- ×
Ο πρίγκιπας με το φλιτζανάκι 1 × €13.50 - ×
Υπόθεση 40/61: Η δίκη του Άιχμαν 1 × €13.50
Υποσύνολο: €27.00
Σχετικά προϊόντα
- Μαρτυριες
Γιατί η μοναξιά μου θεωρείται ασφαλής χώρα
Αγώνες αιτούντων άσυλο και τοπικές αντιδράσεις στο συνοριακό καθεστώς της Χίου (2015-2016)€15.30Αν το 2015 ήταν η χρονιά των μεγάλων «προσφυγικών ροών», των «ανοιχτών συνόρων» και της θερμής υποδοχής σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, το 2016 ήταν η χρονιά που η κατάσταση άλλαξε άρδην. Ορόσημο στάθηκε η περιβόητη «συμφωνία» Ε.Ε.-Τουρκίας. Η αναγνώριση της Τουρκίας ως «ασφαλούς τρίτης χώρας» και η πολιτική των κλειστών συνόρων επέφεραν τον εγκλωβισμό χιλιάδων αιτούντων άσυλο στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Το κλίμα άρχισε να αλλάζει στο περιβάλλον των νησιώτικων κοινωνιών.
Πώς περάσαμε, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, από την πολύμορφη αλληλεγγύη του 2015 στην έξαρση των αντιδράσεων, στην ανάδυση ισλαμοφοβικών τάσεων, αλλά και στην εξαπόλυση ρατσιστικών πογκρόμ; Ποιες δυνατότητες πολιτικής παρέμβασης διανοίγονται στις ρωγμές του αφηγήματος «δεν είμαι ρατσιστής, αλλά…»; Πώς διαπλέκονται οι μηχανισμοί ασφαλείας και οι ανθρωπιστικές οργανώσεις στη διακυβέρνηση του συνόρου; Και τέλος, ποιος είναι ο ρόλος των αγώνων των ίδιων των αιτούντων άσυλο;
Το παρόν βιβλίο επικεντρώνεται στην αχαρτογράφητη περίπτωση της Χίου και αναζητά απαντήσεις στα επίκαιρα αυτά ερωτήματα μέσα από μία σύνθετη μεθοδολογική προσέγγιση, που περιλαμβάνει συλλογή και ανάλυση δεδομένων από τον τοπικό Τύπο, επίσημες εκθέσεις, ημερολόγια πεδίου, αλλά και εις βάθος συνεντεύξεις με πρόσωπα προερχόμενα από τους κόλπους των αιτούντων άσυλο, των εργαζομένων στο πεδίο και των ντόπιων (τόσο αλληλέγγυων, όσο και αντιδρώντων).
Αντλώντας από το σύγχρονο θεωρητικό οπλοστάσιο των κριτικών μεταναστευτικών και συνοριακών σπουδών, και εισάγοντας έννοιες όπως «συνοριακό καθεστώς», «αυτονομία της μετανάστευσης» και «μεταρατσισμός», επιχειρείται η μετατόπιση της προσοχής στη σκοπιά των ίδιων των προσώπων που βιώνουν καθημερινά τις επιπτώσεις μιας παράλογης και απάνθρωπης μεταναστευτικής πολιτικής. - Μαρτυριες
Στο ΕΑΤ-ΕΣΑ
Μια μαρτυρία για τα χρόνια της δικτατοριας€12.00Κάθε χρόνο στις 23 Ιουλίου πραγματοποιείται μια σεμνή τελετή στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, άλλοτε τόπο βασανιστηρίων και σήμερα Μουσείο Αντιδικτατορικής Δημοκρατικής Αντίστασης. Στο προαύλιο βρίσκεται η προτομή του Σπύρου Μουστακλή. Πολιτικά κόμματα και φορείς καταθέτουν στεφάνια. Ακολουθεί μια βουβή περιήγηση στον χώρο των κελιών και η εκδήλωση ολοκληρώνεται με μια σύντομη ομιλία.
Έπειτα από τόσες δεκαετίες, ξανάρχεται στο μυαλό το ίδιο ερώτημα: Άξιζε τον κόπο; Μήπως οι διαψεύσεις που ακολούθησαν μας οδηγούν σε μια επανατοποθέτηση; Για μένα, η ανάγκη να γράψω αυτό το βιβλίο λειτούργησε απελευθερωτικά. Η μνήμη δεν είχε ξεθωριάσει, λες και περίμενε να έρθει η ώρα να καταγραφεί εκείνη η “περιπέτεια” που ζήσαμε τότε.
Η ιστορική δράση κρίνεται μέσα στο πλαίσιο των συνθηκών που τη γέννησαν. Η χούντα του 1967-1974 υπήρξε μια ύβρις. Τόσο εγώ όσο και άλλοι θεωρήσαμε ότι δεν μας ταίριαζε να παραμείνουμε αδρανείς απέναντί της. Τώρα όμως, βλέποντας τα πράγματα ύστερα από τόσα χρόνια, εκτιμώ ότι λίγα κάναμε. Έπρεπε να φανούμε ακόμα πιο πείσμονες στον αγώνα μας για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, για τη δημοκρατία, για την πατρίδα και την ελευθερία.
