Κανένα προϊόν στο καλάθι σας.
Πίσω στην Αρχική
Μάνη
€15.00
Καθετί στην Ελλάδα σε απορροφά και σε ανταμείβει. Δεν υπάρχει βράχος ή ρυάκι δίχως μια μάχη ή έναν μύθο, ένα θαύμα, μια δεισιδαιμονία? και τα λόγια και τα συμβάντα, σχεδόν όλα παράξενα ή αξιομνημόνευτα, πυκνώνουν γύρω από τη στράτα του ταξιδιώτη, σε κάθε του βήμα.
Η Μάνη, στη νοτιότερη χερσόνησο της Ευρώπης, είναι μια από τις πιο άγριες κι απομονωμένες περιοχές στην Ελλάδα. Αποκομμένη από την επιβλητική οροσειρά του Ταΰγετου και αποκλεισμένη από το Αιγαίο και το Ιόνιο Πέλαγος, διατηρεί ζωντανή τη σχέση με το αρχαίο παρελθόν, περισσότερο απ’ ό,τι με το παρόν.
Μια περιήγηση σε αυτή την απείθαρχη και πλούσια σε ιστορία και παραδόσεις περιοχή, με οδηγό τον μεγαλύτερο ταξιδιωτικό συγγραφέα της εποχής μας.
Σχετικά προϊόντα
- Ταξιδιωτική λογοτεχνία
Ατέλειωτος δρόμος
Από τις Σιδηρές Πύλες του Δούναβη ως τον Άθω€13.00Ο σερ Πάτρικ Λη Φέρμορ, «κυρ Μιχάλης» για τους Μανιάτες φίλους του, θεωρείται ο μεγαλύτερος ταξιδιωτικός συγγραφέας της εποχής μας και μια θρυλική φυσιογνωμία που συνέδεσε τη ζωή του με την Ελλάδα. Οι περιπλανήσεις του ξεκινούν από την ηλικία των 18 ετών, το 1933, όταν αντί να ακολουθήσει τη στρατιωτική σταδιοδρομία για την οποία τον προόριζαν, πέρασε τη Μάγχη και ξεκίνησε να διασχίσει την Ευρώπη με τα πόδια, με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Υποκινημένος από την ασίγαστη περιέργειά του για τον κόσμο, πραγματοποίησε αυτό το μυθικό κατόρθωμα, περνώντας από διάφορες δοκιμασίες. Τις εμπειρίες του από το ταξίδι αυτό καταγράφει σε μια τριλογία που χρειάστηκε μια ζωή για να γραφτεί. Ο πρώτος τόμος Η εποχή της δωρεάς περιγράφει το ταξίδι από την Ολλανδία μέχρι την ουγγρική μεθόριο· ο δεύτερος τόμος Ανάμεσα στα δάση και τα νερά το ταξίδι από τη Βουδαπέστη ως τις Σιδηρές Πύλες του Δούναβη και ο ανά χείρας τόμος είναι ο τρίτος, αυτός που ολοκληρώνει το οδοιπορικό του και κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο του Πάτρικ Λη Φέρμορ, σε επιμέλεια των Κόλιν Θέμπρον και Άρτεμις Κούπερ.
- Ταξιδιωτική λογοτεχνία
Ο βασιλεύς των ορέων
€14.00Το εμβληματικό έργο του γάλλου περιηγητή για τη ληστοκρατία και την Ελλάδα του 19ου αιώνα.
