€17.20
Ο Έρνεστ Τζόουνς σημείωνε στη βιογραφία του Φρόιντ: “Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ιδρυτής της ψυχανάλυσης βρήκε την ψυχολογία των γυναικών πιο αινιγματική από αυτή των ανδρών. Είπε μια φορά στη Μαρία Βοναπάρτη: Η μεγάλη ερώτηση που δεν έχει απαντηθεί ποτέ και που δεν μπόρεσα ακόμα και τώρα να απαντήσω, παρά την τριακονταετή έρευνά μου στη θηλυκή ψυχή, είναι: τι θέλει μια γυναίκα;
Τον Σεπτέμβριο του 1918 στη Βουδαπέστη, το 5ο Διεθνές Ψυχαναλυτικό Συνέδριο οργανώνει ειδικό αφιέρωμα στις νευρώσεις του πολέμου. Ομιλητές ο Σάντορ Φερέντσι, ο Καρλ Άμπραχαμ και ο Έρνστ Ζίμμελ, οι οποίοι υπηρέτησαν ως γιατροί στον πόλεμο από την αρχή του και έκαναν καίριες παρατηρήσεις. Οι επισημάνσεις τους σχετικά με τα ψυχικά τραύματα ώθησαν τον Φρόυντ να γράψει την εισαγωγή στα πρακτικά του συμποσίου· μάλιστα αισθάνθηκε την ανάγκη να επανέλθει στα σοβαρά αυτά θέματα στο Πέρα από την αρχή της ευχαρίστησης. Το βιβλίο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ιστορικούς που μελετούν το ζήτημα του πολέμου και την έξοδο από αυτόν, αλλά και για τους ψυχιάτρους, τους ψυχαναλυτές, τους ψυχολόγους, τους κοινωνικούς λειτουργούς και τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, που υποδέχονται, ακούν, συντρέχουν και φροντίζουν σήμερα τους στρατιώτες και τους άμαχους πληθυσμούς οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με νέες κάθε φορά μορφές πολεμικής βίας.
Εξαιτίας της διάρκειάς του, της εξέλιξης της τακτικής και των στρατηγικών, όπως επίσης και της βίας της οποίας υπήρξε το θέατρο, ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος πέρασε σε ένα νέο επίπεδο. Στο πεδίο μάχης, η ένταση του πυρός, συνδεδεμένη με τη μαζική χρήση των πολυβόλων και του πυροβολικού, είχε ως αποτέλεσμα μία νέα μορφή σωματικών βλαβών, στην δράση και στην όσφρηση. Η χρήση, σε περίπτωση ανάγκης, των αιχμηρών όπλων κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών συμπλήρωσε μια εικόνα υπέρμετρης βίας. Επισημαίνουμε όμως ότι οι μαχητές στο μέτωπο δεν υπήρξαν οι μόνοι που επλήγησαν σοβαρά από τη βία. Οι αιχμάλωτοι πολέμου υπήρξαν επίσης θύματα βίας, όπως και οι πολίτες, εκτεταμένα και συστηματικά, πολύ περισσότερο από όσο πιστεύουμε, τόσο κατά τις περιόδους επιδρομών και απόσυρσης των στρατιωτών όσο και εξαιτίας των εξόδων από τις πόλεις και τα χωριά, του άγχους που συνδέεται με την ανασφάλεια της μοίρας αγαπημένων προσώπων που είχαν επιστρατευτεί ή που χάθηκαν στο μέτωπο, με το πένθος, τους βομβαρδισμούς και τα μπλόκα, τη στρατιωτική κατοχή, ακόμα και τις απελάσεις και τις σφαγές.
Ο Σάντορ Φερέντσι υπήρξε χαρισματικός και οξυδερκής ψυχαναλυτής με πολυεπίπεδη κλινική εμπειρία, αναλαμβάνοντας συχνά τις πιο δύσκολες περιπτώσεις ασθενών, που είχαν υποστεί σοβαρούς ψυχικούς ή και σωματικούς τραυματισμούς. Επινόησε σημαντικές έννοιες, όπως την “ενδοβολή” και την “ταύτιση με τον επιτιθέμενο”, ενώ ήταν εκ των πρώτων που αναγνώρισαν τη σημασία του πρώιμου τραύματος. Μάς μίλησε για τη σύγχυση γλωσσών μεταξύ παιδιού και ενηλίκων, για τις παιδικές αναλύσεις των ενηλίκων, για την αμφιμείξη των ερωτισμών· εμπνεύστηκε την έννοια του σοφού βρέφους, του μη καλοδεχούμενου παιδιού, της ναρκισσιστικής σχάσης, της τρομοκρατίας της οδύνης, των παθονευρώσεων.
