Σχετικά προϊόντα

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ποίηση

  Ποιητική Ανθολογία Λίνου Πολίτη Τόμοι Α-ΣΤ’ (Γαλαξίας)

  Λίνος Πολίτης

  €60.00

  Χρονολογία Έκδοσης: 1968-1969

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ξενόγλωσση

  Νυχτερινός Ουρανός με Τραύματα Εξόδου

  Ocean Vuong

  €14.00 €12.60

  Τα ποιήματα που έκαναν τον Όσιαν Βουόνγκ διάσημο σε όλο τον κόσμο και του χάρισαν το σημαντικότερο βραβείο αγγλόφωνης ποίησης, το T.S. Eliot, σε ηλικία μόλις 27 ετών.

  Βραβείο ποίησης T.S. Eliot 2017

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ποίηση

  Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου

  Τάσος Λειβαδίτης

  €9.60 €8.70

  “Παγωνιά,
  φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας
  ο άνεμος στροβιλίζει τη σκόνη
  παρασέρνει τ’ αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά
  λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους
  φυσάει
  φυσάει στις καμινάδες στις στέγες κάτω απ’ τις γέφυρες
  φυσάει μες απ’ τα’ αχαμνά σκέλια των κατάδικων που σουλα-
  τσάρουν στα προαύλια των φυλακών
  φυσάει στις ματωμένες κοιλιές των γυναικών που γεννάνε
  έξω απ’ τις κλειστές πόρτες των νοσοκομείων
  φυσάει στις παράγκες στα παραπήγματα στα καπηλειά
  φυσάει κάτω απ’ τα παλιά ανάχτορα

  Μνημόσυνο για τους πεσόντες”

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ποίηση

  Αντιγόνη, μια κόρη μια χώρα

  Ανδριτσάνου Ευαγγελία

  €11.50 €10.50

  
  ήταν εκείνο το στροβίλισμα
  η ζωή έμοιαζε εύκολη    γελοία    ρευστή
  αμέτρητα ζευγάρια πόδια χάραζαν
  πλέγματα από φιγούρες ξέφρενες
  χωρίς αρχή
  χωρίς τέλος
  χωρίς τελειωμό
  
  και τα θύματα του χορού
  οι σπρωγμένοι οι πατημένοι
  οι διαμελισμένοι
  σκόνη ψιλή που κατακάθιζε στις γωνίες
  
  Η καρδιά μου φτερούγιζε κάθε ώρα
  σαν πουλί πιασμένο που ψάχνει να ξεφύγει
  έτρεχα να κρυφτώ σε σκοτεινά δωμάτια
  σε τραβούσα απ’ το χέρι
  
  πώς να με καταλάβεις
  η διέγερση είναι το στοιχείο σου
  ήθελες να με σύρεις πάλι πίσω
  το ίδιο κι η αδελφή μου
  
  μεταξύ σας ματιές γεμάτες νόημα
  –          Δεν ξέρεις να χαίρεσαι, ΑντιγόνηΟ Πατέρας στο υπόγειο
  στον τόπο της αυτοτιμωρίας του
  –          Φύγε μακριά!
  ούρλιαζε όταν πλησίαζα
  πετούσε καταπάνω μου
  το πιάτο του μ’ ό,τι είχε μέσα
  τον έπιανε βήχας, πνιγόταν
  προτιμούσε να μείνει στον τόπο
  παρά να πιει απ’ το χέρι μου νερό
  
  Η Μητέρα τον είχε εγκαταλείψει

  
  οριστικά