Τί θα έβλεπε η Αλίκη στη χώρα των φυτών
€18.00
€20.00 €18.00
«Πρέπει να σας πω ότι αυτά τα μαθήματα τα αυτοσχεδίασα λίγο πριν έρθετε εσείς εδώ: δεν είμαι συστηματικός, δεν είμαι ούτε κριτικός ούτε θεωρητικός, οπότε αρχίζω να ψάχνω λύσεις μόλις μου τεθεί το πρόβλημα.» Έτσι ξεκινάει το πρώτο από τα οκτώ μαθήματα που έδωσε o Χούλιο Κορτάσαρ, το φθινόπωρο του 1980, στους φοιτητές του Τμήματος Νοτιοαμερικανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Μπέρκλι (Καλιφόρνια). Τα μαθήματα αυτά, μόνο από καθέδρας διαλέξεις δεν είναι· πρόκειται για μια μεγάλη, εύφορη και ευφορική συζήτηση του Κορτάσαρ όχι μόνο με τους φοιτητές (με θέματα όπως οι ουσιώδεις διαφορές διηγήματος και μυθιστορήματος, το φανταστικό και ο ρεαλισμός, ο «κοινόχρηστος» χρόνος και ο αφηγηματικός χρόνος, η μουσική, το χιούμορ και ο ερωτισμός στη λογοτεχνία κ.ά.), αλλά και… με τον ίδιο του τον εαυτό και το έργο του.
Ανάμεσα στο «Όποιος δεν έχει διαβάσει Κορτάσαρ είναι καταδικασμένος» του Πάμπλο Νερούδα και το «Ο Κορτάσαρ είναι ένας Αργεντινός που, χωρίς να κοπιάσει πολύ, έκανε όλο τον κόσμο να τον αγαπήσει» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, χωράει, νομίζουμε, και ο αφορισμός ενός αναγνώστη του ανά χείρας: «Όποιος διαβάσει αυτά τα Μαθήματα δεν έχει καμία δικαιολογία αν μείνει μετεξεταστέος στη λογοτεχνία».
Αχιλλέας Κυριακίδης
Τι φυλακές που είναι για μένα όλες οι νύχτες μου και όλες οι μέρες μου, και πόσο σκοτεινές ακόμα, και πόσο τις φοβάμαι, είναι τόσο παιδί ακόμα η ψυχή μου, και είναι η ζωή τόσο πρόστυχια και τόσο κακιά. . . Γιατί να δειχτώ, αφού δεν ακούνε και δεν βλέπουν. Κ’ έπειτα πήρα τόσο σοβαρά την φιλολογία. Άλλη συνείδηση κι αυτή – σχεδόν δεν σκέπτομαι τίποτ’ άλλο όλη τη μέρα, γυρεύω, γυρεύω το δρόμο τον απάτητο, και θα τον βρω, γιατί πρέπει, και άμα θα γράψω θα είμαι ο καλύτερος, μα και πάλι πόσα ματώματα… […] Πόσο γυρεύω την ξεκούραση… τη θάλασσα την ήσυχη, τους ορίζοντες τους απέραντους. Να ησυχάσω, να ναρκωθώ λιγάκι μέσα στην αγάπη, κι έπειτα ξαναρχίζω, μα πριν περάσω όλους τους μεσημεριάτικους ήλιους, λίγο νερό, λίγο νερό, για το όνομα του Θεού.
Αυτά γράφει από το Παρίσι τον Μάιο του 1921, ο Γιώργος Σεφέρης προς την αδερφή του Ιωάννα Τσάτσου, σε μια από τις πολλές επιστολές του που δημοσιεύονται στο βιβλίο της μετά το θάνατό του.
Ο αδελφός μου Γιώργος Σεφέρης (1974) είναι μια θερμή αγαπητική βιογραφία ή, καλύτερα, ψυχογραφία του ποιητή από το 1912, όταν ο Σεφέρης ήταν δωδεκάχρονο παιδί στη Σμύρνη, μέχρι το 1941, όταν φεύγει από την Αθήνα μαζί με την ελληνική κυβέρνηση με προορισμό τη Μέση Ανατολή. Το βιβλίο της Ιωάννας Τσάτσου είναι πολύτιμη μαρτυρία και για έναν πρόσθετο λόγο: μαζί με τον Σεφέρη παρουσιάζεται και όλη η πατρική οικογένειά του, ο τρόπος της ζωής της και οι σχέσεις μεταξύ των μελών της.