Η σχέση του με τον Φρόυντ υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη του ψυχαναλυτικού κινήματος, καθώς ο Φερέντσι ήταν από εκείνους που υποστήριξαν με θέρμη την αναγκαιότητα της μακρόχρονης ανάλυσης του αναλυτή, του επονομαζόμενου και δεύτερου θεμελιώδους κανόνα της ψυχανάλυσης. Για χρόνια αντάλλασσαν με τον Φρόυντ ερωτήματα πάνω στην αναλυτική εργασία, σε τέτοιον βαθμό που η σκέψη του ενός σφραγίστηκε από τη σκέψη του άλλου. Ωστόσο, λίγο καιρό πριν από τον πρόωρο θάνατό του, οι σχέσεις του με τον Φρόυντ στιγματίστηκαν από έντονη αμφιθυμία και υπόγειες συγκρούσεις, στις οποίες κυρίαρχο ρόλο διαδραμάτισαν σημαντικά πρόσωπα του διεθνούς ψυχαναλυτικού κινήματος.
Η σχέση του Φερέντσι με τον Φρόυντ σημαδεύτηκε από τη διεργασία αλλά και την άρνηση του θηλυκού και του παθητικού στοιχείου. Η θηλυκή-μητρική πλευρά, την οποία μάταια αναζητούσε να βρει στον Φρόυντ, ήταν μια θέση που ο Φρόυντ δυσκολευόταν να αναλάβει. Σε αντιστάθμισμα, την ανέλαβε προοδευτικά ο ίδιος ο Φερέντσι, όταν λειτούργησε για τους ασθενείς του σαν τρυφερή μητέρα. Τη δε άρνηση υπαγωγής του Φερέντσι στο πατρικό υπερεγώ και στην παθητικότητα της αναλυτικής θέσης τη διαδέχθηκε η προώθηση της ενεργητικής τεχνικής εκ μέρους του.
Οι συνεχείς τεχνικοί πειραματισμοί του επιχειρούσαν εξάλλου να απαντήσουν στα φαινόμενα επανάληψης που διέπουν την ψυχική ζωή. Μέσα από αντιφατικές τεχνικές παρεμβάσεις, τις οποίες δεν δίσταζε να εγκαταλείψει, ο Φερέντσι επέκτεινε τα όρια του αναλύσιμου και κατέστη ο πρόδρομος της σύγχρονης αναλυτικής πρακτικής, εισάγοντας την ελαστικότητα της τεχνικής. Έφτασε όμως σε ακραία σημεία, όπως στη θύελλα της αμοιβαίας ανάλυσης, κάτι που τον κατέστησε αιρετικό για την τότε ψυχαναλυτική κοινότητα. Αυτό που ακολούθησε δεν ήταν απλώς δυσμένεια αλλά ιστορική λήθη ενός ιδιαίτερα πλούσιου έργου που λογοκρίθηκε για δεκαετίες.
Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να διερευνήσει σημαντικές πτυχές του έργου μιας εμβληματικής όσο και αμφιλεγόμενης φυσιογνωμίας της ψυχανάλυσης. Μιας προσωπικότητας ακατάπαυστα δημιουργικής, ευρηματικής, που διακρινόταν παράλληλα από ένα θυελλώδες παιδικό στοιχείο, αντίστοιχο ενός άτακτου παιδιο
Το περιεχόμενο της “Θεραπείας του Σοπενάουερ” είναι ξανά μια ψυχοθεραπευτική περιπέτεια, η οποία όμως δεν εκτυλίσσεται πια στο κλειστό σύστημα της ατομικής ψυχοθεραπείας. Ο συγγραφέας ξεναγεί εδώ τον αναγνώστη σ’ ένα νέο θεραπευτικό χώρο. Αν στο “Όταν έκλαψε ο Νίτσε” μάς άνοιγε ένα παράθυρο στην προ-ψυχαναλυτική Βιέννη, αν “Στο ντιβάνι” μάς παρουσίαζε την κοινότητα της ατομικής ψυχοθεραπείας στην Αμερική, εδώ μας βάζει πίσω από τον μονόδρομο καθρέφτη να παρακολουθήσουμε τον μικρόκοσμο της ομαδικής ψυχοθεραπείας.
