Είναι η γλώσσα αυτό που διαχωρίζει τους ανθρώπους από τα άλλα ζώα, όπως έχουν υποστηρίξει πολλοί; Ή μήπως τα ζώα μιλούν τις δικές τους γλώσσες, μεταξύ τους και προς εμάς; Σε αυτό το απρόβλεπτο και διαφωτιστικό βιβλίο η Εύα Μέιερ διερευνά τέτοιου είδους ερωτήματα. Μας μιλά για τον Άλεξ, τον γκρίζο παπαγάλο που ήξερε περισσότερες από εκατό λέξεις, και την Τσέισερ, το τσοπανόσκυλο που είχε ταλέντο στη γραμματική. Μας παρουσιάζει τη Γουάσο, τον χιμπατζή που ανατράφηκε από ανθρώπους μαθαίνοντας τη νοηματική γλώσσα, τον Κόζικ, τον ελέφαντα που μιλούσε στους ανθρώπους στη δική τους γλώσσα ενώ στη θηλυκή σύντροφό του στη γλώσσα των ελεφάντων, και τον Νοκ, τη λευκή φάλαινα που μιμούνταν την ανθρώπινη ομιλία. Επισημαίνει επίσης πως οι σκύλοι είναι ικανοί να ερμηνεύσουν το γρύλισμα των άλλων σκύλων και πως οι πίθηκοι μάρμοζετ μιλούν ο καθένας με τη σειρά του, διδάσκοντας μάλιστα τη συγκεκριμένη δεξιότητα στα παιδιά τους. Οι Γλώσσες των ζώων έρχονται να μας δείξουν ότι η γλώσσα είναι πιο πλούσια και ευρεία από όσο φανταζόμασταν και ότι η ουσιαστική έκφραση δεν προϋποθέτει ανθρώπινες λέξεις.
Το βιβλίο αυτό είναι η λογοτεχνική αποτίμηση της εμπειρίας του συγγραφέα, ο οποίος έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των φυλακισμένων. … Η χώρα των κλουβιών είναι ομοιόμορφη, εκνευριστικά ίδια, φτιαγμένη από τα ίδια υλικά, μπετό και σίδηρο, μέσα και έξω, για να είναι το “έξω” ίδιο με το μέσα. Τεράστιοι τοίχοι, συρματοπλήγματα, μπετοναρισμένα βήματα, σκοπιές φρουρών, όπλα που σημαδεύουν, που απειλούν κάθε σκέψη για απόδραση… … Επισκεπτήριο με τζάμι που χωρίζει τους δύο κόσμους. Ακουμπάς το χέρι σου εκεί που νομίζεις ότι είναι η ελευθερία, προσπαθείς να τη γευτείς, να την πιάσεις. Το χέρι ακουμπά το τζάμι, ενίοτε το ακουμπά και η άλλη πλευρά, τόσο κοντά, απίστευτα μακριά. Σηκώνεις το τηλέφωνο, ακούς τη φωνή, έρχεται πάνω σου, σε αγγίζει, τη χάνεις..
Η δίκη της Χρυσής Αυγής, που ξεκίνησε το 2015 και ολοκληρώθηκε το 2020 με την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης, αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων χρόνων. Στη διάρκειά της αναδείχθηκε η εγκληματική δράση της οργάνωσης, από τις απαρχές της μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Η αγόρευση του Θανάση Καμπαγιάννη, δικηγόρου πολιτικής αγωγής των Αιγύπτιων αλιεργατών, αναδεικνύει τον ναζιστικό χαρακτήρα της οργάνωσης και τη στρατιωτική δομή της, περιγράφει τη δράση των ομάδων κρούσης και τις επιθέσεις κατά μεταναστών και πολιτικών αντιπάλων. Η επιχειρηματολογία και η ρητορική της ένταση την καθιστούν ένα σημαντικό τεκμήριο της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας.
