Ένα έργο όπως η “Ιστορία των Επαναστάσεων” δεν μπορεί να θεωρηθή ότι απλώς ακολουθεί το συρμό που επικρατεί σήμερα να μιλούν πολλοί για επαναστάσεις. Στην πραγματικότητα όμως, χωρίς να θέλουμε να αρνηθούμε την προσφορά του σ’ αυτές, προσθέτουμε ότι το σύγχρονο αυτό φαινόμενο, το εξετάζουμε στην “Ιστορία” μας, κατά τρόπο, περισσότερο έμμεσο και διαλεκτικό παρά άμεσο και λογικό. Στα μελετήματα αυτά, εξετάζονται οι επαναστάσεις των τριών τελευταίων αιώνων, χωρίς να γίνεται διαρκής προσφυγή σε επαναστατικά κείμενα και στην επαναστατική ορολογία.
Γιατί τι είναι, σε τελική εξέταση, μια επανάσταση; Μια στιγμή αναφλέξεως και ανακοπής στην εξέλιξη μιας καθιερωμένης καταστάσεως. Η κατάσταση αυτή έχει διάφορες εκφράσεις, με βασική εκείνην της αντεπαναστάσεως. Και μια κατάσταση του είδους ημπορεί να οδηγήση, όχι απλώς σ’ ένα πραξικόπημα, μια αυλική συνωμοσία και σε μια στρατιωτική επανάσταση. Ημπορεί να οδηγήση και σε μια επανάσταση που να εκφράζη τις απόψεις και τις επιθυμίες χιλιάδων ανθρώπων.
5 τόμοι – Πλήρης
– Εθνικισμοί και φασισμοί
– Επανάσταση και κουλτούρα
– Σοσιαλιστικές επαναστάσεις
– Σύγχρονες επαναστάσεις
– Αστικές επαναστάσεις
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ: Καλή
To 1916 δύο άνδρες συμφώνησαν να διαιρέσουν τη Μέση Ανατολή. Ο σερ Μαρκ Σάικς ήταν οραματιστής πολιτικός, ο Φρανσουά Ζορζ-Πικό ήταν διπλωμάτης με συσσωρευμένη πικρία. Χάραξαν μια γραμμή στην άμμο από τη Μεσόγειο μέχρι τα σύνορα της Περσίας και μαζί αναδιαμόρφωσαν τον χάρτη της Μέσης Ανατολής, στη βάση των δύο «Εντολών»: της Βρετανίας
για την Παλαιστίνη, την Υπεριορδανία και το Ιράκ, και της Γαλλίας για τον Λίβανο και τη Συρία. Τα επόμενα τριάντα χρόνια εκτυλίχθηκε μια εξωφρενική ιστορία βίας και μυστικών πολιτικών ελιγμών, με πρωταγωνιστές έναν αστερισμό πολιτικών, διπλωματών, κατασκόπων και στρατιωτικών.
Αξιοποιώντας έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν πρόσφατα σε βρετανικά και γαλλικά αρχεία, ο James Barr ξεδιπλώνει βήμα βήμα τον μυστικό, φονικό πόλεμο μηχανορραφιών και κατασκοπείας μεταξύ Βρετανίας και Γαλλίας για την εξουσία στη Μέση Ανατολή.
«Στηριγμένος σε εκτεταμένη έρευνα και παραθέτοντας αποκαλυπτικές πηγές, ο Barr εκθέτει όλες τις πτυχές αυτής της απαράδεκτης ιστορίας».
THE TIMES
«Ένα από τα πράγματα που δεν περιμένει κανείς ξεκινώντας την ανάγνωση αυτής της αριστοτεχνικής μελέτης, και που συνειδητοποιεί με τεράστια έκπληξη, είναι ο τεράστιος ζήλος με τον οποίο Βρετανοί και Γάλλοι προσπαθούσαν να υπονομεύσουν ο ένας τον άλλον».
THE SPECTATOR
«Το ΠΟΛΥ βρόμικο πρόσωπο της εξωτερικής πολιτικής… Το βιβλίο αυτό κυριολεκτικά δεν το αφήνεις από τα χέρια σου…»
INDEPENDENT
«Ο Barr έκανε μια μεγάλη έρευνα σε διπλωματικά αρχεία και ανέσυρε πλούσιο υλικό, που ζωντανεύει την αφήγησή του!»
