ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ
€23.00 €20.70
Η μετάφραση της Iλιάδας από τον Γ. Ψυχουντάκη ολοκληρώνει, έπειτα από τη μετάφραση της Οδύσσειας που εξέδωσε το 1979, την απόδοση του ελληνικού έπους το οποίο αποτελεί το αριστούργημα της παγκόσμιας ποίησης όλων των εποχών. Η μετάφραση αυτή είναι η μόνη που διατηρεί την άνεση και τη μαγεία του ομηρικού λόγου εδώ δεν μιλεί ένας λόγιος μεταφραστής, αλλά ο απλός άνθρωπος που διατηρεί ακέραιο το γλωσσικό ένστικτό του και αναδημιουργεί το ομηρικό έπος όπως το ένιωσε και το αφομοίωσε. Μια μετάφραση με ακρίβεια και ευγένεια, όπου ο κρητικός λόγος του Κορνάρου, η μαντινάδα και το ριζίτικο δένουν με το ομηρικό λόγο, και η ρίμα όχι μόνο δεν νοθεύει το κείμενο, αλλά το πλουτίζει, διατηρώντας το ποιητικό στοιχείο, την ψυχή του ομηρικού πρωτοτύπου.
Σχετικά προϊόντα
- Κλασική Γραμματεία
Ελοΐζα και Αβελάρδος
Τέσσερα γράμματα έρωτα, ματαίωσης και λύτρωσης του 12ου αιώνα€7.70€7.00Ο άτυχος έρωτας του φιλοσόφου Αβελάρδου και της µαθήτριάς του Ελοΐζας τον 12ο αιώνα διατηρήθηκε στη συλλογική µνήµη ως θρύλος χάρη στη λογοτεχνική παράδοση που στους δυο τους είδε τους µοιραίους εραστές που µένουν ενωµένοι ακόµη και µετά τον θάνατό τους, µια αναπαράσταση του αιώνιου έρωτα. Ωστόσο, δεν ήταν λογοτεχνικοί ήρωες· επρόκειτο για πραγµατικά πρόσωπα. Ο Αβελάρδος σφράγισε τη φιλοσοφική και τη θεολογική σκέψη και θεωρείται ο «πρώτος διανοούµενος της νεότερης ιστορίας»· η Ελοΐζα ήταν από τις πιο µορφωµένες γυναίκες της εποχής της. Αγαπήθηκαν µε πάθος, αλλά οι συνθήκες και το κοινωνικό τους περιβάλλον, πανεπιστηµιακό και εκκλησιαστικό, τους επέβαλε τον χωρισµό και τους οδήγησε στη µοναστική ζωή. Στις επιστολές τους αναδεικνύεται η σύγκρουση δύο διαφορετικών θεωριών περί έρωτα, η θεωρία των φιλοσόφων και η θεωρία των κοσµικών. Πρόκειται για εµβληµατικά κείµενα ερωτικού και λυτρωτικού λόγου, που τους κατατάσσουν στους σηµαντικούς συγγραφείς της εποχής τους. Η αλληλογραφία τους, που ενέπνευσε και εξακολουθεί να εµπνέει τη λογοτεχνία και την τέχνη, είναι γραµµένη στα µεσαιωνικά λατινικά και µεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά από τον µεσαιωνολόγο Ν. Ε. Καραπιδάκη, οµότιµο καθηγητή στο Ιόνιο Πανεπιστήµιο. Ο Αβελάρδος (1079-1142) υπήρξε ένας από τους σηµαντικότερους φιλοσόφους της δυτικής σκέψης. Καθηγητής σε διά-φορες σχολές της Γαλλίας και κυρίως στο Παρίσι, έγινε µοναχός µετά από µια σειρά δυστυχιών που τον υπο-χρέω-σαν, εκτός των άλλων, ν’ αποχωριστεί και την αγαπηµένη του σύζυγο Ελοΐζα.
