Κρήτη Α΄+Β΄
€60.00
έκδοση: Σύνδεσμος Τοπικων Ενώσεων Δήμων και Κοινοτήτων.
εκδοτική φροντίδα:Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη
Α΄ τόμος:1987
Β΄τόμος: 1988
Διαθεσιμότητα: Out Of Stock
Σχετικά προϊόντα
- ΚΡΗΤΙΚΑ
Ερωτόκριτος
Βιτζέντζος Κορνάροςκριτική έκδοση : Στυλιανός Αλεξίου€25.00€22.50Σκοπός μου με τη νέα αυτή έκδοση του αριστουργήματος της κρητικής λογοτεχνίας ήταν να δώσω ένα κείμενο αυθεντικότερο, περισσότερο πιστό στην αρχική μορφή του έργου. Γιατί έγινε πια κατανοητό ότι η έκδοση του Ξανθουδίδη, παρά τη μεγάλη ευσυνειδησία του σοφού Ηρακλειώτη, αποκλίνει σε σημαντικό βαθμό από το κείμενο του ποιητή. Ήδη ο κ. Λίνος Πολίτης παρατήρησε ότι ο Ξανθουδίδης, υπερεκτιμώντας το χειρόγραφο του Λονδίνου, εισήγαγε γραφές κατώτερες από κείνες που δίνει η άλλη πηγή του κειμένου, η βενετική έκδοση του 1713. […] Εμείς, ακολουθώντας περισσότερο την τόσο έγκυρη πρώτη έκδοση που την επιμελήθηκε άγνωστος αλλά ικανός κρητικός λόγιος (και που ο Ξανθουδίδης μόνο έμμεσα την ήξερε), αποκαταστήσαμε τον γλωσσικό χαρακτήρα του κειμένου, έχοντας υπόψη ότι αιώνες μάς χωρίζουν από την εποχή του Κορνάρου και επομένως η τόση διαδεδομένη άποψη για τη δήθεν απόλυτη σύμπτωση της γλώσσας του “Ερωτόκριτου” με το νεότερο κρητικό ιδίωμα δεν μπορεί να είναι σωστή. Και υπενθυμίζω εδώ ότι ήδη το 1943 ο κ. Ε. Κριαράς είχε χαρακτηρίσει ως “κλίνη του Προκρούστη” κάθε προσαρμογή του κειμένου του Κορνάρου στο σύγχρονο ιδίωμα της ανατολικής Κρήτης. (Σ. Αλεξίου, από τον πρόλογο της έκδοσης
- ΚΡΗΤΙΚΑ
Φορτουνάτος
Μάρκος Αντώνιος Φώσκολος (1597-1662)κωμωδία ανέκδοτος€25.00Η κωμωδία Φορτουνάτος γράφτηκε στον υπό πολιορκία Χάνδακα, διότι ο ποιητής αναφέρεται σε δρόμους, συνοικίες και εκκλησίες της πόλης και το 1655 από τον Μάρκο-Αντώνιο Φώσκολο. Για τον Εμμανουήλ Κριαρά η συγγραφή της πρέπει να τοποθετηθεί πριν το 1669 και τουλάχιστον ως το 1669 αφού τα φύλλα πάνω στα οποία έχει γραφτεί είναι επιστολές του Φώσκολου προς τον ανιψιό του Μιχαήλ χρονολογημένες από το 1666-1669.Πρόκειται για την πιο οργανωμένη δραματουργικά κρητική κωμωδία και με ηθικοδιδακτικά στοιχεία.
