€5.85
Η υπέροχη τετράποδη Λουλού αφηγείται την περιπετειώδη και ενδιαφέρουσα ζωή της. Πριν από δεκατέσσερα χρόνια ήταν ένα αδεσποτάκι που γεννήθηκε στις Σέρρες, υιοθετήθηκε από την τρανς Βίκυ, αλλά βρέθηκε έπειτα να δυστυχεί, δεμένη με αλυσίδα έξω από μια ταβέρνα. Εκεί την πρωτοείδε η Άννα Βαγενά και έκτοτε έγινε ισότιμο μέλος της οικογένειάς της. Η Λουλού λέει την ιστορία της και έτσι διηγείται παράλληλα την ιστορία της οικογένειας Άννας Βαγενά-Λουκιανού Κηλαηδόνη, τις καλλιτεχνικές χαρές, τις πολιτικές νίκες και ήττες, το αναπόφευκτο του θανάτου.
Ένα βιβλίο που, με αθωότητα και την άδολη αγάπη που δείχνουν τα ζώα στους ανθρώπους τους, μιλά για τα σημαντικά και, ενίοτε, δύσκολα θέματα, και με δροσερή γλώσσα και χιούμορ φωτίζει τη ζωή δύο αγαπημένων καλλιτεχνών, σε μια ιδιαίτερη περίοδο για τη χώρα.
«Μαύρη μέρα στο Παρίσι. Εκεί συναντήθηκα και με τον Jacques C., δημοσιογράφο της “Humanite” και φίλο μας. (…) Φεύγοντας (ο Jacques θα με πήγαινε μέχρι την Ουνέσκο, απ’ όπου είχα φύγει σκαστή για τη διαδήλωση), συνεχίσαμε την έντονη συζήτηση που είχε αρχίσει πρωτύτερα: ήμουν έξω φρενών που το γαλλικό Κ. Κ. και τα συνδικάτα δεν είχαν δραστηριοποιηθεί αποτελεσματικά, εφόσον ήξερα και από προσωπική πείρα τ μέσα και τι δύναμη κινητοποίησης διέθεταν. Και μια στιγμή: «Μη φωνάζεις!» μου λέει ο Jacques. – «Μα κι εσύ φωνάζεις», του λέω στον ίδιο τόνο και εγώ. – «Ναι, αλλά εγώ είμαι στο αυτοκίνητό μου», μου αντιτείνει. Απόμεινα! Μονομιάς κατάλαβα, τη λούστηκα, την κατάσταση της προσφυγιάς. Ήμουν σε ξένο αυτοκίνητο, σε ξένο τόπο, με δικαιώματα περιορισμένα, κατά παραχώρηση.. Και μ’ έπιασε ένα κλάμα… Φτάσαμε στην Ουνέσκο, κατέβηκα από το αυτοκίνητο, αλλά τα δάκρυα, ποταμός, κυλούσαν ασταμάτητα. Και καθώς δεν γινόταν να μην πάω στο γραφείο μου, μπήκα σ’ ένα φαρμακείο και ζήτησα κάτι ασυνήθιστο από τον ξαφνιασμένο φαρμακοποιό: «Κάντε με, σας παρακαλώ, να σταματήσω να κλαίω»…
Ο Jacques δεν είχε, βέβαια, καταλάβει τι «είχε ξεφύγει από το φράχτη των δοντιών του». Λίγους μήνες μετά μου κουβάλησε από την Αθήνα δύο βαλίτσες με ρούχα που του είχαν φορτώσει οι δικοί μας.
