€17.20
Ο Έρνεστ Τζόουνς σημείωνε στη βιογραφία του Φρόιντ: “Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ιδρυτής της ψυχανάλυσης βρήκε την ψυχολογία των γυναικών πιο αινιγματική από αυτή των ανδρών. Είπε μια φορά στη Μαρία Βοναπάρτη: Η μεγάλη ερώτηση που δεν έχει απαντηθεί ποτέ και που δεν μπόρεσα ακόμα και τώρα να απαντήσω, παρά την τριακονταετή έρευνά μου στη θηλυκή ψυχή, είναι: τι θέλει μια γυναίκα;
Ο Σάντορ Φερέντσι υπήρξε χαρισματικός και οξυδερκής ψυχαναλυτής με πολυεπίπεδη κλινική εμπειρία, αναλαμβάνοντας συχνά τις πιο δύσκολες περιπτώσεις ασθενών, που είχαν υποστεί σοβαρούς ψυχικούς ή και σωματικούς τραυματισμούς. Επινόησε σημαντικές έννοιες, όπως την “ενδοβολή” και την “ταύτιση με τον επιτιθέμενο”, ενώ ήταν εκ των πρώτων που αναγνώρισαν τη σημασία του πρώιμου τραύματος. Μάς μίλησε για τη σύγχυση γλωσσών μεταξύ παιδιού και ενηλίκων, για τις παιδικές αναλύσεις των ενηλίκων, για την αμφιμείξη των ερωτισμών· εμπνεύστηκε την έννοια του σοφού βρέφους, του μη καλοδεχούμενου παιδιού, της ναρκισσιστικής σχάσης, της τρομοκρατίας της οδύνης, των παθονευρώσεων.
Η σχέση του με τον Φρόυντ υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη του ψυχαναλυτικού κινήματος, καθώς ο Φερέντσι ήταν από εκείνους που υποστήριξαν με θέρμη την αναγκαιότητα της μακρόχρονης ανάλυσης του αναλυτή, του επονομαζόμενου και δεύτερου θεμελιώδους κανόνα της ψυχανάλυσης. Για χρόνια αντάλλασσαν με τον Φρόυντ ερωτήματα πάνω στην αναλυτική εργασία, σε τέτοιον βαθμό που η σκέψη του ενός σφραγίστηκε από τη σκέψη του άλλου. Ωστόσο, λίγο καιρό πριν από τον πρόωρο θάνατό του, οι σχέσεις του με τον Φρόυντ στιγματίστηκαν από έντονη αμφιθυμία και υπόγειες συγκρούσεις, στις οποίες κυρίαρχο ρόλο διαδραμάτισαν σημαντικά πρόσωπα του διεθνούς ψυχαναλυτικού κινήματος.
Η σχέση του Φερέντσι με τον Φρόυντ σημαδεύτηκε από τη διεργασία αλλά και την άρνηση του θηλυκού και του παθητικού στοιχείου. Η θηλυκή-μητρική πλευρά, την οποία μάταια αναζητούσε να βρει στον Φρόυντ, ήταν μια θέση που ο Φρόυντ δυσκολευόταν να αναλάβει. Σε αντιστάθμισμα, την ανέλαβε προοδευτικά ο ίδιος ο Φερέντσι, όταν λειτούργησε για τους ασθενείς του σαν τρυφερή μητέρα. Τη δε άρνηση υπαγωγής του Φερέντσι στο πατρικό υπερεγώ και στην παθητικότητα της αναλυτικής θέσης τη διαδέχθηκε η προώθηση της ενεργητικής τεχνικής εκ μέρους του.
Οι συνεχείς τεχνικοί πειραματισμοί του επιχειρούσαν εξάλλου να απαντήσουν στα φαινόμενα επανάληψης που διέπουν την ψυχική ζωή. Μέσα από αντιφατικές τεχνικές παρεμβάσεις, τις οποίες δεν δίσταζε να εγκαταλείψει, ο Φερέντσι επέκτεινε τα όρια του αναλύσιμου και κατέστη ο πρόδρομος της σύγχρονης αναλυτικής πρακτικής, εισάγοντας την ελαστικότητα της τεχνικής. Έφτασε όμως σε ακραία σημεία, όπως στη θύελλα της αμοιβαίας ανάλυσης, κάτι που τον κατέστησε αιρετικό για την τότε ψυχαναλυτική κοινότητα. Αυτό που ακολούθησε δεν ήταν απλώς δυσμένεια αλλά ιστορική λήθη ενός ιδιαίτερα πλούσιου έργου που λογοκρίθηκε για δεκαετίες.
Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να διερευνήσει σημαντικές πτυχές του έργου μιας εμβληματικής όσο και αμφιλεγόμενης φυσιογνωμίας της ψυχανάλυσης. Μιας προσωπικότητας ακατάπαυστα δημιουργικής, ευρηματικής, που διακρινόταν παράλληλα από ένα θυελλώδες παιδικό στοιχείο, αντίστοιχο ενός άτακτου παιδιο
Οι “Διατυπώσεις για τις δύο αρχές της ψυχικής λειτουργίας” αποτελούν περαιτέρω ανάπτυξη των διακρίσεων που ήδη είχαν παρουσιαστεί, μέσα από μία σχεδόν νευρολογική ορολογία, στο Σχεδίασμα επιστημονικής ψυχολογίας. Οι έννοιες της πρωτογενούς και δευτερογενούς διαδικασίας που παρουσιάστηκαν σε αυτά τα κείμενα, παίρνουν την οριστική τους σημασία μέσα από τη διάκριση που εισάγεται: αρχή της ηδονής και αρχή της πραγματικότητας.
Ήδη από το παρόν κείμενο, η πραγματικότητα μετατρέπεται, όχι μόνο σε μία “αληθινά αυτόνομη δύναμη”, αλλά και σε έναν κεντρικό νοσογραφικό παράγοντα. Η αρχή της πραγματικότητας παρουσιάζεται να ακολουθεί χρονικά την αρχή της ηδονής, όταν εγκαταλείπεται η προσπάθεια ικανοποίησης μέσα από την ψευδαίσθηση. Τότε δεν αναζητείται το ευχάριστο, αλλά το πραγματικό, ακόμα κι αν δεν είναι ευχάριστο.
Η “Αποποίηση” είναι από τα πιο μικρά και πιο πυκνά κείμενα του Φρόιντ. Παρόλο που διαπραγματεύεται, κατά κύριο λόγο, ένα ειδικό πρόβλημα της μεταψυχολογίας, άπτεται, από την αρχή μέχρι το τέλος, ερωτημάτων για την ψυχαναλυτική τεχνική. Η “Αποποίηση” αποτελεί μία διεργασία κατά την οποία το υποκείμενο, εκφράζει υλικό (σκέψεις, συναισθήματα) που μέχρι τότε ήταν απωθημένο, παράλληλα, όμως, αρνείται να το αναγνωρίσει ως δικό του. Η αποποίηση είναι ένας τρόπος να λάβει κανείς υπόψη του το απωθημένο· είναι ουσιαστικά ήδη μια αναίρεση της απώθησης, όχι όμως και μια παραδοχή του απωθημένου.
Τον Σεπτέμβριο του 1918 στη Βουδαπέστη, το 5ο Διεθνές Ψυχαναλυτικό Συνέδριο οργανώνει ειδικό αφιέρωμα στις νευρώσεις του πολέμου. Ομιλητές ο Σάντορ Φερέντσι, ο Καρλ Άμπραχαμ και ο Έρνστ Ζίμμελ, οι οποίοι υπηρέτησαν ως γιατροί στον πόλεμο από την αρχή του και έκαναν καίριες παρατηρήσεις. Οι επισημάνσεις τους σχετικά με τα ψυχικά τραύματα ώθησαν τον Φρόυντ να γράψει την εισαγωγή στα πρακτικά του συμποσίου· μάλιστα αισθάνθηκε την ανάγκη να επανέλθει στα σοβαρά αυτά θέματα στο Πέρα από την αρχή της ευχαρίστησης. Το βιβλίο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ιστορικούς που μελετούν το ζήτημα του πολέμου και την έξοδο από αυτόν, αλλά και για τους ψυχιάτρους, τους ψυχαναλυτές, τους ψυχολόγους, τους κοινωνικούς λειτουργούς και τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, που υποδέχονται, ακούν, συντρέχουν και φροντίζουν σήμερα τους στρατιώτες και τους άμαχους πληθυσμούς οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με νέες κάθε φορά μορφές πολεμικής βίας.