Στο θέατρο σκιών του ηττημένου ηρωισμού η Ληστεία που έζησε στιγμές δόξας τον 19ο αιώνα κατέχει περίοπτη θέση. Την επάνδρωναν οι πρώην κλέφτες και αρματολοί που δεν δέχθηκαν να ενταχθούν στην οργάνωση του νέου κράτους. Παλικάρια με τις φουστανέλες τους και τις ψείρες τους που ζούσαν φορολογώντας το κράτος από το οποίο δεν δέχονταν να φορολογηθούν. Αυτούς ανεβάζει στη σκηνή ο Αμπού με το μικρό αριστούργημα που κρατάτε στα χέρια σας. Ο Χατζησταύρος και ο μικρός στρατός που διατηρεί στην Αττική απαγάγουν πλουσία Αγγλίδα και την κόρη της, καθώς και πτωχό Γερμανό βοτανολόγο για να ζητήσουν λύτρα για την απελευθέρωσή τους. Αυτή είναι η δουλειά τους, και η δουλειά τους πάει καλά. Ο Χατζησταύρος ο οποίος έχει κερδίσει επαξίως τον τίτλο του «Βασιλιά των ορέων» έχει συγκεντρώσει σημαντικά κεφάλαια στην Αγγλία, στον οίκο συγγενούς της κυρίας Σίμσονς την οποία έχει απαγάγει. Πρώτης τάξεως υλικό για κωμωδία παρεξηγήσεων.
Πρώτης τάξεως υλικό για τη σαρκαστική πένα του Εντμόντ Αμπού ο οποίος μέσα από την αφήγηση της αιχμαλωσίας τους και της απελευθέρωσής τους φτιάχνει την προσωπογραφία της Ελλάδας. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της; Είναι μια χώρα η οποία υποτίθεται έχει εξαφανίσει τη ληστεία από την επικράτειά της, όπου όμως η χωροφυλακή συνεργάζεται με τους ληστές οι οποίοι υποτίθεται δεν υπάρχουν. Είναι μια χώρα όπου οι ληστές είναι λαοφιλείς. Είναι μια χώρα όπου ο αρχιληστής όχι μόνον αποδεικνύεται επιτυχημένος επιχειρηματίας, αλλά στο τέλος καταφέρνει να γίνει και διεκδικητής της θέσης του υπουργού Δικαιοσύνηςαπό τον πρόλογο του Τάκη Θεοδωρόπουλου
- Λογοτεχνία
Ειλικρίνεια και αυθεντικότητα
Η ζωή των ιδεών€14.00ο 1970 ο Λάιονελ Τρίλλινγκ (1905-1975), κορυφαίος κριτικός του 20ού αιώνα, διερεύνησε «από ιστορική άποψη τα συγγενικά ιδεώδη της ειλικρίνειας και της αυθεντικότητας» σε έξι διαλέξεις που έδωσε στο Χάρβαρντ. Οι διαλέξεις αυτές εκδόθηκαν αναθεωρημένες το 1972 και αποτέλεσαν το τελευταίο του βιβλίο. «Μπορούμε πότε πότε» γράφει ο Τρίλλινγκ «να παρακολουθήσουμε τον ηθικό βίο στη διαδικασία επάνω της αυτοαναθεώρησής του». Με τέτοιου είδους μεταλλαγή ασχολείται ο συγγραφέας στο βιβλίο αυτό: τη διαδικασία, αφενός, κατά την οποία το επίπονο εγχείρημα της ειλικρίνειας, του να είναι κανένας αληθινός απέναντι στον εαυτό του, κατέλαβε θέση ύψιστης σημασίας στον ηθικό βίο, αλλά και την περαιτέρω μεταβολή, αφετέρου, όταν τη θέση της ειλικρίνειας έχει τώρα υφαρπάξει το σκοτεινότερο και ακόμα πιο επίμονο νεωτερικό ιδεώδες της αυθεντικότητας. O Τρίλλινγκ δίνει παραδείγματα από όλη τη δυτική λογοτεχνία και σκέψη, από τον Σαίξπηρ έως τον Έγελο και τον Σαρτρ, από τον Ροβεσπιέρο έως τον Ρ. Ντ. Λέινγκ, υποδεικνύοντας τις αντιφάσεις και ειρωνείες που τα ιδεώδη της ειλικρίνειας και της αυθεντικότητας γεννάνε.
