Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Σχετικά προϊόντα
- Γερμανική-Γερμανόφωνη
Βερολινέζικα χρονικά
1920-1933€14.40Το 1920, ο Γιόζεφ Ροτ, ο πιο διάσημος γερμανόφωνος ανταποκριτής της εποχής του, έφτασε στο Βερολίνο. Τα άρθρα του για αυτό επηρέασαν μια ολόκληρη γενιά συγγραφέων, ανάμεσα τους και τον Τόμας Μανν. Αντηχούν τους βίαιους κοινωνικούς και πολιτικούς παροξυσμούς που αδιάκοπα απειλούσαν την εύθραυστη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Ο Ροτ κινήθηκε πίσω από το παραπέτασμα της πιο ξακουστής μητρόπολης της εποχής της τζαζ, όπως δεν έκανε κανένας άλλος Γερμανός συγγραφέας της εποχής του. Έγινε ο χρονικογράφος της ζωής των κατοίκων της που ήταν ξεχασμένοι από όλους: ανάπηροι του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου, Εβραίοι μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη που κατέκλυζαν την πόλη, άστεγοι στα άσυλα, αστοί στα δημόσια λουτρά, όλα τα ανώνυμα πτώματα στα νεκροτομεία, ενώ ταυτόχρονα περιέγραψε τις πιο φαντασμαγορικές όψεις της πρωτεύουσας, τους δημόσιους κήπους και τις μεικτές πισίνες, τα τρένα και τα τραμ, τους ουρανοξύστες και την αναδυόμενη βιομηχανία του θεάματος. Αντιλήφθηκε από τους πρώτους τη διαφαινόμενη απειλή του ναζιστικού κόμματος, που τελικά θα τον οδηγήσει στην αναγκαστική υπερορία. Γι’ αυτό είχε βαλθεί να χαρτογραφήσει το τοπίο της ηθικής χρεοκοπίας και της απατηλής ομορφιάς της πόλης, και να μας δώσει ένα απαράμιλλο πορτραίτο της σε μια στιγμή κομβική για την Ιστορία της.
Ο Ροτ έπιασε το σφυγμό της Ευρώπης αυτών των αβέβαιων ήμερων που προηγήθηκαν της μεγάλης κατάρρευσης μιας ηπείρου και του χαμού ενός ολόκληρου πολιτισμού.
Το τελευταίο συγκλονιστικό κείμενο, “Το Auto-da-fe του πνεύματος”, γραμμένο το 1933, μιλάει ακριβώς για το κάψιμο των βιβλίων από τους Ναζί έξω από το Ράιχσταγκ και την τραγική θέση των συγγραφέων που καταργήθηκε το έργο τους στη μητρική τους γλώσσα.Το βιβλίο αυτό προσφέρει μεγάλη απόλαυση χωρίς να καταφεύγει σε ψευδείς εντυπώσεις ή προκατασκευασμένες σκέψεις. Θα μπορούσα να παραθέσω ξεχωριστά κάθε φράση του για να εκθειάσω την αστείρευτη διαύγειά του, την ακαταμάχητη γοητεία του και την αδιατάραχτη συνοχή του. – Jeffrey Eugenides, New York Times
- Μαρτυριες
Γιατί η μοναξιά μου θεωρείται ασφαλής χώρα
Αγώνες αιτούντων άσυλο και τοπικές αντιδράσεις στο συνοριακό καθεστώς της Χίου (2015-2016)€15.30Αν το 2015 ήταν η χρονιά των μεγάλων «προσφυγικών ροών», των «ανοιχτών συνόρων» και της θερμής υποδοχής σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, το 2016 ήταν η χρονιά που η κατάσταση άλλαξε άρδην. Ορόσημο στάθηκε η περιβόητη «συμφωνία» Ε.Ε.-Τουρκίας. Η αναγνώριση της Τουρκίας ως «ασφαλούς τρίτης χώρας» και η πολιτική των κλειστών συνόρων επέφεραν τον εγκλωβισμό χιλιάδων αιτούντων άσυλο στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Το κλίμα άρχισε να αλλάζει στο περιβάλλον των νησιώτικων κοινωνιών.
Πώς περάσαμε, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, από την πολύμορφη αλληλεγγύη του 2015 στην έξαρση των αντιδράσεων, στην ανάδυση ισλαμοφοβικών τάσεων, αλλά και στην εξαπόλυση ρατσιστικών πογκρόμ; Ποιες δυνατότητες πολιτικής παρέμβασης διανοίγονται στις ρωγμές του αφηγήματος «δεν είμαι ρατσιστής, αλλά…»; Πώς διαπλέκονται οι μηχανισμοί ασφαλείας και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις στη διακυβέρνηση του συνόρου; Και τέλος, ποιος είναι ο ρόλος των αγώνων των ίδιων των αιτούντων άσυλο;
Το παρόν βιβλίο επικεντρώνεται στην αχαρτογράφητη περίπτωση της Χίου και αναζητά απαντήσεις στα επίκαιρα αυτά ερωτήματα μέσα από μία σύνθετη μεθοδολογική προσέγγιση, που περιλαμβάνει συλλογή και ανάλυση δεδομένων από τον τοπικό Τύπο, επίσημες εκθέσεις, ημερολόγια πεδίου, αλλά και εις βάθος συνεντεύξεις με πρόσωπα προερχόμενα από τους κόλπους των αιτούντων άσυλο, των εργαζομένων στο πεδίο και των ντόπιων (τόσο αλληλέγγυων, όσο και αντιδρώντων).