Επιλογές και συγκυρίες σε καιρούς δύσκολους οδηγούν σε αφηγήσεις όπου διαπλέκονται τεκμήρια και βιώματα – μια εφηβεία στον Εμφύλιο που τη διαδέχτηκε, δύο φορές, μακρόχρονος ξενιτεμός. Οι απρόσμενες καταστάσεις αναζητούν απαντήσεις, ενώ η διήθηση του χρόνου μεταφέρει στο σήμερα χτεσινές βεβαιότητες και αμφιβολίες. Τα αποτυπώματα στη μνήμη μπορούν να είναι ακόμα εύγλωττα;
«Εγώ σ’ όλη μου τη ζωή πήγαινα ασορτί με την Ελλάδα. Δράμα αυτή; Δράμα κι εγώ. Αδύνατον να ξεσπάσει καταιγίδα στη χώρα και να μη βρεθώ στο κέντρο της εγώ».
Διδώ Σωτηρίου
Μέσα στον ζόφο των αλλεπάλληλων κρίσεων ένιωσα ξαφνικά την έντονη ανάγκη να ανασάνω λίγο φρέσκο αέρα, να αισιοδοξήσω. Αποφάσισα λοιπόν ότι είχε έρθει η ώρα να ξαναζωντανέψω το ίνδαλμά μου, τη Διδώ Σωτηρίου. Είναι άδικο να τη λησμονούν σιγά σιγά οι παλιότεροι και να την αγνοούν τελείως οι νεότεροι. Δεν υπήρχε άλλη σαν κι αυτή τη γυναίκα-πολεμίστρια του καλού που διέσχισε ολόκληρο τον 20ό αιώνα, βρέθηκε στο επίκεντρο κάθε ελληνικής τραγωδίας (από τη Μικρασιατική Καταστροφή μέχρι τη χούντα) και κατάφερε να δρασκελίσει όλα τα ερείπια φορώντας το αιώνιο χαμόγελό της, κόκκινο μπερέ, κολιέ και άρωμα. Άρχισα αμέσως την έρευνα (με αφορμή την οποία εν τέλει εμπνεύστηκα το βιβλίο Ζευγάρια που έγραψαν την ιστορία της Ελλάδας) και ευτυχώς, γιατί χάθηκαν εν τω μεταξύ η Άλκη Ζέη κι ο Νίκος Μπελογιάννης, οι μοναδικοί επιζώντες που την ήξεραν από την καλή και την ανάποδη.
Ελπίζω ότι έγραψα μια εντελώς υβριδική βιογραφία με τον χαρακτηριστικό τίτλο Ονειρεύτηκα τη Διδώ. Γιατί πράγματι την ονειρεύτηκα ολοζώντανη, ακαταπόνητη και γελαστή, όπως ήταν πάντα, να μου διηγείται με το νι και με το σίγμα τη ζωή της που ήταν αγρίως απίθανη!
Λ. Δ.
“Πέρασαν εφτάμισι χρόνια κιόλας από την ημέρα που ο “πρίγκιπας” του ελληνικού ροκ μετανάστευσε για τη μεγάλη μπάντα του Παραδείσου. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος έφυγε χωρίς να μπορέσει να νιώσει την ικανότητα της σποράς που έπιασε. Γιατί είναι κοινό μυστικό ότι το ελληνικό ροκ διανύει την καλύτερη περίοδό του.
“Ο Παύλος δεν έφυγε από την ηρωίνη. Η ηρωίνη ήταν το μέσο. Ο θάνατος της μητέρας του ήταν το γεγονός που του στοίχισε αφάνταστα. ‘Ηταν το γεγονός που τον ξανάριξε στην πρέζα.
“Ο Σιδηρόπουλος, όπως και όλοι οι νεκροί ήρωες του ροκ, άθελά του δημιούργησε ένα μύθο. Ένα μύθο προς εκμετάλλευση. Στο μύθο όμως πάντα ξεχνιέται το ανθρώπινο στοιχείο. Και ο Παύλος, για όσους τον γνώριζαν από κοντά, ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Παράλληλα, όμως, ήταν και ο καλλιτέχνης εκείνος που μίλησε στη γενιά του (και όχι μόνο) με τη σκληρή γλώσσα της πραγματικότητας, χωρίς να πιπιλίσει τα αφτιά με ωραιοποιημένα μηνύματα, που θα τον έκαναν εμπορικότερο.
