Θεωρία του κινηματογράφου
€14.00
Η ειλικρίνεια επιβάλλει να προειδοποιήσω τον αναγνώστη ότι το βιβλίο που κρατάει στα χέρια του δεν περιέχει όλα όσα ενδεχομένως περιμένει αυτός να του δώσει. (. . .) Αποκλειστικό αντικείμενό του είναι η μαυρόασπρη ταινία, όπως εξελίχθηκε από τη φωτογραφία. Ο λόγος που περιορίζομαι σ’ αυτό το θέμα είναι μάλλον προφανής: Επειδή ο κινηματογράφος δεν είναι ένα μέσο πολύ περίπλοκο, η καλύτερη μέθοδος για να διεισδύσει κανείς στον πυρήνα του είναι ν’ αντιπαρέλθει, τουλάχιστο προσωρινά, τις λιγότερο ουσιώδεις ιδιότητες και παραλλαγές του. (. . .) Με λίγα λόγια, το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να φανερώσει στον αναγνώστη την εσώτερη φύση της κινηματογραφικής ταινίας.
Σχετικά προϊόντα
- Θέατρο
Οι ιστορίες του Οράτιου
Ζωρζ ΜπανούΠορτραίτα και εξομολογήσεις μεγάλων Ευρωπαίων σκηνοθετών€18.00€16.20Ο Οράτιος είναι ο αφοσιωμένος φίλος στον οποίο ο πρίγκιπας Άμλετ αναθέτει το καθήκον να αφηγηθεί την ιστορία του. Ο Ζωρζ Μπανού αναλαμβάνει εδώ αυτόν τον «ρόλο» για να μας χαρίσει τα πορτραίτα των μεγάλων σκηνοθετών του ευρωπαϊκού θεάτρου, στους οποίους βρέθηκε κοντά, και να διασώσει τις εξομολογήσεις τους, κληρονομιά μιας προφορικής σκέψης ιδιαίτερα σημαντικής για το θέατρο. Το βιβλίο αυτό μάς προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να πλησιάσουμε σε απόσταση αναπνοής τους «πρίγκιπες», από τον Γιέρζυ Γκροτόφσκι και τον Πήτερ Μπρουκ μέχρι την Αριάν Μνουσκίν και τον Εουτζένιο Μπάρμπα, τον Τζόρτζιο Στρέλερ, τον Πατρίς Σερώ, τον Πέτερ Στάιν, τον Ρόμπερτ Ουίλσον, τον Κρίστοφ Βαρλικόφσκι, τον Ανατόλι Βασίλιεφ, τον Πίππο Ντελμπόνο – όλοι μαζί συγκεντρωμένοι σ’ ένα πανόραμα προσώπων όπου συνυπάρχουν βιογραφικές μαρτυρίες με θεωρητικούς αφορισμούς. Ο Ζωρζ Μπανού, σαν άλλος Οράτιος, τροφοδοτεί τις αφηγήσεις του με την εμπειρία από τη στενή του σχέση με αυτούς τους θρυλικούς δασκάλους του σύγχρονου θεάτρου και ταυτόχρονα αποκαλύπτει τον εαυτό του με τον τρόπο που περιγράφει ο Εμίλ Σιοράν: «Δεν υπάρχει βαθύτερη εξομολόγηση απ’ όταν μιλάς για τους άλλους».
Με όλη τη στοργή του για τους πολυάριθμους φίλους που περπάτησε πλάι τους, αυτός ο εραστής της σκηνής μάς προσφέρει μια μαρτυρία άλλοτε γεμάτη φως κι άλλοτε στα χρώματα του δειλινού. Ζωηρή όσο και συγκινητική.
Φαμπιέν Πασκώ, Télérama
Βιβλίο δακρύων, βιβλίο πνευμάτων αιχμηρών. Ο Γαλλορουμάνος συγγραφέας δοξάζει, σ’ αυτό το γοητευτικό βιβλίο, τους μεγάλους δασκάλους της σκηνής των οποίων υπήρξε έμπιστος φίλος και εξομολογητής.
Αλεξάντρ Ντεμιντόφ, Le Temps
Ο Ζωρζ Μπανού αντιδρά και γράφει σαν ποιητής, συντηρώντας από το παρελθόν τις «γεμάτες στιγμές», την αυστηρή ενέργεια της σκηνής που οδηγεί στην «κατακόρυφη οδό του πνευματικού». Και τα φιλιά που δίνονται στο προσκήνιο…
Μαρί Ετιέν, En attendant Nadeau
Σ’ αυτό το αυτοβιογραφικό αφήγημα, ο κριτικός Ζωρζ Μπανού επιχειρεί, σαν άλλος Οράτιος, να διηγηθεί τις ιστορίες - Θέατρο
Ο Στανισλάφσκι και η γιόγκα
Σεργκέι Τσερκάσκι€16.00€14.40Αυτό το βιβλίο πραγματεύεται μία από τις πιο σημαντικές πηγές του συστήματος Στανισλάφσκι: την πρακτική και τη φιλοσοφία της Γιόγκα. Ο Σεργκέι Τσερκάσκι αντλεί με προσοχή στοιχεία για τη Γιόγκα στα γραπτά του Στανισλάφσκι από διαφορετικές περιόδους και αναλύει κρυφές αναφορές που δεν εξηγούνται από τον ίδιο τον Στανισλάφσκι εξαιτίας της λογοκρισίας στην εποχή του. Παρέχονται ζωντανά παραδείγματα εκπαίδευσης ηθοποιών με βάση τη Γιόγκα, από τις πρόβες του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας και των πολλών εργαστηρίων που διεύθυνε ο Στανισλάφσκι.
