Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Αγαπημένε μου Μιχαήλ
€11.70
Μία απίθανη συνοδεία πρακτόρων επισκέπτονται τη Μόσχα, τρία μόλις χρόνια μετά τον θάνατο του πατερούλη. Διεισδύουν διαβολικά στο 20ό συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης και καταφέρνουν να συνεργαστούν μυστικά και υπόγεια με τη νέα σοβιετική ηγεσία.
Επικαλούνται τα οράματα της Οκτωβριανής Επανάστασης, συνεργάζονται με τις δυνάμεις του κακού και προσπαθούν να αλλάξουν τον ρου της Ιστορίας. Είναι, όμως, αυτό πραγματικά δυνατό;
Ήρωες απ’ το μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα, Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες απ’ την Τασκένδη, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ και ο Γενικός Γραμματέας της ΕΣΣΔ Νικίτα Χρουστσόφ διασταυρώνονται και συνομιλούν σε αυτό το φανταστικό ιστορικό μυθιστόρημα. Τα γεγονότα είναι ραγδαία και οι ήρωες άλλοτε δημιουργοί και άλλοτε αποδέκτες της συλλογικής Ιστορίας.
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική πεζογραφία
Ο Τζίμης στην Κυψέλη
€16.00Χ.Α.Χωμενίδης εμπνέεται ευθέως από το σήμερα. Γράφει ένα -σχεδόν- ρεαλιστικό μυθιστόρημα, το οποίο διαδραματίζεται στην Αθήνα του 2021 και διαλαμβάνει ό,τι μάς αγγίζει, μάς συγκινεί, μάς τρομάζει.
Ο κεντρικός του ήρωας, Τζίμης Παπιδάκης, παιδί των 60’ς και των 70’ς, γιός μιας θυρωρίνας, υιοθετημένος από έναν παλιό πρωταγωνιστή του Εθνικού Θεάτρου, βρίσκεται -στο κατώφλι των εξήντα του- ένα βήμα πριν από την εκπλήρωση τού μεγάλου του ονείρου.
Να αναδειχθεί στον πρώτο και καλύτερο θεατρικό επιχειρηματία στην Ελλάδα.
Το θέατρο που έχει κληρονομήσει στη Φωκίωνος Νέγρη και που -επί σαράντα σχεδόν χρόνια- ανέβαζε παραστάσεις τρίτης κατηγορίας, φτηνές φαρσοκωμωδίες και επιθεωρήσεις τής συμφοράς, να γίνει ο ομφαλός της θεατρικής Αθήνας.
Έχει αξιοποιήσει ο Τζίμης άριστα την πανδημία. Κατά την καραντίνα έχει ανακαινίσει εκ θεμελίων το θέατρό του. Έχει αγκαζάρει με γενναιόδωρες προκαταβολές την αφρόκρεμα των ηθοποιών, των συγγραφέων, των σκηνοθετών, των μουσικών… Όλους όσους υπό κανονικές συνθήκες τον σνόμπαραν, τον θεωρούσαν παρακατιανό κληρονόμο ενός ένδοξου ονόματος.
Η παράσταση που προετοιμάζει, «Ο Περονόσπορος», έχει όλες τις προδιαγραφές για να θριαμβεύσει. Ο Τζίμης διατελεί σε υπερδιέγερση. Λαχταρά όχι το επιχειρηματικό κέρδος μα την υπαρξιακή δικαίωση. Ο Τζίμης Παπιδάκης, με το κιμπαριλίκι του, με τα ακριβά κοστούμια και με τις αρχοντικές χειρονομίες του, είναι ένας τύπος της πιάτσας. Συνάμα δε ένας ελαφροϊσκιωτος, όπως όλοι μας. Μέσα του ζει ο παιδικός εαυτός και οι πεθαμένοι του. Με εκείνους συνδιαλέγεται, σε εκείνους δίνει λογαριασμό. Κι ας επιμένει ότι απεχθάνεται τη νοσταλγικότητα.
Μια ανάσα πριν από τον θρίαμβό του, εξαιτίας μιάς τυχαίας συνάντησης με έναν απελπισμένο, αδίστακτο άνθρωπο, ο Τζίμης Παπιδάκης θα καταστραφεί. Θα τον συντρίψει η νέα πραγματικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των fake news, των δολοφονιών χαρακτήρων. Εν πλήρει συγχύσει αθώος, ανίκανος να υπερασπισθεί τον εαυτό του, θα δοθεί βορά σε ένα αφιονισμένο πλήθος που ηδονίζεται να κατασπαράζει. Που κοχλάζει μεταξύ οίκτου και οργής.
Ο Τζίμης Παπιδάκης είναι ένας αναλογικός άνθρωπος σε ένα ψηφιακό σύμπαν. Στο πρόσωπό του οι επερχόμενες γενιές παίρνουν αιματηρή εκδίκηση από τις προηγούμενες. Κανείς δικός του δεν μπορεί να προστατεύσει τον Τζίμη. Ούτε η δεκαεννιάχρονη κόρη του, που ανήκει στο μέλλον. Ούτε καν η Κυψέλη, η οποία αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και από πατρίδα του μεταμορφώνεται σε έναν άξενο για εκείνον τόπο.
«Ο Τζίμης στην Κυψέλη» είναι το ρέκβιεμ όσων ανεπαισθήτως μένουν πίσω, σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται ραγδαία. Η επί του φοβερού βήματος απολογία ενός καλού ανθρώπου που απλώς τον ξεπερνάει η εποχή.
