€22.50
Στόχος του τόμου είναι να συμβάλλει στη βαθύτερη και πολύπλευρη κατανόηση της επίδρασης της ψηφιακής τεχνολογίας στις αξίες και τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Περιλαμβάνονται κείμενα των: Λίλιαν Μήτρου, Φερενίκης Παναγοπούλου, Λίνας Παπαδοπούλου, Μιχάλη Πικραμένου, Βασιλικής Χρήστου.
Πρόκειται για τον τρίτο τόμο της σειράς «Βασικές έννοιες της σύγχρονης δημοκρατίας».
Σκεφτείτε ότι δύο γιατροί στην ίδια πόλη καταλήγουν σε διαφορετικές διαγνώσεις για πανομοιότυπους ασθενείς ή ότι δύο δικαστές στο ίδιο δικαστήριο επιβάλλουν προδήλως διαφορετικές ποινές σε κατηγορουμένους που έχουν διαπράξει το ίδιο έγκλημα. Υποθέστε ότι διαφορετικοί συνεντευξιαστές στην ίδια εταιρεία λαμβάνουν διαφορετικές αποφάσεις για υποψήφιους εργαζομένους με τις ίδιες δεξιότητες ή ότι η αντιμετώπιση των παραπόνων των πελατών σε μια εταιρεία εξαρτάται από το άτομο που τυχαίνει να σηκώσει το τηλέφωνο. Φανταστείτε τώρα ότι κάποιος γιατρός, δικαστής ή συνεντευξιαστής λαμβάνει διαφορετικές αποφάσεις ανάλογα με το αν είναι πρωινή ή απογευματινή ώρα, ημέρα Δευτέρα ή Τετάρτη, κ.ο.κ. Όλα αυτά συνιστούν παραδείγματα θορύβου —παραδείγματα μεταβλητότητας και διακύμανσης σε κρίσεις που θα έπρεπε να είναι πανομοιότυπες.
Στο παρόν βιβλίο παρουσιάζονται οι βλαπτικές συνέπειες του θορύβου σε πολλά πεδία, συμπεριλαμβανομένων της ιατρικής, του δικαίου, των οικονομικών προγνώσεων, της αξιολόγησης επιδόσεων, της ιατροδικαστικής, της εγγυοδοσίας, της χορήγησης ασύλου, της ανάθεσης γονικής επιμέλειας, των επιχειρηματικών στρατηγικών και της επιλογής προσωπικού. Όπου υπάρχει ανθρώπινη κρίση, υπάρχει και θόρυβος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ούτε τα άτομα ούτε οι οργανισμοί έχουν επίγνωση του προβλήματος. Εντούτοις, με λίγες απλές μεθόδους μπορούμε να μειώσουμε τόσο τον θόρυβο όσο και τις ψυχολογικές μεροληψίες, με σκοπό τη λήψη καλύτερων αποφάσεων.
Εφοδιασμένο με πρωτότυπες σκέψεις και τις αντλούμενες από την έρευνα ιδέες που χάρισαν στα πρωτοποριακά βιβλία Σκέψη, αργή και γρήγορη και Nudge τον τίτλο «μπεστ-σέλερ των New York Times», ο Θόρυβος εξηγεί πώς και γιατί οι άνθρωποι στις κρίσεις μας είμαστε τόσο επιρρεπείς στον θόρυβο και τι μπορούμε να κάνουμε γι’ αυτό.
Στα έργα επιστημονικής φαντασίας, οι άνθρωποι πολεμάνε τις μηχανές στο όνομα της ελευθερίας και της ατομικότητας, όμως αυτοί οι ανθρωπιστικοί μύθοι είναι από καιρό ξεπερασμένοι.