Εξαιτίας της διάρκειάς του, της εξέλιξης της τακτικής και των στρατηγικών, όπως επίσης και της βίας της οποίας υπήρξε το θέατρο, ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος πέρασε σε ένα νέο επίπεδο. Στο πεδίο μάχης, η ένταση του πυρός, συνδεδεμένη με τη μαζική χρήση των πολυβόλων και του πυροβολικού, είχε ως αποτέλεσμα μία νέα μορφή σωματικών βλαβών, στην δράση και στην όσφρηση. Η χρήση, σε περίπτωση ανάγκης, των αιχμηρών όπλων κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών συμπλήρωσε μια εικόνα υπέρμετρης βίας. Επισημαίνουμε όμως ότι οι μαχητές στο μέτωπο δεν υπήρξαν οι μόνοι που επλήγησαν σοβαρά από τη βία. Οι αιχμάλωτοι πολέμου υπήρξαν επίσης θύματα βίας, όπως και οι πολίτες, εκτεταμένα και συστηματικά, πολύ περισσότερο από όσο πιστεύουμε, τόσο κατά τις περιόδους επιδρομών και απόσυρσης των στρατιωτών όσο και εξαιτίας των εξόδων από τις πόλεις και τα χωριά, του άγχους που συνδέεται με την ανασφάλεια της μοίρας αγαπημένων προσώπων που είχαν επιστρατευτεί ή που χάθηκαν στο μέτωπο, με το πένθος, τους βομβαρδισμούς και τα μπλόκα, τη στρατιωτική κατοχή, ακόμα και τις απελάσεις και τις σφαγές.
Από τον συγγραφέα των βιβλίων “Όταν έκλαψε ο Νίτσε”, “Στο ντιβάνι”, “Ο δήμιος του έρωτα”, “Θρησκεία και Ψυχιατρική”, “Το δώρο της ψυχοθεραπείας”, “Η θεραπεία του Σοπενάουερ”, “Η μάνα και το νόημα της ζωής”, έρχεται τώρα ένα ξεχωριστό βιβλίο που αντικρίζει καταπρόσωπο τη μεγαλύτερη δυσκολία με την οποία ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι: το πώς να ξεπεράσουμε τον παραλυτικό τρόμο μας για το θάνατο.
Γραμμένο με τον μοναδικό τρόπο του Ίρβιν Γιάλομ, το βιβλίο “Στον κήπο του Επίκουρου” συμπυκνώνει το έργο και την προσωπική εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής σε μια βαθύτατα ενθαρρυντική προσέγγιση στο οικουμενικό ζήτημα της θνητότητας. Ο Γιάλομ δείχνει ότι στον πυρήνα του άγχους μας βρίσκεται συχνά ο φόβος του θανάτου. Στη συνειδητοποίηση αυτή οδηγεί πολλές φορές μια “αφυπνιστική εμπειρία” – ένα όνειρο, μια αρρώστια, μια τραυματική εμπειρία ή το γεγονός ότι γερνάμε.
Ανάμεσα σε συγκινητικές προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που πασχίζουν να νικήσουν τον τρόμο του θανάτου εντάσσεται ένα κεφάλαιο βαθύτατων αυτοβιογραφικών εξομολογήσεων του Γιάλομ. Με το βιβλίο αυτό ο μεγάλος ψυχοθεραπευτής μας προτείνει διάφορες μεθόδους, με τις οποίες μπορούμε να διαχειριστούμε τον τρόμο, και τελικά καταφάσκει στη ζωή. Και το σημαντικότερο, ο Γιάλομ μας ενθαρρύνει να αγωνιζόμαστε για έναν πιο άμεσο σύνδεσμο με τους άλλους ανθρώπους. Η συμπονετική επαφή, σε συνδυασμό με τη σοφία των μεγάλων διανοητών που πάλεψαν κι οι ίδιοι με το ζήτημα της θνητότητας, μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τον τρόμο μας για τον θάνατο, να ζήσουμε μια ζωή πιο χαρούμενη και ουσιαστική και να αναλάβουμε τα αναγκαία ρίσκα για να πραγματώσουμε τον εαυτό μας.
Καλλίμαχος και Χρυσορρόη 1 × €19.10
Λούνικ ΙΙ 1 × €4.00
Η Ελένα ξέρει 1 × €13.50
Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ! 1 × €20.00
Myphitic Blight-hauler 1 × €19.50
Οι Κορυφές Της Ζωής 1 × €18.00
Ο Βασιλιάς Ληρ 1 × €14.40
Η δύναμη του ενός 1 × €11.00
Το σπίτι της σιωπής 1 × €18.00
Τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας 1 × €15.00
Adeptus Custodes : Custodian Wardens 1 × €45.00
Αυτός ο πόλεμος 1 × €12.60Υποσύνολο: €210.10
