Στάλινγκραντ
€30.00
€33.10 €30.00
Ένα νήμα που διαπερνά τη σύγχρονη ελληνική Ιστορία, από την έναρξη της Επανάστασης έως τις ημέρες μας, είναι η «σύγκρουση των ολοκληρώσεων». Μια συνεχής σύγκρουση προτεραιοτήτων ανάμεσα στους στόχους και στις ανάγκες της εθνικής/εδαφικής ολοκλήρωσης, της θεσμικής/συνταγματικής ολοκλήρωσης και της οικονομικής/αναπτυξιακής, αλλά και δημοσιονομικής ολοκλήρωσης.
Το ερμηνευτικό σχήμα της «σύγκρουσης των ολοκληρώσεων» συμπληρώνεται από δύο παράπλευρες σταθερές της πορείας του ελληνικού κράτους τα διακόσια χρόνια της ύπαρξής του. Η πρώτη συνίσταται στη συνύπαρξη δύο αντίρροπων «συμπλεγμάτων» που είναι μονίμως εγκατεστημένα στη νοοτροπία και στην αυτοπρόσληψη της ελληνικής κοινωνίας παρά τις εντυπωσιακές αλλαγές που συντελούνται διαδοχικά στη σύνθεσή της και στο επίπεδο θεσμικής και οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Πρόκειται αφενός μεν για το «σύμπλεγμα τυπολογική ς κατωτερότητας», αφετέρου δε για το «σύμπλεγμα ιδιοσυγκρασιακής ανωτερότητας» σε σχέση με τις χώρες του ευρωπαϊκού κέντρου. Πρόκειται για τις χώρες που συγκροτούν τον ευρωπαϊκό κανόνα, με την Ελλάδα να αποτελεί πάντα μια εξαίρεση που μετατρέπεται σε μια θεωρία και πάντως σε μια ιδεολογία «ελληνικού εξαιρετισμού». Η δεύτερη σταθερά είναι η «εθνική αμφιταλάντευση» μεταξύ Δύσης και Ανατολής, που επιτρέπει σε πολλούς να νομίζουν ή πάντως να ισχυρίζονται ότι, λόγω αυτής ακριβώς της αμφιταλάντευσης ή της διπλής όψης της, η Ελλάδα δικαιούται να αποκλίνει ή να καθυστερεί σε σχέση με το ευρωπαϊκό πρότυπο.
Γιατί αποκαλούσαν τον Γιόζεφ Μένγκελε «Άγγελο του Θανάτου»; Τι πειράματα έκανε στο Άουσβιτς; Πώς έφτασε το όνομά του να συμβολίζει το Ολοκαύτωμα; Πώς κατάφερε να ξεφύγει από τη δικαιοσύνη; Η ιστορία του πιο διαβόητου εγκληματία πολέμου όλων των εποχών γραμμένη από τον άνθρωπο που τον ανακάλυψε, νεκρό, σαράντα χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Ο συγγραφέας, βασιζόμενος σε νέα άγνωστα στοιχεία, παρουσιάζει αναλυτικά τη δράση του Μένγκελε και διηγείται τις προσπάθειες που έγιναν για τον εντοπισμό του και κατέληξαν, το 1985, σε ένα νεκροταφείο στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Με τρόπο που θυμίζει αστυνομικό μυθιστόρημα περιγράφει τη σχολαστική έρευνα που επιβεβαίωσε ότι ο νεκρός ήταν πράγματι ο Μένγκελε.
