€18.81
Το «Ποιος το ξέρει; Ποιος το ξέρει;» μιλά για όλους μας. Η Αυτοβιογραφία του συγγραφέα μάς βάζει στη δοκιμασία να συναντήσουμε τον εαυτό μας σε διαφορετικές ηλικίες και μας οδηγεί στη δίνη της Μεγάλης Καταιγίδας που συγκλόνισε τον κόσμο, την Ευρώπη, την Ελλάδα. Η λέξη τραγωδία είναι μικρή.
Γινόμαστε μάρτυρες σε μια εξομολόγηση, δίχως αποσιωπήσεις, με τις απίθανες στιγμές, τα παράλογα, τις ολέθριες ψευδαισθήσεις, τις προσωπογραφίες Ελλήνων και ξένων, ενώ πρωταγωνιστές και κομπάρσοι, αίτιοι και αναίτιοι, κάνουν επιλογές που οδηγούν στον χαμό. Μη βιαστείτε όμως να δικάσετε, να καταδικάσετε ή να αθωώσετε τους Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου με Γ. Παπακωνσταντίνου, Α. Σαμαρά-Ε. Βενιζέλο, Λ. Παπαδήμο και Α. Τσίπρα με Γ. Βαρουφάκη.
Το Ποιος το ξέρει; ταράσσει τις εφησυχασμένες συνειδήσεις, ρίχνει την τελευταία «μποτίλια στο πέλαγος» και σβήνει στη νοσταλγία για τις χαρές, τις εκπλήξεις και τις αγωνίες ενός νέου κόσμου χωρίς, πιθανόν, τη γενιά του συγγραφέα.
Στις 28 Δεκέμβρη του 2008, στις τρεις τα χαράματα, ο μεγαλύτερος φόβος μου έγινε πραγματικότητα: κατά το κοινώς λεγόμενον, τρελάθηκα.
Το μυαλό μου -ο κόσμος μου- γκρεμίστηκε και τη θέση του πήρε μια παντοδύναμη ψύχωση, που σαν παράσιτο με ξενιστή τον ίδιο μου τον εαυτό τρεφόταν και θέριευε με τις παρανοϊκές ιδέες που γεννούσε ασταμάτητα: ήμουν ο νέος Δαλάι Λάμα, ο Φύλακας στη σίκαλη, πληρωμένοι δολοφόνοι παραμόνευαν στο κατόπι μου.
Σ’ αυτό μου το παραλήρημα, ολοζώντανο ακόμα στη μνήμη μου, στη σύντομη νοσηλεία μου και στην κατοπινή, θανατερή μου κατάθλιψη παρέσυρα κι οδήγησα στην απόγνωση όλους τους ανθρώπους της καρδιάς μου, που μ’ έβλεπαν άξαφνα κατακερματισμένο από μιαν ανεξέλεγκτη ψυχική ασθένεια.
Ο ζοφερός Δεκέμβρης του ’08 στη μουδιασμένη Αθήνα. Το ιερό κόκκινο χρώμα. Κι η αυτόχειρας μάνα μου, που χρόνια μετά επιστρέφει από τον Άδη.
Στο βιβλίο αυτό έγραψα όλα όσα θυμάμαι, χωρίς ν’ αλλάξω τίποτα και μην κρατώντας τίποτα κρυφό. Γιατί χάρη σ’ αυτές τις αδιανόητες μέρες κατάφερα, μες στα συντρίμμια του μυαλού μου, να βρω έναν νέο εαυτό και τον δύσκολο δρόμο που οδηγεί στην ψυχική γαλήνη. Κι ενώ η ιστορία μου μοιάζει μοναδική, το τέρας της ψυχικής αρρώστιας και του φόβου που σκορπάει είναι κοινό για όλους μας, όπως και το θηρίο της αγάπης και της κάθε ανθρώπινης δύναμης.
Γιατί η ψυχή μας δεν είναι φτιαγμένη ν’ αρκείται στη δυστυχία.
Αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα.
Το βιβλίο Η Κυρία τραγουδάει τα μπλουζ [Lady Sings the Blues] είναι η συγκλονιστική και χωρίς αναστολές Αυτοβιογραφία της Billie Holiday, αυτής της θρυλικής φωνής της τζαζ και του σουίνγκ. Γεννήθηκε στις 7 Απριλίου 1915 και πέθανε από τα ναρκωτικά στις 17 Ιουλίου 1959 στη Νέα Υόρκη.
«Η Μαμά και ο Μπαμπάς ήταν ακόμη παιδιά όταν παντρευτήκανε. Αυτός ήταν δεκαοχτώ χρονών, εκείνη δεκάξι κι εγώ τριών», είναι η περίφημη φράση με την οποία ανοίγει το βιβλίο. Η Μπίλλυ Χόλιντεϋ μεγάλωσε στο γκέτο, τα πορνεία και τα αναμορφωτήρια της μαύρης Αμερικής. Στην αυτοβιογραφία της, με μια γλώσσα σκληρή και χωρίς συναισθηματισμούς, καταγράφει την περιπετειώδη ζωή της και το ρατσισμό που τη σκίαζε, τις ιστορίες της με τους άντρες, την ανέλιξή της στο χώρο της μουσικής και της σόου μπίζνες καθώς και τα προβλήματα της με τα ναρκωτικά, τις φυλακίσεις και το κυνηγητό της αστυνομίας που την κατέστρεψε. Όλα αυτά λέγονται με την κοφτή και μάγκικη γλώσσα της Χόλιντεϋ, και διαβάζονται σαν να γράφτηκαν μόλις χτες. Είμαστε δίπλα της από το ντεμπούτο της στα κλαμπ του Χάρλεμ και τη συναναστροφή της με αστέρες του σινεμά μέχρι την απαρχή της τραγικής παρακμής της. Παρακολουθούμε τη στιγμή δημιουργίας του σπαρακτικού «Παράξενου φρούτου» (“Strange Fruit”) και άλλων σπουδαίων τραγουδιών της.
Η Μπίλλυ Χόλιντεϋ, με το καταπληκτικό μέταλλο της φωνής της, την ειδική άρθρωση, τον αργόσυρτο ρυθμό και τον μοναδικό τρόπο ερμηνείας της επηρέασε πολύ το στυλ μουσικών της τζαζ. Συνεργάστηκε με μουσικούς όπως οι Benny Goodman, Johnny Hodges, Coleman Hawkins, Ben Webster, Roy Eldridge, συμμετείχε στις ορχήστρες του Count Basie και του Artie Shaw, έπαιξε με τον Duke Ellington, τον Lester Young, τον Buck Clayton, τον Charlie Shavers, τον Oscar Peterson κ.α.
Το βιβλίο μιλάει γενικότερα για το τί σημαίνει να’ σαι φτωχός και μαύρος στην Αμερική, για το πώς φτιαχνόταν η μουσική της τζαζ στις δεκαετίες ’30 -’40 ‒ κλαμπ, περιοδείες, ηχογραφήσεις, εταιρείες, κτλ. ‒ καθώς και για τον τρόπο που μια «αρρωστημένα διεφθαρμένη κοινωνία κυνήγησε αυτή τη μεγαλοφυΐα της τζαζ σ’ ένα αυτοκαταστροφικό αδιέξοδο απ’ όπου δεν υπήρχε διαφυγή».
[Την έκδοση συμπληρώνουν ένας αναλυτικός κατάλογος όλων των ηχογραφήσεων της Μπίλλυ Χόλιντεϋ απ’ τον Albert McCarthy και μία εισαγωγή κι ένας δισκογραφικός οδηγός των διαθέσιμων σήμερα CD από τον DAVID RITZ καθώς και ένα ένθετο με 31 φωτογραφίες.]
