Σχετικά προϊόντα

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ξενόγλωσση

  Γλωσσικό πλέγμα

  Celan Paul

  €12.00 €10.80

  “Η ομιλία είναι εξ υπαρχής διαλογική, απευθύνεται αυθόρμητα σε ένα Εσύ, αλλά η αδυναμία επικοινωνίας είναι επίσης μια πραγματικότητα: είμαστε αναγκασμένοι να συνομιλούμε μέσω γλωσσικών πλεγμάτων, η ίδια η γλώσσα είναι ένα πλέγμα. Ίσως μόνον με αυτόν τον ατελή τρόπο να είναι δυνατή μια συνομιλία”. (Alfred Kelletat, Accesus zu Celans “Sprachgitter”, 1966) Όταν ένας Γάλλος μεταφραστής ρώτησε τον Τσέλαν ποιον δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει για να αποκρυπτογραφήσει και να κατανοήσει το έργο του, εκείνος του απάντησε: “Μην μπαίνετε προς το παρόν στον κόπο να κατανοήσετε· να διαβάζετε και να ξαναδιαβάζετε και τότε το ποίημα θα ανοιχθεί από μόνο του”. Με το “Γλωσσικό πλέγμα” ο Τσέλαν πραγματοποιεί μια στροφή προς μια πιο “γκρίζα γλώσσα”. Το ποίημα, και κατ’ επέκταση ολόκληρη η ποιητική συλλογή, εμφανίζεται ως ένα γλωσσικό πλέγμα, όμοιο με το κρυσταλλικό πλέγμα, με διάκενα τα οποία αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της συνολικής δομής και αφήνουν χώρο για μια συνάντηση με τον Άλλον. “Η μορφή του ποιήματος”, λέει ο Τσέλαν, “δεν είναι εδώ και πολύ καιρό πια μόνον οι στίχοι και οι στροφές του […], ένας μεγαλύτερος λευκός χώρος καθορίζει πλέον τα περιγράμματα”. Με άλλα λόγια, η γλώσσα νοηματοδοτείται πλέον όχι μόνο απ’ όλα όσα καταγράφονται αλλά και απ’ όσα παραλείπονται ή αποσιωπούνται. Ακόμα και η ανάσα του ποιητή, οι παύσεις, οι σιωπές του, ανήκουν στο γλωσσικό σώμα του ποιήματος και του προσδίδουν μια άλλη, παράδοξη σημασία, μακριά από τις συμβάσεις της καθιερωμένης γλώσσας. Στην ανάσα και κυρίως στις παύσεις της, στις άνω τελείες και στα μεσοδιαστήματα, και γενικά στη στίξη, “γίνεται αισθητή η κατεύθυνση και η μοίρα του άλλου μέσα στη σιωπή, μπορεί να ολοκληρωθεί η συνάντηση με τον Άλλο”. Ο Πάουλ Τσέλαν συγκαταλέγεται σήμερα παγκοσμίως στους μεγαλύτερους ποιητές του 20ού αιώνα. Στην προσπάθειά του να εκφράσει “αυτό που συνέβη”, διεύρυνε τα όρια της γερμανικής γλώσσας και κατέδειξε τις δυνατότητές της στον τομέα της ποίησης μετά το Άουσβιτς και τη Χιροσίμα.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Bιογραφία

  Σούε Τάο

  Li-Ling Hsiao - Μαρίνος Βλέσσας

  Ποιήτρια, Χαρτοποιός και Εταίρα στην Κίνα του 800 μ.Χ.

  €15.90 €14.30

  Ποιήτρια, εταίρα, αλλά και χαρτοποιός, η Σούε Τάο έζησε μια θυελλώδη ζωή στην Τσενγκτού, τη λαμπρή πρωτεύουσα της κινέζικης επαρχίας Σιτσουάν, γύρω στο 800 μ.Χ. Στην Κινέζικη Αυτοκρατορία η ενασχόληση με την ποίηση ήταν σχεδόν πάντοτε αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών, κυρίως των λογίων και των αξιωματούχων. Ακόμα και όταν η ποίηση έφτασε στο απόγειό της, κατά την Δυναστεία Τανγκ (7ος-10ος αι.), ελάχιστες γυναίκες κατόρθωσαν να ξεχωρίσουν, όλες εταίρες – διασκεδάστριες και συντρόφισσες διακεκριμένων συνδαιτυμόνων. Ανάμεσά τους η πολυτάλαντη Σούε Τάο, η οποία έμεινε στην ιστορία για την ποίησή της, αλλά και για το απαράμιλλο επιστολόχαρτο που η ίδια επινόησε και παρήγαγε. Η Σούε Τάο σχετίστηκε με κορυφαίες προσωπικότητες της εποχής της και πέθανε σε μεγάλη ηλικία, σεβαστή και ανεξάρτητη, πράγμα σπάνιο για μια εταίρα. Στους κατοπινούς αιώνες η ποίησή της εκδόθηκε επανειλημμένα και διαβάστηκε πολύ, ενώ το χαρτί της έγινε αντικείμενο μίμησης, περιζήτητο για την ερωτική αλληλογραφία, ένα σύμβολο για τον ίδιο τον έρωτα.
  Το κόκκινο επιστολόχαρτο έγινε η ενσάρκωση του έρωτα μεταξύ της Σούε Τάο και του Γιουάν Τζεν, καθώς και της αμοιβαίας τους λαχτάρας όταν χωρίζονταν.
  “Ακόμα και χωρίς λέξεις, γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον.
  Θέλω μόνο να ξεκουραστώ στο κρεβάτι, πλάι στο κιγκλίδωμα,
  μιλώντας σου γλυκά όλη τη νύχτα”.
  Σ’ αυτό το μικρό βιβλίο, το μόνο στα ελληνικά, σκιαγραφείται η πολυκύμαντη ζωή της Σούε Τάο στην ταραγμένη μεθόριο του Σιτσουάν, αποκαλύπτεται η χαρτοποιητική δραστηριότητά της μέσα από κινέζικες πηγές, άγνωστες στη Δύση, και παρατίθενται δείγματα της ποιητικής γραφής της.

