- ×
Μυθιστόρημα με κλειδί 1 × €15.00 - ×
Γράμμα στον δικαστή μου 1 × €12.60 - ×
Πέντε Ιτιές 1 × €16.20 - ×
Πότε διάβολος πότε άγγελος 1 × €14.00
Υποσύνολο: €57.80
Πίσω στην Αρχική
Ιταλικές απειλές
€16.22
Ο συνταγματάρχης Χασάν, πρώην μέλος της Προεδρικής Φρουράς του Σαντάμ Χουσεΐν, που παρακολουθείται από το τμήμα καταπολέμησης της τρομοκρατίας της Γιουροπόλ το οποίο διευθύνει ο Ντενίζ Σαλβέρ, βρίσκεται νεκρός σε πάρκο του Βερολίνου. Φαινομενικά, υπόθεση του τμήματος ηθών. Αλλά ο Σαλβέρ δεν είναι άνθρωπος που σταματάει στα φαινόμενα.
Στην Ιταλία, δύο φιλήσυχες πενηντάρες, φίλες, αστές από τη Γένοβα και το Μιλάνο, εξαφανίζονται χωρίς καμιά ικανοποιητική εξήγηση. Η υπόθεση δεν θα ενδιέφερε τη Γιουροπόλ εάν δεν υπήρχε συγγενικός δεσμός ανάμεσα στη μία απ’ αυτές και τον Έτορε Γκουίντι, έναν ηλικιωμένο φασίζοντα βιομήχανο που η κόρη του δολοφονήθηκε πρόσφατα μαζί μ’ έναν τραμπούκο της άκρας δεξιάς. Μετά το Βερολίνο, η αντιτρομοκρατική ομάδα του Σαλβέρ εγκαθίσταται στη Γένοβα για να συνεχίσει την καταδίωξη των εγκεφάλων του δικτύου της άκρας δεξιάς, που υποπτεύεται ότι επιδιώκει να αποσταθεροποιήσει την ιταλική δημοκρατία…
Με τις Ιταλικές απειλές ολοκληρώνεται η μυθιστορηματική κοινωνική, πολιτική και αστυνομική τριλογία του Ζακ Μουλέν για την τόσο επίκαιρη και δραματική στις μέρες μας άνοδο του νεοφασισμού στην Ευρώπη.
Σχετικά προϊόντα
- Γαλλική-Γαλλόφωνη
Η πιο πολύτιμη πραμάτεια
€12.60Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα μεγάλο δάσος ζούσε ένας φτωχός ξυλοκόπος με τη φτωχιά γυναίκα του. Όχι όχι όχι όχι όχι, μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται καθόλου για τον Κοντορεβυθούλη! Όπως εσείς, έτσι κι εγώ απεχθάνομαι αυτή τη γελοία ιστορία. Πού ακούστηκε οι γονείς να παρατάνε τα παιδιά τους επειδή δεν έχουν να τα θρέψουν; Έλεος… Μέσα σ’ αυτό το μεγάλο δάσος λοιπόν επικρατούσε μεγάλη πείνα και πολύ κρύο. Ιδίως τον χειμώνα. Το καλοκαίρι μια τρομερή ζέστη έπεφτε σ’ αυτό το δάσος κι έδιωχνε το πολύ κρύο. Η πείνα απεναντίας ήταν σταθερή, προπάντων τα χρόνια που γύρω από αυτό το δάσος μαινόταν ο παγκόσμιος πόλεμος.
- Γαλλική-Γαλλόφωνη
Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία
€18.00Παρίσι, φθινόπωρο του 1959. Η Αλγερία διεκδικεί την ανεξαρτησία της και ο πόλεμος δεν αφήνει ανέγγιχτη τη μητροπολιτική Γαλλία. Ένας επιφανής Aλγερινός δικηγόρος, που πρόσκειται στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα FLN, δολοφονείται στο Παρίσι με τη Γαλλίδα σύζυγό του και τα παιδιά τους. Η αστυνομία υποστηρίζει ότι πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό του FLN και αναθέτει την υπόθεση σε έναν νεαρό και σχετικά άπειρο αστυνομικό. Ο πατέρας της δολοφονημένης συζύγου, πρώην ηγετικό στέλεχος της γαλλικής Αντίστασης κατά των Γερμανών, ζητά από έναν Κορσικανό παλιό σύντροφό του από την Αντίσταση, αλλά που τώρα είναι μέλος του υποκόσμου, να ανακαλύψει τον δολοφόνο. Παράλληλα, ο διευθυντής της αστυνομίας του Παρισιού Μωρίς Παπόν [υπαρκτό πρόσωπο· συνεργάτης του καθεστώτος του Βισύ, υπαίτιος για την εκτόπιση των Γάλλων Εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, συνέχισε ανενόχλητος τη λαμπρή διοικητική του σταδοδρομία με όλες τις κυβερνήσεις και μόλις το 1998 καταδικάστηκε από τη γαλλική Δικαιοσύνη· ο Παπόν ήταν επίσης υπεύθυνος για τη σφαγή των Αλγερινών διαδηλωτών στο Παρίσι, στις 17 Οκτωβρίου 1961, καθώς και για την αιματηρή καταστολή της διαδήλωσης κατά της OAS και του Πολέμου της Αλγερίας, στις 8 Φεβρουαρίου 1962, στη στάση του μετρό Charonne] αναθέτει σε έναν πρώην δωσίλογο, που αναλαμβάνει σκοτεινές αποστολές για λογαριασμό της αστυνομίας, να εκτελέσει τον δολοφόνο, προκειμένου να κλείσει η υπόθεση χωρίς συνέπειες.