Σε μεγάλη ηλικία, λίγο πριν βραβευτεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο Ισαάκ Μπασέβις Σίνγκερ αρχίζει να γράφει την ιστορία της ζωής του, από τα παιδικά και νεανικά του χρόνια στην Πολωνία μέχρι και την οριστική εγκατάστασή του στην Αμερική.
Στο περιβάλλον όπου ανατράφηκε ο Σίνγκερ, ο Θεός δεν ήταν μια έννοια θεωρητική αλλά μια καθημερινή, ζωντανή παρουσία. Για την ύπαρξη του Θεού ο Σίνγκερ δεν έχει ποτέ αμφιβολίες. Ωστόσο, από μικρό παιδί κιόλας, αδυνατεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι ο Θεός αφήνει αθώα πλάσματα να βασανίζονται χωρίς να έχουν κάνει τίποτα κακό. Πώς γίνεται ένας καλός και παντοδύναμος Θεός, που έφτιαξε τον κόσμο κατά τη βούλησή Του, να επιτρέπει μια τέτοια αδικία; Ψάχνοντας για απάντηση, ο Σίνγκερ στρέφεται στη φιλοσοφία, στην επιστήμη, στο μυστικισμό, στη λογοτεχνία. Μέχρι που σιγά-σιγά η απάντηση που φοβόταν του φανερώνεται: τον κόσμο όντως τον έφτιαξε ο Θεός· μόνο που ο Μεγαλοδύναμος είναι ένας Θεός μοχθηρός, που διψάει για αίμα και χαίρεται με τον πόνο των αδύναμων· ο κόσμος είναι ένα σφαγείο φτιαγμένο από έναν στυγερό Δημιουργό.
Μέσα σ’ έναν τέτοιο κόσμο ο Σίνγκερ δεν μπορεί να υπάρξει. Ζει σαν εξόριστος, χωρίς κίνητρο, χωρίς φιλοδοξίες, ένας ζωντανός νεκρός που απλώς λαθροβιώνει. Παραδίνεται στους δαίμονες του κόσμου αυτού, με πρώτο και κύριο τον δαίμονα του έρωτα. Κάνει είδωλό του τη λογοτεχνία, μέχρι που κι αυτή την εγκαταλείπει φτάνοντας στην Αμερική. Σέρνεται τρομαγμένος, ανήμπορος αλλά μονίμως εξεγερμένος, παρατηρώντας τον κόσμο να οδεύει προς την καταστροφή, χωρίς ποτέ να θρηνεί, μα αντίθετα γελώντας βουβά με τη φάρσα τη ζωής.
Υπήρξαν στιγμές που έζησα έξω από τον εαυτό μου’ υπήρξαν στιγμές που έζησα τη ζωή των άλλων. Απ ‘όσα έγραψα σ’ αυτές τις σελίδες θα σκορπίσουν εξάπαντος, πολλά-όπως συμβαίνει με τα δέντρα τον Οκτώβρη και στον καιρό τους με τα σταφύλια-τα κίτρινα φύλλα θα πεθάνουν και τα σταφύλια θα ξαναζήσουν στο ευλογημένο κρασί .Η ζωή μου στάθηκε μια ζωή που φτιάστηκε από όλες τις ζωές: τις ζωές του ποιητή.
Πού πηγαίνει η Μεταπολίτευση; 1 × €9.00
ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΡΤΡΕΤΑ 1 × €6.30
Η Επικούρεια θεωρία 1 × €14.30
Υπήρχε μια πόλη... 1 × €28.00
Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη 1 × €13.00
Τα συμπεράσματα της ιστορίας 1 × €20.00
Κατάλογος απολεσθέντων 1 × €16.20
Το θεώρημα του παπαγάλου 1 × €22.05
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΡΕΥΜΑ 1 × €10.50
Μαρία Κάλλας: Γράμματα και αναμνήσεις 1 × €19.00
Τα πάθη μου στην Ελλάδα 1 × €25.20Υποσύνολο: €183.55
