- ×
Χιλιανός Ποιητής 1 × €18.00
Υποσύνολο: €18.00
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική Ποίηση
των σιωπηλών ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ
ποιήτριες του αρχαίου κόσμου€14.40σε χαιρετώ γιέ της Ηώς·
μου έκανες τη χάρη να σ’ ακούσω
Μέμνονα
να ‘ναι καλά οι Πιερίδες Μούσες –
χάρη σ’ εκείνες τραγουδώ η φιλαοιδός Δαμώτη χάρη επιστρέφοντας
θα ψέλνω με τη λύρα μου τη δόξα σου αιώνια. - Ελληνική Ποίηση
Μερακλίνα Κουκιμπιμπέρισσα Ομπλαντί
€10.80Το δέχομαι
Αν το δεχτώ και απλώσω
τα πόδια μου ξαπλώσω
στην αγκαλιά σου αν δώσω
δίκιο θα με παρηγορήσεις
που γεννήθηκα λάθος;
[Από την έκδοση]Ένας διάλογος-παρτιτούρα, μια κουήρ ελεγεία απόσχισης και αποχωρισμού.
- Δοκίμιο
Χίλιες ερωτικές στιγμές στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
€9.00Μια πρωτότυπη ανθολογία με άξονα τον έρωτα στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, μια μικρή ξενάγηση σ’ ένα τεράστιο έργο που εν πολλοίς παραμένει άγνωστο στο ελληνικό κοινό.
Χίλιες ερωτικές στιγμές μοιρασμένες σε τριάντα ενότητες με μότο μικρά ισοδύναμα από την ελληνική γραμματεία, όπου κάθε ενότητα μπορεί είτε να διαβαστεί σαν μια ποιητική σουίτα ή σαν ένας αντιστικτικός διάλογος είτε να παρασταθεί σαν θεατρικός μονόλογος ή σαν δρώμενο διονυσιακού χορού.
Αβυσσαλέο το ερωτικό πάθος στο έργο του Ισπανού ποιητή, με την υπερθυμία στο χείλος και τον σπαραγμό στο βάθος της αβύσσου ταυτόχρονα, από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης -φωτιά, αέρα, νερό, γη- παράγει το κράμα του φεγγαριού και την άλλη του όψη, το μαχαίρι.
Κυρίαρχος ο αισθησιασμός, και καθαρός από οποιαδήποτε χυδαιότητα ή ποταπή λαγνεία, περιφρουρεί το δικαίωμα της σάρκας να ποθεί και να ποθείται, παράλληλα με το δικαίωμα της ψυχής να αγαπά και να αγαπιέται, αλλά και να παρηγορεί τον ανέφικτο έρωτα.
Χίλιες ποιητικές στιγμές που θα κάνουν πολλές φορές τον αναγνώστη να σκεφτεί για τον Φεδερίκο μας:
«Τι αηδονάκι ήταν αυτό στα ξόβεργα του κόσμου;». - Ελληνική Ποίηση
Μέσα σε ήλιους και φεγγάρια
€9.00Κατάµεστος ανένδοτα τζιτζίκια
και γύρω χρυσογάλανη ερηµιά·
τρελά πετροχελίδονα
θερίζουν ασταµάτητα
τις ξένοιαστες φωνές της γης·
για τους ξυπόλητους κορµούς
λαµπάδιασµα ολότρεµο, βαθύ, ξεθεωµένο —
πηγαίνω τώρα πιο κοντά και μένω.
Προσάναµµα µια λέξη που δε λέγεται —
µα όχι ρέµβη, όχι δίψα, σπίθα, ή μετέωρο·
κάτι απροσµέτρητο υπάρχει
όλβιο, ανεξάντλητο κι ατρόµητο
ή κι οργωµένο απ’ τον ήλιο της καρδιάς,
ηχώ ανεξιχνίαστη, σε κάθε λίκνο χαρισµένη,
και φέρνει διάφανο το θάµβος µέσα µου
σε τούτο τον κατάφωτο πευκώνα
που ξέρω πως δεν έχει τέλος.