Σε επτά ενότητες που δεν είναι αυστηρά χωρισμένες, γιατί εκ των πραγμάτων συχνά διεισδύουν θεματικά η μία στην άλλη, παρουσιάζονται εκατόν τριάντα επιλεγμένα αποσπάσματα πεζού λόγου του Ελύτη: α) η Ελλάδα, β) η ιστορία του ελληνισμού, γ) η ελληνική γλώσσα, δ) η ελληνική θάλασσα – το Αιγαίο, ε) η ελληνική φύση, στ) η ελληνική τέχνη, ζ) η ελληνική πραγματικότητα.
Ο Οδυσσέας Ελύτης αποσαφηνίζει, προτρέπει, καταγγέλλει και μας δίνει το μίτο μιας νοητής περιπλάνησης στα μονοπάτια ιδεών και αισθήσεων της χώρας μας, όπως την είδε και την έζησε ο ίδιος, που δεν φοβήθηκε να δηλώσει Έλληνας «οργανικά, ψυχολογικά, αισθησιακά, ακατανίκητα!».
Πώς οραματιζόμαστε την κοινωνία που θέλουμε να ζούμε;
Μια από τις σημαντικότερες οικονομολόγους της εποχής μας θέτει τις βάσεις για το νέο κοινωνικό συμβόλαιο που αρμόζει στον 21o αιώνα.
Είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, όλοι μας στηρίζουμε το κοινωνικό συμβόλαιο μέσα από τις αμοιβαίες δεσμεύσεις μας στην οικογένεια, την κοινότητα, τον χώρο εργασίας. Η μέριμνα για τους άλλους, η πληρωμή φόρων, τα οφέλη από τις δημόσιες παροχές ορίζουν το συμβόλαιο που μας ενώνει ως κοινωνία. Σήμερα, όμως, το συμβόλαιο αυτό καταρρέει…
Οι επιταχυνόμενες αλλαγές στην τεχνολογία, η γήρανση του πληθυσμού και η κλιματική αλλαγή αναδιαμορφώνουν τον κόσμο μας. Σε αυτή τη μελέτη-ορόσημο η Minouche Shafik, αξιοποιώντας παραδείγματα από διαφορετικά σημεία της υφηλίου και εστιάζοντας στους τομείς της εκπαίδευσης, της υγειονομικής περίθαλψης, της εργασίας και της φροντίδας των ηλικιωμένων, αναλύει τις βασικές αρχές ενός κοινωνικού συμβολαίου που αναγνωρίζει την αλληλεξάρτηση των ανθρώπων, τους στηρίζει και επενδύει περισσότερα σε αυτούς, ενώ ταυτόχρονα περιμένει περισσότερα από τα άτομα ως αντάλλαγμα. Βαθυστόχαστο και ελπιδοφόρο, το βιβλίο αυτό προσφέρει ρεαλιστικές λύσεις και δείχνει πώς μπορούμε να χτίσουμε μια καλύτερη κοινωνία – όλοι ΜΑΖΙ.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies έτσι ώστε να μπορούμε να σας παρέχουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία χρήστη. Οι πληροφορίες cookie αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας και εκτελούν λειτουργίες όπως η αναγνώρισή σας όταν επιστρέφετε στον ιστότοπό μας και η βοήθεια της ομάδας μας να κατανοήσει ποιες ενότητες του ιστότοπου θεωρείτε πιο ενδιαφέρουσες και χρήσιμες.
Τα απολύτως απαραίτητα cookie πρέπει να είναι ενεργοποιημένα ανά πάσα στιγμή, ώστε να μπορούμε να αποθηκεύσουμε τις προτιμήσεις σας για τις ρυθμίσεις cookie.
If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Google Analytics για τη συλλογή ανώνυμων πληροφοριών, όπως ο αριθμός των επισκεπτών στον ιστότοπο και οι πιο δημοφιλείς σελίδες.
Η διατήρηση αυτού του cookie ενεργοποιημένου μας βοηθά να βελτιώσουμε τον ιστότοπό μας.
Please enable Strictly Necessary Cookies first so that we can save your preferences!