€18.90
Το «Περί ποιητικής» του Αριστοτέλη είναι το πρώτο έργο που κατέστησε την ποιητική τέχνη αντικείμενο αυτοτελούς και συστηματικής έρευνας. Αποφεύγοντας να ερμηνεύσει και να αποτιμήσει την τέχνη με κριτήρια οντολογικά, ηθικά ή πολιτικά, ο Αριστοτέλης εγκαινιάζει επί της ουσίας έναν νέο κλάδο έρευνας, με τη δική του μεθοδολογία και σκοπό, που διακρίνεται τόσο από την πολιτική και την ηθική όσο και από τη ρητορική. Πιο συγκεκριμένα, ο Αριστοτέλης στο κείμενο που μας απασχολεί διαχωρίζει ρητά την ποίηση από την ιστοριογραφία, αλλά και την πολιτική, στην οποία πρέπει να περιλάβουμε και την ηθική.
(Δίγλωσση έκδοση)
Σε τούτο το βιβλίο αναδεικνύονται οι στιβαρές ρίζες του Όσκαρ Ουάιλντ ως ενός κλασικού φιλολόγου από την Ιρλανδία, προτού ακόμη κατακτήσει τους θεατές με τις κωμωδίες του και το αναγνωστικό κοινό με το σκανδαλώδες Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι. Ο ίδιος είναι περισσότερο γνωστός σε όλους μας για το χιούμορ, την ευφυή ετοιμολογία και την προκλητικότητά του. Σε αυτόν τον ξεχωριστό, δίγλωσσο τόμο συναντούμε τον νεαρό φοιτητή και αρχαιολάτρη Ουάιλντ. Στις Γυναίκες του Ομήρου (1876) τον παρακολουθούμε να ζωγραφίζει με τα δικά του χρώματα τις θηλυκές μορφές της Οδύσσειας και της Ιλιάδας, να θαυμάζει τη Ναυσικά και να παινεύει την Ελένη. Στον Ελληνισμό (1877) η λατρεία του για το κάλλος και η ωραιοπάθεια των αισθητιστών φαίνεται να υποχωρεί μπροστά στην προσπάθειά του να εξετάσει την αντανάκλαση της Ιμπεριαλιστικής Βρετανίας μέσω της αρχαίας Αθήνας και Σπάρτης. Ο Ουάιλντ είχε γράψει και τα δύο δοκίμια κατά την περίοδο των διακοπών του. Νωρίτερα είχε ταξιδέψει στην Ελλάδα και είχε ντυθεί φιλέλληνας αγωνιστής του ’21. Τι σήμαινε όμως για αυτόν ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, τι ακριβώς θαύμαζε σε εκείνον τον κόσμο και τι κράτησε από τις σχετικές σπουδές του στην Οξφόρδη; Τα σπάνια πρωτόλεια ενός εκκολαπτόμενου καλλιτέχνη.
In this celebratory book, we explore the deep roots of the classicist from Ireland before he conquers audiences with his comedies and readers with The Picture of Dorian Gray. Oscar Wilde is best known for his humour, bright wit and grandeur. In this special bilingual volume we meet him as a student and antiquarian. In Women of Homer (1876) he paints his own colourful portraits of Odyssey’s and Iliad’s female characters, still young at the time, admiring Nausicaa and praising Helen. In Hellenism (1877) his worship of beauty and the aesthete’s sensual taste for charm seem to yield while attempting to express the reflection of Imperialist Britain through ancient Athens and Sparta. He wrote these two essays during his holidays. Previously, he had travelled to Greece, and had dressed as a Philhellene fighter of the Greek War of Independence, in Katakolon. What did the ancient Greek civilisation mean to him, what did he admire from that world and what did he treasure from his studies at Oxford? The rare juvenilia of a very promising youth that matured into a renowned artist, translated for the first time into Greek by Ilias Kolokouris.
Όποιος διαβάζει με προσοχή την “Οδύσσεια” αισθάνεται τη μεγάλη απόσταση χώρου και χρόνου από το κείμενό της. Παρά ταύτα, σιγά σιγά αναδύεται η συναίσθηση ότι το ποίημα, ταξιδεύοντας, έρχεται και φεύγει, πλησιάζει και απομακρύνεται, χαμογελώντας άλλοτε με συμπάθεια και άλλοτε με ειρωνεία.
Το σημαντικότερο μεταφραστικό πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση έχει να κάνει με τη μεταρρύθμιση των πρωτότυπου ρυθμού, που είναι συνάμα σταθερός και εναλλασσόμενος. Η σταθερότητα επιβάλλεται από τη συνέχεια της επικής αφήγησης, μετρημένης σε δαχτυλικό εξάμετρο από τον πρώτο ως τον τελευταίο στίχο. Μοιάζοντας με τεράστιο φίδι που, καθώς εξελίσσεται, ποτέ και πουθενά δεν αλλάζει αρθρωτικό σχήμα. Όμως οι, απρόβλεπτοι πολλές φορές, ελιγμοί του παραλλάσσουν τον εξωτερικό σε εσωτερικό τώρα ρυθμό, καθώς η κίνηση του αφηγηματικού λόγου αλλού ευθυγραμμίζεται, αλλού καμπυλώνεται, αλλού επιταχύνεται, αλλού επιβραδύνεται, προσώρας αναστέλλεται. Αυτός ο εσωτερικός ρυθμός του έπους αναζητούσε τη δική του ελευθέρωση, κι έτσι προέκυψε ο απελεύθερος στίχος της μετάφρασης.
