€12.60
Ο Τεντ Χιουζ (1930-1998), ένας από τους μεγαλύτερους Βρετανούς ποιητές του 20ού αιώνα, άρχισε να γράφει το έργο αυτό το 1966, μετά την άγονη περίοδο που ακολούθησε την αυτοκτονία της πρώτης του συζύγου Σύλβια Πλαθ, το 1963, και διακόπηκε όταν το 1969 αυτοκτόνησε και η δεύτερη γυναίκα του ‘Ασια Γουέβιλ παίρνοντας μαζί της στο θάνατο και τη μικρή τους κόρη Σούρα. Το 1970 ο Χιουζ μπόρεσε να δημοσιεύσει μια επιλογή από τα ποιήματα με τίτλο Από τη ζωή και τα τραγούδια του Κόρακα, η οποία θεωρήθηκε το καλύτερο έως τότε βιβλίο του, προαναγγέλλοντας μια νέα φιλόδοξη περίοδο συγγραφικής δημιουργίας. Ο ίδιος θεωρούσε αυτή την ποιητική συλλογή του αριστούργημα.
«Γιατί η τέχνη μάς προσφέρεται ως Ομορφιά, με σάρκα και με μορφή, μέσα στα φθαρτά, για την αιωνιότητα. Μέσα στους μάγους αυτούς είναι στην πρώτη γραμμή ο Λεοπάρδης. […]
Πρώτ’ απ’ όλα, ο Λεοπάρδης είναι ο μεγαλύτερος ποιητής της Ιταλίας ύστερ’ από τον Δάντη. Τα πατριωτικά του ποιήματα, Τυρταϊκά, άναψαν τη φλόγα που σήμερα εδημιούργησε μεγάλο έθνος την πατρίδα του. Η πολυμάθειά του, καταπληχτική. Η φιλοσοφική του ποίηση, που καταγγέλλει την αδιαφορία και την αστοργία της φύσεως, προτρέπει τον άνθρωπο να στρέφεται μπροστά της με υψωμένο το μέτωπο και να περιφρονή και να μεγαλοφρονή, είναι ποίηση και με όλο τον πεσσιμισμό της αθλητική, ηρωική. Ο εθνικός ποιητής των Ιταλών, ο Ιωσίας Καρντούτσης, μαθητής και θαυμαστής του Λεοπάρδη, τον αναφέρει με αυτά τα λόγια: “Καθώς είναι το χρέος του αγαθού πολίτη, καθώς μας το διδάσκει ο μεγάλος μας Λεοπάρδης, η ζωή της δράσεως είναι αξιώτερη και φυσικώτερη από τη ζωή της μελέτης…” Αλλ’ άσχετα και με κάθε της περιεχόμενο, η ποίηση αυτή είναι χαρά, γιατί μας προσφέρεται μέσα στο χρυσό ποτήρι της τέχνης»
(Κωστής Παλαμάς, “Η χαρά της Τέχνης”, εφ. Ελεύθερος Άνθρωπος, 30 Νοεμβρίου 1930)
(δίγλωσση έκδοση, ελληνικά-ιταλικά)
”Ψάχνω έναν ήρωα. Δεν αντιλέγω, / παράξενο είναι. Kάποιον θα εμφάνισαν / και σήμερα οι φυλλάδες. Mα προλέγω / πως αύριο κιόλας πάει, τον εξαφάνισαν. / Δεν θέλω τέτοιους – και γι’ αυτό διαλέγω / τον φίλο απ’ τα παλιά, τον Δον Zουάν. / Θα τον θυμάστε απ’ την παντομίμα: / νέο τον πήρε ο διάολος – τι κρίμα!”
“Το πάθος προσποιείται, αλλά προδίδεται / από τη σκοτεινιά του / όπως τα νέφη / τα μαύρα δείχνουν θύελλα, φανερώνεται / στο βλέμμα που ποτέ δεν πειθαρχεί. / Ό,τι κι αν παριστάνει, πάντα πρόκειται / για υποκρισία: μίσος ή οργή, / ψυχρότητα ή απέχθεια – φορά / όλες τις μάσκες / όμως είναι αργά.”