- Ελληνική πεζογραφία
Καλλίμαχος και Χρυσορρόη
€19.10Γραμμένη μάλλον από ένα μέλος της αυτοκρατορικής οικογένειας των Παλαιολόγων στις αρχές του 14ου αιώνα, η έμμετρη περιπετειώδης και ερωτική μυθιστορία Καλλίμαχος και Χρυσορρόη σώζεται μόνο στη διασκευή ενός χειρογράφου του 16ου αι., που φαίνεται να αντιγράφτηκε στην Κρήτη. Αν και δεν γνώρισε ίσως τη διάδοση άλλων παρόμοιων υστερομεσαιωνικών έργων (όπως, π.χ., του Ιμπέριου και Μαργαρόνας), η μυθιστορία πρέπει να προξένησε κάποια εντύπωση στην εποχή της σύνθεσής του· ο λόγιος ποιητής Μανουήλ Φιλής αφιέρωσε ένα ολόκληρο εγκωμιαστικό ποίημα στον συγγραφέα του, ερμηνεύοντας την ιστορία αλληγορικά.
Στην Εισαγωγή του o επιμελητής Γιάννης Πολέμης, καθηγητής της Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πραγματεύεται ζητήματα που αφορούν τον συγγραφέα, το λογοτεχνικό είδος, την εσωτερική διαλεκτική και τις πηγές του κειμένου, καθώς και τη γλωσσική και μετρική μορφή του. Το Κείμενο της μυθιστορίας εκδίδεται με αντικριστή μετάφραση στη σύγχρονη ελληνική, και διεξοδικά Σχόλια. Tο Επίμετρο περιλαμβάνει το ποίημα του Φιλή και νεοελληνική μετάφρασή του, καθώς και ένα σχετικό με το μυθιστόρημα ποίημα του Κωστή Παλαμά.
- Ελληνική πεζογραφία
Η βλάβη – Το τούνελ – Ο σκύλος
€10.00Σ’ αυτό τον κόσμο που είναι γεμάτος βλάβες οδηγεί και ο δικός μας δρόμος. Στη σκονισμένη άκρη του, δίπλα σε γιγάντιες ρεκλάμες για υποδήματα Bally, αυτοκίνητα Studebaker, παγωτά, δίπλα στις αναμνηστικές πλάκες για τους νεκρούς των τροχαίων, υπάρχει ακόμα χώρος για μερικές πιθανές ιστορίες, στις οποίες η ανθρωπότητα κοιτάζει τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός συνηθισμένου ανθρώπου, κάθε απλή αναποδιά αποκτά απρομελέτητα καθολικό χαρακτήρα, το δικαστήριο και η δικαιοσύνη εμφανίζονται στο οπτικό πεδίο, ίσως μάλιστα και η χάρη, όπως αυτά τυχαία συλλαμβάνονται και καθρεφτίζονται στο μονόκλ ενός μεθυσμένου.
- Ελληνική πεζογραφία
Σκυφτοί περάσανε
€13.00ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
AΡΚΕΙ ΜΙA ΜΙΚΡH ΡΩΓΜH και, όπως το πιο ακριβό αλάβαστρο, οι καρδιές ραγίζουν, τα σώματα διαλύονται και σέρνονται σαν σκυφτές σκιές, σαν ένας αόρατος θίασος, που οι μοιραίοι του ήρωες ψιθυρίζουν τα λιγοστά τους λόγια και αποσύρονται στη σιωπή.
Παρασκευάς : Η φωνή μου δεν βγαίνει, δεν ακούγεται, σαν ένα μουσικό όργανο που του έσπασαν τις χορδές, κι από τον έξω κόσμο μόνον ένα ασταμάτητο βουητό, σαν φτεροκόπημα από μακρινό μελίσσι, φτάνει στ’ αυτιά μου.
Φανούρης : Είμαι γητευτής φιδιών κι αυτός που με το ξόρκι του μπορεί να δένει ακόμη και τα όρνεα του ουρανού.
Αργυρός : Στου πιοτού τη ζάλη μουρμούριζα κάποια ασυνάρτητα λόγια, μπερδεμένα με κομμάτια από παλιούς δραματικούς μου ρόλους.
Ιάκωβος : Είχα φτάσει στο οροπέδιο της ζωής μου, χωρίς να έχω ποτέ αγγίξει καμιά κορφή, χωρίς ένα πέταγμα, ούτε ένα μικρό φτερούγισμα, μια ζήση τραχιά σαν πέτρα, όπως το ηπειρώτικο οροπέδιο, όπου γεννήθηκα.
Σπύρος : Είμαι « ο άρχοντας των τειχών ». Το ταπεινό παράπηγμα, όπου μεγάλωσα, το γαντζωμένο στο ανατολικό τείχος της πόλης, ήταν η δική μου βυζαντινή αυλίτσα.
Αστέριος : Αναρωτιόμουν πώς ξέφυγα από την τυραννική επικράτεια της μητέρας, πώς βγήκα από τη βαριά σκιά του πατέρα, πώς πέταξα σαν πουλί μέσα από κείνες τις φοβερές εφηβικές συμπληγάδες και έφτασα σ’ αυτό το ειρηνικό και γλυκό λυκόφως της ζωής μου.
Μωρίς : Πέρασα μια ζωή προσπαθώντας να ξεχάσω, να γίνω ο άνθρωπος που υπήρξα κάποτε. Δεν τα κατάφερα. Έμεινα για πάντα ο αριθμός που είχε χαράξει στο δέρμα μου το θηρίο.