- Ιστορία
Αθώοι μάρτυρες
Παιδικές αναμνήσεις απο τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο€16.00Η ΒΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΣΗΜΑΔΙΑ και αναμνήσεις οι οποίες διαρκούν μια ολόκληρη ζωή για όσους βίωσαν το τραύμα ως παιδιά. Η Μαίριλυν Γιάλομ έζησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο από μακριά, στο προστατευμένο περιβάλλον του σπιτιού της στην Ουώσινγκτον. Στην πορεία της ζωής της όμως ανέπτυξε στενούς δεσμούς φιλίας με ανθρώπους που στάθηκαν λιγότερο τυχεροί, που μεγάλωσαν εν μέσω βομβαρδισμών στην Ευρώπη – στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία, την Αγγλία, τη Φινλανδία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία και την Ολλανδία. Στους Αθώους μάρτυρες, η Γιάλομ συλλέγει τις ιστορίες αυτών των χαρισματικών προσωπικοτήτων και δίνει τον λόγο στη φωνή μιας γενιάς που χάνεται – της τελευταίας γενιάς που θυμάται τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.Η μνήμη είναι εξαιρετικά ευμετάβλητη : Ξεχνάει το μεγαλύτερο κομμάτι του παρελθόντος, διατηρεί ορισμένες ασήμαντες λεπτομέρειες και χρωματίζει την αλήθεια ανάλογα με τις επιθυμίες του ασυνείδητου. Εντούτοις, στο ασφαλές περιβάλλον που δημιούργησε η Μαίριλυν Γιάλομ για τους φίλους της, οι παιδικές αναμνήσεις επανέρχονται με απροσδόκητη ζωντάνια. Το επιβλητικό κολάζ μαρτυριών μας βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα τί σημαίνει να είσαι άνθρωπος, όχι μόνο τότε αλλά και σήμερα. Στους Αθώους μάρτυρες, το τελευταίο και πιο προσωπικό της έργο στο πεδίο της πολιτισμικής Ιστορίας, η Γιάλομ εξετάζει τις μόνιμες επιπτώσεις αυτών των παιδικών βιωμάτων – και διερωτάται αν θα υποχρεώσουμε μια νέα γενιά παιδιών να περάσει τη ζωή της προσπαθώντας να συμφιλιωθεί με τέτοιου είδους αναμνήσεις. - Μαρτυριες
Ένας άντρας
€26.90“Ένα μουγκρητό οδύνης και οργής υψωνόταν στην πόλη, και αντηχούσε ακατεύναστα, ανυποχώρητα, αφανίζοντας κάθε άλλο θόρυβο, τονίζοντας ρυθμικά το μεγάλο ψέμα. Ζει, ζει, ζει! Μουγκρητό που δεν είχε τίποτε το ανθρώπινο. Δεν υψωνόταν από ανθρώπινα όντα, πλάσματα με δυο χέρια και δυο πόδια και μια δική τους συνείδηση, υψωνόταν από ένα τερατώδες και ασύνετο θεριό, το πλήθος, το χταπόδι που το καταμεσήμερο, καλυμμένο από σφιγμένες γροθιές, στρεβλωμένα πρόσωπα, συσπασμένα στόματα, είχε κατακλύσει την πλατεία Μητροπόλεως, έπειτα είχε απλώσει τα πλοκάμια στους παρακείμενους δρόμους φράζοντάς τους, καταβυθίζοντάς τους με την ανηλεή λάβα που στο ορμητικό της πλημμύρισμα καταπίνει κάθε εμπόδιο, ξεκουφαίνοντάς τους με το ζει, ζει, ζει”.
Η Οριάνα Φαλλάτσι, σύντροφος του Αλέκου Παναγούλη τα τελευταία χρόνια της ζωής του, εκδίδει το Ένας άντρας τον Ιούλιο του 1979 στην Ιταλία, τρία χρόνια μετά τον αδόκητο θάνατό του σε ηλικία 36 ετών.
Το βιβλίο γίνεται παγκόσμια επιτυχία, μεταφράζεται σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες. “Είχε πεθάνει αυτός που αγαπούσα και είχα ξεκινήσει να γράφω ένα μυθιστόρημα που θα έδινε νόημα στην τραγωδία” γράφει η Φαλλάτσι. Και σε μια συνέντευξή της δηλώνει: “Διαβάζοντας Προπ, είδα πως η ιστορία του Παναγούλη αντιστοιχούσε στη δομή ενός παραμυθιού: Η μύηση, η περίοδος της μεγάλης δοκιμασίας, η επιστροφή στο χωριό, η τελευταία πρόκληση, η αποθέωση ή ο θάνατος”. Και συμπληρώνει: “Δε λέω ποτέ πως ήταν ήρωας -βεβαίως και ήταν ήρωας, αλλά μου φαίνεται περιοριστικό να το λέω-, ήταν πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα ένας ποιητής, ένας καλλιτέχνης, και ο ηρωισμός του ήταν απόρροια της ποίησής του”.
“Η συνάντηση του Παναγούλη με τη Φαλλάτσι ήταν όπως έπρεπε να είναι, για όλους εμάς που παρακολουθούσαμε. Εκδίκηση της ομορφιάς και της γενναιότητας απέναντι στη Χούντα, η οποία κράτησε έναν χρόνο ακόμα μετά την απελευθέρωση του Παναγούλη και τη γνωριμία τους. Οι φωτογραφίες τους με τις λεζάντες που πληροφορούσαν για τη σχέση τους ήταν θρίαμβος για εμάς που βομβαρδιζόμασταν από τις εικόνες της Χούντας. Πόσο όμορφοι ήταν εκείνοι οι δυο, πόσο άσχημοι όσοι τους κατηγορούσαν”. (Από τον πρόλογο της Άννας Δαμιανίδη στην ελληνική έκδοση)
