
Με αγάπη
Βασίλης Βασιλικός
Προσθήκη στο καλάθι
Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

Ελληνική Ποίηση
των σιωπηλών ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ
Συλλογικό
ποιήτριες του αρχαίου κόσμου
€14.40
σε χαιρετώ γιέ της Ηώς·
μου έκανες τη χάρη να σ’ ακούσω
Μέμνονα
να ‘ναι καλά οι Πιερίδες Μούσες –
χάρη σ’ εκείνες τραγουδώ η φιλαοιδός Δαμώ
τη χάρη επιστρέφοντας
θα ψέλνω με τη λύρα μου τη δόξα σου αιώνια.
Προσθήκη στο καλάθι
Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

Ελληνική Ποίηση
Ποιητική Ανθολογία Λίνου Πολίτη Τόμοι Α-ΣΤ’ (Γαλαξίας)
Λίνος Πολίτης
€60.00
Χρονολογία Έκδοσης: 1968-1969
Προσθήκη στο καλάθι
Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

Ελληνική Ποίηση
Μέσα σε ήλιους και φεγγάρια
Μπουρναζάκης Κώστας
€9.00
Κατάµεστος ανένδοτα τζιτζίκια
και γύρω χρυσογάλανη ερηµιά·
τρελά πετροχελίδονα
θερίζουν ασταµάτητα
τις ξένοιαστες φωνές της γης·
για τους ξυπόλητους κορµούς
λαµπάδιασµα ολότρεµο, βαθύ, ξεθεωµένο —
πηγαίνω τώρα πιο κοντά και μένω.
Προσάναµµα µια λέξη που δε λέγεται —
µα όχι ρέµβη, όχι δίψα, σπίθα, ή μετέωρο·
κάτι απροσµέτρητο υπάρχει
όλβιο, ανεξάντλητο κι ατρόµητο
ή κι οργωµένο απ’ τον ήλιο της καρδιάς,
ηχώ ανεξιχνίαστη, σε κάθε λίκνο χαρισµένη,
και φέρνει διάφανο το θάµβος µέσα µου
σε τούτο τον κατάφωτο πευκώνα
που ξέρω πως δεν έχει τέλος.