Ο συγγραφέας παρακολουθεί τις άλλοτε παράλληλες και άλλοτε συγκλίνουσες πορείες των τριών τόσο διαφορετικών μεταξύ τους χαρακτήρων του, στις ακριβές συνοικίες και τα υποβαθμισμένα προάστια, στα μεγαλοπρεπή κυβερνητικά μέγαρα και τα άθλια διαμερίσματα του Παρισιού, από το 1959 ώς το 1962, και φωτίζει το παρασκήνιο του «βρώμικου πολέμου» που διεξήγαγε στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος» ο Μωρίς Παπόν, χωρίς ποτέ να θυσιάζει τις απαιτήσεις της μυθιστορηματικής φόρμας ή να καταφεύγει σε υπεραπλουστευτικές περιγραφές των ψυχολογικών χαρακτηριστικών των ηρώων του.
Με αυτό τον ευφυή συνδυασμό πραγματικών γεγονότων και μυθοπλασίας, ο Τομά Κανταλούμπ υπογράφει το πρώτο του μυθιστόρημα ελέγχοντας με εντυπωσιακό τρόπο το υλικό του. Ζωντανεύει μια περίοδο σκοτεινή, γεμάτη προδοσίες και ανατροπές. Με τη συναρπαστική του πλοκή, το “Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία” συμπληρώνει με θαυμαστό τρόπο, ως δίπτυχο, το Μαύρο Αλγέρι του Μωρίς Αττιά. (Το κείμενο του οπισθοφύλλου βασίζεται κατά μεγάλο μέρος σε άρθρο της εφημερίδας Le Monde (25.1.2019)«Κάθε χώρα έχει και το σκοτεινό ιστορικό της τραύμα, το οποίο συνήθως προσπαθεί να το σκεπάσει κάτω από πολλαπλά μυστικά και ψέματα. Η Γαλλία έχει την Αλγερία. (…) Ο Κανταλούμπ καταφέρνει να συνδυάσει με δεξιοτεχνικό τρόπο τη δυσώδη πολιτική πραγματικότητα της μεταπολεμικής γαλλικής δημοκρατίας με την αστυνομικού τύπου μυθοπλασία, ακολουθώντας επάξια τους κλασικούς πλέον εκπροσώπους του γαλλικού νέο-πολάρ.(Έλενα Χουζούρη, bookpress.gr, 05/08/2021)
«Το “Ρέκβιεμ για μια Δημοκρατία” είναι υπέροχα γραμμένο, χωρίς παραχωρήσεις ούτε στο περιεχόμενο ούτε στη μορφή. Δεν είναι απλώς ένα καλό μυθιστόρημα: είναι ένα μεγάλο μυθιστόρημα». (Philippe Jaenada, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής του βραβείου Landerneau Polar)
«Ωραίοι χαρακτήρες: τα πάντα γύρω τους είναι μαύρα, βαμμένα με το κόκκινο του αίματος, αλλά εκείνοι διατηρούν μια κάποια αγνότητα. Η αφοσίωση και η τιμή καταφέρνουν να κρατήσουν τη θέση τους σε αυτό το οργισμένο βιβλίο». (Le Figaro)
«Συναρπαστικό, αξιοθαύμαστα ζωντανό, στέρεα δομημένο, μυθιστόρημα και ντοκουμέντο συνάμα. Ένα έξοχο επίτευγμα, στη μεγάλη παράδοση της Serie noire». (Telerama)
Bραβείο LANDERNEAU POLAR
Bραβείο CALIBRE 47
Bραβείο SANG D’ENCRE
Bραβείο MYSTERE DE LA CRITIQUE
Bραβείο ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ 20 MINUTES/QUAIS DU POLAR - Γαλλική-Γαλλόφωνη
Τη νύχτα, όλα τα αίματα ειναι μαύρα
€12.60Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918) είναι σε εξέλιξη. Ένα πρωί, ο λοχαγός Αρμάν δίνει μέσα από τα χαρακώματα το σύνθημα της επίθεσης εναντίον των Γερμανών. Οι στρατιώτες εφορμούν. Ανάμεσά τους ο Αλφά Ντιάγε και ο Μαντέμπα Ντιοπ, δυο Σενεγαλέζοι που μάχονται, μαζί με τόσους άλλους ομοεθνείς τους, για τα γαλλικά χρώματα. Λίγα μέτρα μετά την έξοδό τους από το χαράκωμα, ο Μαντέμπα πέφτει θανάσιμα πληγωμένος μπροστά στα μάτια του Αλφά, του παιδικού του φίλου που τον είχε πάνω κι από αδελφό.