Το βιβλίο αυτό εστιάζει σε δύο εξελίξεις οι οποίες, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, διαμορφώνουν την παγκόσμια πολιτική, οικονομία και κοινωνία. Η μία είναι η άνοδος και η πτώση του νεοσυντηρητικού Σχεδίου για τον Νέο Αμερικάνικο Αιώνα· η άλλη, η ανάδυση της Κίνας ως ηγέτιδας της οικονομικής αναγέννησης της Ανατολικής Ασίας. Στόχος του βιβλίου είναι, αφενός, να προσφέρει μια ερμηνεία της συνεχιζόμενης μετατόπισης του επικέντρου της παγκόσμιας πολιτικής οικονομίας από τη Βόρεια Αμερική στην Ανατολική Ασία υπό το φως της θεωρίας του Άνταμ Σμιθ για την οικονομική ανάπτυξη και, αφετέρου, μια ερμηνεία του Πλούτου των εθνών υπό το φως αυτής της μετατόπισης. Σε μια εποχή όπου οι περισσότεροι στοχαστές που προσέγγιζαν κριτικά την παγκοσμιοποίηση και τοποθετούσαν τον εαυτό τους σε διάφορες παραλλαγές της αριστεράς προέβλεπαν ότι η ένταξη της Κίνας στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα θα σημάνει το γονάτισμα και τη ριζική της αποικιοποίηση, ο Αρίγκι θα πρωτοτυπήσει. Θα διακρίνει έγκαιρα ότι η “στροφή προς την Ανατολή” δηλώνει μια πολύ βαθύτερη μεταβολή στην αρχιτεκτονική του παγκόσμιου συστήματος, σηματοδοτεί τη μετατόπιση του παραγωγικού του κέντρου στη Νοτιοανατολική Ασία και συνακόλουθα σαλπίζει την έλευση μιας εποχής όχι μονοπολισμού αλλά πολυπολικότητας.
Αυτό το βιβλίο επιχειρεί να φωτίσει τη σκηνή της Γεθσημανή σε όλες τις πτυχές της. Γιατί όμως να επιστρέψουμε στη νύχτα της Γεθσημανή; Κυρίως, γιατί να το κάνει αυτό ένας ψυχαναλυτής; Η απάντηση για μένα –ή, καλύτερα, σε μένα τον ίδιο– είναι ξεκάθαρη: Γιατί, μέσω αυτής της σκηνής, το βιβλικό κείμενο μιλάει για τον άνθρωπο με τρόπο ριζοσπαστικό, αγγίζει την ουσία της ανθρώπινης συνθήκης, της συνθήκης «χωρίς Θεό», την ευθραυστότητα του ανθρώπου, την έλλειψή του, την αγωνία του. Οι πληγές της εγκατάλειψης και της προδοσίας, η πληγή του αναπόφευκτου θανάτου δεν είναι, άραγε, οι πιο βαθιές πληγές που καλείται να αντέξει;
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies έτσι ώστε να μπορούμε να σας παρέχουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία χρήστη. Οι πληροφορίες cookie αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησής σας και εκτελούν λειτουργίες όπως η αναγνώρισή σας όταν επιστρέφετε στον ιστότοπό μας και η βοήθεια της ομάδας μας να κατανοήσει ποιες ενότητες του ιστότοπου θεωρείτε πιο ενδιαφέρουσες και χρήσιμες.
Απολύτως Απαραίτητα
Τα απολύτως απαραίτητα cookie πρέπει να είναι ενεργοποιημένα ανά πάσα στιγμή, ώστε να μπορούμε να αποθηκεύσουμε τις προτιμήσεις σας για τις ρυθμίσεις cookie.
If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.
Google Analytics
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Google Analytics για τη συλλογή ανώνυμων πληροφοριών, όπως ο αριθμός των επισκεπτών στον ιστότοπο και οι πιο δημοφιλείς σελίδες.
Η διατήρηση αυτού του cookie ενεργοποιημένου μας βοηθά να βελτιώσουμε τον ιστότοπό μας.
Please enable Strictly Necessary Cookies first so that we can save your preferences!