Μπορεί η νεωτερική εποχή να έβαλε τον άνθρωπο στη θέση του Θεού, μπορεί τον προηγούμενο αιώνα η ανθρωπότητα να έθεσε υπό έλεγχο το λιμό, τις επιδημίες και τον πόλεμο σήμερα όμως, που έχει βαλθεί να νικήσει τα γηρατειά και το θάνατο και να βρει το κλειδί της ευτυχίας, νέες θεϊκές δυνάμεις δημιουργίας και καταστροφής παίρνουν τη σκυτάλη. Όσο αποκωδικοποιούμε τη δομή του εγκεφάλου και τον γενετικό μας κώδικα χάρη στη βιοτεχνολογία, την τεχνητή νοημοσύνη και την επεξεργασία Μεγάλων Δεδομένων, η αυθεντία θα περνάει σε εξωτερικούς αλγόριθμους και οι περισσότεροι άνθρωποι θα γίνονται οικονομικά και πολιτικά ανίσχυροι. Όταν το έξυπνο κινητό μου θα με γνωρίζει καλύτερα απ’ ό, τι εγώ και ο Μεγάλος Αδελφός θα μπορεί να παίρνει τις καλύτερες αποφάσεις για λογαριασμό μου, οι δημοκρατικές εκλογές, η ελεύθερη αγορά και οι ίδιοι οι άνθρωποι θα είναι εξίσου παρωχημένοι με τα πέτρινα μαχαίρια και τις κασέτες ήχου. Αν ο 19ος αιώνας, με τη Βιομηχανική Επανάσταση, έφερε την εργατική τάξη, ο 21ος θα δημιουργήσει μια νέα τεράστια “άχρηστη τάξη”.
Μετά από 50.000 χρόνια, ο Χόμο σάπιενς (έμφρων άνθρωπος) θα δώσει τη θέση του στον Χόμο ντέους (άνθρωπο-θεό) κι ο κόσμος θα αποκτήσει νέους αφέντες.
Το κείμενο “Αυτός ο Πόλεμος” είναι η μαρτυρία, η εξομολόγηση, η προσπάθεια εξιλέωσης και ταυτόχρονα η προ φητεία ενός μεγάλου συγγραφέα για την πατρίδα του, τους συμπολίτες του, τον κόσμο της εποχής του αλλά και τον εαυτό του.
Γράφτηκε τον Δεκέμβριο του 1939 και προοριζόταν για τη νεοϋρκέζικη Herald Tribune. Στις αρχές του επόμενου χρόνου κυκλοφόρησε και στα γερμανικά, αλλά οι ναζί κατέσχεσαν όλα τα αντίτυπα όταν εισέβαλαν στο Άμστερνταμ.
Ο εθνικοσοσιαλισμός εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις ιστορικές και οικονομικές κακουχίες του γερμανικού λαού. Η δικτατορία βρήκε πρόσφορο έδαφος στα πάθη του, τα παρόξυνε και τα ποδηγέτησε.
Όταν ένας λαός γίνεται σύσσωμος έρμαιο μιας τραχιάς, στριγκής, ημιπαράφρονος φωνής και αφήνεται να υπνωτιστεί από υποβλητικές μαζικές τελετές συλλογικής μύησης προκειμένου να αναπληρώσει αυτό που έχει, υποτίθεται, χάσει,ποια δύναμη του λόγου μπορεί εδώ να αντισταθεί; Η ψυχική, πνευματική, ηθική και πολιτική παράδοση έχει επιτελεστεί πολύ νωρίτερα.
Η ιστορία αυτή εμπεριέχει μια αιώνια υπόμνηση και προειδοποίηση για τις δημοκρατίες. Το διάβημα του Τόμας Μαν είναι, νομίζω, συμβολικό και εκφράζει την ανάγκη του να μιλήσει χωρίς να ελπί- ζει. Ως εθνικός συγγραφέας, δεν μπορεί να ελπίζει.