Αντλώντας από το σύγχρονο θεωρητικό οπλοστάσιο των κριτικών μεταναστευτικών και συνοριακών σπουδών, και εισάγοντας έννοιες όπως «συνοριακό καθεστώς», «αυτονομία της μετανάστευσης» και «μεταρατσισμός», επιχειρείται η μετατόπιση της προσοχής στη σκοπιά των ίδιων των προσώπων που βιώνουν καθημερινά τις επιπτώσεις μιας παράλογης και απάνθρωπης μεταναστευτικής πολιτικής. - Bιογραφία
Γιάννης Μπεχράκης
Με τα μάτια της ψυχής€7.11Το όνοµα του Γιάννη Μπεχράκη (1960-2019) είναι άρρηκτα συνδεδεµένο µε τις σηµαντικότερες στιγµές της παγκόσµιας φωτοειδησεογραφίας των τελευταίων δεκαετιών. Μάρτυρας των γεγονότων που συνθέτουν τη σύγχρονη ιστορία και υπερασπιστής εκείνων που την υφίστανται, ο Γιάννης Μπεχράκης ήταν ένας βαθιά στρατευµένος ανθρωπιστής. Κύριο χαρακτηριστικό του ο ρεαλιστικός και ταυτόχρονα ιδεαλιστικός τρόπος καταγραφής της ανθρώπινης τραγωδίας και η συνεχής υπενθύµιση ότι η ελπίδα επιζεί µέσα στη δυστυχία και στην καταστροφή.
Βασισµένο σε σειρά συζητήσεών του µε τον Γιώργο Αρχιµανδρίτη, το βιβλίο “Γιάννης Μπεχράκης – Με τα µάτια της ψυχής” αποτυπώνει µε τρόπο ανάγλυφο τη φιλοσοφία και τον τρόπο σκέψης του πολυβραβευµένου Έλληνα φωτογράφου και µας παραδίδει ατόφια την ποιητική της τέχνης και της ζωής του. - Γερμανική-Γερμανόφωνη
Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ
Η ολοκληρωμένη έκδοση των χειρογράφων της Άννας Φρανκ, χωρίς περικοπές, σε επιμέλεια των Otto H. Frank και Miriam Pressler€14.00Στην πρώτη έκδοση του ημερολογίου της κόρης του, ο Όττο Φρανκ θεώρησε σκόπιμο να αφαιρέσει ορισμένα αποσπάσματα, τα οποία έκρινε ότι, για διάφορους λόγους, δεν έπρεπε να δημοσιευτούν. Μετά το θάνατό του, το Ίδρυμα ‘Αννα Φρανκ της Βασιλείας, ως γενικός κληρονόμος του, αποφάσισε να εκδώσει το ημερολόγιο χωρίς καμιά περικοπή, όπως θα το ήθελε η ίδια η Άννα. Το βιβλίο αυτό είναι η οριστική έκδοση του ημερολογίου της Άννας Φρανκ, χωρίς περικοπές και επιπλέον με ορισμένες προσθήκες και αλλαγές, που είχε κάνει η ίδια, λίγους μήνες πριν από τη σύλληψή της, όταν άκουσε στο ραδιόφωνο ότι γραπτά σαν τα δικά της θα δημοσιεύονταν μετά τον πόλεμο ως μαρτυρίες των απλών ανθρώπων για τη ζωή τους κάτω από τη γερμανική κατοχή στην Ολλανδία. Αλλά το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» δεν είναι μόνο η καταγραφή της καθημερινής τραγωδίας των θυμάτων του ναζισμού. Είναι και η έκφραση των ονείρων και των φόβων μιας κοπέλας, που δε διαφέρουν από τα όνειρα και τις ανησυχίες των εφήβων οποιασδήποτε εποχής και οποιασδήποτε χώρας. Και η Άννα Φρανκ δεν είναι μόνο μάρτυρας της θηριωδίας του ανθρώπου, αλλά και ένα σύμβολο πίστης στη θεμελιώδη καλοσύνη και την ανθρωπιά του. Για τους δύο αυτούς λόγους, το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» θα εξακολουθήσει να είναι ένα πολύτιμο ντοκουμέντο για πολλά χρόνια ακόμα, μια προειδοποίηση κι ένα μήνυμα ελπίδας.
