Ο ενήλικος κόσμος
€10.00 €9.00
Θεωρούσαμε ότι αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου ήταν να μπορεί να σχεδιάζει την επαγγελματική και την προσωπική του ζωή. Κάτι τέτοιο ανήκει στο παρελθόν. Η ανάγκη των περιστάσεων μας έφερε σε μια κατάσταση όπου πρέπει να σταματήσουμε να «αγωνιούμε για το αύριο» (Μτ 6:34). […] Το να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε για χάρη της επόμενης γενιάς, παρότι είμαστε έτοιμοι να φύγουμε οποιαδήποτε μέρα χωρίς φόβο ή ανησυχία – αυτό, στην πράξη, είναι το πνεύμα στο οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε. Δεν είναι εύκολο να είσαι γενναίος και να κρατάς αυτό το πνεύμα ζωντανό, αλλά επιβάλλεται να το κάνεις.
Έχουμε μάθει πια να βλέπουμε τα μεγάλα γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας από τα χαμηλά, από τη σκοπιά των απόκληρων, των υπόπτων, των κακοποιημένων, των αδύναμων, των καταπιεσμένων και των συκοφαντημένων -εν συντομία, από τη σκοπιά όσων υποφέρουν. Το σημαντικό είναι ότι δεν θα έπρεπε ούτε η πίκρα ούτε ο φθόνος να μας αποκαρδιώσουν αυτή την περίοδο, ότι θα έπρεπε να αντικρίζουμε με καινούργια ματιά τα μεγάλα και τα μικρά, τη θλίψη και τη χαρά, τη δύναμη και την αδυναμία, ότι η αντίληψή μας περί γενναιοδωρίας, ανθρωπιάς, δικαιοσύνης και ελέους θα έπρεπε να γίνει σαφέστερη, πιο ελεύθερη, λιγότερο υστερόβουλη.
Σχετικά προϊόντα
- Δοκίμιο
ΜΟΝΟΣ ΠΡΟΣ ΜΟΝΟΝ
Festugière, Andre Jeanδιαλέξεις για την προσωπική θρησκεία των Ελλήνων€19.50€17.10Σ’ αυτό το αγέραστο βιβλίο ―μια σειρά διαλέξεων στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ απευθυνόμενων σε μη ειδικούς―, ο Αντρέ-Ζαν Φεστυζιέρ, ένας απ’ τους διαπρεπέστερους ιστορικούς της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας και θρησκείας, αναδεικνύει μια παραγνωρισμένη, αν και θεμελιώδη, όψη της πνευματικής ζωής των αρχαίων Ελλήνων: την προσωπική, αδιαμεσολάβητη σχέση του πιστού με τον θεό του, έξω από το πλαίσιο της δημόσιας λατρείας: ψυχή προς ψυχή, καρδιά προς καρδιά, «μόνος προς μόνον».
Αντλώντας παραδείγματα απ’ όλο το εύρος της αρχαιοελληνικής γραμματείας ―από τα ομηρικά έπη μέχρι την ύστερη αρχαιότητα―, ο Φεστυζιέρ δείχνει τους αρχαίους Έλληνες να αντιμετωπίζουν τους θεούς τους όχι σαν σύμβολα αισθητικά αλλά σαν ζωντανές υπάρξεις. Τους βλέπουμε να διψούν και να πεινούν για το θείο· να νιώθουν ότι οι θεοί τούς νοιάζονται· και να προσεύχονται στον θεό τους με τον τρόπο που απευθύνεσαι σ’ έναν φίλο.
Ο Ιππόλυτος του Ευριπίδη βρίσκει την ευτυχία στο πλευρό της αγαπημένης του Άρτεμης. Στον Αισχύλο και τον Σοφοκλή, η βαθιά απαισιόδοξη αίσθηση της ζωής εξισορροπείται από μια ακλόνητη πίστη στη δικαιοσύνη του Δία. Με τον Πλάτωνα διατυπώνεται το μεγάλο όραμα της φυγής προς το θείο και της ομοιώσεως μαζί του. Στους Στωικούς, πάλι, αρθρώνεται η ιδέα της ελεύθερης συγκατάθεσης σ’ ένα θεϊκό σχέδιο που υπερβαίνει τα επιμέρους άτομα κι αγκαλιάζει ολόκληρη την οικουμένη. Με το μεγάλο ρεύμα του αρχαίου αναχωρητισμού, ο άνθρωπος αποσύρεται απ’ την κοινότητα για να βρεθεί κοντά στον θεό, ενώ στην ελληνορωμαϊκή εποχή συναντάμε την ολοκληρωτική αφοσίωση σ’ έναν θεό σωτήρα κι ελευθερωτή που απευθύνει προσωπικό κάλεσμα στον λάτρη του. Τέλος, στα μεγάλα φιλοσοφικοθεολογικά συστήματα της ύστερης αρχαιότητας κυριαρχεί το μυστικό ταξίδι της ανάβασης της ψυχής στον θεό και της άρρητης ένωσης μαζί του.