Προβαίνει, εντούτοις, σε μια σειρά από ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις που δεν είναι απλές διαπιστώσεις αλλά, αν προσέξουμε, έχουν κατά βάθος έναν ηθικό χαρακτήρα, κάτι σαν συμβολική εξιλέωση ενός ολόκληρου έθνους. Οι Γερμανοί παρασύρονται από την άθλια προπαγάνδα και την εγκληματική αγκιτάτσια του αντισημιτισμού και του ρατσισμού και καταδέχονται μια κίβδηλη ανακούφιση των παθών τους: δαιμονοποιώντας τους Εβραίους και άλλους, μπορούν επιτέλους να νιώσουν οι ίδιοι υπέρτεροι, ισχυροί, ανίκητοι.
Όπως, όμως, ορθά επισημαίνει ο Μαν, το αίσθημα φυλετικής ανωτερότητας λίγη χαρά έμελλε να δώσει σε εκείνους που, με τις επιλογές τους, όχι μόνο έβαλαν τις βάσεις της μελλοντικής τους καταστροφής, αλλά στάθηκαν προπάντων οι ίδιοι μάρτυρες του αργού και βασανιστικού ηθικού τους θανάτου.
Από το Επίμετρο του Κωνσταντίνου Παπαγεωργίου
Ο τόμος αυτός είναι καρπός έντεκα συναντήσεων και συζητήσεων του Σταύρου Ζουμπουλάκη με τον Στρατή Μπουρνάζο. Οι δυο συνομιλητές συμφώνησαν εξαρχής να συζητήσουν, χωρίς συμβατικότητες, για θέματα που τους απασχολούν.
Το βιβλίο ξεκινάει με τα καλοκαίρια των παιδικών χρόνων και την περίοδο των σπουδών του Ζουμπουλάκη στην Αθήνα και στο Παρίσι, με τα διαβάσματα και τους δασκάλους του. Οι δυο συζητητές μιλάνε κατόπιν για το σχολείο, όπου ο πρώτος δούλεψε χρόνια, την εμπειρία της τάξης και της διδασκαλίας, την αντίληψή του για την εκπαίδευση, για την εποχή που υπήρξε διευθυντής της Νέας Εστίας, καθώς και για τα δύο ιδρύματα των οποίων είναι σήμερα επικεφαλής: τον Άρτο Ζωής και την Εθνική Βιβλιοθήκη. Τέλος, για ζητήματα γενικότερα και μεγάλα, όπως η αρρώστια και ο πόνος, η πίστη και η θρησκεία, ο εβραϊσμός και ο αντισημιτισμός, η πολιτική και η Αριστερά, η λογοτεχνία. Αναφέρονται σε προσωπικότητες γοητευτικές, όπως ο Άγγελος Ελεφάντης, ο Κορνήλιος Καστοριάδης και ο Ζήσιμος Λορεντζάτος.
Συζητώντας, ο Σταύρος Ζουμπουλάκης και ο Στρατής Μπουρνάζος βουτάνε στα βαθιά, αλλά και πλατσουρίζουν στον αφρό, στα καθημερινά. Πετάγονται, έτσι, κατά τη φράση του Βάρναλη (που χρησιμοποιεί και ο Παλαμάς για να εγκωμιάσει την ποίηση του πρώτου), “από την καβαλίνα του δρόμου στην κορφή της διπλανής ροδακινιάς”.
Χρονολογία Έκδοσης Νοέμβριος 2020
Αριθμός σελίδων 640
Διαστάσεις 21×14
Μεταγραφές 1 × €16.20
Τέσσερα ερωτικά γράμματα 1 × €19.80
0 εγκέφαλος μας και πώς λειτουργεί 1 × €12.00
Ο Δίας το σόι του και η τρελοπαρέα 1 1 × €9.00
Αριστοφάνη Πλούτος 1 × €7.70
Το αγόρι, ο τυφλοπόντικας, η αλεπού και το άλογο 1 × €20.00
Οι ψηλοκάραβοι 1 × €6.00
Γράμματα σ’ έναν φίλο Γερμανό 1 × €5.90
Νεοελληνική Μυθολογία 1 × €10.50
Τι είναι τα αστέρια; 1 × €6.70Υποσύνολο: €113.80