Ο αναγνώστης πιάνει στα χέρια του τώρα μια μετάφραση αυτόνομη· δίχως την υποστήριξη του πρωτότυπου κειμένου και των Επιλεγομένων, που κι αυτά με τη σειρά τους αυτονομήθηκαν και κυκλοφορούν σε χωριστό τόμο. Συνάμα διαβάζει μια μετάφραση επιδιορθωμένη, αλλού στα κρυφά, αλλού πιο φανερά. Ψάχνοτας, όπως λέμε, την οριστική μορφή της -όνειρο άπιαστο, παρήγορο όμως και ενθαρρυντικό.
Από το αρχαίο ελληνικό μυθιστόρημα ως τα σύγχρονα λαϊκά παραμύθια, τις ταινίες του Χόλιγουντ και ορισμένους από τους διασημότερους τίτλους βιντεοπαιχνιδιών, η πλοκή σύμφωνα με την οποία ένα αγόρι σώζει ένα κορίτσι (το οποίο συχνά συμπράττει καίρια στην κοινή σωτηρία) για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, βρίσκεται πάντα πολύ ψηλά στις προτιμήσεις του κοινού. Φαίνεται πως ο Ευριπίδης είναι ένας εκ των διαμορφωτών του συγκεκριμένου δραματικού είδους και η Ιφιγένεια στη χώρα των Ταυρίων αποτελεί το πρώτο σωζόμενο φανέρωμά του.
Πρόκειται για μια σπουδή στην προσμονή, την καρτερία, αλλά και την επινοητικότητα, με τη σκηνή να στήνεται σε έναν χωρόχρονο «όπου το θαύμα λειτουργεί ακόμη». ο δε ρυθμός της δράσης εμπεριέχει το παιγνιώδες, το γνήσια τραγικό, την κωμική ελαφράδα, αλλά και την τρομώδη αγωνία. τα ειδολογικά του «ημιτόνια» -τα στιγμιαία περάσματα από την ειρωνεία στη συντριβή αλλά και οι εκτενέστερες μεταπτώσεις από τον πανικό στη θυμηδία- καθιστούν μια παράσταση του μάλλον ακατάτακτου αυτού έργου (που να ανταποκρίνεται στον πλούτο του κειμένου) ένα δύσκολο στοίχημα για τους συντελεστές.
Η παρούσα έκδοση φωτίζει μέσω της εκτενούς εισαγωγής όλες τις πτυχές του έργου (ιστορική, υφολογική, πραγματολογική κ.λπ.), ενώ μέσω της μετάφρασης επιχειρεί να συστήσει εκ νέου στο κοινό την πολύτιμη «μουσική» του πρωτοτύπου.
Το εγχειρίδιο “Η Ρώμη και ο κόσμος της” αναπληρώνει ένα κενό της σχολικής αρχαιογνωσίας, η οποία, χρόνια τώρα, επιμένει στην απόλυτη ελληνική κυριότητά της, απωθώντας με αστόχαστη υπεροψία το μερίδιο των Ρωμαίων στη συγκρότηση και στην παράδοση της κλασικής παιδείας, που αναγνωρίστηκε ως θεμέλιος λίθος των ανθρωπιστικών σπουδών και του ανθρωπισμού στο λεγόμενο δυτικό κόσμο -και όχι μόνον. Η επιστήμη της αρχαιογνωσίας συμπίπτει, ως προς το διπλό αντικείμενό της και τον δίδυμο στόχο της, με την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα. Αν το ελληνικό στοιχείο χρονικά προηγήθηκε και ποιοτικά λειτούργησε ως πρότυπο, η ρωμαϊκή του διαμεσολάβηση εξασφάλισε την πρακτική του εμπέδωση και τη διάδοσή του, έστω με κάποια δόση αυτοκρατορικής επίδειξης και μεγαλαυχίας. Από την άποψη αυτή ο ρωμαϊκός κόσμος αποτελεί δημιουργική αντανάκλαση του ελληνικού κόσμου, κάτοπτρο που διαθλά ακτίνες που υποδέχεται. Αυτή τη συνάντηση των δύο κόσμων (που δεν αποκλείει πολεμικές, πολιτικές, θρησκευτικές, ηθικές και αισθητικές διαφορές) εξελίχθηκε σε γενικότερη πολιτισμική αμοιβαιότητα. Το έγκυρο ιστορικό υλικό παρουσιάζεται σε μορφή σφιχτής, ή χαλαρής αφήγησης, αναλόγως. Εμπλουτίζεται με υπολογισμένες δόσεις μυθοπλασίας. Συχνά δραματοποιείται σε ανταγωνιστικούς διαλόγους. Ο σχολικός διδακτισμός ανακουφίζεται με ευτράπελα ανέκδοτα. Η σχολαστική σοβαροφάνεια εξουδετερώνεται με καταλυτικό χιούμορ. Σήματα της ρωμαϊκής κοσμοκρατορίας παραπέμπουν σε σύγχρονες υπεραντλαντικές φιλοδοξίες. Με δύο λόγια: σε τούτο το εγχειρίδιο η αυστηρή φιλολογία συμφιλιώνεται με την απολαυστική λογοτεχνία. Τελικώς η μακρινή Ρώμη προβάλλεται στο παρόν ως παραδειγματική σύνθεση ομοιότητας και διαφοράς: ελληνικές οι ρίζες, δικός της ο κορμός, ανάμεικτο το φύλλωμα. Δ. Ν. Μαρωνίτης.
Εξήντα χρόνια τρύγος… 1 × €14.94
Η γυναίκα της βιβλιοθήκης 1 × €14.00
Η Δύναμη της Γεωγραφίας 1 × €15.00
Ο πρίγκιπας με το φλιτζανάκι 1 × €13.50
Λησμονία 1 × €13.00
0 εγκέφαλος μας και πώς λειτουργεί 1 × €12.00
Το οχυρό 1 × €13.50Υποσύνολο: €95.94