- Θρησκειολογία
ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΗΧΗΣΕΙΣ
ΣυλλογικόΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΖΙΛ ΝΤΕΛΕΖ€28.00€25.20Ο συλλογικός αυτός τόμος προσφέρει στους αναγνώστες μια πρώτη προσέγγιση του έργου του Ζιλ Ντελέζ και, επισημαίνοντας τα κύρια σημεία του πρωτοποριακού του έργου, εκτυλίσσοντας και ερμηνεύοντας τις βασικές έννοιες του και υπογραμμίζοντας την ικανότητά του να επεμβαίνει με επιτυχία σε τρέχοντα προβλήματα, ευελπιστεί ότι θα καταστήσει την πρόσβαση στο έργο του Γάλλου φιλοσόφου ευκολότερη. […]
Ο Ντελέζ υποστήριξε ότι η φιλοσοφία είναι μια συνεχής παραγωγή εννοιών που αποβλέπουν στην αβέβαιη επιβολή μιας κάποιας συνοχής σ’ ένα χάος που ο ίδιος προτιμούσε να προσομοιάζει περισσότερο με το άπειρο του Εμπεδοκλή και λιγότερο με το κενό ή με το μηδέν. Απαιτούσε πολλά και δύσκολα από τον δημιουργό-φιλόσοφο, ζητώντας του κάθε φορά να τοποθετείται μπροστά στο άγραφο χαρτί του σαν σ’ έναν καμβά ζωγραφικής, με πρώτο του μέλημα το σβήσιμο και την εξαφάνιση των κλισέ και των ετοιμοπαράδοτων της δόξας και της κοινής λογικής που έργο τους είναι σε κάθε εποχή να εμποδίζουν τη δημιουργία. Τους ζητούσε να κατασιγάσουν μέσα τους και γύρω τους τη φλυαρία που η επικρατούσα επικοινωνιακή ιδεολογία ενθαρρύνει και να επιλέξουν την έρημο της σκέψης και της γραφής – μια έρημο που παρ’ όλ’ αυτά δεν παύει να διασχίζεται από κοπάδια και φατρίες. Μας διαβεβαίωνε πως το αποτέλεσμα αυτών των επιλογών δεν είναι η αφασία αλλά μάλλον η κοσμογόνα γλωσσοπλαστία του «πλάγιου λόγου». Και οσάκις του ζητούσαμε να μας δώσει εχέγγυα για την αποτελεσματικότητα αυτής της γλωσσοπλαστίας, μας έφερνε μπροστά στις «ενδιαφέρουσες» και «αξιοσημείωτες» έννοιες που μόλις είχε δημιουργήσει και στη δυνατότητά τους να επέμβουν στα προβλήματά μας ή, πράγμα που είναι το ίδιο, στη δυνατότητά τους να κάνουν τα πολλά και διαφορετικά προβλήματά μας να συνηχούν παραγωγικά. Est enim verum index sui. Θα ήθελα λοιπόν τούτος ο τόμος να είναι ένας χαιρετισμός και μια ευχαριστία στον Ντελέζ, τον αξέχαστο δάσκαλο που βάδισε στα χνάρια του Σπινόζα.
Επιμέλεια: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΝΤΑΣ - Θρησκειολογία
Ο νάνος της Θελογίας και η κούκλα της Ιστορίας
Mario TrontiΗ θεολογία ως γλώσσα της πολιτικής. Ένας αναστοχασμός πάνω στη σκέψη των Καρλ Σμιτ, Βάλτερ Μπένγιαμιν και Γιάκομπ Τάουμπες€13.78€12.40Η πολιτική θεολογία είναι απαραίτητο ερμηνευτικό εργαλείο για την κατανόηση του 20ού αιώνα. Δεν τη γέννησε ο αιώνας, αλλά την έκανε να ζήσει ή να αναβιώσει, συνέβαλε στο να καταστεί βιωμένη σκέψη, σκέψη ενσαρκωμένη στην Ιστορία, η οποία διαμέσου αυτής ανυψώθηκε σε μεγάλη Ιστορία. […]
Σήμερα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το θεολογικό-πολιτικό για να αποκωδικοποιήσουμε την περίοδο κρίσης της πολιτικής, που διανύουμε. Η αναδρομή στην ιστορία του προβλήματος είναι πολύ χρήσιμη, ώστε να το κατανοήσουμε. Ασφαλώς δεν χρησιμεύει για να υπερβούμε το παρόν, επομένως για να βγούμε από την κρίση. Ωστόσο, το να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα σημαίνει ήδη, ως έναν βαθμό, ότι τη μετασχηματίζουμε. Για να παραφράσω έναν συγγραφέα που αποτελεί σημείο αναφοράς μου, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω για να μπορέσουμε να κάνουμε δύο βήματα εμπρός.