- Κλασική Γραμματεία
Πέρσες
Αισχύλος€10.00€9.00Ο Γλαύκος, στην πραγματεία του για τους μύθους του Αισχύλου, λέει ότι οι Πέρσες διαμορφώθηκαν σύμφωνα με τις Φοίνισσες του Φρύνιχου, καθώς κι εκείνος άρχιζε την τραγωδία με τους ίδιους στίχους: “Των Περσών, που έχουν φύγει για την Ελλάδα”. Αλλά στο έργο του Φρύνιχου τον πρόλογο τον έκανε ένας ευνούχος, ο οποίος ετοίμαζε τους θρόνους στους οποίους θα κάθονταν οι σύμβουλοι της Αυτοκρατορίας, ενώ το έργο του Αισχύλου αρχίζει με την πάροδο του χορού γερόντων προεστών, οι οποίοι κάνουν και τον πρόλογο. Ο Αισχύλος νίκησε στους τραγικούς αγώνες -επί Μένωνος- με την τριλογία Φινεύς -Πέρσαι- Γλαύκος Ποτνιεύς και το σατυρικό δράμα Προμηθεύς Πυρκαεύς. Η τραγωδία εξελίσσεται δίπλα στο μνήμα του Δαρείου και η υπόθεση είναι η ακόλουθη: ο Ξέρξης εκστράτευσε κατά της Ελλάδας· το πεζικό του ηττήθηκε στις Πλαταιές και το ναυτικό του στη Σαλαμίνα· ο ίδιος διέφυγε στη Θεσσαλία και κατάφερε να περάσει στην Ασία. Η πρώτη εκστρατεία των Περσών -του Δαρείου- συντρίφτηκε στον Μαραθώνα και η δεύτερη -του Ξέρξη- στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές.
- Κλασική Γραμματεία
Ομήρου Οδύσσεια
΄Ομηρος€26.90€24.20Όποιος διαβάζει με προσοχή την “Οδύσσεια” αισθάνεται τη μεγάλη απόσταση χώρου και χρόνου από το κείμενό της. Παρά ταύτα, σιγά σιγά αναδύεται η συναίσθηση ότι το ποίημα, ταξιδεύοντας, έρχεται και φεύγει, πλησιάζει και απομακρύνεται, χαμογελώντας άλλοτε με συμπάθεια και άλλοτε με ειρωνεία.
Το σημαντικότερο μεταφραστικό πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση έχει να κάνει με τη μεταρρύθμιση των πρωτότυπου ρυθμού, που είναι συνάμα σταθερός και εναλλασσόμενος. Η σταθερότητα επιβάλλεται από τη συνέχεια της επικής αφήγησης, μετρημένης σε δαχτυλικό εξάμετρο από τον πρώτο ως τον τελευταίο στίχο. Μοιάζοντας με τεράστιο φίδι που, καθώς εξελίσσεται, ποτέ και πουθενά δεν αλλάζει αρθρωτικό σχήμα. Όμως οι, απρόβλεπτοι πολλές φορές, ελιγμοί του παραλλάσσουν τον εξωτερικό σε εσωτερικό τώρα ρυθμό, καθώς η κίνηση του αφηγηματικού λόγου αλλού ευθυγραμμίζεται, αλλού καμπυλώνεται, αλλού επιταχύνεται, αλλού επιβραδύνεται, προσώρας αναστέλλεται. Αυτός ο εσωτερικός ρυθμός του έπους αναζητούσε τη δική του ελευθέρωση, κι έτσι προέκυψε ο απελεύθερος στίχος της μετάφρασης.