Όταν στις 11 Απριλίου του 1945 οι Αμερικανοί στρατιώτες απελευθέρωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ, βρέθηκαν μπροστά σε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη: Ανάμεσα στους κρατούμενους υπήρχαν και περισσότερα από χίλια εβραιόπουλα, ηλικίας κάτω των δεκαοκτώ ετών. Τα αγόρια αυτά, που βρίσκονταν υπό την προστασία του αντιστασιακού κινήματος του στρατοπέδου, είχαν βιώσει στο μεγαλύτερο μέρος του Ολοκαυτώματος ακραία πείνα και φριχτά βασανιστήρια, και είχαν γίνει μάρτυρες μιας απίστευτης βαρβαρότητας, ενώ δε γνώριζαν καν αν οι γονείς και οι συγγενείς τους ήταν ζωντανοί ή νεκροί. Ανάμεσά τους ήταν και ο δεκατετράχρονος Πολωνός Ρόμεκ Βάισμαν, ο οποίος είχε επιζήσει δουλεύοντας ως εργάτης-σκλάβος σε ένα γερμανικό εργοστάσιο πυρομαχικών, μα και ο μετέπειτα βραβευμένος με το Νόμπελ Ειρήνης Έλι Βιζέλ. Τα Αγόρια του Μπούχενβαλντ, όπως τα ονόμασαν οι δημοσιογράφοι, είχαν μέσα τους απίστευτο θυμό για τον κόσμο. Διέπρατταν κλοπές, τσακώνονταν μεταξύ τους και έλυναν όλες τους τις διαφορές με τη βία. Λίγοι πίστευαν ότι θα κατάφερναν κάποτε να αποκτήσουν μια φυσιολογική ζωή. Για τον Ρόμεκ και τετρακόσια είκοσι επτά ακόμη αγόρια, όλα άλλαξαν όταν μεταφέρθηκαν σε ένα ίδρυμα επανένταξης στο Εκουί της Γαλλίας, με σκοπό να προσπαθήσουν να αφήσουν πίσω τους τις φριχτές εμπειρίες από τη χειρότερη πλευρά της ανθρωπότητας και να αγκαλιάσουν ξανά τη ζωή. Αυτή είναι η ιστορία τους.
Ο 17ος και ο 18ος αιώνας, σύμφωνα με τη γενική εικόνα που αβίαστα σχηματίζουμε για τον καθένα, φαίνεται να μην έχουν σχεδόν τίποτα κοινό μεταξύ τους. Αρεσκόμαστε να λέμε ότι διαδέχεται ο ένας τον άλλον, χωρίς να μοιάζουν έστω και στο ελάχιστο. Ανάμεσα στην εποχή του Bossuet και σε αυτή του Rousseau, ανάμεσα σε δύο περιβάλλοντα όπου ο ένας έγραψε το Κοινωνικό συμβόλαιο και ο άλλος την Πολιτική εξαγόμενη από την Αγία Γραφή, η αντίθεση εδραιώνεται τόσο εύκολα που έχει γίνει πια κοινότοπη. Δεν θα έπρεπε, ωστόσο, να μας ξαφνιάζει κάπως; Μπορούμε να την αποδεχτούμε χωρίς επαρκείς αποδείξεις; Τίποτα δεν εμφανίζεται αιφνιδίως στην ιστορία των ιδεών: η εποχή που προηγείται εξηγεί αυτή που ακολουθεί, την εμπεριέχει εν σπέρματι.
Το πνεύμα της θρησκευτικής απιστίας κατά τον 18ο αιώνα, η ανάγκη της απρόσκοπτης εξέτασης κάθε ζητήματος, αυτή η ευτολμία της λογικής που δεν γνωρίζει όρια, που ξέρει να συνάγει συμπεράσματα -η έσχατη συγκεφαλαίωση της οποίας είναι η Γαλλική Επανάσταση- όλα αυτά θα παρέμεναν ανεξήγητα χωρίς τα ρεύματα του σκεπτικισμού και της κριτικής ουδετερότητας, της ελεύθερης, ή, όπως λεγόταν, της “ελευθερόφρονος” σκέψης, τα οποία έρχονται από τον 16ο αιώνα και ανοίγουν με προφυλάξεις ένα πέρασμα στον 17ο αιώνα, πότε θορυβώδη και πότε σχεδόν αδιόρατα, πότε σκάβοντας υπογείως και πότε ερχόμενα ξανά στην επιφάνεια.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies έτσι ώστε να μπορούμε να σας παρέχουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία χρήστη. Οι πληροφορίες cookie αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας και εκτελούν λειτουργίες όπως η αναγνώρισή σας όταν επιστρέφετε στον ιστότοπό μας και η βοήθεια της ομάδας μας να κατανοήσει ποιες ενότητες του ιστότοπου θεωρείτε πιο ενδιαφέρουσες και χρήσιμες.
Τα απολύτως απαραίτητα cookie πρέπει να είναι ενεργοποιημένα ανά πάσα στιγμή, ώστε να μπορούμε να αποθηκεύσουμε τις προτιμήσεις σας για τις ρυθμίσεις cookie.
If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Google Analytics για τη συλλογή ανώνυμων πληροφοριών, όπως ο αριθμός των επισκεπτών στον ιστότοπο και οι πιο δημοφιλείς σελίδες.
Η διατήρηση αυτού του cookie ενεργοποιημένου μας βοηθά να βελτιώσουμε τον ιστότοπό μας.
Please enable Strictly Necessary Cookies first so that we can save your preferences!