FINANCIAL TIMES
Στο λυκόφως του περασμένου αιώνα, στις 18 Μαρτίου 1871, εγκαθιδρύθηκε η Κομμούνα του Παρισιού. Στις 28 Μαΐου του ίδιου χρόνου η Κομμούνα συντριβόταν και πνιγόταν στο αίμα. Όλο κι όλο είχε ζήσει εβδομήντα μέρες. Κι όμως, έμεινε στην παγκόσμια ιστορία σαν μεγάλος σταθμός της ανθρωπότητας. Όχι μονάχα γιατί αποτελούσε τη μεγάλη, αστραφτερή επίθεση των προλετάριων για την κατάκτηση του ουρανού, μα βασικά γιατί άνοιγε τον δρόμο, έκανε την αρχή, για την ποιοτικά καινούργια εξέλιξη της ανθρωπότητας. (ΝΙΚΟΣ ΨΥΡΟΥΚΗΣ)
Εκατόν πενήντα χρόνια μετά την Παρισινή Κομμούνα, τα κείμενα που περιλαμβάνονται στον ανά χείρας τόμο αποτυπώνουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η Κομμούνα τόσο από τους συγχρόνους της όσο και από τους κομμουνιστές πριν κατακτήσουν την εξουσία στη Ρωσία, αλλά και μετά, όταν η επανάσταση είχε γίνει πλέον καθεστώς. Η διαφορετική εστίαση κάθε εποχής αντανακλά τις διαφορετικές προτεραιότητες σε ζητήματα όπως αυτό του αποικιοκρατούμενου κόσμου και της στάσης του επαναστατημένου προλεταριάτου απέναντί του. Αυτό που φαίνεται να μην απασχολεί ιδιαίτερα τον Μαρξ, οι Σοβιετικοί ιστορικοί της μεταπολεμικής εποχής, όταν το ζήτημα της αποαποικιοποίησης ήταν επίκαιρο, το επισημαίνουν ως παράγοντα αποτυχίας του κινήματος της Κομμούνας, κάτι που κάνει και ο Νίκος Ψυρούκης, στο δικό του κείμενο, σε μια εποχή που ο πόλεμος του Βιετνάμ έληγε με την ήττα της αμερικανικής υπερδύναμης.
Η Κινεζική Αυτοκρατορία ιδρύθηκε το 221 π.Χ. και διήρκεσε μέχρι το 1912, οπότε την αντικατέστησε η Δημοκρατία της Κίνας. Σε αυτά τα 2.132 έτη η Αυτοκρατορία κλονίστηκε από εμφύλιες διαμάχες και ξένες εισβολές, κατακτήθηκε από ξένα φύλα και γνώρισε ολέθριες εξεγέρσεις. Παρ’ όλα αυτά, τα θεμελιώδη θεσμικά, κοινωνικοπολιτικά και πολιτισμικά γνωρίσματά της παρέμειναν αναλλοίωτα. Στην Αιώνια Αυτοκρατορία διερευνώνται οι λόγοι για την απαράμιλλη πολιτική ανθεκτικότητα της Κίνας, δεδομένου ότι η Αυτοκρατορία κατάφερε να επιβιώσει και να αντεπεξέλθει τόσο σε εσωτερικές όσο και εξωτερικές προκλήσεις. Ένας από τους βασικούς παράγοντες που συνετέλεσαν στη μακραίωνη πορεία της ήταν ότι συνδύαζε αυστηρά ιδεολογικά θεμέλια με ευέλικτη εφαρμογή. Οι κύριοι πολιτικοί παράγοντες και οι γείτονες της Αυτοκρατορίας σέβονταν και υιοθετούσαν τις θεμελιώδεις αρχές της, όπως η ενότητα υπό έναν μονάρχη. Ωστόσο, οι λεπτομέρειες της ηγεσίας βρίσκονταν συνεχώς υπό διαπραγμάτευση. Καθώς η σύγχρονη Κίνα εισέρχεται σε μια νέα περίοδο διακυβέρνησης τον 21ο αιώνα, ο Πάινς εξετάζει πώς η αυτοκρατορική της κληρονομιά επηρεάζει την πορεία της.
Ο Γιούρι Πάινς (Yuri Pines· γενν. 1964, Κίεβο, Ουκρανία) διδάσκει κινεζική ιστορία και πολιτισμό στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ (από την έδρα του οποίου παραιτήθηκε τον Μάρτιο του 2024) και σε πανεπιστήμια της Κίνας. Η έρευνά του επικεντρώνεται στην πρώιμη κινεζική σκέψη, την παραδοσιακή κινεζική πολιτική κουλτούρα καθώς και την κινεζική ιστοριογραφία. Έχει εκδώσει τέσσερις μονογραφίες, ενώ έχει επιμεληθεί διάφορα βιβλία για την Κίνα στα αγγλικά, τα κινεζικά, τα εβραϊκά και τα γαλλικά. Το 2010 το βιβλίο του Envisioning Eternal Empire: Chinese Political Thought of the Warring States Era απέσπασε το βραβείο Polonsky για τη δημιουργικότητα και την πρωτοτυπία του στις ανθρωπιστικές επιστήμες.
Το οχυρό 1 × €13.50
Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ 1 × €10.80
Ρουά ματ στο Βερολίνο 1 × €18.00
Ο ελέφαντας 1 × €9.00
Επί της ουσίας 1 × €18.00
Τα ημερολόγια των άστρων 1 × €17.10
Άρωμα πάγου 1 × €16.20Υποσύνολο: €102.60
