Μερακλίνα Κουκιμπιμπέρισσα Ομπλαντί
€12.00 €10.80
Το δέχομαι
Αν το δεχτώ και απλώσω
τα πόδια μου ξαπλώσω
στην αγκαλιά σου αν δώσω
δίκιο θα με παρηγορήσεις
που γεννήθηκα λάθος;
[Από την έκδοση]
Ένας διάλογος-παρτιτούρα, μια κουήρ ελεγεία απόσχισης και αποχωρισμού.
Διαθεσιμότητα: 2 σε απόθεμα
Σχετικά προϊόντα
- Ελληνική
Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου
Τάσος Λειβαδίτης€9.60€8.70“Παγωνιά,
φυσάει στους έρημους δρόμους της πολιτείας
ο άνεμος στροβιλίζει τη σκόνη
παρασέρνει τ’ αποτσίγαρα τα σύννεφα τα χαρτιά
λίγοι μοναχικοί διαβάτες περνάνε βιαστικοί στους δρόμους
φυσάει
φυσάει στις καμινάδες στις στέγες κάτω απ’ τις γέφυρες
φυσάει μες απ’ τα’ αχαμνά σκέλια των κατάδικων που σουλα-
τσάρουν στα προαύλια των φυλακών
φυσάει στις ματωμένες κοιλιές των γυναικών που γεννάνε
έξω απ’ τις κλειστές πόρτες των νοσοκομείων
φυσάει στις παράγκες στα παραπήγματα στα καπηλειά
φυσάει κάτω απ’ τα παλιά ανάχτοραΜνημόσυνο για τους πεσόντες”
- Ποίηση
ΒΑΡΔΑ ΦΟΥΡΝΕΛΟ
ΗainidesΠόνημα μετανεωτερικής οντολογικής προσέγγισης αποκλινουσών κατηγοριών.€20.00€18.009 έμμετρα αμετροεπή τραγουδιηγήματα και 1 ταινία τυφλού κινηματογράφου (βιβλίο και 2 CD)
Η μουσική συναντά την ποίηση, τη φιλοσοφία, το σινεμά. Και οι τέσσερις διώκονται για παράνομη συνάθροιση εν μέσω καραντίνας, διατάραξη της κοινής ησυχίας, διασάλευση της κοινωνικής έννομης τάξης, σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης με σκοπό την κατάλυση του πολιτεύματος και πλείστα άλλα κακουργήματα. Όσες καρδιές συλληφθούν να κρύβουν τους εν λόγω επικηρυγμένους παρανόμους, θα καταδικάζονται διά συνοπτικών διαδικασιών σε ισόβια παιδικότητα.
ΒΑΡΔΑ ΦΟΥΡΝΕΛΟ!
- Ελληνική
Μέσα σε ήλιους και φεγγάρια
Μπουρναζάκης Κώστας€10.00€9.00Κατάµεστος ανένδοτα τζιτζίκια
και γύρω χρυσογάλανη ερηµιά·
τρελά πετροχελίδονα
θερίζουν ασταµάτητα
τις ξένοιαστες φωνές της γης·
για τους ξυπόλητους κορµούς
λαµπάδιασµα ολότρεµο, βαθύ, ξεθεωµένο —
πηγαίνω τώρα πιο κοντά και μένω.
Προσάναµµα µια λέξη που δε λέγεται —
µα όχι ρέµβη, όχι δίψα, σπίθα, ή μετέωρο·
κάτι απροσµέτρητο υπάρχει
όλβιο, ανεξάντλητο κι ατρόµητο
ή κι οργωµένο απ’ τον ήλιο της καρδιάς,
ηχώ ανεξιχνίαστη, σε κάθε λίκνο χαρισµένη,
και φέρνει διάφανο το θάµβος µέσα µου
σε τούτο τον κατάφωτο πευκώνα
που ξέρω πως δεν έχει τέλος.