”Ο ήρως, εδώ, σ’ όποια βάραθρα ανηθικότητας και να κατρακυλά για να χαθεί εντέλει στην Kόλαση, δεν είναι υποκριτής και δειλός […] Ο λιμπερτίνος σέρνει σαν κατάρα την ακαταμάχητη αίγλη του. […] το ψυχρό άγγιγμα του αγάλματος, καθώς αδράχνει τον προδότη, καίει σαν τη φωτιά της Κόλασης. Αυτή η φωτιά ταιριάζει στους προδότες – ο Αλιγκιέρι στον ένατο κύκλο του ”Inferno” το είδε…”
Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ Νο 3
Μάρτυρας ας είναι τούτος ο αγέρας –
η μεγάθυμή του καρδιά-
και στα ορύγματα – σκοτεινή, υπερδραστήριοα,
χωρίς παράθυρο ο ωκεανός, ουσία…
Μήπως γι’ αυτό δεν έπρεπε το κρανίο να αναπτυχθεί
ώστε ολόκληρο το μέτωπο – από τον έναν κρόταφο στον
άλλον,
ώστε τα πολύτιμα ματάκια του,
να μην μπορούν να ενωθούν με το στράτευμα;
Μεγαλώνει το κρανίό στη ζωή
σ’ ολόκληρο το μέτωπο, από τον έναν κρόταφο στον άλλον,
με την καθαρότητα των ραφών του εκνευρίζεται,
σαν θόλος με νοημοσύνη ξεκαθαρίζει,
με τη σκέψη αφρίζει, βλέπει στον ύπνο τον εαυτό του-
το κύπελλο των κυπέλλων και η πατρίδα την πατρίδα-
αστρική ουλή το κεντητό σκουφάκι-
σκουφάκι ευτυχίας -του Σαίξπηρ πατέρας…
Εκατομμύρια σκοτωμένων για το τίποτα
την ατραπό στο κενό διάβηκαν
καληνύχτα! Κάθε καλό σ’ αυτούς
εξ ονόματος των χωμάτινων κάστρων!
[…]
[Από την έκδοση]
Το Βιβλίο του λυκόφωτος (Crepusculario), η ποιητική συλλογή με την οποία πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα ο Πάμπλο Νερούδα, εκδόθηκε ιδίοις αναλώμασι στο Σαντιάγο το 1923 και περιλαμβάνει ποιήματα γραμμένα από το 1920 μέχρι το 1923. Τα ποιήματα αυτά, τα πρωτόλεια του πάμφτωχου, συνεσταλμένου επαρχιώτη φοιτητή που εγκαθίσταται στην αφιλόξενη χιλιανή πρωτεύουσα αναζητώντας καταφύγιο στην ποίηση, κυκλοφορούν για πρώτη φορά στο σύνολό τους στα ελληνικά. Η ξεχωριστή φωνή του Νερούδα είναι εδώ ήδη αναγνωρίσιμη· μουσικότητα, λυρισμός, έντονη εικονοποιία και ρομαντική διάθεση, που προσιδιάζει στο νεαρό της ηλικίας του. Η εγχώρια κριτική υποδέχεται θερμά τον δεκαεννιάχρονο δημιουργό: ο Ραούλ Σίλβα Κάστρο χαιρετίζει «την έλευση ενός ταλαντούχου ποιητή» και ο διάσημος Alone (ψευδώνυμο του Ερνάν Ντίαζ Αριέτα) πλέκει το εγκώμιό του στην εφημερίδα La Nación γράφοντας χαρακτηριστικά: «Μπορούμε δικαιολογημένα να ελπίζουμε ότι, όπως ήδη ξεχωρίζει ανάμεσα στους εκπροσώπους της γενιάς του, έτσι και στο μέλλον, αν δεν επέμβει η τυφλή μοίρα, θα έχει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους σπουδαιότερους λογοτέχνες όλων των εποχών».
Η παρούσα δίγλωσση έκδοση σε μετάφραση του Πέδρο Βικούνια συνοδεύεται από ένα εισαγωγικό κείμενο του Ερνάν Λογιόλα, ακαδημαϊκού και σημαντικού μελετητή του Νερούδα, στο οποίο παρουσιάζονται οι διαφορετικές φάσεις συγγραφής των ποιημάτων της συλλογής, αναλύονται τα κεντρικά θέματα της πρώιμης συγγραφικής περιόδου του ποιητή και δίνεται το στίγμα της εποχής που γέννησε το Βιβλίο του λυκόφωτος.
Neverhome 2 × €14.40
Το θεώρημα του παπαγάλου 1 × €22.05
Αφέντες και Δούλοι 1 × €20.00
Η Ελένα ξέρει 1 × €13.50
Γυναίκες στο κουρδικό κίνημα 1 × €15.00
Άγρια ιστορία για μεγάλα παιδιά 1 × €13.50
Φιλελευθερισμός 1 × €10.80
Κάπου στο ανολοκλήρωτο 1 × €18.00
Γιατί το Βυζάντιο 2 × €13.00
Έντεκα συναντήσεις 1 × €16.00
Ο πρίγκιπας με το φλιτζανάκι 1 × €13.50
Όταν έκλαψε ο Νίτσε 1 × €20.70Υποσύνολο: €217.85