Σε αυτό το βιβλίο ο Μάριο Τρόντι ξετυλίγει τον μίτο που συνδέει τον Καρλ Σμιτ, τον Βάλτερ Μπένγιαμιν και τον Γιάκομπ Τάουμπες, τρεις διανοητές που άφησαν το δικό τους ιδιαίτερο αποτύπωμα στον 20ό αιώνα, μέσα από τον διαφορετικό -και συμπληρωματικό τρόπο- που προσέγγισαν την πολιτική θεολογία για να αναστοχαστεί πάνω στο παρόν και στην ανάγκη μιας νέας ουτοπικής σκέψης στη «σημερινή εποχή των δυστοπιών». - Δοκίμιο
Ο θάνατος του Θεού
Thomas J.J. Altizer, Charles Ι. Glicksberg, Carol Langford, Kenan Malik, Lissa McCulloughΑπό τον Διαφωτισμό μέχρι την εποχή μας€11.70€10.50…Μήπως δεν νιώθετε την ψύχρα του κενού στα πρόσωπά σας; Δεν έχει αρχίσει, αλήθεια, να κάνει
όλο και πιο κρύο; Και οι νύχτες που έρχονται δεν είναι ολοένα και πιο σκοτεινές; Ο Θεός είναι νεκρός.
Ο Θεός έχει πεθάνει. Και είμαστε εμείς οι δολοφόνοι του. Δολοφόνοι μες στους δολοφόνους, πώς θα
παρηγορηθούμε; Ό,τι ιερότερο, ό,τι ισχυρότερο διέθετε αυτός ο κόσμος έως τώρα μάτωσε μέχρι
θανάτου κάτω απ’ τα μαχαίρια τα δικά μας. Ποιος μπορεί να μας ξεπλύνει από αυτά τα αίματα; Σε
ποιο νερό μπορούμε να καθαριστούμε; Ποιες τελετές εξιλαστήριες, ποιες ιερές τελετουργίες θα
πρέπει να ανακαλύψουμε για μας; Η μεγαλοσύνη αυτής της πράξης δεν μας υπερβαίνει; Και μόνο για
να γίνουμε άξιοί της, δεν πρέπει πια να γίνουμε θεοί εμείς οι ίδιοι;
ΦΡΗΝΤΡΙΧ ΝΙΤΣΕ
Αν καμία υπερφυσική δύναμη δεν ελέγχει τις λειτουργίες του σύμπαντος, αν το κακό δεν τιμωρείται
και το καλό δεν ανταμείβεται στη μετά θάνατον ζωή από κάποιο σύστημα θείας λογιστικής, τότε οι
σκεπτόμενοι άνθρωποι, όπως επισήμανε με πάθος ο Ντοστογιέφσκι, θα θεωρήσουν ότι τα πάντα
επιτρέπονται – πράγμα που στην πραγματικότητα δεν απέχει πολύ από την αλήθεια.
Αναγνωρίζοντας τη μοναξιά τους στο σύμπαν, θα αναγκαστούν να αναλάβουν οι ίδιοι όλη την ευθύνη
για τη χάραξη του πεπρωμένου τους επί γης. Ο Νίτσε, στη Χαρούμενη επιστήμη, είχε κρούσει το
χαρμόσυνο σήμαντρο της απαλλαγής από τα ασκητικά ιδεώδη, τον θρίαμβο επί του χριστιανικού
Θεού. Ο άνθρωπος δεν βλέπει πια τη Φύση σαν απόδειξη της καλοσύνης του Θεού ή την Ιστορία σαν
αποτύπωση της λειτουργίας μιας ηθικής τάξης. Ο άνθρωπος τώρα πασχίζει να γίνει κύριος του εαυτού
του.
ΤΣΑΡΛΣ Ι. ΓΚΛΙΞΜΠΕΡΓΚ