Το “Ειλικρίνεια και αυθεντικότητα” θεωρείται πλέον ένα μικρό αριστούργημα και αποτελεί την καλύτερη εισαγωγή στο έργο του Τρίλλινγκ. - Δοκίμιο
Σημειωματάρια
Βιβλίο τρίτο, Μάρτιος 1951 - Δεκέμβριος 1959€17.00Ο Πρώτος Άνθρωπος ξανακάνει όλη τη διαδροµή για ν’ ανακαλύψει το µυστικό του: δεν είναι ο πρώτος. Κάθε άνθρωπος είναι ο πρώτος άνθρωπος, κανείς δεν είναι. Γι’ αυτό πέφτει στα πόδια της µητέρας του. – Ακρόπολη. Ο άνεµος σάρωσε όλα τα σύννεφα, και το φως, το πιο λευκό και το πιο δυνατό, πέφτει από τον ουρανό. Περίεργο συναίσθηµα όλο το πρωινό πως βρίσκοµαι σε τούτο το µέρος εδώ και πολλά χρόνια, πως βρίσκοµαι στο σπίτι µου, χωρίς µάλιστα να µε ενοχλεί η διαφορετική γλώσσα. – Νόµπελ. Περίεργο συναίσθηµα συντριβής και µελαγχολίας. Όταν ήµουν 20 χρονών, φτωχός και γυµνός, γνώρισα την πραγµατική δόξα. Τη µητέρα µου. – 7 Νοεµβρίου, 45 χρονών. Όπως το ήθελα, µέρα µοναξιάς και σκέψης. Να ξεκινήσω να εφαρµόζω από τώρα τούτη την αδιαφορία που θα πρέπει να ολοκληρωθεί στα πενήντα µου. Εκείνη την ηµέρα, θα κυριαρχήσω. – Η δηµοκρατία δεν είναι ο νόµος της πλειονότητας αλλά η προστασία της µειονότητας. – Η µαµά χειρουργήθηκε. Το τηλεγράφηµα του Λ. φτάνει το Σάββατο το πρωί. Το επόµενο βράδυ, αεροπλάνο στις τρεις τα ξηµερώµατα. Εφτά η ώρα στο Αλγέρι. Πάντα η ίδια εντύπωση στο πεδίο του Λευκού-Σπιτιού: η γη µου. Και όµως ο ουρανός είναι γκρίζος, ο αέρας ελαφρύς και σπογγώδης. Εγκαθίσταµαι στην κλινική, στα υψώµατα πάνω από το Αλγέρι. Μεταξύ 1951 και 1959, ο Καµύ γράφει το Καλοκαίρι, την Πτώση, την Εξορία και το Βασίλειο, αντιδρά απέναντι στην τραγωδία του πολέµου της Αλγερίας, στην πολεµική που δηµιουργείται γύρω από τον Επαναστατηµένο άνθρωπο, κάνει δύο ταξίδια στην Ελλάδα, στην Ιταλία, παίρνει το βραβείο Νόµπελ… Τα Σηµειωµατάρια αυτά, τα τελευταία, συχνά σηµειώσεις εργασίας, γίνονται εν τέλει το προσωπικό του ηµερολόγιο, και επιβεβαιώνουν την επίµονη αναζήτηση της αρµονίας «µέσα από τα πιο δύσβατα µονοπάτια, τις ταραχές, τους αγώνες». Ανάµεσα στις ηµερολογιακές καταγραφές, βρίσκουµε σηµειώσεις για µελλοντικά συγγραφικά σχέδια και, βεβαίως, τον Πρώτο Άνθρωπο, το τελευταίο ανολοκλήρωτο βιβλίο του, που έµελλε να εκδοθεί 34 χρόνια µετά τον θάνατό του στο φοβερό αυτοκινητιστικό ατύχηµα της 4ης Ιανουαρίου 1960. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει το αναλυτικό ευρετήριο των τριών τόµων.