Η έρευνα του Τσερκάσκι επικεντρώνεται στη συγκριτική ανάγνωση του συστήματος Στανισλάφσκι και των βιβλίων του γιόγκι Ραματσαράκα, τα οποία αποτέλεσαν βασική πηγή για τον ιδρυτή του Συστήματος. Αντίστοιχα, ο συγγραφέας αναλύει στοιχεία του Συστήματος με βάση τις αρχές της Γιόγκα.
Η ευρεία ανάλυση του Τσερκάσκι οδηγεί σε νέες και ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις για τον μεγάλο Ρώσο δάσκαλο του θεάτρου και, επιπλέον, αποκαλύπτει τον βαθμό στον οποίο εκείνος “προήγγειλε” σύγχρονες ανακαλύψεις στη νευροβιολογία και τη γνωστική επιστήμη.
Σε αυτό το βιβλίο ο Τσερκάσκι ενεργεί ως ερευνητής, ιστορικός, σκηνοθέτης θεάτρου και έμπειρος δάσκαλος υποκριτικής. Υποστηρίζει ότι περίπου το σαράντα τοις εκατό των βασικών ασκήσεων σε οποιοδήποτε πρόγραμμα εκπαίδευσης ηθοποιών που βασίζεται στον Στανισλάφσκι σήμερα έχουν τις ρίζες τους στη Γιόγκα. Ηθοποιοί, δάσκαλοι και μαθητές θα βρουν σίγουρα ενδιαφέρον να ανακαλύψουν ότι ακολουθούν τα βήματα της Γιόγκα στην καθημερινή τους εκπαίδευση και στις πρόβες τους με βάση τον Στανισλάφσκι. - Παλαιά-Μεταχειρισμένα
Παγκόσμια Μυθολογία Χρωματιστή
Veronica Ions€20.00Σπάνια μια λέξη σημαίνει δύο ακριβώς αντίθετες έννοιες, επιλεγμένες καθεμία κατά τις πεποιθήσεις και προκαταλήψεις του επιλέγοντος.
Ο Μύθος είναι μία απ’ αυτές τις λέξεις.
Στοχαστές πολλών και διαφορετικών Κλάδων βρήκαν ότι ο μύθος ανέκαθεν αντιπροσώπευε μια απόλυτη αλήθεια, παρέχει προσπέλαση προς “τις μη καταγράψιμες πραγματικότητες της ψυχής”, ή, καθώς λέει ο Μαλινόφσκι, “δεν είναι κάτι πεποιημένο… αλλά ζώσα πραγματικότητα”. Οι ερμηνείες αυτές, παρότι ζωτικής σημασίας, έχουν ισχυρούς πολέμιους. Στις σεβάσμιες σελίδες του Οξφορδιανού Αγγλικού Λεξικού δίνεται ο ακόλουθος ορισμός του μύθου. “Αμιγώς εκ φαντασίας αποτελούμενον ιστόρημα, συνήθως περί υπερφυσικά όντα, πράξεις ή γεγονότα, εις τα όποια έχει ενσωματωθεί και μία λαοφιλής ιδέα που έχει ληφθεί από τη Φυσική Ιστορία, ή από φαινόμενα της Ιστορίας”. Αυτή η κάπως αλαζονική θέση του Ο.Α.Λ. συντηρείται με πείσμα από τον Τύπο και ανεύθυνη επιχειρηματολογία.
Η χρήση του όρου “μύθος” σαν συνώνυμο με τον όρο “έργο φαντασίας”, ή “πλάσμα φαντασίας” μας κληροδοτήθηκε από τον Θετικισμό και τον Ρασιοναλισμό του 19ου αιώνα. Ο περίφημος νόμος των “Τριών Καταστάσεων” του Κόντ προσδιόριζε πως η φύση της ανθρώπινης σκέψης ήταν αρχικά θεολογική, μετά φιλοσοφική και τώρα έμπαινε στη ρασιοναλιστική επιστημονική, ή θετικιστική φάση διαφωτισμού. Ο πλέον ακραίος από τους ρασιοναλιστές ερμηνευτές έμελλε να είναι ο Μαξ Μύλλερ, που υποστήριξε πως ο μύθος ήταν “μία ασθένεια της γλώσσας”, μια ανωμαλία του ανθρώπινου νου, ανικανότητά του να εκφράσει αφηρημένες ιδέες παρά μόνο με τη βοήθεια μεταφορικών σχημάτων. Τον θεωρούσε σαν ασθένεια που είχε κορυφωθεί κατά τα πρώιμα στάδια της ανθρώπινης σκέψης, αλλά ποτέ δεν είχε εκλείψει ολότελα.