Ο μισέρ Γιαννούτσος βρήκε σε ένα καράβι κουρσάρικο και υιοθετεί τον μικρό Φορτουνάτο. Νεαρός πια ο Φορτουνάτος ερωτεύεται την Πετρονέλλα, κόρη της χήρας Μηλιάς, η οποία όμως θέλει να την παντρέψει με τον πλούσιο γέρο Λούρο, από το Ληξούρι. Ταυτόχρονα ο Γιαννούτσος ψάχνει να παντρέψει τον θετό γιο του και ζητά τη βοήθεια ενός φίλου του κι αυτός τη βοήθεια μιας προξενήτρας. Αυτή μαθαίνει πως ο γιατρός Λόυρος είχε έναν μικρό γιο που τον τον είχαν αρπάξει οι πειρατές πριν δεκαέξι χρόνια. Αποκαλύπτεται πως το παιδί αυτό είναι ο Φορτουνάτος. Τελικά οι δύο νέοι παντρεύονται.
επιμέλλεια κειμένου: Στέφανος Ξανθουδίδης
Κατάσταση : μέτρια.Το εξωφυλλο φθαρμένο.το κείμενο σε καλή κατάσταση
Ελευθερουδάκης 1922
- ΚΡΗΤΙΚΑ
ΜΕ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ
Μπετεινάκη ΕλένηΕΦΤΑ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ€16.80€15.12Εφτά διαδρομές στο σύγχρονο Ηράκλειο “Η γριά Χάιδω, που ζούσε χρόνια σε τούτο το μαγαζί, κρατούσε ένα δίσκο που ’χε πάνω του ένα ποτηράκι κονιάκ, έναν μπακλαβά και μπόλικα ζεστά μπεμπλέκια . «Να ζεσταθείς, κόρη μου. Φάε και πιες να νιώσεις τη ζωή να ξυπνά μέσα σου. Γλυκόπιοτη να ’ναι, τραγανή και με αρώματα γιομάτη…» Άπλωσα το χέρι μου να πιάσω το ποτήρι κι έμειναν όλα μετέωρα… Το φρένο του ποδηλάτου μου πατούσα. Στη μέση του δρόμου είχα βρεθεί και παραλίγο να πατήσω μια γάτα που γρήγορα κι απρόσμενα πετάχτηκε μπροστά μου. Έρημος ήταν και πάλι ο δρόμος… Ψυχή πουθενά. Έψαχνα τα ερείπια της Κιοσκάρας· τίποτα δεν υπήρχε! Σήκωσα πιο ψηλά το φερμουάρ απ’ το μπουφάν μου κι άρχισα γρήγορα πετάλι κατηφορίζοντας στον Λάκκο… Μια ζεστή κανελάδα ήταν ό,τι πρέπει για εκείνη την ώρα. Δεν μπορεί, κάπου θα υπήρχε… Ίσαμε την επόμενη φορά και ιστορία… ” «Εφτά διαδρομές, σαράντα κείμενα, στα σοκάκια της Candia, της Kandiye,του Χάνδακα, του Μεγάλου Κάστρου, του σημερινού Ηρακλείου ανάμεσα στους αιώνες και την Ιστορία με ένα ποδήλατο… Για τους ανθρώπους της πόλης μου –κατοίκους και επισκέπτες– τα έκανα τούτα τα κείμενα βιβλίο. Για να μάθουν, να ψάξουν, να συνειδητοποιήσουν πως η πόλη μας έχει πολλές όμορφες γωνιές και πως η κάθε πέτρα της κρύβει έναν πολύτιμο θησαυρό. Είναι ποτισμένη με πολύ αίμα· είναι περήφανη σαν τους λέοντες που σμίλεψαν κάποτε οι Ενετοί σε όλα τους τα μνημεία· έχει μυρωδιές που δεν φεύγουν όσο κι αν φυσήξουν οι άνεμοι ή περάσουν τα χρόνια – αρκεί να θέλουν τα παιδιά της να τις μυρίσουν. Έχει, και τί δεν έχει! μέσα στις εκκλησιές της, τις κρήνες της, τις Πύλες της, μέσα στα σπλάχνα της, σε κάθε σημείο που το προσπερνούν σχεδόν αδιάφορα…»