Από δω και πέρα, η αφήγηση ακολουθεί τον Αλφά καθώς βυθίζεται στην τρέλα μετά τον θάνατο του φίλου του και αδελφού της καρδιάς του, για τον οποίο αισθάνεται υπεύθυνος. Η ενοχή και οι τύψεις τον στοιχειώνουν, μετατρέποντας αυτό τον εικοσάχρονο από ένα μικρό χωριό της Αφρικής, που βρέθηκε σ’ αυτή την ουδέτερη ζώνη, σε μηχανή θανάτου: γίνεται το οπλισμένο χέρι του Θεού, το πρόσωπο της μοίρας για τους «εχθρούς με τα γαλάζια μάτια», και σπέρνει τον τρόμο ακόμα και στους δικούς του. Μοναχικός πολεμιστής, αγρίμι ανελέητο μέσα στο στόμα του τέρατος, μονολογεί για τις «δύο όψεις που έχουν τα πράγματα» και προβληματίζεται για τη σχετικότητα των αρχών και των αξιών. Ως έσχατη αντίσταση στο πρώτο μακελειό του 20ού αιώνα, επαναφέρει στη μνήμη του τη ζωή στην Αφρική, έναν κόσμο χαμένο πια, που ξαναζωντανεύει.
Μυθιστόρημα με αναπάντεχη για το θέμα του ποιητική γλώσσα, ακολουθεί τον ρυθμό της μητρικής γλώσσας του αφηγητή, με φράσεις που επαναλαμβάνονται στην αφήγηση σαν επωδός, δημιουργώντας μια ηχώ που συνδέει τον Αλφά Ντιάγε με την πατρίδα του. «Μουσικός των λέξεων», ο συγγραφέας δίνει φωνή σε όσους επέζησαν και είδαν «τα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της γης […] τις ψυχές δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι», αλλά δεν μίλησαν. Ήταν ο πόλεμος, ακραία συνθήκη που ανατρέπει όλους τους κανόνες και ξυπνά το θηρίο που βρίσκεται σε νάρκη μέσα στον καθένα μας. - Γαλλική-Γαλλόφωνη
Το ανθρώπινο είδος
€11.00“Στο βιβλίο αυτό δοκίμασα να εξιστορήσω τη ζωή ενός κομάντο (του Γκαντερσχάιμ), ενός γερμανικού στρατοπέδου συγκέντρωσης (του Μπούχενβαλντ).[…] Καταγράφω εδώ ό,τι έζησα. Στην αφήγησή μου η φρίκη δεν είναι αβυσσαλέα. Στο Γκαντερσχάιμ δεν υπήρχε ούτε θάλαμος αερίων ούτε κρεματόριο. Εκεί η φρίκη ήταν σκοτάδι, απόλυτη έλλειψη σημείου αναφοράς, μοναξιά, αδιάκοπη καταπίεση, αργή εκμηδένιση. Η κινητήρια δύναμη του αγώνα μας δεν υπήρξε άλλη από την ξέφρενη διεκδίκηση -διεκδίκηση που ήταν σχεδόν πάντα μοναχική- να παραμείνουμε, μέχρις εσχάτων, άνθρωποι. Οι ήρωες της ιστορίας και της λογοτεχνίας μπορεί να διαδήλωναν την αγάπη, τη μοναξιά, την αγωνία της ύπαρξης ή της μη ύπαρξης, ή να ζητούσαν εκδίκηση ή να ορθώνονταν κατά της αδικίας, της ταπείνωσης. Δεν πιστεύουμε όμως πως έφτασαν ποτέ στο σημείο να εκφράσουν, ως μόνη και τελευταία διεκδίκηση, μια ύστατη αίσθηση ότι ανήκουν στο ανθρώπινο είδος”. (Ρομπέρ Αντέλμ, προλεγόμενα στο “Ανθρώπινο είδος”)