– Από το εισαγωγικό σημείωμα των μεταφραστών Ευαγγελίας Ανδριτσάνου – Γιάννη Ζέρβα
«Ο Γιάλομ αποκαλεί συχνά τα βιβλία του “διδακτικά μυθιστορήματα”, κι εδώ η ανάπλαση μιας ψυχοθεραπευτικής ομάδας εν δράσει είναι απόλυτα πειστική.[…] Μια παράλληλη περιγραφή της ζωής του Σοπενάουερ φωτίζει τους διανοητικούς θριάμβους και τις συναισθηματικές δυσκολίες του φιλοσόφου»
Publlishers Weekly, Νοέμ. 2004
“Ο Γιάλομ συνεχίζει τη λογοτεχνική του περιδιάβαση στο χώρο της φιλοσοφίας και της ψυχοθεραπείας στήνοντας μια υπέροχη ιστορία γύρω απ’ τον τελευταίο χρόνο μιας ομαδικής ψυχοθεραπείας. […] Είναι μια συγκινητική επιχειρηματολογία γύρω απ’ το τέλος της ζωής, γερά θεμελιωμένη τόσο στην εμπειρία της μυθοπλασίας όσο και στη γνώση της φιλοσοφίας”
Kirkus, 15 Νοέμ 2004
“Η συγχώνευση φιλοσοφίας, σχολαστικισμού, ψυχιατρικής και λογοτεχνίας παράγει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και απολαυστικό μυθιστόρημα ιδεών. Ο Γιάλομ μας οδηγεί προς την αναπόφευκτη -και ασυνήθιστα συγκινητική- ψυχική απελευθέρωση με συναρπαστικά και πειστικά βήματα. Η καθαρότητα με την οποία παρουσιάζει τις διάφορες έννοιες είναι αξιοθαύμαστη, εκεί όμως που ξεπερνά κάθε προηγούμενο, είναι η περιγραφή των συγκινησιακών ιδιαιτεροτήτων”
San Francisco Chronicle, 23 Ιαν. 2005
«Θαύμασα τη χάρη της γραφής του Γιάλομ, το κουράγιο με το οποίο κριτικάρει και σαρκάζει τον εαυτό του, τον υπέροχο τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τις σοφές του παρατηρήσεις γύρω απ την εμμονή, την ενοχή, το άγχος και τη θλίψη, και την ικανότητά του ν αποκαλύπτει την -κάποτε δύσκολα ανιχνεύσιμη- ανθρωπιά των χαρακτήρων του»
Washington Post, 23 Ιαν. 2005
Ο Όλιβερ Σάκς έχει γίνει ο πιο γνωστός νευρολόγος παγκοσμίως. Οι μελέτες του για τις περιπτώσεις ανθρώπων με τσακισμένο μυαλό διεισδύουν με λαμπρό τρόπο στα μυστήρια του συνειδητού”.
– Guardian
Στο καταπληκτικό αυτό βιβλίο που ξανακυκλοφορεί σε αναθεωρημένη μετάφραση, ο Όλιβερ Σάκς αφηγείται τις ιστορίες ασθενών που χάθηκαν στον παράξενο κόσμο των νευρολογικών διαταραχών από όπου αδυνατούν καταπώς φαίνεται να δραπετεύσουν. Πρόκειται για μελέτες ανθρώπων που έχασαν τη μνήμη τους και συνάμα το μεγαλύτερο κομμάτι από το παρελθόν τους· που δεν μπορούν πλέον να αναγνωρίσουν άτομα και κοινά αντικείμενα· που τα μέλη του σώματός τους τους μοιάζουν ξένα· που πάσχουν αλλά είναι μολαταύτα προικισμένοι με ανυπέρβλητο καλλιτεχνικό ή μαθηματικό ταλέντο. Στην έξοχη και συμπονετική αφήγηση του δρα Σάκς, κάθε ιστορία είναι μια μοναδική και βαθιά ανθρώπινη μελέτη της ζωής που παλεύει ενάντια σε απίστευτες αντιξοότητες.
Το να μιλάς για αρρώστιες είναι μια διασκέδαση που θυμίζει τις “Χίλιες και μια νύχτες”.
– William Osler
” Ο γιατρός (αντίθετα από τον φυσιοδίφη) ασχολείται… με έναν και μοναδικό οργανισμό: τον άνθρωπο ως υποκείμενο, ενώ κάτω από αντίξοες συνθήκες αγωνίζεται να διατηρήσει την ταυτότητά του”.
-Ivy McKenzie
“Το διπλό μόττο και η αντίθεση ανάμεσα στα δύο αποσπάσματά του -και τελικά η αντίθεση που ο Ivy McKenzie επισημαίνει ανάμεσα στον γιατρό και στον φυσιοδίφη- αντιστοιχεί σε μια προσωπική μου διττότητα: στο ότι εγώ ο ίδιος αισθάνομαι ταυτόχρονα γιατρός και φυσιοδίφης· και στο ότι ενδιαφέρομαι εξίσου για τις αρρώστιες και για τους ανθρώπους· ίσως, επίσης, γιατί είμαι εξίσου, αν και ατελώς, θεωρητικός και δραματουργός, είμαι φτιαγμένος εξίσου για το επιστημονικό και το ρομαντικό, και βρίσκω συνεχώς και τα δύο στην ανθρώπινη κατάσταση, όσο και στην αρρώστια, η οποία αποτελεί την πεμπτουσία της ανθρώπινης κατάστασης· και τα ζώα αρρωσταίνουν, αλλά μόνο ο άνθρωπος πέφτει ολόκληρος μέσα στην αρρώστια”.
Oliver S
Ζήτημα θανάτου και ζωής 1 × €14.80
Ομήρου Οδύσσεια 1 × €24.20
Εισαγωγή στην ποίηση του Σεφέρη 1 × €25.00
Το σπίτι της σιωπής 1 × €18.00
Αριστοφάνη Ειρήνη 1 × €7.70
Θεόφιλος και Κασσιανή 1 × €19.00
Διόρθωση 1 × €16.20
Το πρόβλημα Σπινόζα 1 × €19.80Υποσύνολο: €144.70