Ο αναγνώστης πιάνει στα χέρια του τώρα μια μετάφραση αυτόνομη· δίχως την υποστήριξη του πρωτότυπου κειμένου και των Επιλεγομένων, που κι αυτά με τη σειρά τους αυτονομήθηκαν και κυκλοφορούν σε χωριστό τόμο. Συνάμα διαβάζει μια μετάφραση επιδιορθωμένη, αλλού στα κρυφά, αλλού πιο φανερά. Ψάχνοτας, όπως λέμε, την οριστική μορφή της -όνειρο άπιαστο, παρήγορο όμως και ενθαρρυντικό. - Κλασική Γραμματεία
ΕΥΜΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΑΠΦΙΑΔΗΣ
επιμέλεια: ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ€21.20€19.10Η νουβέλα Ευμένεια και Σαπφιάδης (“Η κομψή ιστορία Το κατ’ Ευμένειαν και Σαπφιάδην, ή και Κατάσκοπος των του κόσμου πραγμάτων την επωνυμίαν είληχεν”), συνθεμένη πιθανότατα ήδη μέσα στον 18ο αιώνα και αντιγραμμένη στον μοναδικό γνωστό χειρόγραφο μάρτυρά της από τον κτήτορά του, Κωνσταντινουπολίτη Κωνσταντίνο Ρωσσέτ(η, -ο), μάλλον πριν από το 1803, αποτελεί έναν παράδοξο όσο και ερεθιστικό συνδυασμό αρχαιόθεμης μυθογραφικής διήγησης για τις διαφορές και τις σχέσεις των δύο φύλων και μιας εύχυμης ανάπλασης του πρώτου τμήματος του δημοφιλέστατου πεζού αναγεννησιακού “Παραμυθιού” (“Favola”) του Machiavelli. Αναδεικνύεται ως ένα εκτενές και ώριμο ερωτογραφικό και σατιρικό έργο της φαναριώτικης λογοτεχνικής πεζογραφίας, που ξεπερνά, σε πολλές πτυχές του, τις προσπάθειες του Σχολείου των ντελικάτων εραστών του Ρήγα Βελεστινλή, της συλλογής Έρωτος αποτελέσματα…, της Ιστορίας ερωτικής… του Γεώργιου Λαπάτη κτλ., ενώ αποφεύγει έξυπνα τον ρητό “διδακτισμό” άλλων, έμμετρων έργων του Διαφωτισμού (όπως, π.χ., των συνθέσεων του Αλ. Κάλφογλου, του Μ. Περδικάρη κ.ά.), για να συγκροτήσει ένα προδρομικό φανέρωμα “κοινωνικής ηθογραφίας”, πριν από τα ομόλογα, μα οψιμότερα, διηγήματα του Βηλαρά και του Ψαλίδα.
Το Ευμένεια και Σαπφιάδης, με επιμέλεια Γ. Κεχαγιόγλου, αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της καινούργιας εκδοτικής σειράς του Ι.Ν.Σ. “Κείμενα της Νεότερης Ελληνικής Λογοτεχνίας” (“ΚΝΕΛ”), που συνεχίζει, χρονικά, τη σειρά “Παλιότερα Κείμενα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας” (“ΠΚΝΛ”) και απευθύνεται επίσης σε σπουδαστές, εκπαιδευτικούς και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Η σειρά έχει στόχο να δώσει χρηστικές φιλολογικές εκδόσεις κειμένων της νεοελληνικής λογοτεχνίας γραμμένων από το τελευταίο τέταρτο του 18ου αι. έως και το τέλος του Μεσοπολέμου (1940). Προτεραιότητα δίνεται σε έργα ανέκδοτα, είτε γνωστά μόνον από παλιότερες μη φιλολογικές εκδόσεις, είτε ανεπαρκώς εκδομένα ως τώρα. Κάθε (εικονογραφημένη με σχετικό εικαστικό υλικό) έκδοση της σειράς περιλαμβάνει Εισαγωγή, το Κείμενο του έργου, Γλωσσάρι και πίνακα κύριων ονομάτων, Επίμετρο με συναφή κείμενα, και Επιλογή βιβλιογραφίας.