Σχετικά προϊόντα

• 

  Διαβάστε περισσότερα

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ξένη πεζογραφία

  Ώσπου οι πέτρες να γίνουν ελαφρύτερες απ’το νερό

  Antunes Antonio Lobo

  Ένας νεαρός ανθυπολοχαγός, ύστερα από είκοσι επτά μήνες στον πόλεμο της Αγκόλας, επιστρέφει στη μητρόπολη φέρνοντας μαζί του ένα ορφανό παιδί. Θα αναθρέψει τον μικρό μαύρο, ο οποίος επέζησε από την καταστροφή του χωριού του και τη σφαγή των δικών του από τον πορτογαλικό στρατό, σαν να ήταν γιος του. Σαράντα χρόνια αργότερα, ο βετεράνος αξιωματικός και η γυναίκα του θα κάνουν τη διαδρομή από τη Λισαβόνα ώς το παλιό οικογενειακό σπίτι, σ’ ένα απομονωμένο χωριό στους πρόποδες του βουνού. Σε τρεις μέρες, σύμφωνα με την παράδοση, θα γίνουν τα χοιροσφάγια. Όπως κάθε χρόνο, η κόρη τους, ο υιοθετημένος γιος τους και η γυναίκα του θα έρθουν για να παρευρεθούν στο γεγονός. Όταν όμως φτάσει εκείνη η μέρα, δεν θα είναι μονάχα το ζώο που θα αδειάσει από το αίμα του. Στα είκοσι τρία κεφάλαια που αποτελούν το βιβλίο, κι ενόσω πλησιάζουμε στη μοιραία κατάληξη των τριών τελευταίων ημερών, ακούμε διαδοχικά τις φωνές των διαφορετικών μελών της οικογένειας, κυρίως εκείνη του πατέρα, που η Αγκόλα “δεν τον αφήνει”, και του υιοθετημένου γιου του. Ο απόμαχος στρατιωτικός ξαναζεί ακατάπαυστα τις φρικαλεότητες του πολέμου: όλες οι φροντίδες της γυναίκας του, που ωστόσο παλεύει κι αυτή μ’ έναν καρκίνο, και οι ομαδικές ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες στο νοσοκομείο δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Όσο για τον γιο του, αυτός ζει έναν άλλο πόλεμο: διαρκώς αντιμέτωπος με την ταυτότητά του ως “Μαύρου”, έχει να αντιπαλέψει τη γενική εχθρότητα και τον πιο χυδαίο ρατσισμό, ακόμα και από τη μεριά της γυναίκας του, που τον περιφρονεί και τον ταπεινώνει. Έπειτα από δεκαετίες ανείπωτων μυστικών, αποκηρυγμένων αναμνήσεων, απωθημένων διερωτήσεων, τι σχέσεις μπορούν να έχουν άραγε ακόμη αυτά τα όντα μεταξύ τους; Στο καινούργιο βιβλίο του Λόμπο Αντούνες, που είναι δηκτικό, απότομο, βίαιο, και ταυτόχρονα τρυφερό και λεπτό, για άλλη μία φορά ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί για να σώσει το τομάρι του – και την ανθρωπιά που διαθέτει.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ξένη πεζογραφία

  Η Όπερα των Νεκρών

  Αουτράν Ντοουράντο

  €18.00 €16.20

  Σε μια μικρή επαρχιακή πόλη του Μίνας Ζεράις, η Ροζαλίνα ζει κλεισμένη σε ένα παλιό αρχοντικό. Πρώτος ξεκίνησε να το χτίζει ο εριστικός συνταγματάρχης Λούκας Προκόπιου, για να το συνεχίσει ο πατέρας της, Ζουάου Καπιστράνου Ονόριου Κότα. Αποκομμένη από ολόκληρη την πόλη, η Ροζαλίνα έχει μόνη συντροφιά την Κικίνα, την υπηρέτριά της που δεν έχει λαλιά, και τα σταματημένα ρολόγια του αρχοντικού. Μέχρι που η άφιξη του Ζουζέ Φελισιάνου ή Ζούκα Πασαρίνιου θα μεταμορφώσει για πάντα την επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα της μοναδικής κληρονόμου της οικογένειας Ονόριου Κότα.

  Το αριστούργημα του Αουτράν Ντοουράντο, μια τραγική, μπαρόκ όπερα με συναρπαστική επιμέλεια λόγου, έχει ενταχθεί στον Κατάλογο Αντιπροσωπευτικών Έργων της Unesco και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα της βραζιλιάνικης λογοτεχνίας του 20ού αιώνα.