“Η κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά το θάνατο του Παύλου φαντάζει (και είναι) αρκετά περίεργη. Ο Παυλάκης απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα και οι δίσκοι του μπήκαν σε χιλιάδες σπίτια. Τα περιοδικά και γενικότερα τα ΜΜΕ, που πολλές φορές τον λοιδορούσαν, τώρα τον χαϊδεύουν. ‘Ισως γιατί δεν είναι πια επικίνδυνος. Το σώμα του Παύλου έπαψε να υπάρχει, υπάρχει όμως το έργο του και θα μιλάει διαχρονικά.
“Προσπάθησα να συγκεντρώσω το σύνολο των δημοσιευμάτων που αφορούσαν τον Σιδηρόπουλο, γιατί πιστεύω ότι έτσι κατατίθεται η άποψή του.
“Μια άποψη που πρώτα απ’ όλα μετέφερε στα τραγούδια του, γιατί ο Παύλος ποτέ δεν κρύφτηκε και ποτέ δε μάσησε τα λόγια του”.
Ο James Patterson ξεδιπλώνει την ιστορία της δολοφονίας της μεγαλύτερης προσωπικότητας στην ιστορία της μουσικής με τη δύναμη της πλοκής ενός αληθινού εγκλήματος.
Το καλοκαίρι ίου 1980, μια δεκαετία μετά τη διάλυση των Beatles, ο Τζον Λένον είχε υπογράψει με νέα δισκογραφική εταιρεία. Ήταν έτοιμος να πειραματιστεί με τη μουσική και για πρώτη φορά μετά από χρόνια να κυκλοφορήσει νέο άλμπουμ. Με ένα από τα καλύτερα τραγούδια του, το “Imagine”, είχε αποδείξει ήδη πως μπορεί να σταθεί μόνος στην κορυφή και ετοιμαζόταν να επιστρέψει πάλι εκεί.
Ένας επικίνδυνος και εμμονικός θαυμαστής
Από την ημέρα που ο Τζον Λένον έφυγε από τους Beatles και ακολούθησε σόλο καριέρα και μια ζωή με την Γιόκο Όνο στη Νέα Υόρκη ο Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν προετοίμαζε τη δολοφονία του ήρωά του. Ήταν πεπεισμένος ότι ο Λένον είχε σπαταλήσει το ταλέντο του και είχε παραπλανήσει τους οπαδούς του με τα μηνύματα του για την ελπίδα και την ειρήνη. Τον Δεκέμβριο του 1980, ο Τσάπμαν επιβιβάστηκε σε μια πτήση από τη Χαβάη και πήγε στη Νέα Υόρκη με ένα όπλο στις αποσκευές του. Δεν επέστρεψε ποτέ ξανά σπίτι του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
“Η πλοκή είναι πιστή, αληθινή, σχεδόν κινηματογραφική […]
Ο Patterson μας βάζει στο μυαλό του δολοφόνου, τού παραληρηματικού Τσάπμαν, μέσω των κεφαλαίων που τρέχουν παράλληλα με την ιστορία της ζωής του Τζον Λένον με τους Beatles και μετά από αυτούς. Βήμα-βήμα μας φανερώνει κάθε σκέψη του, κάθε γεγονός, μέχρι να βρει το θάρρος να τραβήξει τη σκανδάλη και να σκοτώσει τον Τζον Λένο
Φυγή στο σκοτάδι 1 × €9.50
Το οχυρό 1 × €13.50
Πότε διάβολος πότε άγγελος 1 × €14.00
Το ανοιχτό 1 × €11.50
Να έχεις ή να είσαι; 1 × €15.00
Όταν έκλαψε ο Νίτσε 1 × €20.70
Ο Άρχοντας των Μυγών 1 × €14.00
Θραύσματα από τη ζωή τριών φίλων 1 × €12.15
Η βλάβη – Το τούνελ – Ο σκύλος 1 × €10.00Υποσύνολο: €120.35