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Δοκίμιο

  Χίλιες ερωτικές στιγμές στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

  Federico García Lorca

  €9.90 €9.00

  Μια πρωτότυπη ανθολογία με άξονα τον έρωτα στο έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, μια μικρή ξενάγηση σ’ ένα τεράστιο έργο που εν πολλοίς παραμένει άγνωστο στο ελληνικό κοινό.
  Χίλιες ερωτικές στιγμές μοιρασμένες σε τριάντα ενότητες με μότο μικρά ισοδύναμα από την ελληνική γραμματεία, όπου κάθε ενότητα μπορεί είτε να διαβαστεί σαν μια ποιητική σουίτα ή σαν ένας αντιστικτικός διάλογος είτε να παρασταθεί σαν θεατρικός μονόλογος ή σαν δρώμενο διονυσιακού χορού.
  Αβυσσαλέο το ερωτικό πάθος στο έργο του Ισπανού ποιητή, με την υπερθυμία στο χείλος και τον σπαραγμό στο βάθος της αβύσσου ταυτόχρονα, από τα τέσσερα στοιχεία της φύσης -φωτιά, αέρα, νερό, γη- παράγει το κράμα του φεγγαριού και την άλλη του όψη, το μαχαίρι.
  Κυρίαρχος ο αισθησιασμός, και καθαρός από οποιαδήποτε χυδαιότητα ή ποταπή λαγνεία, περιφρουρεί το δικαίωμα της σάρκας να ποθεί και να ποθείται, παράλληλα με το δικαίωμα της ψυχής να αγαπά και να αγαπιέται, αλλά και να παρηγορεί τον ανέφικτο έρωτα.
  Χίλιες ποιητικές στιγμές που θα κάνουν πολλές φορές τον αναγνώστη να σκεφτεί για τον Φεδερίκο μας:
  «Τι αηδονάκι ήταν αυτό στα ξόβεργα του κόσμου;».

• 

  Προσθήκη στο καλάθι

  Προσθήκη στη λίστα επιθυμιών

  Ελληνική Ποίηση

  Αντιγόνη, μια κόρη μια χώρα

  Ανδριτσάνου Ευαγγελία

  €11.50 €10.50

  
  ήταν εκείνο το στροβίλισμα
  η ζωή έμοιαζε εύκολη    γελοία    ρευστή
  αμέτρητα ζευγάρια πόδια χάραζαν
  πλέγματα από φιγούρες ξέφρενες
  χωρίς αρχή
  χωρίς τέλος
  χωρίς τελειωμό
  
  και τα θύματα του χορού
  οι σπρωγμένοι οι πατημένοι
  οι διαμελισμένοι
  σκόνη ψιλή που κατακάθιζε στις γωνίες
  
  Η καρδιά μου φτερούγιζε κάθε ώρα
  σαν πουλί πιασμένο που ψάχνει να ξεφύγει
  έτρεχα να κρυφτώ σε σκοτεινά δωμάτια
  σε τραβούσα απ’ το χέρι
  
  πώς να με καταλάβεις
  η διέγερση είναι το στοιχείο σου
  ήθελες να με σύρεις πάλι πίσω
  το ίδιο κι η αδελφή μου
  
  μεταξύ σας ματιές γεμάτες νόημα
  –          Δεν ξέρεις να χαίρεσαι, ΑντιγόνηΟ Πατέρας στο υπόγειο
  στον τόπο της αυτοτιμωρίας του
  –          Φύγε μακριά!
  ούρλιαζε όταν πλησίαζα
  πετούσε καταπάνω μου
  το πιάτο του μ’ ό,τι είχε μέσα
  τον έπιανε βήχας, πνιγόταν
  προτιμούσε να μείνει στον τόπο
  παρά να πιει απ’ το χέρι μου νερό
  
  Η Μητέρα τον είχε εγκαταλείψει

  
  οριστικά