  Ο Αουτράν Ντοουράντο (Μίνας Ζεράις, 1926-2012), ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Βραζιλιάνους συγγραφείς, διακρίνεται για το στιβαρό ύφος της γραφής του και το πλήθος λέξεων και εκφράσεων από την ιδιαίτερη πατρίδα του, γεγονός που έχει οδηγήσει σε παραλληλισμούς του έργου του με την μπαρόκ λογοτεχνία. Ο ίδιος έχει δηλώσει ότι «η πλοκή δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία σε ένα μυθιστόρημα. Είναι μόνο ένας τρόπος του συγγραφέα να διασκεδάζει τον αναγνώστη ενώ του κλέβει το πορτοφόλι».

  Έχει λάβει τις σημαντικότερες λογοτεχνικές διακρίσεις για την πορτογαλική γλώσσα, όπως είναι το βραβείο Ζαμπουτί (1982), το βραβείο Καμόες (2000) και το βραβείο Μασάντο ντε Ασίς (2008). Το έργο του χαρακτηρίζεται από επιμελή δομή και ρυθμό, πλοκή που προσιδιάζει σε τραγωδία και χαρακτήρες που συχνά είναι μοναχικοί και δέσμιοι προσωπικών ιστοριών του παρελθόντος. Ανάμεσα στις κύριες λογοτεχνικές επιρροές του ξεχωρίζει ο Φώκνερ.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ξένη πεζογραφία

  Δεν έχω ανάσα

  Luiz Schwarcz

  Η ιστορία μιας σύντομης παιδικής ηλικίας και μιας μακράς κατάθλιψης

  €14.40 €12.96

  Mε μοναδική τρυφερότητα και ευαισθησία, ένας από τους σημαντικότερους Βραζιλιάνους εκδότες αφηγείται τι σημαίνει να ζεις στη σκιά ενός κληρονομικού τραύματος. Μια οικογενειακή ιστορία απώλειας, θανάτου και αποσιώπησης μέσα στον διηνεκή απόηχο του Ολοκαυτώματος.

  Ως παιδί, ο ουγγρικής καταγωγής Λουίζ Σβαρτς γνώριζε ελάχιστα πράγματα για τον παππού του. Μεγαλώνοντας θα μάθαινε πως είχε διατάξει τον πατέρα του, Αντρέ, να πηδήξει από το τρένο που τους μετέφερε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου ο ίδιος βρήκε φρικτό τέλος. Μέχρι τότε γνώριζε μόνο πως ο πατέρας του ήταν ένας δυστυχισμένος άνθρωπος. Πως η μελαγχολία του κάλυπτε το σπίτι τους. Παρά το βαρύ πέπλο αυτής της θλίψης, ο Λουίζ κατάφερε να γίνει ένας τρομερά επιτυχημένος εκδότης γεμίζοντας την οικογενειακή σιωπή με βιβλία. Μέχρι τη στιγμή που, στο απόγειο της καριέρας του, κατέρρευσε.

  Ζωντανεύοντας αυτές τις οικογενειακές αναμνήσεις με συγκινητική ειλικρίνεια, ο Σβαρτς περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο η κατάθλιψη και το προσωπικό ή οικογενειακό τραύμα μπορούν να στοιχειώσουν τον οποιονδήποτε ψυχισμό. Ακόμα και ατόμων που μοιάζουν ευτυχισμένα ή επιτυχημένα.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ξένη πεζογραφία

  Πνοή Ζωής

  Κλαρίσε Λισπέκτορ

  Σφυγμοί

  €14.00 €12.60

  Ένας συγγραφέας συζητά με τον χαρακτήρα που μόλις δημιούργησε εμφυσώντας του πνοή ζωής, την Άνζελα Πραλίνι. Μέσα από αυτόν τον αδιέξοδο διάλογο, στον οποίο αναμειγνύονται λυρικά ξεσπάσματα, σκέψεις για τη φύση της συγγραφής, φιλοσοφικοί και θεολογικοί στοχασμοί, η Άνζελα αποκτά σταδιακά αυτοσυνείδηση και απελευθερώνεται από τον δημιουργό της. Το τελευταίο έργο της Κλαρίσε Λισπέκτορ που δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό της δεν είναι ούτε μυθιστόρημα ούτε δοκίμιο, αλλά μια μεταμυθοπλαστική διερεύνηση των όρων της καλλιτεχνικής δημιουργίας που συμπυκνώνει την προβληματική όλου της του έργου: την αναπάντεχη όψη των απλών πραγμάτων, την έμφυλη διάσταση της γλώσσας, την αδυναμία της επικοινωνίας, τη μοναξιά, το φόβο του θανάτου.